JOANNES BRAHMS Lieder i Cançons 17 WoO 34 WoO WoO 35/12 

Catorze Cants folklòrics Alemanys  WoO34 
Per a cor SATB a capella: En dos volums
I (1 al 7) II (8 al 14
Any 1854/73

WoO 34/Nº1  

Von edler Art, auch rein und zart/ De noble natura

Principi.- Von elder Art, auch rein und zart
Indicació de temps.-Graciós, en fa major

Von edler Art

Von edler Art,
Auch rein und zart,
Bist du ein Kron,
Der ich mich han
Ergeben gar,
Glaub mir fürwahr;
Das Herz in mir
Kränkt sich nach dir,
Darum ich b’gehr
Auf all dein Ehr:
Hilf mir, ich hab nicht Trostes mehr.

Wie ich ihm tu,
Hab ich kein Ruh,
Ohn dein Gestalt,
Die mich mit G’walt
Gefangen hat:
Herzlieb gib Rat,
Des ich mich doch
Zu dir versieh
In Hoffnung viel,
Nit mehr ich will,
Allein setz mir ein gnädigs Ziel.

Seit du die bist,
gen der ich List
nit brauchen soll,
das weisst du wohl:
ohn allen Scherz
will dir mein Herz
in Treuen sein,
darum ich dein
kein Stund im Tag
vor Leid und Klag,
auch rechter Lieb vergessen mag.

De noble natura

De noble natura, i també pura i tendra,
Tu ets una corona a la que enterament m’he lliurat,
En veritat, creu-me;
El cor a dintre meu es llangueix per a tu,
Per això et suplico, per tot el meu honor:
Ajuda’m, no tinc cap més conhort.

Faci el que faci, no tinc cap repòs,
Sense la teva persona que, amb violència, m’ha empresonat:
Estimada del cor, aconsella’m, com em puc dotar per tu
De grans esperances, no desitjo res més,
Indica’m tan sols una meta propícia.

Puix que tu ets l’única a la que no em cal fer cap astúcia,
Això ho saps prou bé:
Sense cap plagasitat el meu cor et vol restar fidel,
I així durant cap hora del dia,
En la pena i el plany,
No oblidaré el meu amor veritable.

WoO 34/2

Mit Lust tät ich ausreiten / M’agradaria sortir a cavall

Principi -Mit Lust tät ich ausreiten durch einen grünen Wald,
Indicació de temps.-Allegro non troppo, en sol menor

Mit Lust tät ich ausreiten

Mit Lust tät ich ausreiten
durch einen grünen Wald,
Darin da hört ich singen,
drei Vögelein wohlgestalt.

So sein es nit drei Vögelein,
es sein drei Fräulein fein.
Soll mir das ein nit werden,
so gilt es das Leben mein.

Das erste heißet Ursulein,
Das andre Bärbelein
Das dritt hat keinen Namen,
Das soll des Jägers sein.

Er nahm sie bei den Händen,
Bei ihrer schneeweißen Hand,
Er führts des Walds ein Ende,
Da er ein Hüttlein fand.

Da lagens beieinander
bis in die dritte Stund’.
“Kehr’ dich, schön’s Lieb, herumb,
beut mir dein’n roten Mund!”

M’agradaria sortir a cavall

Alegre cavalcava
A través d’una verda forest,
A dins vaig sentir cantar
Tres ocellets ben formats.

No eren però tres ocellets
Sinó tres belles donzelles.
Si una d’ells no serà meva
Això em costarà la vida.

La primera es deia Úrsula,
La segona Bàrbara,
La tercera que no tenia nom,
Havia de ser per al caçador.

Ell l’agafà per les mans,
Per les seves mans blanques com la neu,
I la portà al marge del bosc
On ell trobà una petita cabana.

Allà varen jaure ensems
Fins a tres hores.
“Gira’t bell amor,
Ofereix-me la teva boca vermella com botí!”

WoO 34/3

Bei nächtlicher Weil/En un aixopluc durant la nit prop d’una bassa

Principi.- Bei nächtlicher Weil, an eins Waldes Born
Indicació de temps.-En moviment suau, no massa lent (In sanfter Bewegung, nicht zu langsam) en la bemoll major

Bei nächtlicher Weil

Bei nächtlicher Weil, an ein’s Waldes Born,
Tat ein Jäger gar trauriglich stehen,
An der Hütte hängt stumm sein güldenes Horn,
Wild im Winde die Haare ihm wehen, ja wehen.

Die du dich im Träumen gezeiget mir,
Traute Nixe, schaff Ruh meiner Seelen,
Du meines Lebens alleinige Zier,
Was willst du mich ewiglich quälen, ja quälen?

So klagt er, und rauschend tönts hervor
Aus des Quelles tief untersten Gründen.
Wie ein Menschenlaut zu des Jägers Ohr:
Komm herein, so tust Ruhe du finden, ja finden.

Da stürzet der Jäger sich stracks hinein
In die Tiefe, bald ist er verschwunden,
Dort unten empfaht ihn das Liebchen fein,
Seine Ruh hat er endlich gefunden, ja funden.

En un aixopluc durant la nit, prop d’una bassa

En un aixopluc durant la nit, prop d’una bassa al bosc,
Hi havia un caçador molt entristit,
A la cabana hi penjava mut el seu corn daurat,
Els seus cabells esbullats onejaven al vent, sí, onejaven.

“Tu que se’m has aparegut en somnis,
Estimada ondina, dóna repòs a la meva ànima,
Tu, l’únic ornament de la meva vida,
Per què em vols turmentat eternament, sí, turmentar?”

Així ell es planyia, i una remor sonà
Del fons més profund de la bassa.
Com una veu humana arribà a les orelles del caçador:
Vine aquí dins i així trobaràs el repòs, sí, el trobaràs.

Llavors el caçador tot d’una es llançà a dintre
I aviat desaparegué en la fondària,
Allà baix l’acollí l’estimada,
I trobà finalment el repòs, sí, el trobà.

WoO 34/4

Vom heiligen Märtyrer Emmerano Bischoffen zu Regenspurg/Del sant i màrtir Emmerà, bisbe de Ratisbona

Principi.- Komm Mainz,komm Bayrn, komm Österreich

Indicació de temps.-Allegro, en sol menor

Vom heiligen Märtyrer Emmerano Bischoffen zu Regenspurg

Komm Mainz, komm Bayrn, komm Österreich
komm Aquitan, komm ganz Frankreich.
Refrain:
Ruft alle an St. Emmeran,
sein Vorbitt uns geleit
zu der ewigen Seligkeit.

Zu Piktavis, da du geborn,
zum Bischoff erstlich wirst erkorn.

Dein Eifer aber da nicht bleibt,
von dann’gen Regensburg dich treibt.

Bayern dein ander Bistum war,
manch Seel errettst aus Not und G’fahr.

Dein Tod solchs g’nug bezeugen tut,
zahlst fremde Schuld mit deinem Blut.

Der wöll ihm durch sein Mart’r und Pein
all Christenland befohlen sein.

Del sant i màrtir Emmerà, bisbe de Ratisbona

Vinga, som-hi Magúncia, vinga, som-hi Baviera, vinga, som-hi
Àustria, vinga, som-hi Aquitània, vinga, som-hi tota la França.
Tornada:
Invoqueu tots Sant Emmerà,
Perquè la seva intercessió ens guiï
Vers la salvació eterna.

