JOHANN SEBASTIAN BACH BWV 480 – 490

com és la música barroca

BWV 480

Kommt wieder aus der finstern Gruft/Sortiu de la fosca fossa


Any 1735
Ària espiritual, en clau de mi major, per a (vocal) i continu.
Indicació de temps.- Cançó sacra
Llibretista.-Anònim

Kommt wieder aus der finstern Gruft

Kommt wieder aus der finstern Gruft,
ihr Gott ergebnen Sinnen!
Schöpft neuen Mut und frische Luft,
blickt hin nach Zions Zinnen;
denn Jesus, der im Grabe lag,
hat als ein Held am dritten Tag
des Todes Reich besieget.

Auf! danket ihm mit Herz und Mund
am Tage seiner Freuden,
er hat den ewgen Gnadenbund
gegründet durch sein Leiden,
er hat dem Tod entwandt die Macht,
das Leben aber wiederbracht
und unvergänglichs Wesen.

Nun tritt, was Christo ähnlich ist,
in Glaubenskraft zusammen,
weil Christus auferstanden ist,
wer will sein Volk verdammen?
Hier ist der Mann, der überwand
und nach zerrissnen Todesband
zur Rechten Gottes sitzet.

Du wohlgeplagtes Christenheer,
vergiss, was drückt und naget,
gesetzt, es häuft sich mehr und mehr;
nur frisch mit dem gewaget,
der durch des Grabes Siegel brach
und zu dem Tode mächtig sprach:
Wo ist nunmehr dein Stachel?

Doch Christi Sieg ist gut dafür,
der lehrt uns überwinden
und öffnet Riegel, Schloss und Tür
trotz Teufel, Welt und Sünden!
Mit diesem großen Siegesmann
ist alles kurz und gut getan.
Wo bleibt dein Sieg, o Hölle?

Zum Siegel solcher Seligkeit
gibt uns der Herr zu essen
die Speise der Unsterblichkeit,
die niemand soll vergessen;
der Lebenssaft uns heilsam tränkt,
den das erwürgte Lamm uns schenkt.
O edler Ostersegen!

Gott, unserm Gott, sei Lob und Dank,
der uns den Sieg gegeben,
der das, was hin ins Sterben sank,
hat wiederbracht zum Leben.
Der Sieg ist unser: Jesus lebt,
der und zur Herrlichkeit erhebt,
Gott sei davor gelobet.

Sortiu de la fosca fossa

Sortiu de la fosca fossa,
pensaments a Déu dedicats!
Amb nou coratge i aire fresc,
mireu els merlets de Sió,
doncs Jesús, que a la tomba jeia,
al tercer dia, com un heroi,
el regne de la mort va vèncer.

Agraïu-li amb el cor i els llavis
el dia de tal alegria,
Ell ha renovat amb la passió
l’eterna aliança,
ha tret a la mort el seu poder,
ens ha tornat la vida
i l’existència imperible.

Feu-vos semblants a Crist
amb la força de la fe,
doncs si Crist ha ressuscitat,
qui condemnarà el seu poble?
Aquest és lhome que va vèncer
i va destrossar els llaços de la mort,
i que a la dreta de Déu s’asseu.

Ost cristiana perseguida,
oblideu el que us fereix i oprimeix,
i si augmenta més i més,
carregueu-ho tot sobre aquell
que el segell de la tomba va trencar
ia la mort va dir poderós:
On és ara el teu fibló?

La victòria de Crist
ens ensenya a vèncer
i ens obre el forrellat, pany i porta,
malgrat el dimoni, el món i el pecat.
Amb aquest gran vencedor,
tot està fet i llest.
On és, infern, la teva victòria?

Com a segell de tal felicitat,
el Senyor ens dóna a menjar
l’aliment de la immortalitat,
que ningú no pot deixar de banda:
essència de vida i beguda salvadora,
que el xai immolat ens regala.
Oh noble benedicció pasqual!

Al nostre Déu sigui la lloança,
doncs ens va donar la victòria,
si en la mort va sucumbir,
la vida ha recobrat.
És nostra la victòria: Jesús viu
ia la glòria ens exalta,
Déu sigui lloat!

BWV 481 

Lasset uns mit Jesu ziehen/Anem amb Jesús


Any 1735
Ària espiritual, en clau de re menor, per a (vocal) i continu.
Indiació de temps.- Cançó sacra
Llibratista.-Sigmund von Birken (1626-1681)

Lasset uns mit Jesus ziehen
Lasset uns mit Jesus ziehen,
seinem Fürbild folgen nach,
in der Welt der Welt entfliehen,
auf der Bahn, die er uns brach,
immer fort zum Himmel reisen,
irdisch, doch schon himmlisch sein,
glauben recht und leben fein,
in der Lieb den Glauben weisen.
Treuer Jesu! Bleib bei mir,
gehe für, ich folge dir.

Lasset uns mit Jesus leiden,
seinem Fürbild werden gleich.
Nach dem Leide folgen Freuden,
Armut hier macht dorten reich.
Tränensaat, die erntet Lachen,
Hoffnung tröstet mit Geduld,
es kann leichtlich Gottes Huld
aus dem Regen Sonne machen.
Jesu! Hier leid ich mit dir,
dort teil deine Freud mit mir.

Lasset uns mit Jesus sterben!
Sein Tod uns vom andern Tod
Rettet und vom Seelverderben
Von der ewgen Höllennot.
Lasst uns töten, weil wir leben,
unser Fleisch ihm sterben ab,
so wird er uns aus dem Grab
in das ewge Leben heben.
Jesu, sterb ich, sterb ich dir,
dass ich lebe für und für.

Lasset uns mit Jesus leben,
weil er auferstanden ist,
muss das Grab uns wiedergeben.
Jesu! Unser Haupt du bist,
wir sind deines Leibesglieder
wo du lebst, da leben wir,
ach! erkenn uns für und für,
treues Herz, für deine Brüder.
Jesu, dir ich lebe hier,
lass mich ewig sein bei dir!

Anem amb Jesús
Anem amb Jesús,
seguim la seva imatge,
fugim del món en el món,
pel camí que ell va obrir per a nosaltres,
viatgem sempre al cel,
terrenals, però ja celestials,
creguem correctament i vivim finament,
en amor mostrem fe.
Jesús fidel! Queda’t amb mi,
vés, et seguiré.

