JOHANNES BRAHMS Lieder i Cançons 1 Opus 3 Opus 22 nº7

Partitura, En Una Sombra, Flauta, Piano

“Compondre no és difícil, el que és extraordinàriament dur, és deixar  que les notes supèrflues caiguin sota la taula “

En el braçol de Brahns, feren guàrdia les muses i les gràcies.

Revista N.Z M /nova revista musical/ que es titulava ”Nous camins”

Sis cants Opus 3
Per a veu sola (tenor o soprano) amb acompanyament de piano.
Any 1852/3

Opus 3/Nº1

Liebestreu/Fidel a l’amor


Principi- O versenk, o versenk,dein
Lied, mein Kind
Text.- Robert Reinick
Indicació de temps.-Molt lentament (Sehr langsam) en mi bemoll major
Any 1853

Liebestreu

»O versenk’, o versenk’ dein Leid,
mein Kind, in die See, in die tiefe See!«
Ein Stein wohl bleibt auf des Meeres Grund,
mein Leid kommt stets in die Höh’.

»Und die Lieb’, die du im Herzen trägst,
brich sie ab, brich sie ab, mein Kind!«
Ob die Blum’ auch stirbt, wenn man sie bricht,
treue Lieb’ nicht so geschwind.

»Und die Treu’, und die Treu’,
’s war nur ein Wort, in den Wind damit hinaus.«
O Mutter und splittert der Fels auch im Wind,
meine Treue, die hält ihn aus.

Fidel a l’amor

“Oh enfonsa, oh enfonsa el teu patiment,
Fill meu, al mar, al mar profund!”
Al fons del mar queda una pedra,
El meu patiment sempre augmenta.

“I l’amor que portes al teu cor,
Trenca-ho, trenca-ho, fill meu!”
Si la flor també mor si la trenques,
El veritable amor no arriba tan ràpid.

“I la lleialtat, i la lleialtat,
“Va ser només una paraula, llançada al vent”.
Oh mare, fins i tot si la roca es trenca al vent,
La meva lleialtat el suporta.

Opus 3/Nº2

 Liebe und Frühling I/Amor i primavera I 


Principi.- Wie sich Rebenranken schwingen
Text.-  Heinrich Hoffmann von Fallersleben
Dues versions revisades el 1882

Indicació de temps.-Moderato ma non troppo, en si major, Poco piu lento
Any 1853

 Liebe und Frühling I 

Wie sich Rebenranken schwingen
In der linden Lüfte Hauch,
Wie sich weiße Winden schlingen
Luftig um den Rosenstrauch:

Also schmiegen sich und ranken
Frühlingsselig, still und mild,
Meine Tag- und Nachtgedanken
Um ein trautes, liebes Bild.

Amor i primavera I

Com es balancegen els ceps de vinya
En l’aire suau hi ha una respiració,
Com s’entrellacen els vents blancs
Aeri al voltant del roser:

Així que niu i s’arrossen
Feliç a la primavera, tranquil i suau,
Els meus pensaments de dia i de nit
Sobre una imatge acollidora i dolça.

Opus 3/Nº 3

Liebe und Ftühling II/Amor i primavera II  

Principi.- Ich muss inhaus, ich muss zu dir
Text.- Heinrich Hoffmann von Fallersleben
Any 1853

Liebe und Ftühling II

Ich muß hinaus, ich muß zu dir,
Ich muß es selbst dir sagen:
Du bist mein Frühling, du nur mir
In diesen lichten Tagen.

Ich will die Rosen nicht mehr sehn
Nicht mehr die grünen Matten;
Ich will nicht mehr zu Walde gehn,
Nach Duft und Klang und Schatten.

Ich will nicht mehr der Lüfte Zug,
Nicht mehr der Wellen Rauschen,
Ich will nicht mehr der Vögel Flug
Und ihrem Liede lauschen.

Ich will hinaus, ich will zu dir,
Ich will es selbst dir sagen:
Du bist mein Frühling, du nur mir
In diesen lichten Tagen.

Amor i primavera II

He de sortir, he d’arribar a tu,
T’he de dir jo mateix:
Tu ets la meva primavera, tu només per a mi
En aquests dies lluminosos.

No vull veure més les roses
No més estores verdes;
No vull anar més a Walde
D’olor i so i ombra.

No vull més la brisa,
No més onades corren,
Ja no vull que els ocells volen més
I escolteu la seva cançó.

Vull sortir, vull anar a tu,
Vull dir-te jo mateix:
Tu ets la meva primavera, tu només per a mi
En aquests dies lluminosos.

Opus 3/Nº4

Lied aus dem Gedicht “Ivan “/Cançons de poema  “Ivan”  


Principi.- Weit über das Feld, durch  dir Lüfte hoch
Text.- Friedrich Martin Bodenstedt
Indicació de temps.- Amb un impuls ardent (Mit feurigem Schwung) en mi bemoll menor
Any 1852

Lied aus dem Gedicht “Ivan “

Weit über das Feld durch die Lüfte hoch
Nach Beute ein mächtiger Geier flog.
Am Stromesrande im frischen Gras
Eine junge weißflüglige Taube saß;
O verstecke dich, Täubchen, im grünen Wald!
Sonst verschlingt dich der lüsterne Geier bald!

Eine Möwe hoch über der Wolga fliegt,
Und Beute spähend im Kreis sich wiegt.
O halte dich, Fischlein, im Wasser versteckt,
Daß dich nicht die spähende Möwe entdeckt!
Und steigst du hinauf, so steigt sie herab
Und macht dich zur Beute und führt dich zum Grab.

Ach, du grünende feuchte Erde du!
Tu dich auf, leg mein stürmisches Herz zur Ruh’!
Blaues Himmelstuch mit der Sternlein Zier,
O trockne vom Auge die Träne mir!
Hilf, Himmel, der armen, der duldenden Maid!
Es bricht mir das Herz vor Weh und Leid!

Cançons de poema  “Ivan”

Molt per sobre del camp per l’aire
Després de la presa va volar un voltor poderós.
A la vora del rierol entre l’herba fresca
Seia un jove colom d’ales blanques;
Oh, amaga’t, colom, al bosc verd!
En cas contrari, el voltor luxuriós aviat us devorarà!

Una gavina vola molt sobre el Volga,
I la presa es balanceja en cercles, mirant al voltant.
Ai, peixet, queda amagat a l’aigua,
Perquè la gavina espia no et descobreixi!
I si tu puges, ella baixa
I et fa presa i et porta a la tomba.

Oh, terra verda i humida!
Obre, deixa descansar el meu cor tempestuós!
Tela de cel blau amb l’ornament d’estrella petita,
Oh, eixuga les llàgrimes dels meus ulls!
Ajuda, cel, la pobre donzella patida!
El meu cor es trenca de dolor i patiment!

Opus 3/Nº5

In der Fremde/A l’estranger  


Principi.- Aus der Heimat hinter den  Blitzen roth
Text.- Joseph von Eichendorff
Indicació de temps.-Poco agitato, en fa sostingut menor
Any 1852

In der Fremde

Aus der Heimat hinter den Blitzen rot
Da kommen die Wolken her,
Aber Vater und Mutter sind lange tot,
Es kennt mich dort keiner mehr.

Wie bald, ach wie bald kommt die stille Zeit,
Da ruhe ich auch, und über mir
Rauscht die schöne Waldeinsamkeit,
Und keiner kennt mich mehr hier.

A l’estranger

De casa darrere dels llampecs vermells
D’aquí venen els núvols,
Però el pare i la mare són morts fa temps,
Allà ja no em coneix ningú.

Que aviat, oh, que aviat arribarà el temps de calma,
Jo també hi descanso, i per sobre de mi
La bellíssima solitud del bosc cruixeix,
I aquí ja no em coneix ningú.

Opus 3/Nº6

Lindes Rauchen/Lindes Fumat 

Principi.- Lindes Rauschen in den  Wipfeln
Text.-  Joseph von Eichendorff
Indicació de temps.-Poco Allegretto, en la major /fa major / Poco animato, en la major

Lindes Rauchen

Lindes Rauschen in den Wipfeln,
Vöglein, die ihr fernab fliegt,
Bronnen von den stillen Gipfeln,
Sagt, wo meine Heimat liegt?