A Poitiers, on vares néixer
I on primerament fores nomenat bisbe.

El teu zel però no et mantingué allí
I et portà a Ratisbona.

Baviera fou el teu nou bisbat,
On moltes ànimes salvares de misèries i perills.

La teva mort testimonia abastament
Que pagares els pecats d’altri amb la teva sang.

Per el seu martiri i dolor
S’hi encomana tota la cristiandat.

WoO 34/5 

Täublein weiss/La coloma blanca

Principi.- Es flog ein Täuublein

Indicació de temps.-Con moto, en si bemoll major

Täublein weiss

Es flog ein Täublein weiße
vom Himmel herab
in engelischem Kleide
zu einer Jungfrau zart;
es grüßet sie so hübsch und säuberlich,
ihr Seel war hochgezieret,
gesegnet ward ihr Leib.
Kyrieleison.

Der Himmel ward erschlossen
durch Gottes Schlüssel klar,
Maria ist der Garten,
da er gewachsen war,
der Heilig Geist den Garten besser hat,
gar schön ist er gezieret
mit göttlicher Majestät.
Kyrieleison.

So hat der Ruf ein Ende
wohl hie zu dieser Stund,
so wolln wir Gott nur bitten
aus unsres Herzens Grund,
dass er uns allen wolle gnädig sein,
er woll uns auch behüten
vor der heißen Hölle Pein.
Kyrieleison.

La coloma blanca

Una coloma blanca davallà volant del cel amb indument angèlic
Vers una delicada verge; la va saludar tan gentilment i pulcra
Que la seva ànima s’ornà a pler, i beneït fou el seu ventre.
Kyrie eleison.

El cel s’obrí i s’aclarí gràcies a la clau de Déu,
Maria és al jardí on ella creixé,
l’Esperit Sant ha ornat ben bonic el jardí
Amb divina majestat.
Kyrie eleison.

Així s’acabà l’aparició allà en aquell moment,
I per això volem pregar Déu del fons del nostre cor,
Perquè ens vulgui ser clement i ens preservi del foc de l’infern.
Kyrie eleison.

WoO 34/6

Ach lieber Herre Jesu Christ/Ai, estimat Jesucrist

Principi.- Ach lieber herre Jesu Christ

Indicació de temps.-En moviment elegant (Im anmutiger Bewegunga) en re major

Ach lieber Herre Jesu Christ

Ach, lieber Herre Jesu Christ,
weil du ein Kind gewesen bist,
so gib auch diesem Kindelein
dein Gnad’ und auch den Segen dein!
Ach, Jesus, Herre mein,
behüt’ dies Kindelein!

Dein’r Engel Schar, die wohn’ ihm bei,
es schlaf’, es wach’ und wo es sei.
[Dein Geist behüt’s, o Gottessohn,
dass es verlang’ der Heil’gen Kron’.]1
Ach Jesus, Herre mein,
behüt’ dies Kindelein!

Nun schlaf, nun schlaf, mein Kindelein!
[Jesus soll freundlich bei dir sein,
Er wolle, dass dir träume wohl]2
und werdest aller Tugend voll!
[Ach Jesus,]3 Herre mein,
behüt’ dies Kindelein!

Ein’ gute Nacht und guten Tag
geb’ dir, der alle Ding’ vermag!
[Hiermit]4 sollst du gesegnet sein,
[du]5 herzeliebes Kindelein!
[Ach Jesus,]6 Herre mein,
behüt’ dies Kindelein!

Ai, estimat Jesucrist

Ai, estimat Jesucrist,
Perquè tu també vas ser un infant,
Dóna la teva gràcia i la teva benedicció
A aquest petit infant!
Ai, Jesús, Senyor meu,
Protegeix aquest petit infant!

Que el teu estol d’àngels el guardi
Mentre dormi, estigui despert i arreu on vagi.
Que el teu esperit el protegeixi, oh Fill de Déu,
Perquè pugui anhelar la sagrada corona.
Ai, Jesús, Senyor meu,
Protegeix aquest petit infant!

Ara dorm, ara dorm, petit infant meu!
Jesús serà complaent amb tu,
Ell vol que tinguis dolços somnis
I estiguis reblert de virtuts!
Ai, Jesús, Senyor meu,
Protegeix aquest petit infant!

Que et doni una bona nit i un bon dia,
Ell que va crear totes les coses!
Amb això seràs beneït,
Tu, estimat petit infant del cor!
Ai, Jesús, Senyor meu,
Protegeix aquest petit infant!

WoO 34/7

Sankt Raphael/Sant Rafael

Principi.-  Tröst die Bedrängten

Indicació de temps.-Andante, en  sol menor

Sankt Raphael

Tröst die Bedrängten
und hilf den Kranken,
Sankt Raphael,
Bresten und Schaden
uns überladen,
o hilf, o hilf, Sankt Raphael.

Wann wir uns legen,
tu unser pflegen,
Sankt Raphael,
unsere Schmerzen
nehme zu Herzen,
o hilf, o hilf, Sankt Raphael.

Hin zum Verderben,
lass niemand sterben,
Sankt Raphael,
beichten und büßen,
alle wir müssen,
o hilf, o hilf, Sankt Raphael.

Sant Rafael

Conhorta els afligits i ajuda els malalts,
Sant Rafael,
Malalties i calamitats ens aclaparen,
Oh ajuda’ns, oh ajuda’ns, Sant Rafael.

Quan ens atribolem
Tingues cura de nosaltres,
Sant Rafael,
Tingues compassió dels nostres dolors,
Oh ajuda’ns, oh ajuda’ns, Sant Rafael.

Per anar a la perdició no deixis morir ningú,
Sant Rafael,
Tots ens hem de confessar i fer penitència,
Oh ajuda’ns, oh ajuda’ns, Sant Rafael.

WoO 34/8

In stiller Nacht/En la nit tranquil·la, a la primera vetlla

Principi.- In stiller Nacht, zu ersten Wacht

Indicació de temps.-Una mica lent  (Rtwas langsa) en mi bemoll major

In stiller Nacht

In stiller Nacht, zur ersten Wacht,
ein Stimm’ begunnt zu klagen,
der nächt’ge Wind hat süß und lind
zu mir den Klang getragen.
Von herbem Leid und Traurigkeit
ist mir das Herz zerflossen,
die Blümelein, mit Tränen rein
hab’ ich sie all’ begossen.

Der schöne [Mond will untergahn]1,
für Leid nicht mehr mag scheinen,
die Sterne lan ihr Glitzen stahn,
mit mir sie wollen weinen.
Kein Vogelsang noch Freudenklang
man höret in den Lüften,
die wilden Tier’ trauern auch mit mir
in Steinen und in Klüften.

En la nit tranquil·la, a la primera vetlla

En la nit tranquil·la, a la primera vetlla,
Una veu començà a plànyer-se,
Dolç i suau, el vent de la nit, em portà el ressò.
De l’acerba pena i tristor,
Es desfeu el meu cor, amb llàgrimes pures vaig arrosar totes les petites flors.

La formosa lluna es vol amagar
I de la pena no brillar mai més,
Les estrelles afebleixen llur esclat,
Elles volen plorar amb mi.
Cap cant d’ocell ni so de joia se senten a l’aire,
Les bèsties salvatges també s’afligeixen amb mi al rocam i a les afraus.