Patim amb Jesús,
fent-nos com la seva imatge.
Després del patiment ve l’alegria,
la pobresa aquí fa ric allà.
Llavors de llàgrimes que collien rialles,
esperança que reconforta amb paciència,
la gràcia de Déu pot
convertir fàcilment la pluja en sol.
Jesús! Aquí pateixo amb tu,
allà comparteix la teva alegria amb mi.

Morim amb Jesús!
La seva mort
ens salva de l’altra mort i de la destrucció de les nostres ànimes
de l’eterna misèria de l’infern.
Matem perquè vivim,
la nostra carn mor a ell,
i ell ens ressuscitarà de la tomba
a la vida eterna.
Jesús, si mor, em mor per tu,
visc pels segles dels segles.

Visquem amb Jesús,
perquè ha ressuscitat,
la tomba ens ha de ser retornada.
Jesús! Tu ets el nostre cap,
som els membres del teu cos,
on vius, allà vivim,
ai! Coneix-nos per i per,
cor fidel, pels teus germans.
Jesús, visc aquí,
deixa’m estar amb tu per sempre!

BWV 482

Liebes Herz, bedenke doch/Cor amorós; només pensa-hi


Any 1735
Ària espiritual, en clau de sol major, per a (vocal) i continu.
Indicació de temps.- Cançó sacra
Llibretista.-Christian Jakob Koitsch (1671-1734)

Liebes Herz; bedenke doch

Liebes Herz; bedenke doch
Deines Jesu große Güte.
richte dich jetzt freudig auf
und erwecke dein Gemüte!
Jesus kömmt dir als ein König,
der sich deinen Helfer nennt
und sich durch dies Wort dir also
selbst zu deinem Heil verpfändt.

Als ein Helfer, dir zu gut,
ist er in die Welt gekommen,
als ein Helfer ist er auch
in den Himmel aufgenommen;
als ein Helfer herrscht er jetzo
unter uns im Gnadenreich,
als ein Helfer wird er kommen
und uns ihm selbst machen gleich

Da er sich nun Helfer nennt,
und zwar nicht im bloßen Namen,
sondern zeigets in der Tat,
was er saget, das ist Amen;
was bekümmerst du dich ofte,
suchet Hülfe hie und da?
Der sich deinen Helfer nennet,
ist dir allenthalben nah.

Er will helfen allezeit,
was dich drücket, darfst du ihm klagen,
stößt dir Not und Mangel zu,
Du kannst ihm nur kühnlich sagen:
Du hast einen solchen Helfer,
der von Ewigkeit dich liebt,
der die Not auch selbst erfahren
und im Leiden sich geübt.

Ja, er will es nicht allein,
sondern nimmt es so zu Herzen,
dass er dich nicht lassen kann,
wenn du schreist in deinen Schmerzen,
er spricht: Es bricht mir das Herze,
dass ich mich erbarmen muss,
und dann gibt es zur Versichrung
einen süßen Gnadenkuss.

Nun, mein Jesu, weil du dich,
selbst unsern Helfer nennest
und zu deinem Herzen uns
freien Zutritt herzlich gönnest,
so komm ich und falle nieder
hier vor deinem Gnadenthron,
du kannst dich nun selbst nicht leugnen,
hilf mir, großer Gottessohn.

Hilf mit allzeit ritterlich
ringen in denm Glaubenskämpfen,
hilf mir auch, mein Fleisch und Blut
durch dein Kreuz und Leiden dämpfen,
hilf, dass ich mög überwinden,
wie du überwunden hast,
hilf mir endlich selig sterben
und ablegen alle Last.

So will ich dich, meine Gott,
stets als einen Helfer preisen,
ich will auch durch deine Gnad
hier schon in der Tat erweisen,
dass ich einen Helfer habe,
der da herrscht in aller Welt,
und auf welchen ganz alleine
meine Hoffnung bleibt gestellt.

Halleluja! Dank sei Gott,
der uns diese Gnad erzeiget
und auf uns, sein armes Volk,
seine Huld so reichlich neiget,
dass er seinen Sohn und schenket,
der uns nicht verlassen kann,
amen, amen, Halleluja,
singe mit mir jedermann.

Cor amorós; només pensa-hi
Cor amorós; considera
la gran bondat del teu Jesús.
Ara aixeca’t amb alegria
i desperta el teu esperit!
Jesús ve a tu com un rei
que es diu el teu ajudant
i a través d’aquesta paraula
es compromet a tu per la teva salvació.

Ell va venir al món com a ajudant bo per a vosaltres, 
i com a ajudant també va ser  elevat al cel;
com a ajudant ara regna
entre nosaltres en el regne de la gràcia
com a ajudant vindrà
i ens farà com ell

Com que ara es diu ajudant,
i no amb el sol nom,
sinó que de fet mostra
el que diu, això és Amén;
per què et preocupes sovint,
busques ajuda aquí i allà?
El que es diu el teu ajudant
està a prop teu a tot arreu.

Ell vol ajudar en tot moment,
sigui el que t’oprimeixi, pots queixar-te d’ell,
si et passen penúries i mancances,
només pots dir-li amb valentia:
Tens un ajudant així,
que t’estima des de l’eternitat,
que també té. va experimentar ell mateix les penúries
i està en el patiment practicat.

Sí, ell no ho vol sol,
però ho porta tant a cor
que no pot deixar-te marxar
quan crides en el teu dolor,
diu: Em trenca el cor
que he de tenir pietat,
i després hi ha com a assegurança
una dolç petó de misericòrdia.

Ara, Jesús meu, perquè et
dius a tu mateix el nostre ajudant
i ens atorgues calorosament l’accés lliure al teu cor,
vinc i cau aquí davant el teu tron ​​de gràcia,
ara no pots negar-te a tu mateix,
ajuda’m, gran Fill de Déu.

Ajudeu-me a lluitar sempre
cavallerescament en les batalles de la fe,
ajudeu-me també a temperar la meva carn i la meva sang
a través de la vostra creu i el vostre sofriment,
ajudeu-me a poder vèncer
com ho heu vençut,
ajudeu-me a morir finalment feliç
i a deixar de banda totes les càrregues. .

Per tant, vull
lloar-te sempre, Déu meu, com a ajudant, i
per la teva gràcia vull
demostrar realment
que tinc un ajudant
que governa per tot el món,
i en qui només
roman la meva esperança.