Heut im Traum sah ich sie wieder,
Und von allen Bergen ging
Solches Grüßen zu mir nieder,
Daß ich an zu weinen fing.

Ach! hier auf den fremden Gipfeln:
Menschen, Quellen, Fels und Baum –
[Wirres Rauschen in den Wipfeln]*
Alles ist mir wie ein Traum!

Muntre Vögel in den Wipfeln,
Ihr Gesellen dort im Tal,
Grüßt mir von den fremden Gipfeln
Meine Heimat tausendmal!

Lindes fumant

Un suau cruixit a les copes dels arbres,
Ocellets que volen lluny,
Fonts dels cims silenciosos,
Digues-me on és casa meva?

Avui en somni l’he tornat a veure,
I va anar de totes les muntanyes
Tantes salutacions fins a mi,
Que em vaig posar a plorar.

Oh! aquí als cims estrangers:
Gent, fonts, roca i arbre –
[Bruixot confós a les copes dels arbres]*
Tot és com un somni per a mi!

Ocells animats a les copes dels arbres,
Vosaltres companys allà a la vall,
Salutacions des dels cims estrangers
La meva casa mil vegades!

Sis cançons per a veu sola  (Soprano o Tenor)Opus 6
Amb acompanyament de piano

Opus 6/Nº 1

Spanisches Lied/Espanyol


Principi.- In dem Schatten meiner Loken
Text.- Anònim- Traducció Paul Heyse
Indicació de temps.-Allegretto, en la menor/mi major/la menor
Any 1852

Spanisches

In dem Schatten meiner Locken
Schlief mir mein Geliebter ein.
Weck’ ich ihn nun auf? — Ach nein!

Sorglich strählt’ ich meine krausen
Locken täglich in der Frühe,
Doch umsonst ist meine Mühe,
Weil die Winde sie zerzausen.

Lockenschatten, Windessausen
Schläferten den Liebsten ein.
Weck’ ich ihn nun auf? — Ach nein!

Hören muß ich, wie ihn gräme,
Daß er schmachtet schon so lange,
Daß ihm Leben gäb und nähme
Diese meine braune Wange,

Und er nennt mich seine Schlange,
Und doch schlief er bei mir ein.
Weck’ ich ihn nun auf? — Ach nein!

Espanyol

A l’ombra dels meus rínxols
El meu amant es va adormir amb mi.
El despertaré ara? — Oh no!

Vaig raspallar amb cura els meus rínxols
Rínxols cada dia al matí,
Però el meu esforç és en va,
Perquè els vents els arruïnen.

Ombres arrissades, vent que bufa
Posa a dormir els seus éssers estimats.
El despertaré ara? — Oh no!

He d’escoltar com es dol,
Que fa tant de temps que languideix
Que donaria i li llevaria la vida
Aquesta meva galta marró,

I em diu la seva serp,
I tanmateix es va adormir amb mi.
El despertaré ara? — Oh no!

Opus 6/Nº2

Der Früling/La primavera  


Principi.- Es lockt und säuselt um den Baum
Text.- Jean – Baptiste Rousseau
Indicació de temps.-Con moto, en mi major
Any 1852

Der Früling

Es lockt und säuselt um den Baum:
Wach auf aus deinem Schlaf und Traum,
Der Winter ist zerronnen.
Da schlägt er frisch den Blick empor,
Die Augen sehen hell hervor
Ans goldne Licht der Sonnen.

Es zieht ein Wehen sanft und lau,
Geschaukelt in dem Wolkenbau
Wie Himmelsduft hernieder.
Da werden alle Blumen wach,
Da tönt der Vögel schmelzend Ach,
Da kehrt der Frühling wieder.

[Here a stanza not set by Brahms]

Es weht der Wind den Blütenstaub
Von Kelch zu Kelch, von Laub zu Laub,
Durch Tage und durch Nächte.
Flieg auch, mein Herz, und flattre fort,
Such hier ein Herz und such es dort,
Du triffst vielleicht das Rechte.

La Primavera

Fa senyals i cruixen al voltant de l’arbre:
Desperta del teu son i somni,
L’hivern s’ha desfet.
Llavors alça la mirada fresca,
Els ulls semblen brillants
A la llum daurada del sol.

Hi ha una brisa suau i tèbia,
Rockat a l’edifici del núvol
Com l’olor del cel que baixa.
Totes les flors es desperten,
Hi ha el so dels ocells que es fonen, oh,
La primavera torna de nou.

[Aquí una estrofa no fixada per Brahms]

El vent bufa el pol·len
De copa en copa, de fulla en fulla,
Durant els dies i les nits.
Vola també, cor meu, i aleteja,
Busca un cor aquí i busca-lo allà,
Podeu prendre la decisió correcta.

Opus 6/3

Nachwirkung/Conseqüències  

Principi.- Sie ist gegangen, die  Wonnen versanken
Text.- Robert Reinick
Indicació de temps.-Poco agitato, en la bemoll major
Any 1852

Nachwirkung 

Sie ist gegangen, die Wonnen versanken,
Nun glühen die Wangen, nun rinnen die Tränen;
Es schwanken die kranken,
Die heißen Gedanken,
Es pocht das Herz in Wünschen und Sehnen.

Und hab’ ich den Tag mit Andacht begonnen,
Tagüber gelebt in stillem Entzücken,
So leb’ ich jetzt träumend,
Die Arbeit versäumend
Von dem, was sie schenkte in Worten und Blicken.

So hängen noch lang nach dem Scheiden des Tages
In säuselnder Nachtluft, beim säuselnden Winde,
Die Bienlein wie trunken
Und wonneversunken
An zitternden Blüten der duftigen Linde.

Conseqüències 

Ha marxat, les alegries han desaparegut,
Ara les galtes brillen, ara les llàgrimes corren;
Els malalts es balancegen,
Els pensaments calents
El cor batega amb desitjos i anhels.

I si vaig començar el dia amb devoció,
Viscuda dia a dia amb tranquil·litat,
Així que ara visc somiant,
Falta feina
Pel que va donar en paraules i mirades.

Així que espera molt després que s’acabi el dia
En l’aire xiuxiuejant de la nit, pel vent xiuxiuejant,
Les abelles semblen begudes
I feliç
Sobre les flors tremolants del til·ler fragant.

Opus 6/Nº 4

Juchhe! Visca!  


Principi.- Wie ist doch die Erde so schön
Text.- Robert  Reinick
Indicació de temps.-Con moto, en mi bemoll major
Any 1852

Juchhe!

Wie ist doch die Erde so schön, so schön!
Das wissen die Vögelein:
Sie heben ihr leicht’ Gefieder,
Und singen so fröhliche Lieder
In den blauen Himmel hinein.

Wie ist doch die Erde so schön, so schön!
Das wissen die Flüss’ und Seen:
Sie malen im klaren Spiegel
Die Gärten und Städt’ und Hügel,
Und die Wolken, die drüber geh’n!

Und Sänger und Maler wissen es,
Und es wissen’s viel and’re Leut’!
Und wer’s nicht malt, der singt es,
Und wer’s nicht singt, dem klingt es
Im Herzen vor lauter Freud’!

Visca!

Com és la terra tan bella, tan bella!
Els ocells ho saben:
Aixequen lleugerament les plomes,
I canta cançons tan alegres
Cap al cel blau.

Com és la terra tan bella, tan bella!
Els rius i els llacs ho saben:
Pinten al mirall clar
Els jardins, les ciutats i els turons,
I els núvols que la passen!

I cantants i pintors ho saben,
I molta altra gent ho sap!
I qui no el pinta el canta,
I si no la cantes, sona
Al teu cor amb alegria!

Opus 6/Nº5

Wie die Wolke nach der Sonne/Com els nubuls despres del sol

Principi.- Wie die Wolke nach der Sonne
Text.- Heinrich Hoffman von Fallersleben
Indicació de temps.-Poco Andante, en si major/ si menor
Any 1853

Wie die Wolke nach der Sonne

Wie die Wolke nach der Sonne
Voll Verlangen irrt und bangt,
Und durchglüht vom Himmelswonne
Sterbend ihr am Busen hangt;

Wie die Sonnenblume richtet
Auf die Sonn’ ihr Angesicht
Und nicht eh’r auf sie verzichtet
Bis ihr eig’nes Auge bricht;

Wie der Aar auf Wolkenpfade
Sehnend steigt in’s Himmelszelt
Und berauscht vom Sonnenbade
Blind zur Erde niederfällt:

So auch muß ich schmachten, bangen,
Späh’n und trachten, dich zu seh’n,
Will an deinen Blicken hangen
Und an ihrem Glanz vergeh’n.