WoO 34/9

Abschiedslied/Me’n vaig, cal que ho faci

Principi.- Ich fahr dahin, wenn es muss sein

Indicació de temps.- Andante con espressione, en re major

Abschiedslied

Ich fahr dahin, [wenn]1 es muß sein,
Ich scheid mich von der Liebsten mein,
Zuletzt laß ich [ihrs]2 Herze mein,
Dieweil ich leb, so soll es sein.
Ich fahr dahin, ich fahr dahin!

Das sag ich ihr und niemand mehr:
Mein’m Herzen g’schah noch nie so weh.
Sie liebet mich je länger je mehr;
Durch Meiden muß ich leiden Pein.
Ich fahr dahin, ich fahr dahin!

Ich bitt dich, liebste Fraue mein,
Wann ich dich mein und anders kein,
Wann ich dir gib mein Lieb allein,
Gedenk, daß ich dein eigen bin.
Ich fahr dahin, ich fahr dahin!

Nun halt die Treu als stet als ich!
So wie du willt, so findst du mich.
Halt dich in Hut, das bitt ich dich!
Gesegn dich Gott! Ich fahr dahin!
Ich fahr dahin, ich fahr dahin!

Me’n vaig, cal que ho faci

Me’n vaig, cal que ho faci,
Em separo de la meva estimada,
Però a la fi li deixo el meu cor,
I mentre visqui, ha de ser així.
Me’n vaig, me’n vaig!

Això ho dic a ella i a ningú més:
El meu cor no ha sofert mai tant.
Per més temps i per més intensament que m’ha estimat,
Deixar-la em produirà molta pena.
Me’n vaig, me’n vaig!

Et prego, estimada dona meva,
Que si penso en tu i no en cap altra,
Que si solament a tu dono el meu amor,
Recordis que jo soc tot teu.
Me’n vaig, me’n vaig!

Ara resta’m sempre fidel com jo!
Tal com tu vols, així em retrobaràs.
Et prego, tingues cura de tu!
Que Déu et beneeixi! Me’n vaig!
Me’n vaig, me’n vaig!

WoO 34/10 

Der tote Knabe/El nen mort

Principi.- Es pochet ein Knabe sachte

Indicació de temps.- Andante, en sol menor

Es pochet ein Knabe leise

Es pochet ein Knabe leise
an Feinsliebchens Fensterlein:
Feinslieb sag, bist du darinnnen?
Steh auf und laß mich ein!

Ich kann mit dir wohl sprechen,
Doch dich einlassen nicht;
Ich bin mit Jemand versprochen,
Einen Zweiten mag ich nicht!

Mit dem so du versprochen,
Feinsliebchen, der bin ich;
Reich mir dein Händelein weiße,
Vielleicht erkennst du mich.

Du riechest gar nach Erde,
Sag, Liebster, bist du tot?
Soll ich nach Erde nicht riechen,
Da ich in dem Grab geruht?

Weck Vater auf und Mutter,
Weck deine Freund all auf.
Grün Kränzelein sollst du tragen
Mit mir in den Himmel hinauf.

Un noi pica suaument

Un noi pica suaument
A la finestra de la seva estimada:
Estimada digues: ets a dins?
Lleva’t i deixa’m entrar!

Puc bé parlar amb tu
Però no deixar-te entrar;
Estic promesa a algú
I no en vull pas un altre!

Amb el qui estàs promesa,
Estimada, soc jo;
Dóna’m la teva blanca mà,
Potser em reconeixeràs.

Tu fas olor de terra,
Digues estimat: ets mort?
Com vols que no faci olor de terra
Si estic enterrat a la tomba?

Desperta el pare i la mare,
Desperta tots els teus amics.
Has de portar una garlanda verda
Per pujar al cel amb mi.

WoO 34/11

Die Wollust in den Maien/ La delectança del mes de maig

Principi.- Die Wollust in den Maien

Indicació de temps.-Allegretto grazioso, en la bemoll major

Die Wollust in den Maien

Die Wollust in den Maien,
die Zeit hat Freuden bracht,
Die Blümlein mancherleien,
Ein jeglichs nach sein’r G’stalt,
Das sind die roten Röselein,
Der Feyl, der grüne Klee;
Von herzer Liebe scheiden
Das tut weh.

Der Vögelein Gesange,
Die Zeit hat Freuden bracht,
Ihr Lieb tät mich bezwingen,
Freundlich sie zu mir sprach:
Sollt, schönes Lieb, ich fragen dich,
Wollst fein berichten mich.
Genad mir, schöne Frauen,
So sprach ich.

Nach manchem Seufzer schwere,
Komm ich wohl wieder dar,
Nach Jammer und nach Leide
Seh ich dein Äuglein klar.
Ich bitt dich, Auserwählte mein,
Laß dir befohlen sein
Das treue, junge Herze,
Das Herze mein.

La delectança del mes de maig

La delectança del mes de maig
Que ha portat el temps de la joia, flors de tota mena,
Cadascuna amb llur pròpia forma,
Hi ha petites roses vermelles, violetes i trèvols verds;
Separar-se d’un amor entranyable fa molt mal.

El cant dels ocells, que ha portat el temps de la joia,
El seu amor m’ha conquerit, amicalment ella em digué:
Et voldria preguntar, bell amor meu,
D’informar-me francament.
Sigueu clement amb mi, bella dama, vaig respondre.

Després de profunds sospirs, jo retornaré a tu,
Després de penes i sofriments veuré els teus ulls clars.
Et prego, la meva escollida,
Deixa que et sigui encomanat aquest fidel, jove cor, que és el meu cor.

WoO 34/12 

Morgengesang/Cançó del matí

Principi.- Wach auf, mein Kind

Indicació de temps.- Grazioso, en do menor

Morgengesang

Wach auf, mein Kind, steh auf geschwind,
sobald der Hahn die Flügel schwingt
und dir von vier od’r fünfen kräht;
der kommt zu spät, der sich lang dreht
und wälzet in den Federn um,
faulenzend hier und dort herum.

Bei deinem leichten weißen Kleid
der Unschuld denk und Reinigkeit,
und wann dein Seel ist rein und weiß,
vor Flecken hüt dich alles Fleiß,
wasch dich in Reu und Herzeleid,
so bleibt schneeweiß dein himmlisch Kleid.

Wer blindlich rote Rosen bricht,
gar leicht sich in die Dornen sticht,
was vorgetan und nachbedacht,
hat manchen großen Schaden bracht;
denk alles vor, tu alles wohl,
als wenns dein letztes Wort sein soll.

Cançó del matí

Desperta’t, infant meu, i lleva’t de seguida,
Tan bon punt com el gall bat les ales
I canta quatre o cinc vegades;
Farà tard el qui es demori i ronsegi al llit,
Abandonant-se a la mandra.

Amb el teu senzill vestit blanc
Que fa pensar en innocència i puresa,
I quan la teva ànima és pura i blanca,
De màcules et protegeix la diligència
I et purifica d’afliccions i penes,
I així el teu vestit celestial restarà blanc com la neu.

A qui a cegues cull roses vermelles
Fàcilment li punxen les espines,
El que s’ha fet sense abans pensar-ho,
A molts els ha portat grans prejudicis;
Considera tot això, actua correctament,
Com si fos la teva darrera paraula a la terra.