Aleluia! Gràcies a Déu,
que ens mostra aquesta gràcia
i ens fa extensiu el seu favor a nosaltres, el seu pobre poble,
tan ricament
que dóna al seu Fill,
que no ens pot deixar,
amén, amén, Al·leluia,
cantau tots amb mi.

BWV 483

Liebster Gott, wann wer’d  ich  sterben?/Estimat Déu, quan moriré?


Any 1735
Ària espiritual, en clau de sol major, per a (vocal) i continu.
Indicació de temps.- Cançó sacra
Llibretista.-Caspar Neumann (1648-1715)

Liebster Gott, wann werd ich sterben?

Liebster Gott, wann werd ich sterben?
Liebster Gott, wann werd ich sterben?
Meine Zeit läuft immer hin,
und des alten Adams Erben,
unter denen ich auch bin,
haben das zum Vaterteil,
dass sie eine kleine Weil
arm und elend sein auf Erden
und denn selber Erde werden.

Ich zwar will mich auch nicht widern,
zu beschließen meine Zeit
trag ich doch in allen Gliedern Samen
von der Sterblichkeit;
geht doch immer da und dort
einer nach dem andern fort,
und schon mancher liegt im Grabe,
den ich wohl gekennet habe.

Aber Gott, was werd ich denken,
wenn es wird ans Sterben gehn?
Wo wird man den Leib hinsenken,
wie wirds um die Seele stehn?
Ach! was Kummer fällt mir ein!
Wessen wird mein Vorrat sein,
und wo werden meine Lieben
nach dem Tode hin verstieben?

Doch entweicht, ihr schnöden Sorgen,
soll ich nicht zu Jesu gehn?
Lieber heute noch als morgen,
denn mein Fleisch wird auferstehn.
Ich verzeih es gern der Welt,
dass sie alles hier behält
und bescheide meinen Erben
einen Gott, der nicht kann sterben.

Herrscher über Tod und Leben,
mach einmal mein Ende gut,
lass mich meinen Geist aufgeben
mit recht woh1gefassten Mut.
Hilf, dass ich ein ehrlich Grab
neben frommen Christen hab
und auch endlich in der Erde
nimmermehr zuschanden werde.

Estimat Déu, quan moriré?
Estimat Déu, quan moriré?
El meu temps sempre s’acaba,
i els hereus del vell Adam,
entre els quals estic,
tenen això com a part de pare: seran pobres i miserables
una estona a la terra i després es convertiran ells mateixos en terra.

Encara que no vull fer-me fàstic, encara porto llavors de mortalitat
a totes les meves extremitats; un rere l’altre sempre se’n va aquí i allà , i ja n’hi ha molts a la tomba que jo coneixia bé.

Però Déu meu, què pensaré
quan arribi el moment de morir?
On posarà el cos,
què passarà amb l’ànima?
Oh! quina pena em ve al cap!
De qui serà la meva botiga
i on aniran els meus éssers estimats
després de la mort?

Però allunyeu-vos, preocupacions buides,
no hauria d’anar a Jesús?
Millor avui que demà,
perquè la meva carn s’aixecarà.
Amb molt de gust perdono el món
per haver-ho guardat tot aquí
i dono als meus hereus
un Déu que no pot morir.

Sobirà de la mort i de la vida,
fes un bon final una vegada,
deixa’m renunciar al meu esperit
amb un coratge ben concebut.
Ajudeu-me a tenir una tomba honesta al costat dels cristians pietosos
i per fi mai ser avergonyit a la terra.

BWV  484 

Liebster Herr Jesu, wo bleibst du so lange?Estimat Senyor Jesús, on estàs tant de temps?


Any 1735
Ària espiritual, en clau re menor, per a (vocal) i continu
Indicació de temps.- Cançó sacra
Llibretista.-Christian Weselowius

Liebster Herr Jesu, wo bleibst du so lange?

Liebster Herr Jesu, wo bleibst du so lange?
Komm doch, mir wird hier auf Erden so bange,
komm doch und nimm mich, wenn dir es gefällt,
von dieser argen, beschwerlichen Welt.
Komm doch, Herr Jesu, |wo bleibst du so lange?
Komm doch, mir wird hier auf Erden  so bange.

Es ist gnug, Herr, darum komm zu erlösen
meine bedrängete Seele vom Bösen,
ich bin von Klagen und Seufzen so matt,
und der verdrüßlichen Seelen so satt,
Komm doch, Herr Jesu, wo bleibst du so lange?
Komm doch, mir wird hier auf Erden  so bange.

Ich mag nicht wohnen beim sündigen Haufen
und mit demselben den Lasterkot saufen,
ach, drum versetz mich ins himmlische Reich,
da ich den Engeln sei ähnlich und gleich.
Komm doch, Herr Jesu, wo bleibst du so lange?
Komm doch, mir wird hier auf Erden  so bange.

Denn mit der Welt hat man immer zur Rechten
und mit dem Teufel zur Linken zu fechten,
draußen ist Angst, und von innen ist Streit,
komm doch, mein Bruder, und gehe nicht weit.
Komm doch, Herr Jesu,  wo bleibst du so lange?
Komm doch, mir wird hier auf Erden  so bange.

Wenn ich in Nöten oft winsle und zitter,
hörst du von weiten und siehest durchs Gitter,
tritt doch was näher, mein Helfer, tritt her,
weil mir die Bürde des Kreuzes zu schwer.
Komm doch, Herr Jesu,  wo bleibst du so lange?
Komm doch, mir wird hier auf Erden |so bange.

Alles ist eitel, was unter der Sonne,
flüchtig die Freude, vergänglich die Wonne,
Herrlichkeit, Wolllüste, Reichtum und Kunst,
alles ist schattiger Nebel und Dunst.
Komm doch, Herr Jesu,  wo bleibst du so lange?
Komm doch, mir wird hier auf Erden |: so bange.

Allbereit schmücke ich dich, gläubige Seele,
fülle die brennende Lampe mit Öle,
auch um die Mitternacht fertig zu stehn
und auf die ewige Hochzeit zu gehen.
Komm doch, Herr Jesu,  wo bleibst du so lange?
Komm doch, mir wird hier auf Erden so bange.

Estimat Senyor Jesús, on estàs tant de temps?

Estimat Senyor Jesús, on estàs tant de temps?
Vinga, que estic tan preocupat aquí a la terra,
vine a treure’m, si et plau,
d’aquest món dolent i pesat.
Vinga, Senyor Jesús on et quedes tant de temps? 
Vinga, m’estic fent molta por aquí a la terra. 