Com els núvols després del sol

Com el núvol després del sol
Ple de ganes, s’equivoca i té por,
I brilla amb la felicitat celestial
Morir, penjat al seu pit;

Com jutja el gira-sol
A la cara del sol
I no els renunciïs abans
Fins que se li trenca l’ull;

Com l’Aar als camins dels núvols
Enyorament s’enfila al cel
I embriagats per prendre el sol
Cau cegament a terra:

Així també he de languir, témer,
Mirant i intentant veure’t,
Vol aferrar-se a la teva mirada
I la seva brillantor s’esvaeix.

Opus 6/Nº6

Nachtigalien schwingen/Els rossinyols volen 


Principi.- Nachtigalien schwingen lustig ihr Gefieder
Text.-  Heinrich Hoffman von Fallersleben
Indicació de temps.-Allegro non troppo, en la bemoll major/ mi major / la bemoll major

Nachtigalien schwingen

Nachtigallen schwingen
Lustig ihr Gefieder;
Nachtigallen singen
Ihre alten Lieder.
Und die Blumen alle,
Sie erwachen wieder
Bei dem Klang und Schalle
Aller dieser Lieder.

Und meine Sehnsucht wird zur Nachtigall
Und fliegt in die blühende Welt hinein,
Und fragt bei den Blumen überall:
Wo mag doch mein, mein Blümchen sein?

Und die Nachtigallen
Schwingen ihren Reigen
Unter Laubeshallen
Zwischen Blütenzweigen,
Von den Blumen allen —
Aber ich muß schweigen.
Unter ihnen steh’ ich
Traurig sinnend still;
Eine Blume seh’ ich,
Die nicht blühen will.

Els rossinyols es balancegen

Els rossinyols es balancegen
El seu plomatge és divertit;
Els rossinyols canten
Les teves velles cançons.
I totes les flors,
Es tornen a despertar
Amb el so i el so
Totes aquestes cançons.

I el meu anhel es converteix en rossinyol
I vola cap al món florit,
I pregunta a les flors de tot arreu:
On pot ser la meva, la meva petita flor?

I els rossinyols
Swing el seu ball
Sota les frondoses sales
Entre branques florides,
De totes les flors…
Però he de callar.
Estic entre ells
Lamentablement meditant en silenci;
Veig una flor
Que no vol florir.

Sis cançons Opus 7

Opus 7/Nº1

Treue Liebe/Amor fidel  

Per a veu sola amb acompanyament de piano
Treue Liebe – Amor fidel   opus 7 nº1
Principi.- Ein Mägdalein sass am Meeresstrand
Text.- Edouard Ferrand
Indicació de temps.-Andante con espressione, en fa sostingut menor
Any 1852

Treue Liebe

Eine Jungfrau saß am Meer
und blickte voller Wehmut in die Ferne.
„Wo bist du, meine Liebe, warum bleibst du so lange?
Die Raserei meines Herzens gibt mir keine Ruhe.
Oh, wenn du nur heute zurückkommen könntest!“

Es wurde dunkel, die Sonne ging unter
an der Grenze des Himmels
„Die Wellen werden dich also nie zurückbringen?
Vergebens lauere ich in der Ferne.
Wo werde ich dich treffen, meine Liebe?“

Das Wasser spielte, indem es seine Füße leckte
wie ein Traum von glücklichen Stunden;
eine stille Kraft zog ihn zu Boden,
die schöne Gestalt bleibt nie am Ufer,
sie hatte ihre Geliebte gefunden!

Amor fidel

Una donzella seia a la vora del mar
I, plena de melangia, esguardava al lluny.
“On ets tu, estimat meu, per què t’atardes tant?
La frisança del meu cor no em dóna cap repòs.
Ai, si tan sols poguessis tornar, avui!”

S’anava fent fosc, el sol es ponia
Al límit del cel.
“Així les onades no et faran tornar mai?
En va aguaito a la llunyania.
On et retrobaré, amor meu?”

L’aigua jugava llepant els seus peus
Com un somni de les hores felices;
Una força silent l’arrossegà a la fondària,
La bella figura no restà mai més a la riba,
Ella havia retrobat el seu estimat!

Opus 7/Nº 2

Parole/Llibertat condicional  

Principi.- Sie stand wohl am Fensterbogen
Text.-  Jodeph von Eichendorff
Indicació de temps.-Andante con moto, en mi menor
Any 1852

Parole

Sie stand wohl am Fensterbogen
Und flocht sich traurig das Haar,
Der Jäger war fortgezogen,
Der Jäger ihr Liebster war.

Und als der Frühling gekommen,
Die Welt war von Blüten verschneit,
Da hat sie ein Herz sich genommen
Und ging in die grüne Heid’.

Sie legt das Ohr an den Rasen,
Hört ferner Hufe Klang –
Das sind die Rehe, die grasen
Am schattigen Bergeshang.

Und abends die Wälder rauschen,
Von fern nur fällt noch ein Schuß,
Da steht sie stille zu lauschen:
“Das war meines Liebsten Gruß!”

Da sprangen vom Fels die Quellen,
Da flohen die Vöglein ins Tal.
“Und wo ihr ihn trefft, ihr Gesellen,
O, grüßt mir ihn tausendmal!

Llibertat condicional

Probablement estava parada a l’arc de la finestra
I es va trenar els cabells amb tristesa,
El caçador s’havia allunyat,
El caçador era el seu amant.

I quan va arribar la primavera,
El món estava cobert de neu de flors,
Llavors va agafar cor
I va anar al bruc verd.

Ella posa l’orella a l’herba,
Escolteu el so de les peülles a la distància –
Aquests són els cérvols que pasturen
Al vessant ombrívol de la muntanya.

I al vespre els boscos cruixen,
Només un altre tret va sonar a la distància,
Allà es queda parada en silenci per escoltar:
“Aquesta va ser la salutació del meu amor!”

Aleshores les fonts brollaven de la roca,
Aleshores els ocellets van fugir a la vall.
“I on el coneixeu, companys,
Oh, saludeu-lo mil vegades!”

Opus 7/Nº2

Anklänge/Ecos

Principi.- Hoch  über stillen Höhen
Text.- Joseph von Eichendorff
Indicació de temps.-Andante molto, en la menor
Any 1853

Anklänge

Hoch über stillen Höhen
Stand in dem Wald ein Haus;
So einsam war’s zu sehen,
Dort übern Wald hinaus.

Ein Mädchen saß darinnen
Bei stiller Abendzeit,
Tät seidne Fäden spinnen
Zu ihrem Hochzeitskleid.

Ecos

Molt per sobre de les altures silencioses
Hi havia una casa al bosc;
Era tan sol de veure
Allà més enllà del bosc.

Una noia estava asseguda a dins
A la tarda tranquil·la,
Filar fils de seda
Al seu vestit de núvia.

Opus 7/Nº 4

Olkslied/Canço popular 

Principi.- Die Schwälble ziehet fort
Text.- Tradicional Baix-Rhin; editat Georg Scherer
Indicació de temps.-Dinamitzat (Bewegt) en mi menor
Any 1852

Olkslied

Die Schwälble ziehet fort, ziehet fort,
Weit an en andre, andre Ort;
Und i sitz’ do in Traurigkeit,
Es isch a böse, schwere Zeit.

Könnt’ i no fort durch d’ Welt, fort durch d’ Welt,
Weil mir’s hie gar net, gar net g’fällt!
O Schwälble, komm, i bitt’, i bitt’!
Zeig mir de Weg und nimm mi mit!

Canço popular

El Schwälble s’allunya, s’allunya,
Lluny a un altre, un altre lloc;
I m’assec amb tristesa,
És un moment dolent, difícil.