WoO 34/13

Schnitter Topd/Hi ha un segador anomenat mort

Principi.- Es ist ein Schnitter

Indicació de temps.-Poco allegro, en sol menor

Schnitter Topd

Es ist ein Schnitter, [der heißt Tod],
Hat Gewalt vom höchsten Gott,
Heut wetzt er das Messer,
Es schneid’t schon viel besser,
Bald wird er drein schneiden,
Wir [müssen] nur leiden.
[Hüte] dich schöns Blümelein!

Was heut noch grün und frisch da steht,
Wird [morgen schon hinweggemäht]:
[Die edlen Narzissen,
Die Zierden der Wiesen]
[Viel]6 schön’ Hyazinthen,
Die türkischen Binden.
[Hüte] dich schöns Blümelein!

Viel hundert tausend ungezählt,
Das nur unter die Sichel fällt,
Ihr [Rosen, ihr] Lilien,
Euch wird er austilgen,
Auch die Kaiser-Kronen,
Wird er nicht verschonen.
Hüte dich schöns Blümelein!

Das himmelfarbe Ehrenpreis,
Die Tulpanen [gelb und] weiß,
Die silbernen Glocken,
Die goldenen Flocken,
Senkt alles zur Erden,
Was wird daraus werden?
Hüte dich schöns Blümelein!

Ihr hübsch [Lavendel] Roßmarein,
Ihr vielfärbige Röselein.
Ihr stolze Schwertlilien,
Ihr krause Basilien,
Ihr zarte Violen,
Man wird euch bald holen.
[Hüte] dich schöns Blümelein!

[Trotz! Tod, komm her, ich fürcht dich nicht,
Trotz, eil daher in einem Schritt.]
[Werd ich nur] verletzet,
So werd ich versetzet
[In den himmlischen Garten,
Auf den alle wir warten]
[Freu’ dich, schönes] Blümelein.

Hi ha un segador anomenat mort

Hi ha un segador anomenat mort,
Té el poder del déu més gran,
Avui esmola la ganiveta perquè talli molt millor encara,
Aviat vindrà aquí a segar, l’hem de suportar.
Vés amb compte, formosa petita flor!

El que avui és encara verd i fresc, demà ja serà segat:
Els nobles narcisos, ornament de les prades,
Els jacints tan bells, els lliris morats.
Vés amb compte, formosa petita flor!

Són molts, cent mil, incomptables que cauen sota la falç,
Vosaltres roses, vosaltres lliris, ell us exterminarà,
Tampoc perdonarà les corones de rei.
Vés amb compte, formosa petita flor!

Les veròniques, color de cel,
Les tulipes grogues i blanques,
Les campànules d’argent,
Les centaures daurades,
Les fa caure a terra, què s’esdevindrà d’elles?
Vés amb compte, formosa petita flor!

Vosaltres, formós espígol, romaní,
Vosaltres, roses multicolors,
Vosaltres, superbs lliris iridescents,
Vosaltres, crespades alfàbregues,
Vosaltres, delicades violetes, us vindrà aviat a cercar.
Vés amb compte, formosa petita flor!

I així i tot! Mort, vine aquí, no em fas por,
Apressa’t des d’allí en un sol pas.
Jo només seré ferida,
I llavors seré transportada al jardí celestial,
Que tots nosaltres esperem.
Alegra’t formosa petita flor.

WoO 34/14

Der englische Gruß/Un bon caçador volia caçar

ç

Principi.- Es wollt gut Jäger jagen

Indicació de temps.-Poco allegro, en sol major

Es wollt gut Jäger jagen

Es wollt gut Jäger jagen,
Wollt jagen [auf Himmels Höhn],
Was begegnet ihm auf der Heiden,
Maria, die Jungfrau schön.

Der Jäger, den ich meine,
Der ist uns wohl bekannt,
Er jagt mit einem Engel,
Gabriel ist er genannt.

Der Jäger bließ in sein Hörnlein,
Es lautet also wohl:
Gegrüßt seyst du Maria,
Du bist aller Gnaden voll.

Gegrüßt seyst du Maria,
Du edle Jungfrau fein,
Dein Leib soll dir gebähren,
Ein kleines Kindelein.

Dein Leib soll dir gebähren,
Ein Kindlein ohn einen Mann,
Das Himmel und die Erde
Einsmals zwingen kann.

Maria die viel Reine,
Fiel nieder auf ihre Knie,
Dann bat sie Gott vom Himmel:
Dein Will gescheh allhie.

Dein Will der soll geschehen,
Ohn Pein und sonder Schmerz.
Da empfing sie Jesum Christum
Unter ihr jungfräuliches Herz.

Un bon caçador volia caçar
Un bon caçador volia caçar,
Volia caçar a dalt del cel,
Amb qui es trobà a l’ermàs?
Amb Maria, la formosa verge.

El caçador de qui parlo és ben conegut per nosaltres,
Ell caça amb un àngel, Gabriel és el seu nom

El caçador féu sonar el seu corn que volia dir ben clar:
Jo et saludo Maria, tu ets plena de gràcia.

Jo et saludo Maria, tu xamosa i noble verge,
Del teu ventre naixerà un petit infant.

Del teu ventre naixerà,
Sense conèixer home, un infant,
Que un dia regnarà sobre el cel i la terra.

Maria, la puríssima, es posà de genolls a terra
I pregà a Déu del cel que es fes segons la seva voluntat.

La teva voluntat es farà sense penes ni dolors.
Llavors ella concebé Jesús sota el seu cor virginal.

Dotze cants folklòrics Allemanys  WoO 35

Per a cor SATB a capella

Any 1863/4

WoO 35/1

Scheiden/Ai Déu, quin mal fa la separació

Principi.- Ach Gott , wie weh tutScheiden

Indicació de temps.- En moviment i amb forta sensació (Bewegt und mit starker Empfindung) en mi menor

Ach Gott, wie weh tut Scheiden

Ach Gott, wie weh tut Scheiden,
Hat mir mein Herz verwundt,
So trab ich [üb’r die] Heiden
Und [traur] zu aller Stund.
Der Stunden, der sind allsoviel,
Mein Herz trägt [heimlich] Leiden,
Wiewohl ich oft fröhlich bin.

[Hat mir ein Gärtlein bauet],
Von Veil und grünem Klee,
Ist mir zu früh erfroren,
Tut meinem Herzen weh.
Ist mir erfrorn bei Sonnenschein,
Ein Kraut jelängerjelieber,
Ein Blümlein Vergißnichtmein.

Das Blümlein, das ich meine,
Das ist von edler Art,
Ist aller Tugend reine,
Ihr Mündlein, das ist zart,
Ihr Äuglein, die sind hübsch und fein
Wenn ich an sie gedenke,
[Wie gern ich bei ihr wollt sein]!

Mich dünkt in all mein Sinne
und wenn ich bei ihr bin
sie sei ein Kaiserinne
kein lieber ich nie gewinn.
Hat mir mein junges Herz erfreut
wenn ich an sie gedenke
verschwunden ist all mein Leid.

Sollt mich meins Buhln erwehren
Als oft ein Ander tut,
Sollt führn ein fröhlichs Leben,
Dazu ein’n leichten Mut?
Das kann und mag doch nicht gesein,
Gesegn dich Gott im Herzen,
Es muß geschieden sein.