Ja n’hi ha prou, Senyor, veniu així a redimir
la meva ànima oprimida del mal, que
estic tan cansat de lamentacions i sospirs,
i tan fart de les ànimes afligidas,
Vine, Senyor Jesús, on et quedes tant de temps?
Vinga, m’estic fent molta por aquí a la terra. 

No vull viure amb la multitud pecadora
i beure amb ells la brutícia del vici,
doncs, trasllada’m al regne celestial,
perquè sóc igual i semblant als àngels.
Vinga, Senyor Jesús, on et quedes tant de temps?
Vinga, m’estic fent molta por aquí a la terra. 

Com que sempre has de lluitar amb el món a la teva dreta
i amb el diable a la teva esquerra,
a fora hi ha por i baralla a dins,
va, germà meu, i no vagis lluny.
Vinga, Senyor Jesús, on et quedes tant de temps?
Vinga, m’estic fent molta por aquí a la terra. 

Quan sovint gemec i tremolo d’angoixa,
sents de lluny i veus a través de les reixes,
apropa’t, ajudant meu, apropa’t,
perquè el pes de la creu és massa pesat per a mi.
Vinga, Senyor Jesús, on et quedes tant de temps?
Vinga, m’estic preocupant molt aquí a la terra. 

Tot sota el sol és van,
alegria fugaç, delit transitori,
glòria, luxúria, riquesa i art,
tot és una boira i una boira tenebrosa.
Vinga, Senyor Jesús, on et quedes tant de temps?
Vinga, m’estic fent molta por aquí a la terra. 

Estic a punt per adornar-te, ànima creient,
omplir d’olis la llàntia encesa,
disposada a parar fins i tot a mitjanit
i anar a les noces eternes.
Vinga, Senyor Jesús,  on et quedes tant de temps?
Vinga, m’estic fent molta por aquí a la terra. 

BWV 485

Liebster Immanuel,Herzog der Frommen/Estimat Immanuel, duc dels Pietosos


Any 1735
Ària espiritual, en re menor, per a (vocal) i continu.
Indicació de temps.-Cançó sacra
Llibretista.- Ahasverus Fritsch (1629-1701)

Liebster Immanuel, Herzog der Frommen

Liebster Immanuel, Herzog der Frommen,
du meiner Seelen Trost, komm, komm nur bald
Du, du hast mir, mein Schatz; mein Herz genommen,
so ganz vor Liebe brennt und nach dir wallt
Nichts kann auf Erden mir liebers werden,
wenn ich, mein Jesu, dich nur stets behalt

Dein Nam ist zuckersüß, Honig im Munde,
holdselig, lieblich, wie ein kühler Tau,
welcher das Feld erfrischt zur Morgenstunde,
also, mein Jesu! Wann ich dir vertrau.
Es weicht vom Herzen,
was nur macht Schmerzen,
wann ich im Glauben dich anbet und schau.

Obgleich das Kreuze mich hier zeitlich plaget,
wie es bei Christen oft pflegt zu geschehn,
wann nur nach meiner Seel mein Jesu fraget,
so kann das Herze doch auf Rosen gehen;
kein Ungewitter
ist mir so bitter,
ich kann bei meinem Jesu fröhlich stehn.

Wenn Satans List und Macht mich will verschlingen,
wenn das Gewissensbuch die Sünden sagt,
wenn auch mit ihrem Heer mich will umringen
die Hölle, wenn der Tod am Herzen nagt,
steh ich doch feste.
Jesus, der Beste,
ist, der sie alle durch sein Blut verjagt.

Ob mich schon alle Welt verfolgt und hasset,
ob ich gleich bin veracht’ von jedermann,
von meinen Freunden auch verlassen,
nimmt mein Herr Jesus sich doch meiner an
und stärkt mich Müden,
spricht: Sei zufrieden,
ich bin dein bester Freund, der helfen kann.

Fahret drum immer hin, ihr Eitelkeiten;
Du, Jesu, du bist mein, und ich bin dein
Ich will mich von der Welt zu dir bereiten,
du sollst in meinem Mund und Herzen sein;
mein ganzes Leben bleibt dir ergeben,
bis man mich legen wird ins Grab hinein

Estimat Immanuel, duc dels Pietosos

Estimat Immanuel, duc dels Pietosos,
consol de les meves ànimes, vine, vine aviat,
em tens, estimada meva; el meu cor,
que arde d’amor i anhela per tu.
Res a la terra em pot ser més estimat
si jo, el meu Jesús, només et guardo sempre

El teu nom és dolç com el sucre, mel a la boca,
amable, encantador, com una rosada fresca
que refresca el camp a l’alba,
doncs, Jesús meu! Quan confio en tu.
Deixa el meu cor
que només causa dolor
quan t’adoro amb fe i mirada.

Encara que la creu em molesta temporalment aquí,
com passa sovint amb els cristians
sempre que el meu Jesús pregunta per la meva ànima,
el meu cor encara pot estar en roses;
Cap tempesta
és tan amarga per a mi,
puc estar feliç amb el meu Jesús.

Quan l’astúcia i el poder de Satanàs em volen devorar,
quan el llibre de la consciència em parla dels pecats,
quan l’infern em vol envoltar amb el seu exèrcit,
quan la mort em rosega el cor,
encara em mantinc ferm.
Jesús, el millor,
és qui els allunya a tots amb la seva sang.

Tot i que el món sencer em persegueix i m’odia,
encara que soc menyspreat per tothom i
fins i tot abandonat pels meus amics,
el meu Senyor Jesús encara em cuida
i m’enforteix quan estic cansat,
dient: Contents,
soc el teu millor. amic que pot ajudar pot.

Sempre aneu-hi, vanitats;
Tu, Jesús, ets meu i jo soc teu, em
prepararé del món per a tu;
tota la meva vida romandrà dedicada a tu fins que sigui ficat a la tomba

BWV 486

Mein, Jesu, dem die Seraphinen/El meu Jesús, a qui els serafins


Any 1735
Ària espiritual, en fa major, per a (vocal) i continu.
Indicació de temps.- Cançó sacra
Llibretista.-Wolfgang Christoph Dessler (1660-1722)

Mein Jesu, dem die Seraphinen

Mein Jesu, dem die Seraphinen
im Glanz der höchsten Majestät
selbst mit bedeckten Augen dienen,
wenn dein Befehl an sie ergeht.
Wie sollten blöde Fleischesaugen,
die der verhassten Sündennacht
mit ihrem Schatten trübe macht,
dein helles Licht zu schauen taugen.