Si no pogués escapar pel món, lluny pel món,
Perquè aquí no m’agrada gens!
Oh Schwälble, vinga, ho suplico, ho suplico!
Mostra’m el camí i porta’m amb tu!

Opus 7/Nº 5

Die Trauernde/El dol  

Principi.- Mei Mueter mag mi net
Text.- Tradicional del baix-Rhin; editat per Kretzschmer-Zuccalmaglio
Indicació de temps.-Lent (Langsam) en la menor
Any 1852

Die Trauernde

Mei Mueter mag mi net,
Und kein Schatz han i net,
Ei warum sterb’ i net,
Was tu i do?

Gestern isch Kirchweih g’wä,
Mi hot mer g’wis net g’seh,
Denn mir isch’s gar so weh,
I tanz ja net.

Laßt die drei Rose stehn,
Die an dem Kreuzle blühn:
Hent ihr das Mädle kennt,
Die drunter liegt?

El dol

A la meva mare no m’agrada,
I no tinc cap tresor,
Per què no em moro?
Què faig?

Ahir hi va haver una fira de l’església,
No em vam veure en absolut,
Perquè em fa molt de mal
Jo no ballo.

Deixa reposar les tres roses,
Els que floreixen a la creu:
Si coneixes la noia,
El de sota?

Opus 7/Nº5

Heimkehr/Tornada a casa 

Principi.- O brich nicht,Steg, du zitterst sehr
Text.- Johann Ludwig Uhland
Indicació de temps.-Allegro agitato, en si menor
Any 1851

Heimkehr

O brich nicht, Steg, du zitterst sehr!
O stürz’ nicht, Fels, du dräuest schwer!
Welt, geh’ nicht unter, Himmel, fall’ nicht ein,
Bis ich mag bei der Liebsten sein!

Tornada a casa

Oh, no et trenquis, Steg, estàs tremolant tant!
Oh, no cais, roca, estàs en perill!
Món, no baixis, cel, no caus,
Fins que pugui estar amb la meva persona estimada!

Ave Maria Opus 12


Motet per a cor femení SSAA amb orquestra
Orquestra.- Dues flautes, dos oboès, dos clarinets, dues trompes, dos violins, viola, violoncel, contrabaix o orgue
Indicació de temps.- Andante, en fa major
Text,- Litúrgic
Any 1858

Begräbissgesang Opus 13

En do menor
Himne fúnebre per a cor mixt SATBB amb instruments de vent
Dos oboès, dos clarinets, dos fagots, dues trompes, tres trombons, tuba i timbales.
Text.- Michael Weisse
Any 1858

Cançó fúnebre

Per tant posem a la tomba el cos
Del qual no tenim cap dubta
Que ressuscitarà el darrer dia
I sortirà intacte com mai.

Ell és terra i de la terra,
A la terra tornarà
I de la terra s’aixecarà
Quan de Déu la trompeta sonarà

La seva ànima viu en l’eternitat en Déu
Qui aquí mateix, per la seva gràcia
De tots els seus pecats i malifetes
Per la seva aliança ell ha rentat.

Les seves tasques, aflicció i misèria
Han tocat a un bon final,
Ha portat el jou de Crist
Es mort i encara viu.

L’ànima, ella, viu sense gemecs,
El cos dorm fins el darrer dia
On Déu el transfigurarà
I de joies l’omplirà

Aquí ell ha vençut la por,
O però allí ell la guarirà
En alegria, i benestar eterns
Resplendent com el bon sol.

Per tant deixem-lo dormisquejar,
I anem tots junts del nostre camí.
Soma tem-nos amb ardor,
Perquè la mort ens arribarà de la mateixa manera. 

Vuit melodies i romances ( Lieder und Romanzen) Opus 14
Per a veu i acompanyament de piano
Any 1858

Opus 14/Nº1

Vor dem Fenster/A la finestra 

Principi.- Soll sich der Mond nicht heller scheinen.
Text.-Tradicional Alemany: Editor- Karl Simrock/ Franz Luwig Mittler
Adaptat per a cor de dones SSA WO 38/2, 19
Indicació de temps.-Andante, en sol menor/sol major

Blumen vor dem Fenster eines alten Bauernhof in der Steiermark, Österreich foto de Stock | Adobe Stock

Vor Dem Fenster
Mantus
Für einen augenblick
Die zeit erstarrt
Ganz leise sich die
Seele offenbart

Und du liegst in meinen armen
Hast dich vor der welt versteckt
Diese nacht kennt keine farben
Und wir bleiben
Diese mal unentdeckt

Ich lausche nun ganz tief
In mich hinein
Die unschuld, sie liegt in
Uns, zart und rein

Und dort draussen vor dem fenster
Ziehen die menschen in den krieg
Treten alles vor sich nieder
Feiern zwischen all den trümmern
Ihren sieg

Dort einer, der das lied
Der freiheit singt
Und einer, der das blut
Der schwachen trinkt

Bleibe hier ab meiner seite
Wenn der tag noch nicht begonnen
Einen ganz kurzen moment lang
Können wir dieser blinden
Welt entkommen

Wie lang noch können wir
Hier sicher sein
Denn bald schon treten sie
Die türen ein

Soll der himmel doch verbrennen
Und das feuer sie verzehren
Soll das meer sie überschwemmen
Und die stille wiederkehren

Davant de la finestra
Mantus
Per un moment
El temps es congela
Són molt tranquils
Ànima revelada

I estàs estirat als meus braços
Amagat del món
Aquesta nit no coneix colors
I ens quedem
Aquesta vegada sense descobrir

Ara escolto molt profundament
En mi mateix
La innocència rau dins
Nosaltres, delicats i purs

I allà fora davant de la finestra
La gent va a la guerra
Trepitja tot el teu davant
Celebra entre totes les runes
La teva victòria

Hi ha algú que canta la cançó
Qui canta la llibertat
I un que té la sang
La beguda feble

Queda’t aquí des del meu costat
Quan el dia encara no ha començat
Per un moment molt breu
Podem cegar això
Escapar del món

Quant més podrem?
Estigueu segurs aquí
Perquè aviat petaran
Les portes dins

Que el cel cremi
I el foc els consumeix
Que els inundi el mar
I el silenci tornarà

Opus 14/Nº2

Vom verwundeten Knaben/Del noi ferit 


Principi.- Es Wollt ein Mädchen früh aufstehn
Text.- Tradicional Alemanya
Editor. Gottfried Herder
Indicació de temps.-Andantino , en la menor

Vom verwundeten Knaben

Es wollt’ ein Mädchen früh aufstehn
Und in den grünen Wald spazieren gehn.

Und als sie nun in den grünen Wald kam,
Da fand sie einen verwund’ten Knab’n.

Der Knab’, der war von Blut so rot,
Und als sie sich verwandt, war er schon tot.

“Wo krieg’ ich nun zwei Leidfräulein,
Die mein fein’s Lieb zu Grabe wein’n?

Wo krieg’ ich nun sechs Reuterknab’n,
Die mein fein’s Lieb zu Grabe trag’n?

Wie lang’ soll ich denn trauern geh’n?
Bis alle Wasser zusammengeh’n?

Ja, alle Wasser gehn nicht zusamm’n,
So wird mein Trauern kein Ende ha’n.

Del noi ferit 

Una noia va decidir de llevar-se d’hora
I anar a passejar per el verd boscatge.

I quan ella arribà al verd boscatge,
Trobà un noi que estava ferit.

El noi estava tot vermell de sang
I quan ella s’hi atansà, ja era mort.

“On puc trobar dues ploraneres
Per plorar a la tomba del meu estimat?

On puc trobar sis joves cavallers
Que portin el meu estimat a la tomba?

Quan de temps haig d’estar de dol?
Fins que totes les aigües s’ajuntin?

Sí, les aigües no s’ajuntaran
I així el meu dol no tindrà fi.”

Opus 14/Nº3

Murrays Ermordung/El crim del Comte de Murray  


Principi.- O Hochland und o Südland!
Text.- Anònim escocès: Adaptaciò Gottfried Herder
Indicació de temps.-Con moto, en mi menor

Murrays Ermordung

O Hochland und o Südland!
Was ist auf euch geschehn!
Erschlagen der edle Murray,
Werd’ nie ihn wiedersehn.