Ai Déu, quin mal fa la separació

Ai Déu, quin mal fa la separació, m’ha ferit el cor,
I així vaig trotant per les landes i a tothora ploro.
Són moltes les hores en les que el meu cor suporta un ocult sofriment,
Encara que sovint estic alegre.

M’havia fet un jardinet de violetes i trèvol verd,
Se’m va gelar massa aviat i això em féu mal al cor.
Se’m va gelar a la llum del sol, un arbust, el lligabosc,
Una flor, el miosotis.

La flor a la que em refereixo,
És del tipus més noble, pura a tota virtut,
Delicada és la seva boqueta,
Els seus ullets són bonics i fins,
Quan jo penso en ella, de grat
Voldria estar al seu costat!

Això no em vol sortir del cap i quan estic al seu costat
Em sembla una emperadriu, no n’estimaria més cap altra.
Ha alegrat el meu jove cor i quan penso en ella
S’esvaeixen totes les meves penes.

Si la meva estimada em rebutjacom altres fan sovint,
Haig de menar una vida alegre amb un ànim lleuger?
Podria, però no pot pas ser així,
Que Déu beneeixi el teu cor, ens hem de separar.

Woo 35/2

Wach’ auf!/Desperta, bella del meu cor

Principi.- Wach’ auf, meins Herzens Schöne

Indicaciò de temps.-Mogut amb gràcia (Anmutig bewegt) en mi bemoll major

Primera versió

Any 1863/4

Wach’ auf!

Wach auf, meins Herzens Schöne
Herzallerliebste mein!
Ich hör ein süß Getöne
von kleinen Waldvöglein;
die hör ich so lieblich singen,
ich mein, ich säh des Tages Schein
vom Orient her dringen.

Ich hör die Hahnen krähen
und spür den Tag dabei,
die kühlen Windlein wehen
die Sternlein leuchten frei.
Singt uns Frau Nachtigalle,
singt uns ein süße Melodei,
sie meldt den Tag mit Schalle.

Der Himmel tut sich färben,
aus weißer Farb in Blau,
die Wolken tun sich färben
aus schwarzer Farb in grau;
die Morgenröt tut entweichen;
wach auf, mein Lieb, und mach mich frei,
der Tag will uns verschleichen.

Selig [sei] Tag und Stunde,
darin du bist geborn!
Gott grüß mir dein rot Munde,
den ich mir [auserkorn].
Kann mir kein Lieb’re [nie werden],
schau, daß mein [Lieb] nicht sei verlorn,
du bist mein Trost auf Erden.

Desperta, bella del meu cor

Desperta, bella del meu cor
La meva estimada del cor!
Sento una dolça tonada
Dels ocellets del bosc;
Els sento cantar tan gràcilment,
Que em sembla veure la llum del dia
Penetrar fins aquí des del llevant.

Sento cantar els galls i percebo que s’apropa el dia,
Bufa la fresca brisa, lliures, brillen les estrelles.
El senyor rossinyol ens canta,
Ens canta una dolça melodia,
Amb aquest so, anuncia el nou dia.

El cel s’acoloreix, de color blanc es torna blau,
Els núvols s’acoloreixen, de color negre es tornen grisos;
L’aurora vol esmunyir-se;
Desperta, amor meu, i allibera’m, el dia se’ns vol escapar.

Beneït sigui el dia i l’hora en què tu vas néixer!
Dono gràcies a Déu per els teus llavis vermells, que jo vaig escollir.
Mai altres em seran tan estimats,
Mira de què no perdi el meu amor,
Tu ets el meu conhort a la terra.

WoO 35/3

Erlaube mir/Permet-me, xamosa noia

Any 1863/4

Principi.- Erlaube mir, feins Mädchem

Indicació de temps.- Delicat (Zart) en fa major

Erlaube mir, feins Mädchen

Erlaube mir, feins Mädchen,
In den Garten zu gehn,
Daß ich dort mag schauen,
Wie die Rosen so schön.
Erlaube sie zu brechen,
Es ist die höchste Zeit;
Ihre Schönheit, ihr Jugend
Hat mir mein Herz erfreut.

O Mädchen, o Mädchen,
Du einsames Kind,
Wer hat den Gedanken
Ins Herz dir gezinnt,
Daß ich soll den Garten,
Die Rosen nicht sehn?
Du gefällst meinen Augen,
Das muß ich gestehn.

Permet-me, xamosa noia

Permet-me, xamosa noia, d’entrar al teu jardí,
Per poder veure allà, que boniques són les roses.
Permet-me de collir-les, és just el moment;
Llur beutat, llur frescor han delectat el meu cor.

Oh noia, oh noia, tu, criatura solitària,
Qui ha gravat al teu cor el pensament
De què jo no hauria de veure el jardí ni les roses?
Tu ets la delícia dels meus ulls,
Ho haig de reconèixer.

WoO 35/4

Der Fiedler/El violinista

Any 1863/ 4

Principi.- Es wohnet ein Fiedler zu Frankfurt am Main

Indicació de temps.-Animat, però no massa ràpid (Lebhaft, doch nicht zu rasch) en la menor

Der Fiedler

Es wohnet ein Fiedler zu Frankfurt am Main,
der kehret von lustiger Zeche heim;
und er trat auf den Markt, was schaut er dort?
Der schönen Frauen schmausten gar viel’ an dem Ort.

“Du bucklichter Fiedler, nun fiedle uns auf,
wir wollen dir zahlen des Lohnes vollauf!
Einen feinen Tanz, behende gegeigt,
Walpurgis Nacht wir heuer gefeir’t!”

Der Geiger strich einen fröhlichen Tanz,
die Frauen tanzten den Rosenkranz,
und die erste sprach: “mein lieber Sohn,
du geigtest so frisch, hab’ nun deinen Lohn!”

Sie griff ihm behend’ unter’s Wams sofort,
und nahm ihm den Höcker vom Rücken fort:
“so gehe nun hin, mein schlanker Gesell,
dich nimmt nun jedwede Jungfrau zur Stell’.”

A Frankfurt del Main vivia un violinista

A Frankfurt del Main vivia un violinista
Que tornava a casa després d’una alegre festa;
Arribà al mercat, i què veié allà?
Dones boniques festejaven nombroses en aquell lloc.

“Tu, violinista geperut, toca per a nosaltres, et pagarem molt bé!
Una dansa bonica, tocada amb lleugeresa,
Avui celebrem la nit de Walpurgis!”

El violinista tocà una alegre dansa,
Les dones ballaren la corona de roses
I la primera digué: “Estimat fill meu,
Has tocat tan bé, aquí tindràs la teva paga!”

Tot seguit, fuent el prengué sota la brusa
I li arrencà la gepa de l’esquena:
“I ara vés-te’n, esvelt fadrí meu,
D’ara endavant totes les donzelles correran al teu darrere.”

WoO 35/5

Da unten im Tale

Any 1863/4

Principi.- Da untem im Tale läufts Wasser so trüb

Indicació de temps.- Mogut suaument (Sanft bewegt) en mi major

Da unten im Tale (després del Bavarès)

Da unten im Tale
Läuft’s Wasser so trüb,
Und i kann dir’s net sagen,
I hab’ di so lieb.