Doch gönne meinen Glaubensblicken
den Eingang in dein Eigentum,
und lass mich deine Gnad erquicken
zu meinem Heil und deinem Ruhm.
Reich deinen Szepter meiner Seele,
die sich, wie Esther, vor dir neigt
und dir, als deine Braut, sich zeigt,
sprich: Ja, du bists, die ich erwähle.

Sei gnädig, Jesu, voller Güte
dem herzen, das nach Gnade lechzt,
hör, wie die Zung in dem Gemüte:
Gott sei mir Sünder gnädig! Ächzt.
Ich weiß, du kannst mich nicht verstoßen,
wie könntest du ungnädig sein
dem,. Der dein Blut von Schuld und Pein
erlöst, da es so reich geflossen.

Ich fall in deine Gnadenhände
und bitte mit dem Glaubenskuss:
Gerechter König, wende, wende
die Gnade zu der Herzenbuß.
Ich bin gerecht durch deine Wunden,
es ist nichts Sträfliches mehr an mir.
Bin aber ich versöhnt mit dir,
so bleib ich auch mit dir verbunden.

Ach! lass mich deine Weisheit leiten,
und nimm ihr Licht nicht von mir weg,
stell deine Gnade mir zu Seiten,
dass ich auf dir, du Lebensweg,
beständig bis ans Ende wandle,
damit ich auch in dieser Zeit
in Liebe, Herzensfreundlichkeit
nach deinem Wort und Willen handle.

Gib mir die Waffen aus der Höhe
und stärke mich durch deine Macht,
dass ich im Glauben munter stehe,
wenn Stärk und List der Feinde wacht:
So wird dein Gnadenreich auf Erden,
das uns zu deiner Ehre führt
und endlich gar mit Kronen ziert,
auch in mir ausgebreitet werden.

Ja, ja! mein Herze will dich fassen,
erwähl es, Herr, zu deinem Thron,
hast du aus Liebe ganz verlassen
des Himmels Pracht und deine Kron,
so würdige mein Herz, o Leben,
und lass es deinen Himmel sein,
bis du, wenn dieser Bau fällt ein,
mich wirst in deinen Schoße heben.

Ich steige zu dir auf im Glauben,
in Liebe steige ab zu mir.
Lass mir nichts diese Freude rauben,
erfülle mich nur ganz mit dir.
Ich will dich fürchten, lieben, ehren,
solang in mir das Herz sich regt,
wenn auch dasselbe nicht mehr schlägt,
so soll doch noch die Liebe währen.

El meu Jesús, a qui els serafins
Jesús meu, a qui els serafins serveixen
amb l’esplendor de la màxima majestat , fins i tot amb els ulls tapats, quan els arriba el vostre manament. Com podrien els estúpids ulls carnals, que l’odiada nit del pecat ennuvola amb la seva ombra, ser capaços de veure la teva llum brillant.

Però concediu que la meva fe
entri en la vostra possessió,
i que la vostra gràcia em refrescar
per a la meva salvació i la vostra glòria.
Dóna el teu ceptre a la meva ànima,
que, com Ester, s’inclina davant teu
i es mostra davant tu com la teva núvia,
dient: Sí, ets a tu qui jo jo.

Sigues misericordiós, Jesús, ple de bondat
per al cor que anhela la gràcia,
escolta la llengua en la ment:
Déu, sigui pietat de mi, pecador! gemecs.
Sé que no em pots expulsar,
com pots ser cruel
amb ell? Qui redimeix la teva sang de la culpa i del turment,
quan fluïa tan ricament.

Caigo a les teves mans de misericòrdia
i demano amb el petó de la fe:
Rei just, converteix
la gràcia en penediment del cor.
Soc just per les teves ferides,
ja no hi ha res de reprovable.
Però si em reconcilio amb tu,
em mantindré unit a tu.

Oh! Deixa que la teva saviesa em guiï,
i no em treguis la seva llum,
posa la teva gràcia al meu costat
perquè pugui caminar per tu, camí de la vida,
constantment fins al final,
perquè encara en aquest temps pugui
viure en amor, bondat de cor,
segons la teva paraula i actuar a voluntat.

Dóna’m armes des de dalt
i enforteix-me amb el teu poder,
perquè em mantingui alegre en la fe
quan la força i l’astúcia dels enemics estan en guàrdia:
així serà el teu regne de gràcia a la terra,
que ens porta al teu honor i finalment fins i tot.
ens adorna amb corones
escampa dins meu.

Sí sí! El meu cor vol agafar-te,
tria’l, Senyor, com a teu tron
​​Si has abandonat completament
l’esplendor del cel i la teva corona per amor,
honra el meu cor, oh vida,
i deixa que sigui el teu cel
fins que tu. , quan aquest edifici caigui un,
m’aixecaràs al teu pit.

Pujo a tu en la fe,
descendeixo a mi amb amor.
Que res em robi aquesta alegria,
només omple’m completament de tu.
Vull tenir-te por, estimar-te, honrar-te,
mentre el meu cor es mogui en mi,
encara que ja no batega,
llavors l’amor encara durarà.

BWV 487

Mein Jesu, was für Seelenweh/Jesús meu! què amb la malaltia d’ànima


Any 1735
Ària espiritual. En re menor, per a (vocal) i continu.
Indicació de temps.- Cançó sacra
Llibretista.-Anònim o possiblement Georg Christian Schemelli (1676 or 1678 or 1680 –1762)  or Friedrich Schultze

Mein Jesu, was für Seelenweh

Mein Jesu! was vor Seelenweh
befällt dich in Gethsemane,
darein du bist gegangen
Des Todes Angst, der Höllen Qual
und alle Bäche Belial,
die haben dich umfangen.
Du zagst,
du klagst,
zitterst, bebest und erhebest im Elende
zu dem Himmel deine Hände.

Ach Vater! sprichst du: Siehe doch!
ists möglich, dass das Schmerzensjoch,
die größte Pein auf Erden,
ists möglich, dass die Zentnernot,
der Kreuzeskelch und ewge Tod
von mir genommen werden?
Herzlich
bitt ich!
Doch so ferne
du nicht gerne
möchtest sehen,
mag dein Wille nur geschehen.