O weh dir! weh dir, Huntley!
So untreu, falsch und kühn,
Sollst ihn zurück uns bringen,
Ermordet hast du ihn.

Ein schöner Ritter war er,
In Wett- und Ringelauf;
Allzeit war unsres Murray
Die Krone obendrauf.

Ein schöner Ritter war er
Bei Waffenspiel und Ball.
Es war der edle Murray
Die Blume überall.

Ein schöner Ritter war er,
In Tanz und Saitenspiel;
Ach, daß der edle Murray
Der Königin gefiel.

O, Königin, wirst lange
Sehn über Schlosses Wall;
Eh du den schönen Murray
Siehst reiten in dem Tal.

El crim del Comte de Murray 

Oh terres altes, o terres del sud!
Què us ha esdevingut!
Colpejat a mort el noble Murray,
Mai més el tornaré a veure.

Ai de tu! Ai de tu, Huntley!
Tan deslleial, fals i temerari,
Ens l’has de tornar,
Car tu l’has assassinat.

Ell era un gallard cavaller,
A les curses i torneigs;
Sempre era el nostre Murray
La corona damunt de tots.

Ell era un gallard cavaller
Als jocs d’armes i pilota,
El noble Murray era
La flor a tot arreu.

Ell era un gallard cavaller
A la dansa i el llaüt;
Ai, el noble Murray
Plaïa a la reina.

Oh reina, hauràs d’esguardar
Molt de temps per damunt la muralla del castell,
Abans que el gallard Murray
Vegis cavalcar per la vall.

Opus 14/Nº4

Ein Snett/Un sonet  


Principi.- Ach könnt’ ich, könnte vergessen sie
Text.- Conte  Thibault IV  de  Champgne; traducciò Gottfried Herder
Indicació de temps.-A poc a poc, molt íntimament (Langsam,sehr innig) en la bemoll major- Poco piu animato

Ein Sonett

Ach, [könnt’ ich, könnte]1 vergessen Sie!
Ihr schönes, liebes, liebliches Wesen,
Den Blick, die freundliche Lippe, die!
Vielleicht ich möchte genesen!
Doch ach! mein Herz, mein Herz kann es nie!
Und doch ist’s Wahnsinn, zu hoffen Sie!
Und um sie schweben,
Gibt Muth und Leben,
Zu weichen nie! —
Und denn, wie kann ich vergessen Sie,
Ihr schönes, liebes, liebliches Wesen,
Den Blick, die freundliche Lippe, die!
Viel lieber nimmer genesen!

Un sonet

Oh, [podria, podria] oblidar-te!
La teva bella, estimada i encantadora naturalesa,
La mirada, el llavi amable, això!
Potser em vull recuperar!
Però ai! el meu cor, el meu cor no podrà mai!
I tanmateix és una bogeria esperar!
I ronda al seu voltant,
Dóna coratge i vida,
Mai et rendeixis! —
I perquè com puc oblidar-te,
La teva bella, estimada i encantadora naturalesa,
La mirada, el llavi amable, això!
Millor no recuperar-se mai!

Opus 14/Nº5

Trenung/Separació 


Principi.- Wach’ auf, Wach’ auf, du junger Gesell
Text.- Tradicional Alemany: Editor Kretzdchmer- Zuccalmaglio
Indicació de temps.-Molt ràpid (Sher schnell).en fa major

Trenung

Da unten im Tale läuft’s Wasser so trüb,
und i kann dir’s net sagen, i hab’ di so lieb,
Und wenn i dir’s zehnmal sag’, dass i di lieb’ und mag,
und du willst nit verstehen, muss i halt weiter geh’n,
« Sprichst all’weil von Liebe, sprichst all’ weil von Treu,
und a bissele Falschheit is auch wohl da bei ».
Für die Zeit, wo du g’liebt mi hast, da dank’ i dir schön,
und i wünsch’, dass dir’s anderswo besser mag geh’n, ja besser mag geh’n.

Separació

L’aigua corre tan tèrbol allà avall a la vall,
I no et puc dir, t’estimo tant,
I si et dic deu vegades que t’estimo i m’agrada,
I no ho vols entendre, només he d’anar més enllà,
«Sempre parles d’amor, sempre parles de lleialtat,
I també hi ha una mica de falsedat a ».
T’agraeixo molt pel moment en què em vas estimar,
I m’agradaria que les coses fossin millors per a tu en un altre lloc, sí que podrien ser millors.

Opus 14/ Nº6

Gang zur Liebsten/ Sobre el meu amor 

Principi.- Des Abends kann ich nicht schlafen gehn
Text.- Tradicional Alemany:Editor Kretzschmer-Zuccalmaglio
Indicació de temps.-Andante, con espressione, en mi menor

Gang zur Liebsten

Des Abends kann ich nicht schlafen gehn,
Zu meiner Herzliebsten muß ich gehn,
Zu meiner Herzliebsten muß ich gehn,
Und sollt’ ich an der Tür bleiben stehn,
Ganz heimelig!

»Wer ist denn da? Wer klopfet an,
Der mich so leis aufwecken kann?«
Das ist der Herzallerliebste dein,
Steh auf, mein Schatz, und laß mich ein,
Ganz heimelig!

Wenn alle Sterne Schreiber gut,
Und alle Wolken Papier dazu,
So sollten sie schreiben der Lieben mein,
Sie brächten die Lieb’ in den Brief nicht ein,
Ganz heimelig!

Ach, hätt’ ich Federn wie ein Hahn
Und könnt’ ich schwimmen wie ein Schwan,
So wollt’ ich schwimmen wohl über den Rhein,
Hin zu der Herzallerliebsten mein,
Ganz heimelig

Al vespre no em puc adormir

Al vespre no em puc adormir,
A casa de l’estimada haig d’anar,
A casa de l’estimada haig d’anar,
Encara que hagi de restar a la porta,
D’amagatotis!

“Qui hi ha? Qui truca,
Qui em pot despertar tan gentilment?”
És el teu enamorat,
Lleva’t, tresor meu, i deixa’m entrar,
D’amagatotis!

Si totes les estrelles fossin bones escrivents,
I tots els núvols de paper,
I haguessin d’escriure sobre el meu amor,
No cabria pas en una sola carta,
D’amagatotis!

Ai, si tingués plomes com un gall
I podés nedar com un cigne,
Travessaria nedant el Rin
Per anar a veure la meva estimada,
D’amagatotis!

Opus 14/ Nº7

Ständehen/ Serenata


Principi.- Gut’ Nacht, gut’ Nacht, meine liebster Schatz
Text.- Tradicional Alemany: Editor Kretzschmer- Zuccalmaglio
Indicació de temps.-Allegretto, en fa major

Ständehen

Gut Nacht, gut Nacht, mein liebster Schatz,
Gut Nacht, schlaf wohl, mein Kind!
Daß dich die Engel hüten all,
Die in dem Himmel sind!
Gut Nacht, gut Nacht, mein lieber Schatz,
Schlaf du, von nachten lind.

Schlaf wohl, schlaf wohl und träume von mir,
Träum von mir heute nacht!
Daß, wenn ich auch da schlafen tu,
Mein Herz um dich doch wacht;
Daß es in lauter Liebesglut
An dich derzeit gedacht.

Es singt im Busch die Nachtigall
Im klaren Mondenschein,
Der Mond scheint in das Fenster dir,
Guckt in dein Kämmerlein;
Der Mond schaut dich im Schlummer da,
Doch ich muß ziehn allein!

Serenata 

Bona nit, bona nit, estimada meva,
Bona nit, dorm bé, fill meu!
Que els àngels vetllen per tu,
Els que estan al cel!
Bona nit, bona nit, estimada meva,
Tu dorms, la nit és lleugera.

Dorm bé, dorm bé i somia amb mi,
Somia amb mi aquesta nit!
Que fins i tot si dormo allà,
El meu cor et vetlla;
Que tot és amor ardent
Pensant en tu en aquest moment.

El rossinyol canta al matoll
A la clara llum de la lluna,
La lluna brilla a la teva finestra,
Mira a la teva petita habitació;
La lluna et mira en el teu son,
Però he d’anar sol!