Sprichst allweil von Liebe,
Sprichst allweil von Treu’,
Und a bissele Falschheit
Is auch wohl dabei.

Und wenn i dir’s zehnmal sag,
Daß i di lieb [und mag]1,
Und du willst nit verstehn,
Muß i halt weitergehn.

Für die Zeit, wo du gliebt mi hast,
[Da]2 dank i dir schön,
Und i wünsch, daß dir’s anderswo
Besser mag gehn.

Allà baix a la vall

Allà baix a la vall corre una aigua tan tèrbola,
I jo no et puc dir que t’estimo tant.

Tu sempre parles d’amor,
Sempre parles de fidelitat,
I una mica de falsedat també hi és present.

I quan et dic deu vegades
Que t’estimo i que m’agrades
I com que tu no ho vols entendre,
Me’n haig d’anar simplement.

Per tot el temps que m’has estimat,
Et dono les meves sinceres gràcies,
I et desitjo que amb qualsevol altre
Et pugui anar millor.

WoO 35/6 

Des Abends/Al vespre no em puc adormir

Any 1863/4

Principi.- Des  Abends kann ich nicht schlafen gehn

Indicació de temps.-No massa lent, molest (Nich zu langsam, erregt) en la menor

Des Abends

Des Abends kann ich nicht schlafen gehn,
Zu meiner Herzliebsten muß ich gehn,
Zu meiner Herzliebsten muß ich gehn,
Und sollt’ ich an der Tür bleiben stehn,
Ganz heimelig!

»Wer ist denn da? Wer klopfet an,
Der mich so leis aufwecken kann?«
Das ist der Herzallerliebste dein,
Steh auf, mein Schatz, und laß mich ein,
Ganz heimelig!

Wenn alle Sterne Schreiber gut,
Und alle Wolken Papier dazu,
So sollten sie schreiben der Lieben mein,
Sie brächten die Lieb’ in den Brief nicht ein,
Ganz heimelig!

Ach, hätt’ ich Federn wie ein Hahn
Und könnt’ ich schwimmen wie ein Schwan,
So wollt’ ich schwimmen wohl über den Rhein,
Hin zu der Herzallerliebsten mein,
Ganz heimelig!

Al vespre no em puc adormir

Al vespre no em puc adormir,
A casa de l’estimada haig d’anar,
A casa de l’estimada haig d’anar,
Encara que hagi de restar a la porta, d’amagatotis!

“Qui hi ha? Qui truca,
Qui em pot despertar tan gentilment?”
És el teu enamorat,
Lleva’t, tresor meu, i deixa’m entrar, d’amagatotis!

Si totes les estrelles fossin bones escrivents,
I tots els núvols de paper,
I haguessin d’escriure sobre el meu amor,
No cabria pas en una sola carta, d’amagatotis!

Ai, si tingués plomes com un gall
I podés nedar com un cigne,
Travessaria nedant el Rin
Per anar a veure la meva estimada, d’amagatotis!

WoO 35/7 

Wach’ auf!/Desperta bella del meu cor

Principi.- Wach’ auf, meins Herxens Schöne

Indicació de temps.- Mogut amb gràcia (Anmtig bewegt) en mi bemoll major

Segona versió

Any 1863/64

Wach auf, meins Herzens Schöne

Wach auf, meins Herzens Schöne
Herzallerliebste mein!
Ich hör ein süß Getöne
von kleinen Waldvöglein;
die hör ich so lieblich singen,
ich mein, ich säh des Tages Schein
vom Orient her dringen.

Ich hör die Hahnen krähen
und spür den Tag dabei,
die kühlen Windlein wehen
die Sternlein leuchten frei.
Singt uns Frau Nachtigalle,
singt uns ein süße Melodei,
sie meldt den Tag mit Schalle.

Der Himmel tut sich färben,
aus weißer Farb in Blau,
die Wolken tun sich färben
aus schwarzer Farb in grau;
die Morgenröt tut entweichen;
wach auf, mein Lieb, und mach mich frei,
der Tag will uns verschleichen.

Selig [sei] Tag und Stunde,
darin du bist geborn!
Gott grüß mir dein rot Munde,
den ich mir [auserkorn].
Kann mir kein Lieb’re [nie werden],
schau, daß mein [Lieb] nicht sei verlorn,
du bist mein Trost auf Erden.

Desperta, bella del meu cor

Desperta, bella del meu cor,
La meva estimada del cor!
Sento una dolça tonada
Dels ocellets del bosc;
Els sento cantar tan gràcilment,
Que em sembla veure la llum del dia
Penetrar fins aquí des del llevant.

Sento cantar els galls i percebo que s’apropa el dia,
Bufa la fresca brisa, lliures, brillen les estrelles.
El senyor rossinyol ens canta,
Ens canta una dolça melodia,
Amb aquest so, anuncia el nou dia.

El cel s’acoloreix, de color blanc es torna blau,
Els núvols s’acoloreixen, de color negre es tornen grisos;
L’aurora vol esmunyir-se;
Desperta, amor meu, i allibera’m,
El dia se’ns vol escapar.

Beneït sigui el dia i l’hora en què tu vas néixer!
Dono gràcies a Déu per els teus llavis vermells,
Que jo vaig escollir.
Mai altres em seran tan estimats,
Mira de què no perdi el meu amor,
Tu ets el meu conhort a la terra.

WoO 35/8 

Dort in den Weiden/Allà a la prada hi ha una casa

Any 1863/4

Principi.-  Dort in den Weiden steht ein Haus

Indicació de temps.-Delicada i animada (Zierlich und lebhaft) en sol menor

Dort in den Weiden

Dort in den Weiden steht ein Haus,
da schaut die Magd zum Fenster ‘naus!
Sie schaut stromauf, sie schaut stromab:
ist noch nicht da mein Herzensknab’?
Der schönste Bursch am ganzen Rhein,
den nenn’ ich mein, den nenn’ ich mein!

Des Morgens fährt er auf dem Fluß,
und singt herüber seinen Gruß,
des Abends, wenn’s Glühwürmchen fliegt,
sein Nachen an das Ufer wiegt,
da kann ich mit dem Burschen mein
[beisammen]1 sein, [beisammen]1 sein!

Die Nachtigall im Fliederstrauch,
was sie da singt, versteh’ ich auch;
sie saget: übers Jahr ist Fest,
hab’ ich, mein Lieber, auch ein Nest,
wo ich dann mit dem Burschen mein
die Froh’st’ am Rhein, die Froh’st’ am Rhein!

Allà a la prada hi ha una casa

Allà a la prada hi ha una casa
En la que una noia esguarda des de la finestra!
Ella esguarda riu amunt i riu avall:
Encara no arriba el meu estimat?
El xicot més atractiu de tot el Rin
És el qui jo considero meu, considero meu!

Al matí ell navega per el riu,
I canta cap aquí la seva salutació,
Al vespre, quan volen les lluernes,
La seva barca atraca a la riba
I llavors puc estar amb el meu xicot junts, junts!

El rossinyol als lilàs, el que allà canta jo ho entenc,
Diu: d’aquí a un any hi haurà una festa,
I jo també, amor meu, tindré un niu
On aleshores seré, amb el meu xicot,
La noia més feliç del Rin, la més feliç del Rin!