Du schwitzest große Tropfen Blut,
es brennt dich Gottes Zornes Glut
wie feurerhitzte Töpfe.
Du windest dich elendiglich,
ein Engel kömmt und stärket dich,
den Schöpfer, das Geschöpfe!
Ach was
ist das!
was vor Trauren,
was vor Schauren,
was vor Plagen
muss mein Jesus auf sich tragen!

Ich Sünder, warum frag ich noch?
Sind meine Missetaten doch
die Ursach solcher Schmerzen.
Ich sollte dieses große Leid
in Ewigkeit mit Traurigkeit
empfinden in dem Herzen.
Zittern,
Schüttern
und Verzagen,
Höllenplagen,
Feuerflammen
sollten gehn übr mich zusammen.

Du, treuester Immanuel!
befreiest meine arme Seel
von allen Höllenplagen,
dein übergroße Seelenangst,
in der du mit dem Tode rangst,
erlöst sie von dem Zagen.
Ach! wie
kann sie
nunmehr singen,
freudig springen
und dich loben,
dass du sie so hoch erhoben.

Sei ewig drum von mir gepreist,
und lass mir deinen Freudengeist
das Herze kräftig stärken.
Lass deine große Angst und Weh
und dein betrübt Gethsemane
mein Herze stets bemerken,
bis ich
endlich
aus dem Leiden
in die Freuden
möge kommen,
wo du lebst mit allen Frommen.

Jesús meu! què amb la malaltia d’ànima

Jesús meu! El dolor de la teva ànima
t’aconsegueix a Getsemaní,
on vas anar .
La por de la mort, el turment de l’infern
i tots els torrents de Belial
t’han envoltat.
Vacil·les, et queixes, tremoles,
tremoles i en la misèria aixeques
les mans al cel.

Ai pare! dius: mira!
És possible que el jou del dolor,
el turment més gran de la terra,
és possible que se’m treguin les penúries de cent pes,
la copa de la creu i la mort eterna ? demano amablement !
Però mentre no ho vulguis veure, la teva voluntat només es pot fer.

Sueu grans gotes de sang,
les brases de la ira de Déu et cremen
com olles escalfades.
T’estàs retorçant miserablement,
ve un àngel i t’enforteix,
el creador, la criatura!
Oh, què és això!
Quins dolors,
quins horrors,
quines plagues
ha de portar sobre ell el meu Jesús!

Jo, un pecador, per què encara pregunto?
Les meves feines són
la causa d’aquest dolor.
Hauria de sentir aquest gran patiment
amb tristesa al cor per l’eternitat.
Tremolors, tremolors i descoratjament,
plagues de l’infern, flames de foc
haurien de descendir sobre mi.

Tu, molt fidel Immanuel!
allibera la meva pobre ànima
de totes les plagues de l’infern
la teva immensa angoixa,
en què vas lluitar amb la mort,
l’allibera de la por.
Oh! Com pot cantar,
saltar alegrement i lloar-te
per haver-la aixecat tan alt?

Sigueu lloats per mi per sempre,
i que el vostre esperit d’alegria
enforti el meu cor amb força.

Que el meu cor noti sempre
la teva gran por i ai
i el teu Getsemaní trist ,
fins que finalment pugui passar del patiment a l’alegria ,
on vius amb tots els piadosos.

BWV 488

Meines Lebens letzte Zeit/L’última vegada de la meva vida


Any 1735
Ària espiritual, en clau de mi menor, per a (vocal) i continu.
Indicació de temps.- Cançó sacra
Llibretista.-Anònim

Meines Lebens letzte Zeit

Meines Lebens letzte Zeit
ist nunmehro angekommen,
da der schnöden Eitelkeit
meine Seele wird entnommen;
wer kann widerstreben,
dass uns Menschen Gott das Leben
auf ein zeitlich Wiedernehmen hat gegeben.

Ach! wie ist die Angst so groß!
Ach! wie mehren sich die Schmerzen,
wenn der Tod so manchen Stoß
schicket aus dem matten Herzen;
es sind schlechte Freuden,
ja ein rechtes Jammerleiden,
wenn die besten Freunde,
Leib und Seele, scheiden.

Ach! wohin? Ach weh! wohin?
Ach wer kann mir Hülfe schicken?
Wo wird mein gequälter Sinn
sich mit rechtem Trost erquicken?
Alle Dinge lehren,
die sich itzo von mir kehren,
dass kein Menschenmittel
kann dem Tode wehren.

Jesus ist allein der Mann,
der in Nöten bei uns bleibet,
der im Tode helfen kann
und uns alle Furcht vertreibet.
Ach! in Jesu Wunden
hat in seinen Jammerstunden
mancher Sünder seinen süßen Trost gefunden.

Jesus ist mir wohl bekannt,
was er für ein Herze träget,
er hat Blut an mich gewandt
und für mich die Schuld erleget.
Mir ist wohl zumute,
weil mein Jesus mir zugute
an dem Stamm des Kreuzes starb in seinem Blute.

Drum, o Jesu, mein Gewinn,
sei bei mir an meinem Ende
und nimm meine Seele hin,
nimm sie auf in deine Hände
trotz der Höllen Rachen!
ich kann ihre Macht verlachen.
Jesus ist es, der mich kann so kühne machen.

Nun wohlan zu guter Nacht,
gute Nacht, ihr meine Lieben.
Meine Tage sind vollbracht,
die mein Gott mir angeschrieben.
Wer will widerstreben?
weil mir Gott ein solches Leben,
da ich gleich den Engeln werde sein, gegeben.

L’última vegada de la meva vida

Ara ha arribat el final de la meva vida ,
quan la meva ànima és treta de la vanitat menyspreable;
Qui pot resistir-se al fet
que Déu ens ha donat la vida humana
perquè es repeteixi en el temps?

Oh! que gran és la por!
Oh! com augmenta el dolor
quan la mort envia molts cops
del cor feble;
Hi ha males alegries,
de fet una veritable misèria,
quan els millors amics,
cos i ànima, se separen.

Oh! on? Ai estimat! on?
Ah, qui em pot enviar ajuda?
On es refrescarà la meva ment turmentada
amb un veritable consol?
Totes les coses
que ara s’allunyen de mi ensenyen
que cap mitjà humà
pot evitar la mort.

Jesús és l’únic home
que es queda amb nosaltres en moments de necessitat,
que pot ajudar en la mort
i dissipar tota por.
Oh! Molts pecadors han trobat un dolç consol a les ferides de Jesús
en les seves hores de dolor.