Opus 14/ Nº8

Sehnsucht/Languidesa  


Principi.- Mein Schatz ist nicht da
Text.- Tradicional Alemany: Editor Kretzschmer- Zuccalmaglio
Indicaió de temps.- Andante, en mi menor

Sehnsucht

Mein Schatz ist nicht da,
Ist weit überm See,
Und sooft ich dran denk’,
Tut mir’s Herz so weh!

Schön blau ist der See,
Und mein Herz tut mir weh,
Und mein Herz wird nicht g’sund,
Bis mein Schatz wiederkommt.

Enyorança

La meva estimada no és aquí,
Està lluny sobre el llac,
I tan sovint com hi penso,
Em fa molt mal el cor!

El llac és blau preciós,
I em fa mal el cor,
I el meu cor no estarà sa,
Fins que torni la meva estimada.

Cinc poemes (Gedichte) Opus 19
Per a veu sola amb acompanyament de piano
Any 1858/9

Opus19 Nº7 1

Der Kuss/El petó  


Principi.- Unter Blüten des Mai’s
Text.- Ludwig Heinrich Cristoph Hölty
Poco Adagio, en si bemoll major
Any 1858

Der Kuß Il bacio
Unter Blüten des Mais spielt’ ich mit ihrer Hand,
Koste liebend mit ihr, schaute mein schwebendes
Bild im Auge des Mädchens,
Raubt’ ihr bebend den ersten Kuß.

Zuckend fliegt nun der Kuß, wie ein versengend Feu’r,
Mir durch Mark und Gebein. Du, die Unsterblichkeit
Durch die Lippen mir sprühte,
Wehe, wehe mir Kühlung zu!

El petó

Vaig jugar amb la seva mà sota les flors de blat de moro,
Tastar amorosament amb ella, va mirar el meu flotant
Imatge a l’ull de la noia,
Li va robar el seu primer petó, tremolant.

El petó vola ara, tremolant, com un foc abrasador,
Jo a través de la medul·la i els ossos. Tu, immortalitat
Ruixat pels meus llavis,
Ai, ai de mi per refrescar-me!

Opus 19/Nº 2 

Scheiden und Meiden/Divorci i evasió  


Principi.- So soll ich dich nun meiden
Text.-Johann Ludwig Uhland
Indicació de temps.-No massa lentament i amb una expressió forta (Nich zu langsam un mit starkem Ausdruck), en re menor
Any 1858

Scheiden und Meiden

So soll ich dich nun meiden,
Du meines Lebens Lust!
Du küssest mich zum Scheiden,
Ich drücke dich an die Brust!

Ach, Liebchen, heißt das meiden,
Wenn man sich herzt und küßt?
Ach, Liebchen, heißt das scheiden,
Wenn man sich fest umschließt?

Divorci i evasió

Així que t’he d’evitar ara,
Estimes la meva vida!
Em fas un petó adéu,
T’abraço al meu pit!

Ai, estimat, això vol dir evitar
Quan abraces i fas un petó?
Ai, estimat, això vol dir separar-se?
Quan t’abraces amb força?

Opus 19/ Nº3

In der Ferne/En la distància   


Principi.- Will ruhen unter de Bäumen hier
Text.- Johann Ludwig Uhland
Indicació de temps.-L’istesso tempo, en re menor/re major
Any 1858

In der Ferne

Will ruhen unter den Bäumen hier,
Die Vögelein hör’ ich so gerne,
Wie singet ihr so zum Herzen mir?
Von unsrer Liebe was wisset ihr
In dieser weiten Ferne?

Will ruhen hier an des Baches Rand,
Wo duftige Blümlein sprießen.
Wer hat euch Blümlein hierher gesandt?
Seid ihr ein herzliches Liebespfand
Aus der Ferne von meiner Süßen?

En la distància

Vull descansar sota els arbres aquí,
M’encanta escoltar els ocellets,
Com cantes al meu cor així?
Què en saps del nostre amor?
En aquesta distància?

Vull descansar aquí a la vora del rierol,
On broten flors fragants.
Qui t’ha enviat petites flors aquí?
Ets una càlida promesa d’amor
Des de lluny de la meva estimada?

Opus 19/ Nº 4

Der Schmied/El ferrer  

Principi.- Ich hör’ meinen Schatz
Text.- Johann Ludwig Uhland
Indicació de temps.-Allegro, en si bemoll major
Any 1859

Ich hör’ meinen Schatz,
Den Hammer er schwinget,
Das rauschet, das klinget,
Das dringt in die Weite,
Wie Glockengeläute,
Durch Gassen und Platz.

Am schwarzen Kamin,
Da sitzet mein Lieber,
Doch geh’ ich vorüber,
Die Bälge dann sausen,
Die Flammen aufbrausen
Und lodern um ihn

El ferrer

Escolto la meva estimada,
El martell que balanceja,
Que sona, que sona,
Que penetra en la distància,
Com el repic de les campanes,
Per carrerons i places.

Al costat de la xemeneia negra,
Allà seu estimada,
Però passo,
Aleshores, la manxa es precipita,
Les flames rugeixen
I flama al seu voltant

Opus 19/Nº5

An eine Äolsharfe/Una arpa eòlica 


Principi.- Angelehnt an die Epheuwand
Text.- Eduard Mörile
Indicació de temps.-Poco lento, en la bemoll menor/ en la bemoll major

An eine Äolsharfe

Angelehnt an die Efeuwand
Dieser alten Terrasse,
Du, einer luftgebor’nen Muse
Geheimnisvolles Saitenspiel,
Fang’ an,
Fange wieder an
Deine melodische Klage!

Ihr kommet, Winde, fern herüber,
Ach! von des Knaben,
Der mir so lieb war,
Frisch grünendem Hügel.
Und Frühlingsblüten unterweges streifend,
Übersättigt mit Wohlgerüchen,
Wie süß, wie süß bedrängt ihr dies Herz!
Und säuselt her in die Saiten,
Angezogen von wohllautender Wehmut,
Wachsend im Zug meiner Sehnsucht
Und hinsterbend wieder.

Aber auf einmal,
Wie der Wind heftiger herstößt,
Ein holder Schrei der Harfe
Wiederholt mir zu süßem Erschrecken,
Meiner Seele plötzliche Regung;
Und hier, die volle Rose streut, geschüttelt,
All’ ihre Blätter vor meine Füße!

Una arpa eòlica

Recolzada a la paret d’heura
Aquesta antiga terrassa,
Tu, una musa de l’aire
misteriós tocant de corda,
Començar,
Començar de nou
El teu lament melòdic!

Vens, vents, de lluny,
Oh! del nen,
Qui era tan estimat per a mi,
Turó recentment verd.
I les flors de la primavera s’arrosseguen pel camí,
Sobresaturat amb olors agradables,
Que dolçament, que dolçament oprimeixes aquest cor!
I xiuxiueja a les cordes,
Atreta per una agradable malenconia,
Creixent arran del meu anhel
I tornar a morir.

Però de sobte,
A mesura que el vent bufa més violentament,
Un dolç crit de l’arpa
Repeteix el meu dolç horror,
Emoció sobtada a la meva ànima;
I aquí, la rosa plena s’escampa, sacsejada,
Totes les seves fulles als meus peus!

Tres duets  Opus 20
Per a soprano i contralt amb acompanyament de piano
Any1858-60

Opus 20/Nº1

Weg der Liebe I/El cant de l’amor 


Principi.- Weber die Berge
Text.- Thomas Percy
Traducció.- Johann Gottfried Herder
Indicació de temps.-Allegro, en mi major
Any 1858

Weg der Liebe I
Über die Berge,
Über die Wellen,
Unter den Gräbern,
Unter den Quellen,
Über Fluten und Seen
In der Abgründe Steg,
Über Felsen, über Höhen,
Find’t Liebe den Weg!

In Ritzen, in Falten,
Wo der Feu’rwurm nicht liegt,
In Höhlen, in Spalten,
Wo die Fliege nicht kriecht,
Wo Mücken nicht fliegen
Und schlüpfen hinweg,
Kommt Liebe, sie wird siegen
Und finden den Weg.

Sprecht, Amor sei nimmer
Zu fürchten, das Kind!
Lacht über ihn immer,
Als Flüchtling, als blind,
Und schließt ihn durch Riegel
Vom Taglicht hinweg:
Durch Schlösser und Siegel
Find’t Liebe den Weg.