WoO 35/9 

Altes Volkslied/Furtiva, surt la lluna

Any 1858

Principi.- Verstohlen geht der Mond auf

Indicació de temps.- Andante, en la menor

Verstohlen geht der Mond auf

Verstohlen geht der Mond auf,
Blau, blau Blümelein!
Durch Silberwölkchen führt sein Lauf;
Rosen im Tal, Mädel im Saal, o schönste Rosa!

Er steigt die blaue Luft hindurch,
Blau, blau Blümelein!
Bis daß er scheint auf Löwenburg;
Rosen im Tal, Mädel im Saal, o schönste Rosa!

O schaue Mond durchs Fensterlein,
Blau, blau Blümelein!
Schön Trude lock’ mit deinem Schein;
Rosen im Tal, Mädel im Saal, o schönste Rosa!

Und siehst du mich und siehst du sie,
Blau, blau Blümelein!
Zwei treu’re Herzen sahst du nie;
Rosen im Tal, Mädel im Saal, o schönste Rosa!

Furtiva, surt la lluna

Furtiva, surt la lluna, blava, blava floreta!
El seu decurs passa entre núvols argentats;
Roses a la vall, donzella al saló, oh bellíssima Rosa!

Ella s’enlaira a través del cel blau, blava, blava floreta!
Fins a il·luminar el Löwenburg;
Roses a la vall, donzella al saló, oh bellíssima Rosa!

Oh lluna, mira per la finestra, blava, blava floreta!
La bella Trude sedueix amb la teva resplendor;
Roses a la vall, donzella al saló, oh bellíssima Rosa!
I si tu em veus i si tu la veus, blava, blava floreta!
No veuràs mai més dos cors més fidels;
Roses a la vall, donzella al saló, oh bellíssima Rosa!

WoO 35/10 

Der Ritter und die Feine/Hi ha tres roses en una branca

Any 1858

Principi.- Es stunden drei Rosen auf einem Zweig

Indicació de temps.-Andante, en mi bemoll major

Es stunden drei Rosen auf einem Zweig,
Schön ist der Sommer;
Drauf sang eine Nachtigall anmutreich;
Schön ist der Sommer!

Und unter dem blühenden Rosenbaum,
Da lag eine Feine in tiefem Traum;

Der Ritter kam wohl durch den Wald,
Mein Rößlein, was machst du so plötzlich Halt?

Was schimmert Rotes durchs grüne Gras?
Als ob es Rosen in ihrer Pracht?

Was blinket daneben wie lichtes Gold?
Es sind wohl Locken krausgekrollt;

Die Feine liegt da ohn’ Gewand –
Wie sie der Himmel erschaffen hat.

Der Ritter meint da zu vergehn
Hat nimmer solch herrlich Weib gesehn

Der Ritter sinkt wohl auf den Grund
Und küßt der Feinen ihren Mund

Er küßt ihn herzlich, küßt ihn sacht
Bis daß die Feine vom Schlaf erwacht

O Ritter, o Räuber, o weh dein Kuß!
Daß ich nun immer weinen muß!

O Ritter, o Falscher, was hast du getan?
Mein Ehr mir genommen, du böser Mann!

O Maid so schön, o Maid so hold;
Ich weiß es selbst nicht, was ich gewollt!

Deine Schönheit hat so große Gewalt,
Da hat mein Herz nicht Stütz und Halt.

Verziehen sei mein Begegnen dir,
Doch künde du nie, was du genossen hier.

Und sprächest du nur ein einziges Wort,
So muß ich von dir auf immer fort,

Der Ritter ging durch den Königsgart,
Die Königin schaut vom Söller herab.

Mein Ritter, du gehest aus und ein,
Verstehest nicht meine Äugelein!

Mein Ritter, du meiner Augen Licht,
Was herzest du mich und küssest mich nicht?

Ich herze und küsse kein ander Weib,
Als der ich verlobet auf ewige Zeit.

Hast du dich verlobet auf ewige Zeit,
Sag an in welcher Halle die Maid?

Die Maid sie wohnet in keiner Hall,
Unterm Rosenbusch im grünen Wald;

Der Ritter ging unter die Rosen oft,
Die war da nimmer, auf die er hofft

Und hab ich verloren mein höchstes Gut,
So will ich verderben mit Gut und Blut!

Er sitzet zu Roß, springt auf den Stein
Er wollte sich stürzen ins Meer hinein.

Halt an mein Ritter, mein Lieber, halt,
Die Feine harrt dein im Rosenwald!

Dein schnelles Wort hast du gebüßt,
Die Braut auf ewig dein eigen ist!

Hi ha tres roses en una branca

Hi ha tres roses en una branca,
L’estiu és bonic;
Aleshores un rossinyol va cantar amb gràcia;
L’estiu és bonic! 

I sota el roser florit,
Allà jaia una bella dona en un somni profund;

El cavaller va passar pel bosc,
El meu cavallet, per què t’atures tan de sobte?

Quin vermell brilla a través de l’herba verda?
Com si es tractés de roses en el seu esplendor?

Què parpelleja al seu costat com l’or brillant?
Els rínxols són probablement arrissats;

El bo està allà sense vestit…
Com els va crear el cel.

El cavaller creu que morirà
Mai havia vist una dona tan bella

El cavaller probablement s’enfonsa al fons
I besar la boca del delicat

El besa amb calor, el besa suaument
Fins que la fina es desperta del son

Oh cavaller, oh lladre, oh lamentable és el teu petó!
Que sempre he de plorar ara!

Oh cavaller, oh fals, què has fet?
Treu el meu honor, malvat!

Oh donzella tan bella, oh donzella tan bella;
No sé ni què volia!

La teva bellesa té tant poder
El meu cor no té suport ni suport allà.

La meva trobada amb tu és perdonada,
Però mai digueu què us va agradar aquí.

I si només diguessis una paraula,
Així que t’he de deixar per sempre,

El cavaller va passar pel jardí del rei,
La reina mira cap avall des del balcó.

Cavaller meu, entres i surts,
No entengueu els meus ulls petits!

Cavaller meu, ets la llum dels meus ulls,
Per què m’estimes i no em fas un petó?

No estimo ni beso una altra dona,
Com estic compromès per l’eternitat.

Has estat compromès per sempre,
Digues-me a quina sala és la minyona?

La donzella no viu a cap sala,
Sota el roser al bosc verd;

El cavaller anava sovint entre les roses,
El que esperava no hi va ser mai

I he perdut el meu major actiu,
Així que destruiré la meva propietat i la meva sang!

S’asseu al seu cavall i salta a la pedra
Volia llançar-se al mar.

Aguanta el meu cavaller, estimat, espera,
La bona t’espera al Rosenwald!

Has pagat per la teva paraula ràpida,
La núvia és teva per sempre!

WoO 35/11 

Der Zimmergesell/Hi havia un oficial fuster

Principi.- Es war  einmal  ein  Zimmergesell

Indicació de temps.-Allegro non troppo, en la menor

Es war einmal ein Zimmergesell

Es war einmal ein Zimmergesell,
War gar ein jung frisch Blut,
Er baut dem jungen Markgraf ein Haus;
Zweifle nicht, mein Schatz, mein Kind,
Er baut dem jungen Markgraf ein Haus
Sechshundert Laden hinaus.