Jesús és molt conegut per mi,
quina mena de cor té,
m’ha vessat sang
i m’ha pagat la culpa.
Em sento bé perquè el meu Jesús
va morir amb la seva sang sobre el tronc de la creu per al meu benefici.

Per tant, oh Jesús, guany meu,
sigues amb mi al final
i accepta la meva ànima,
pren-la a les teves mans
malgrat les mandíbules de l’infern!
Puc riure del seu poder.
És Jesús qui em pot fer tan atrevit.

Bé, bona nit,
bona nit, estimats.
S’han acabat els meus dies,
que el meu Déu ha escrit per a mi.
Qui vol resistir?
perquè Déu m’ha donat una vida tal
que seré com els àngels.

BWV 489

Nicht so traurig, nicht so sehr/Ni tan trist, ni tant


Any 1735
Ària espiritual, en clau de si menor, per a (vocal) i continu.
Indicació de temps.-Cançó sacra
Llibretista.-Anònim pot ser Paul Gerhardt (1607-1676)

Nicht so traurig, nicht so sehr

Nicht so traurig, nicht so sehr,
meine Seele, sei betrübt,
dass dir Gott Glück, Gut und Ehr
nicht so viel wie andern gibt,
nimm fürlieb mit deinem Gott,
hast du Gott, so hats nicht Not.

Du, noch einzig Menschenkind,
habt ein Recht in dieser Welt,
alle, die geschaffen sind,
sind nur G äst im fremden Zelt
Gott ist Herr in seinem Haus,
wie er will, so teilt er aus.

Bist du doch darum nicht
dass du Erden haben sollt,
schau den Himmel über dir,
da, da ist dein edles Gold,
da ist Ehre, da ist Freud,
Freud ohn End, Ehr ohne Neid.

Der ist alber, der sich kränkt
um ein Hand voll Eitelkeit,
wann ihm Gott dagegen schenkt
Schätze der Gerechtigkeit,
bleibt der Zentner dein Gewinn,
fahr der Heller immer hin.

Schaue alle Güter an,
die dein Herz für Güter hält,
keines mit dir gehen kann,
wenn du gehest aus der Welt;
alles bleibet hinter dir,
wenn du trittst ins Grabes Tür

Aber was die Seele nährt,
Gottes Huld und Christi Blut,
wird von keiner Zeit verzehrt,
ist und bleibet allzeit gut;
Erdengut zerfällt und bricht,
Seelengut, das schwindet nicht.

Ach! wie bist du doch so blind
und im Denken unbedacht;
Augen hast du, Menschenkind,
und hast doch noch nie bedacht
deiner Augen helles Glas,
siehe, welch ein Schatz ist das!

Zähle deine Finger her.
und der andern Glieder Zahl,
keins ist, das dir unwert wär,
ehrst und liebst sie allzumal,
keines gäbst du weg um Gold,
wann man dirs abnehmen wollt.

Nun, so gehe in den Grund
deines Herzens, das dich lehrt,
wie viel Gutes alle Stund
dir von oben wird beschert,
du hast mehr als Sand am Meer
und willst doch noch immer mehr.

Wüsste, der im Himmel lebt
dass dirs wäre nütz und gut,
wornach so begierig strebt
dein verblendtes Fleisch und Blut
würde seine Frömmigkeit
dich nicht lassen unerfreut.

Gott ist deiner Liebe voll
und von ganzem Herzen treu,
wann du wünschest, prüft er wohl,
wie dein Wunsch beschaffen sei
ist dirs gut, so geht ers ein,
ists dein Schade, spricht er nein.

Unterdessen trägt sein Geist
dir in deines Herzens Haus
Manna, das die Engel speist,
ziert und schmückt es herrlich aus
ja, er wählet dir zum Heil
dich zu seinem Gut und Teil.

Ei, so richte dich empor,
du betrübtes Angesicht,
lass das Seufzen, nimm hervor
deines Glaubens Freudenlicht,
das behalt, wann dich die Nacht,
deines Kummers traurig macht

Setze als ein Himmelssohn
deinem Willen Maß und Ziel,
rühre stets für Gottes Thron
deines Dankens Saitenspiel,
weil dir schon gegeben ist
mehrers, als du würdig bist.

Führe deines Lebens Lauf
allzeit Gottes eingedenk;
wie es kömmt, nimm alles auf
als ein wohlbedacht Geschenk;
geht dirs widrig, lass es gehen,
Gott im Himmel bleibt dir stehn.

Ni tan trist, ni tant

No tant trista, ni tant,
ànima meva, trista
que Déu no et doni felicitat, bondat i honor
tant com els altres,
sigues amable amb el teu Déu,
si tens Déu, no cal.

Tu, l’únic nen humà,
tens dret en aquest món
tots els que són creats
són només convidats en una tenda estranya;
Déu és l’amo de la seva casa
ell reparteix com vol.

Si no per això
has de tenir terra,
mira el cel damunt teu,
allà, hi ha el teu or noble,
hi ha honor, hi ha alegria,
alegria sense fi, honor sense enveja.

És un ximple que s’ofesa
per un grapat de vanitat
quan Déu li dóna els
tresors de la justícia

Mira tots els béns
que el teu cor considera com a béns,
cap dels quals no t’acompanyarà
quan marxes del món;
tot queda darrere teu
quan entres per la porta de la tomba.

Però allò que nodreix l’ànima,
la gràcia de Déu i la sang de Crist,
no es consumeix pel temps,
és i continua sent bo;
Els béns de la Terra es degraden i es trenquen,
els béns de l’ànima no desapareixen.

Oh! com ets tan cec
i descuidat en el teu pensament;
Tens ulls, fill d’home,
i tanmateix no t’has plantejat mai;
el vidre clar dels teus ulls,
vet aquí, quin tresor!

Compteu els dits aquí.
i el nombre dels altres membres,
no n’hi ha cap indigne de tu,
honra’ls i estima’ls tot el temps,
no en regalaries cap per or
quan algú te’l volgués prendre.

Ara, endinsa’t en el fons
del teu cor, que t’ensenya
quant de bé
se’t fa des de dalt cada hora;
tens més d’un cèntim per dotzena
i encara en vols més.

Si el qui viu al cel sabés que allò
que la vostra carn i sang tan enganyada s’esforça
per a vosaltres us seria útil i bo;
la seva pietat no us deixaria disgustat.