Wenn Phönix und Adler
Sich unter euch beugt,
Wenn Drache, wenn Tiger
Gefällig sich neigt,
Die Löwin läßt kriegen
Den Raub sich hinweg,
Kommt Liebe, sie wird siegen
Und finden den Weg.

Sprecht, Amor sei nimmer
Zu fürchten, das Kind!
Lacht über ihn immer,
Als Flüchtling, als blind,
Und schließt ihn durch Riegel
Vom Taglicht hinweg:
Durch Schlösser und Siegel
Find’t Liebe den Weg.

Wenn Phönix und Adler
Sich unter euch beugt,
Wenn Drache, wenn Tiger
Gefällig sich neigt,
Die Löwin läßt kriegen
Den Raub sich hinweg,
Kommt Liebe, sie wird siegen
Und finden den Weg.

Camí de l’amor I

Sobre les muntanyes, sobre les onades,
Entre les tombes,
Entre les fonts,
Sobre inundacions i llacs
A la passarel·la de l’abisme,
Sobre les roques, sobre les altures,
L’amor troba el camí!

En esquerdes, en plecs,
On el cuc de foc no menteix,
A les coves, a les escletxes,
On la mosca no s’arrossega,
On els mosquits no volen
I escapar,
Vine amor, guanyarà
I trobar el camí.

Parla, Cupido no ho és mai
Tenir por del nen!
Riure’s sempre d’ell
Com a refugiat, com a cec,
I el tanca amb cargols
Lluny de la llum del dia:
A través de panys i segells
L’amor troba el camí.

Si fènix i àguila
S’inclina sota teu,
Si drac, si tigre
Tendències complaents,
La lleona deixa anar
El robatori ha desaparegut,
Vine amor, guanyarà
I trobar el camí.

Parla, Cupido no ho és mai
Tenir por del nen!
Riure’s sempre d’ell
Com a refugiat, com a cec,
I el tanca amb cargols
Lluny de la llum del dia:
A través de panys i segells
L’amor troba el camí.

Si fènix i àguila
S’inclina sota teu,
Si drac, si tigre
Tendències complaents,
La lleona deixa anar
El robatori ha desaparegut,
Vine amor, guanyarà
I trobar el camí.

Opus 20/ Nº2

Weg der Liebe II/El cant de l’amor II 


Principi.- Der gordischen Knoten
Text.- Thomas Percy
Traducció.- Johann Gottfried Herder
Indicació de temps.-Poco Adagio molto espressivo, en do major
Any 1858

Weg der Liebe II
Den gordischen Knoten,
Den Liebe sich band,
Kann brechen, kann lösen
Ihn sterbliche Hand?
Was müht ihr, was sinnet
Ihr listigen Zweck?
Durch was ihr beginnet,
Find’t Liebe den Weg.

Und wär’ er verriegelt,
Und wär’ er verkannt,
Sein Name versiegelt
Und nimmer genannt,
Mitleidige Winde,
Ihr schlüpftet zu mir
Und brächtet mir Zeitung
Und brächtet ihn mir.

Wärst fern über Bergen,
Wärst fern überm Meer:
Ich wandert’ durch Berge,
Ich schwämme durchs Meer;
Wärst, Liebchen, ein’ Schwalbe
Und schlüpftest am Bach,
Ich, Liebchen, wär’ Schwalbe
Und schlüpfte dir nach.

El cant de l’amor  II 

El nus gordia qui l’amor va lligar,
Es pot trencar, es pot afluixar
Ell mà mortal?
Per què t’esforces, què en penses?
El seu propòsit astut?
Pel que comences
L’amor troba el camí.

I si estigués tancat,
I si fos mal entès,
El seu nom segellat
I mai esmentat, vents compassius,
Em llisques
I porta’m el diari
I porta’m-la.

Estaves lluny de les muntanyes,
Estaves lluny sobre el mar:
Vaig passejar per muntanyes,
Vaig nedar pel mar;
Series una oreneta, estimada
I vas lliscar pel rierol,
Jo, estimat, seria l’Oreneta
I va lliscar darrere teu.

Opus 20/ Nº3

Die Meere/El mar 


Principi.- Alle Winde schlafen
Text.- Tradicional italià
Traducció.- Wilhelm Müller
Indicació de temps.-Andante, en mi menor
Any 1860

Die Meere

Alle Winde schlafen
auf dem Spiegel der Flut;
kühle Schatten des Abends
decken die Müden zu.

Luna hängt sich Schleier
über ihr Gesicht,
schwebt in dämmernden Träumen
über die Wasser hin.

Alles, alles stille
auf dem weiten Meer!
Nur mein Herz will nimmer
mit zu Ruhe gehn.

In der Liebe Fluten
treibt es her und hin,
wo die Stürme nicht ruhen
bis der Nachen sinkt.

El mar

Tots els vents dormen
Al mirall de la riuada;
Ombres fresques del vespre
Cobreix el cansat.

La Luna penja el vel
Sobre la seva cara,
Sura en somnis crepusculars
A través de les aigües.

Tot, tot calla
A l’ample mar!
Només el meu cor no vol mai
Vés amb mi a descansar.

Inundació d’amor
Es desplaça cap endavant i cap enrere,
On les tempestes no descansen
Fins que el vaixell s’enfonsa.

Set Marienlieder/Melodies a la Verge Opus 22
Per a cor mixta SATB a capella
Any 1859

Opus 22/ Nº1

Der englische Gruss/ Salutació angèlica 
Principi.- Gegrüsset Maria
Text.- Tradicional Baix-Rhin
Editor.- Kretzschmer- Zuccalmaglio
Indicació de temps.-Con moto, en mi bemoll major

Der englische Gruss

Gegrüßet, Maria, du Mutter der Gnaden!
So sangen die Engel der Jungfrau Maria
In ihrem Gebete, darinnen sie rang.

Maria, du sollst einen Sohn empfangen,
Darnach tun Himmel und Erde verlangen,
Daß du die Mutter des Herren sollst sein.

O Engel, wie mag ich das erleben,
Ich habe mich noch keinem Manne ergeben
In dieser weiten und breiten Welt.

Wie Tau kommt über die Blumenmatten,
So soll dich der heilige Geist überschatten;
So soll der Heiland geboren sein.

Maria die höret solches gerne,
Sie sprach: ich bin eine Magd des Herren,
Nach deinem Worte geschehe mir!

Die Engel (nun) sanken auf ihre Knie,
Sie sangen alle: Maria, Maria,
Sie sangen Maria den Lobgesang

La salutació anglesa

Salutacions, Maria, mare de gràcies!
Així cantaven els àngels de la Mare de Déu
En les seves oracions va lluitar.

Maria, concebres un fill,
Això és el que desitgen el cel i la terra,
Que tu siguis la mare del Senyor.

Oh àngel, com vull experimentar això,
Encara no m’he rendit a cap home
En aquest món ample i ample.

Com la rosada sobre les catifes de flors,
Així l’Esperit Sant us cobrirà;
Així és com es diu que va néixer el Salvador.

Maria, li agrada escoltar aquestes coses,
Ella va dir: Sóc serventa del Senyor,
Segons la teva paraula, sigui per mi!

Els àngels (ara) es van enfonsar de genolls,
Tots van cantar: Maria, Maria,
Van cantar les lloances de Maria

Opus 22/ Nº2

Marias Kirchgang/Maria dirigint-se a l’Església 
Principi.- Maria wollt zur Kirche gehn-Voleu Maria anar caminant a l’Església
Text.-Tradicional Baix-Rhin
Editor.- Kretzschmer-Zuccalmaglio
Andante con moto, en mi bemoll major

Marias Kirchgang

Maria wollt zur Kirche gehn,
da kam sie an den tiefen See.
Als sie wohl an den See hinkam,
der Schiffmann jung stand fertig da.
“Ach, Schiffmann, schiff mich über das Meer,
ich geb’ dir was dein Herz begehrt.”
“Ich schiffe dich wohl über das Meer,
wenn du willst meine Hausfrau sein.”
“Soll ich erst deine Hausfrau sein,
viel lieber schwimm’ich über das Meer.”
Als sie wohl in die Mitte kam,
fingen alle Glöcklein zu läuten an.
Sie läuten gross, sie läuten klein,
sie läuteten wohl alle zugleich.
Maria kniet auf einem Stein,
dem Schiffmann sprang sein Herz entzwei

Maria volia anar a l’església

Maria volia anar a l’església
Després va arribar al llac profund.
Quan va arribar al llac,
El jove mariner es va quedar allà preparat.
“Ah, mariner, envia’m a través del mar,
Et donaré el que el teu cor desitja”.
“T’enviaré a través del mar,
Si vols ser la meva mestressa de casa”.
“Seré la teva mestressa de casa primer?
Preferiria creuar el mar nedant”.
Quan va arribar al mig,
Van començar a sonar totes les campanes.
Sonen grans, sonen petits,
Probablement van trucar tots alhora.
Maria s’agenolla sobre una pedra,
El cor del mariner es va esclatar en dos.