Und als das Haus gebauet war,
Legt er sich nieder und schlief,
Da kam des jungen Markgrafen Weib,
Zum zweiten und dritten und rief:

“Steh auf, steh auf, du Zimmergesell,
Denn es ist an der Stund’,
Hast du so wohl gebauet das Haus,
So küß mir meinen Mund!”

Ach nein, ach nein, Markgräfin fein
Das wär uns beiden ein Schand
und wenn’s der Markgraf wohl erführ
Müßt ich ja meiden das Land.

Und da sie Beide zusammen war’n
Vermeinten, sie waren allein
Da schlich eine falsche Magd daher
Zum Schlüsselloch schaut sie ein.

“Ach edler Herr, ach edler Herr,
Groß Wunder dieser Stund
Da küßt der junge Zimmergesell
Der Gräfin ihren Mund.”

“Und hat er geküßt meine schöne Frau
Des Todes muß er sein,
Ein´n Galgen soll er sich selber baun
Zu Schafhausen draus am Rhein.”

Und als der Galgen gebauet war
Sechshundert Laden hinaus,
Von lauter Silber und Edelstein,
Steckt er darauf einen Strauß.

Und als die Markgräfin das vernahm,
Gen Schaffhausen ritt sie schnell,
Da stieg die Leiter eben hinan
Der jung frisch Zimmergesell.

“Ihr Herrn und käm die Markgräfin
Voor euer Bettchen zu stahn,
Würdet ihr sie halsen und küssen,
Oder würdet sie lassen gahn?”

Sie sprachen: Und käm die Markgräfin
Vor unser bettchen gegahn,
Wir wollten sie halsen und küssen
Und wollten sie freundlich umfahn.

“Wolltet ihr sie halsen und küssen
Und wolltet sie freundlich umfahn,
So hat auch der jung frisch Zimmergesell
So Arges nicht getan.”

Da sprach der Markgraf selber wohl:
“Wir wollen ihn leben lahn,
Ist Keiner doch unter uns allen hier,
Der dies nicht hätte getan.”

Was zog er aus der Tasche heraus
Wohl hundert Goldkronen rot
Geh mir nur aus dem Land hinaus
Findst überall dein Brot.

Und als er hinaus gezogen war,
Da ging er üb’r die Heid’,
Da steht dei junge Markgräfin
In ihrem schneeweissem Kleid.

Was zog aus ihrer Tasche schnell?
Vielhundert Stücke Gold:
“Nimm’s hin, du schöner Junggesell,
Nimm’s hin zu deinem Sold.”

“Und wenn dir Wein zu sauer ist,
So trink du Malvasier,
Und wenn mein Mündlein dir süßer ist,
So komme wieder zu mir!”

Hi havia un oficial fuster

Hi havia un oficial fuster,
Era un xicot jove i ben plantat,
Ell construïa una casa per al jove marquès;
No ho dubtis pas, tresor meu, criatura meva,
Construïa una casa per al jove marquès
Amb sis-cents taulons.

I quan la casa s’acabà de construir,
S’ajagué al llit i es posà a dormir,
Aleshores arribà la jove esposa del marquès
I el cridà dues i tres vegades:

“Lleva’t, lleva’t, tu oficial fuster, car ja és hora,
Tu has construït molt bé la casa
I, així, besa’m a la boca!”

 Ai no, ai no, distingida marquesa, per ambdós seria una infàmia,
I si se’n assabentés el marquès, hauria de deixar el país.

I mentre tots dos eren junts creient que estaven sols,
Una pèrfida criada s’esquitllà de puntetes
I els observà pel forat del pany.

“Ai noble senyor, ai noble senyor,
Gran meravella fou l’instant en què el jove oficial fuster
Besà la boca de la marquesa.”

 “Doncs si ha besat la meva bella esposa serà condemnat a mort,
Ell mateix es construirà el patíbul
A Schaffhausen, prop del Rin.”

I quan el patíbul fou construït amb sis-cents taulons,
Hi posà damunt un pomell
De pur argent i pedres precioses.

I quan se’n assabentà la marquesa
Cavalcà rabent vers Schaffhausen,
I pujà tot just l’escala amunt
Vers el jove i ben plantat oficial fuster.

 “Senyors, si la marquesa
Vingués davant del vostres llits,
La voldríeu acaronar i besar o la deixaríeu anar?”

Ells digueren: si la marquesa vingués davant del nostres llits
L’acaronaríem i la besaríem i l’abraçaríem afablement.

“L’acaronaríeu i la besaríeu i l’abraçaríeu afablement,
Així el jove oficial fuster no ha fet res de dolent.”

Aleshores, el mateix marquès digué:
“Li perdonarem la vida si cap dels aquí presents
No hagués fet la mateixa cosa.”

Es tragué de la butxaca cent corones d’or i digué:
Vés-te’n fora del país i guanya’t el pa arreu.

I quan ell hagué marxat, caminant per la prada
Es trobà amb la jove marquesa
En el seu vestit blanc com la neu.

Què es tragué ella prest de la butxaca?
Molts centenars de peces d’or:
“Pren-les, tu formós oficial fuster,
Pren-les com la teva retribució.”

“I si trobes el vi massa agre beu malvasia,
I si t’és més dolça la meva boca, torna al meu envers!”

WoO 35/12  

Altdeutsches Kampflied/Antiga cançó de lluita alemanya

Any 1858

Principi.- Wir stehen hier

Indicació de temps.-…fa menor

Altdeutsches Kampflied

Wir stehen hier zur Schlacht bereit, o Michael!
Erzengel helfe uns im Streit!
Refrain
Hilf uns hier kämpfen,
die Feinde dämpfen, o Michael!

Wir streiten nur für gutes Recht, o Michael!
Für den Glauben gehen wir ins Gefecht!

O zieh ein Beistand uns einher, o Michael!
O Führer der Heerscharen Heer!

Du stürztest die in ew?ge Nacht, o Michael!
die sich gen Gottes Licht gewagt.

Dir ist geweiht das deutsche Land, o Michael!
Lass es nicht sein der Fremden Tand!

Du schaust die stolzen Feinde drohn, o Michael!
Mach du zu Schanden ihren Hohn!

O halte Zwiespalt von uns fern, o Michael!
Und eine du des Volkes Kern!

O Michael, mit uns zur Schlacht, o Michael!
Wir stehn dann aller Höllen Macht!

Antiga cançó de lluita alemanya

Estem aquí preparats per a la batalla, oh Miquel!
Arcàngel ajuda’ns en la disputa! abstenir-se
Ajuda’ns a lluitar aquí, amortitzeu els enemics, oh Miquel!

Només lluitem pel que és correcte, oh Miquel!
Anem a la batalla per la fe!

Ai, ajuda’ns, oh Miquel!
Oh líder dels amfitrions!

Els vas submergir en la nit eterna, oh Miquel!
Que es va aventurar cap a la llum de Déu.

La terra alemanya està consagrada a tu, oh Miquel!
No deixis que siguin quincalles estrangeres!

Veus els orgullosos enemics amenaçant, oh Miquel!
Fa vergonya el seu menyspreu!

Oh, guarda la discòrdia de nosaltres, oh Miquel!
I un dels nuclis de la gent!

Oh Miquel, amb nosaltres a la batalla, oh Miquel!
Aleshores tindrem el poder de tots els inferns!

 

Puede ser una imagen de piano i arpa