Déu és plenament
i de tot cor fidel al teu amor
quan tu ho desitges, verifica amb cura
com és el teu desig;
si és bo per a tu, l’accepta si
és una llàstima, diu que no;

Mentrestant, el seu Esperit et porta el mannà
a la casa del teu cor ,
que alimenta els àngels, l’adorna i l’orna magníficament
sí, t’escull per a la salvació com el seu bé i porció.

Bé, aixeca’t,
cara trista,
deixa els gemecs, treu
la llum de l’alegria de la teva fe,
guarda-la quan la nit de
la teva pena et faci trist.

Com a fill del cel, posa
la mesura i l’objectiu de la teva voluntat,
remou sempre els fils de la teva gratitud
pel tron ​​de Déu ,
perquè ja t’han donat més del que ets digne.

Condueix la teva vida,
corrent sempre amb Déu en ment;
Com passa, rebeu-ho tot
com un regal reflexiu;
Si les coses van en contra teu, deixa’t anar,
Déu del cel estarà al teu costat. 

BWV 490

Nur mein  Jesus ist mein Leben/Només el meu Jesús és la meva vida


Any 1735
Ària espiritual, en clau de sol major, per a (vocal) i continu.
Indicació de temps.- Cançó sacra
Llibretista.-Anònim

Nur mein Jesus ist mein Leben
Nur mein Jesus ist mein Leben
der sich innig mir ergibt,
meine Seel soll an ihm kleben,
als die in ihn ganz verliebt.
Drum so geh, du schnödes Wesen,
nur weit von meiner Seelen hin,
nämlich was die Welt erlesen.
Ach Jesu! meinen Geist und Sinn
zu deinem Lichte
ganz brünstig richte;
gch, mein Licht!
ach, dein Glanz verlass mich nicht!

O du Wesen, mein Ergetzen,
meines Geistes stille Lust,
du wolltst mich in dich versetzen,
mir sei nichts als du bewusst,
du, mein Seelenlicht, wolltst glänzen
in meinem Geiste ewiglich
und ihn mit der Kron umkränzen,
darnach er herzlich sehnet sich,
in deiner Stille
mein Herz erfülle.
Ach! mein Hort!
komm und sprich in dir mein Wort.

Deines Geisters Blick ich bitte,
bis dein #glanz mich heimgesucht,
deine Kraft mich überschütte
und als eine Himmelsfrucht
deinem Wesen einverleibe,
dass ich in dir, Weinstock, sei,
meine Seele an dir bleibe,
ach! tränke sie doch immer neu;
dein Saft mich nähre
und innig lehre.
Ach! Dein Blut
Mache mich rein, hell und gut.

Nun so gib doch, dass sich schwinge
meine Seele ritterlich,
in dein Wesen tief eindringe,
und den Ruhesabbat finde,
dass ich in steter Lieb dich seh,
mich mit dir im Licht verbinde,
das nimmer wiederum vergeh.
Dein Geist mich treib
und in mir bleibe.
Ach, mein Heil!
hilf, dass ich stets zu dir eil.

Groß sind ja, Herr, deine Werke,
O du Höchster, starker Gott,
du bist deiner Kinder Stärke
und ihr Schutz in aller Not.
Wer mag dir, Herr, widerstehen,
wenn deine Hand sich aufgemacht?
Alles muss zunichte gehen,
wenn deine Kraft und Wort erwacht,
das alles träget,
wirkt und beweget,
wenn dein Licht
alle Finsternis durchbricht.

Du, mein Jesu, hast entdecket
deinen Kindern durch den Geist,
dass dein Arm ist ausgestrecket
und sich deine Macht erweist,
um dein Zion zu erhöhen,
Jerusalem zu richten auf.
Ach! nun gib, dass wir bestehen
Durch deine Kraft im Glaubenslauf,
dich feste fassen,
und ja nicht lassen,
bis dein Licht
unsre Finsternis durchbricht.

Només el meu Jesús és la meva vida

Només el meu Jesús és la meva vida,
que està profundament dedicat a mi,
la meva ànima s’ha d’aferrar a ell
com completament enamorada d’ell.
Ves, doncs, vil criatura,
lluny de la meva ànima,
és a dir, allò que el món ha escollit.
Oh Jesús! dirigeix ​​el meu esperit i ment
cap a la teva llum ; gch, la meva llum! oh, la teva esplendor no em deixis!

Oh tu ser, el meu plaer,
el plaer silenciós del meu esperit,
em volies posar en tu,
no era conscient de res més que tu,
tu, llum de la meva ànima, volies brillar
en el meu esperit per sempre
i coronar-lo amb la corona
que de cor. anhela, omple el meu cor amb
el teu silenci
Oh! el meu cúmul!
vine a dir la meva paraula dins teu.

Demano la mirada del teu esperit
fins que em visiti la teva esplendor,
m’inclogui la teva força i
l’incorpori al teu ésser com a fruit del cel,
perquè jo sigui en tu, vinya, i que
la meva ànima romangui en tu,
ai! tornar-los a regar sempre;
deixa que el teu suc em nodreixi
i m’ensenyi profundament.
Oh! La teva sang
fes-me pur, brillant i bo.

Ara, si us plau, permeteu que
la meva ànima oscilli de manera cavalleresca,
penetri profundament en el vostre ésser
i trobi el dissabte de repòs,
de manera que et pugui veure en un amor constant,
connectar-me amb tu a la llum
que mai desapareix.
El teu esperit em mou
i roman en mi.
Oh, la meva salvació!
ajuda’m a córrer sempre cap a tu.

Grans són les teves obres, Senyor,
Déu altíssim i poderós,
tu ets la força dels teus fills
i la seva protecció en tots els problemes.
Qui pot resistir-te, Senyor,
quan la teva mà està oberta?
Tot ha de quedar-se en no-res
quan es desperti el teu poder i la teva paraula,
que ho sustenta,
treballa i ho mou,
quan la teva llum
trenca tota la foscor.

Tu, Jesús meu, has revelat als
teus fills per l’Esperit
que el teu braç està estès
i que es revela el teu poder
per exaltar la teva Sió i
establir Jerusalem.
Oh! Ara dona que aguantem
amb la teva força en el curs de la fe,
per subjectar-te amb fermesa
i no deixar-nos anar
fins que la teva llum
trenqui la nostra foscor.

“El senyor Bach sol improvisar moltes variacions estranyes, barreja noves notes en peces escrites i la parròquia se sent confosa amb les seues interpretacions”.