Opus 22/Nº 3

Marias Wallfahrt/ El pelegrinatge de Maria 
Principi.- Maria ging aus wandern-Maria sortia caminant
Text.- Tradicional Baix- Rhin
Editor: Kretzschmer- Zuccalmaglio
Indicació de temps.-Con moto, en do menor

Marias Wallfahrt

Maria ging aus wandern,
so fern ins fremde Land,
bis sie Gott den Herren fand.

Sie hat ihn schon gefunden
wohl vor des Herodes Haus,
er sah so betrüblich aus.

Das Kreuz, das musst’ er tragen
nach Jerusalem vor die Stadt,
wo er gemartet ward.

Was trug er auf seinem Haupte?
Ein’ scharfe Dornenkron’;
das Kreuz, das trägt er schon.

Daran soll man bedenken,
ein jeder jung or alt,
daß das Himmelreich
leidet Gewalt!

El pelegrinatge de Maria

Maria va anar d’excursió,
Tan lluny en una terra estrangera,
Fins que va trobar Déu, el Senyor.

Ella ja l’ha trobat
Probablement davant de la casa d’Herodes,
Semblava tan trist.

Havia de portar la creu
A Jerusalem davant de la ciutat,
On va ser martiritzat.

Què duia al cap?
Una ‘corona afilada d’espines’;
La creu, ja la porta.

Cal tenir això en compte,
Tots joves o grans,
Que el regne dels cels
Patir violència!

Opus 22/Nº 4

Der Jäger/ El caçador    

Principi.- Es wollt gut Jäger jagen- Ho voleu caçar bé caçadors
Text.- Tradicinal Alemany
Editor.- Johann Ludwig Uhland
Indicació de temps.-Allegro, ma non troppo, en sol major

Der Jäger

Es wollt’ gut Jäger jagen,
wollt’ jagen von Himmelshöhn;
was begegn’t ihm auf der Heiden?
Maria, die Jungfrau schön.

Der Jäger, den ich meine,
der ist uns wohlbekannt,
er jagt mit einem Engel,
Gabriel ist er genannt.

Der Engel blies sein Hörnlein,
das laut’ sich also wohl:
“Gegrüßt seist du, Maria,
du bist aller Gnaden voll!

Gegrüßt seist du, Maria,
du edle Jungfrau fein!
Dein Schoß soll hegen und tragen
ein Kindlein zart und klein.

Dein Schoß soll hegen und tragen
Ein Kindlein zart und klein,
das Himmel und auch Erden
einsmals wird nehmen ein.”

Maria, die vielreine,
fiel nieder auf ihre Knie,
dann sie bat Gott vom Himmel,
sein Will’ geschehen soll.

Dein Will’, der soll geschehen
ohn sonder Pein und Schmerz.
Da empfing sie Jesum Christum
in ihr jungfräulich Herz.

El caçador

Els caçadors volien caçar bé,
Volia caçar des de Himmelshoehn;
Què es troba amb els pagans?
Maria, la bella Verge.

El caçador vull dir
Ens és molt conegut,
Caça amb un àngel,
Es diu Gabriel.

L’àngel va tocar la seva banya,
Així que sona així:
“Salve, Maria,
Estàs ple de totes les gràcies!

Salve, Maria,
Noble donzella, bé!
El teu ventre ha de nodrir i donar suport
Un nen tendre i petit.

El teu ventre ha de nodrir i donar suport
Un nen tendre i petit,
El cel i també la terra
Un dia en portarà un”.

Maria, la molt pura,
Va caure de genolls,
Llavors va demanar a Déu des del cel:
S’hauria de fer la seva voluntat.

La teva voluntat, es farà
Sense dolor i patiment especials.
Llavors va rebre Jesucrist
Al seu cor verge.

Opus 22/Nº5

Ruf zur Maria/Invocació a Maria 
Principi.- Dich Mutter Gottes, ruf wir an -i la Mare de Deu ens truqui a nosaltres
Text.- Tradicional Alemany
Editor.- Johann Ludwig Uhland
Poco adagio, en si bemoll major

Ruf zur Maria

Dich, Mutter Gottes, ruf’ wir an,
bitt’ für uns, Maria!
Tu’ uns in Ängsten nicht verlan,
Jesum, dein Sohn, der Not ermahn,
die er um menschlich Geschlecht wollt’ han,
bitt’ für uns, Maria!

Daß wir vollkommen werden gar,
bitt’ für uns, Maria!
Leib, Ehr’ und Gut auf Erd’ bewahr’,
daß wir in Zeit viel guter Jahr’
dort leben mit der Engel Schar,
bitt’ für uns, Maria!

Du bist der Brunn, der nicht verseicht,
bitt’ für uns, Maria!
Daß uns der heilig Geist erleucht
zu wahrer Reu und ganzer Beicht!
Jesus, dein Sohn, dir nicht verzeicht,
bitt’ für uns, Maria!

Invocació a Maria

Us invoquem, Mare de Déu, prega per nosaltres, Maria!
No ens deixeu tenir por
Jesús, el teu fill, amonesta els que tenen problemes,
Que volia per a la raça humana,
Prega per nosaltres, Maria!

Perquè puguem arribar a ser perfectes,
Prega per nosaltres, Maria!
Preservar el cos, l’honor i la propietat a la terra,
Que tenim un bon any a temps
Viure allà amb els àngels,
Prega per nosaltres, Maria!

Tu ets la font que no falla,
Prega per nosaltres, Maria!
Que l’Esperit Sant ens il·lumini
Al veritable penediment i a la confessió plena!
Jesús, el teu Fill, no t’ha perdonat,
Prega per nosaltres, Maria!

Opus 22/ Nº6

Magdalena 
Principi.- An dem österlichen Tag -El dia Pascual
Text.- Tradicional Alemany
Editor.- Johann Ludwig Uhland
Indicació de temps.-Poco lento, en sol menor

Magdalena

An dem österlichen Tag
Maria Magdalena ging zu dem Grab;
was fand sie in dem Grabe stehn?
Einen Engel wohlgetan.

Der Engel grüßt sie in der Zeit:
“Den da suchet das vielselige Weib,
er ist erstanden von dem Tod,
den du salben wolltest.”

“Maria!” ruft er ihr zu hant,
da erkennt sie ihren Heiland,
sie sah in aller der Gebärde,
sam er ein Gärtner wäre.

Magdalena

El dia de Pasqua
Maria Magdalena va anar al sepulcre;
Què va trobar dempeus a la tomba?
Molt bé un àngel.

L’àngel els saluda a temps:
“És el que busca la dona molt estimada,
Va ressuscitar de la mort,
A qui has volgut ungir”.

“Maria!” ell la crida,
Llavors reconeix el seu Salvador,
Va veure en tots els gestos,
El mateix era jardiner.

Opus 22/ Nº 7

Marias Lob/Lloança a Maria 
Principi.- Maria , wshre Himmelsfreud
Text.- Tradicional Baix-Rhin
Editor.- Kretzschmer- Zuccalmaglio
Indicació de temps.-Allegro, en mi bemoll major

Marias Lob

Maria, wahre Himmelsfreud’,
der Welt Ergötzlichkeit!
Wer wollt’ dich nicht lieben?
Du stehst mir geschrieben,
ja bist mir gegraben
mit tiefen Buchstaben
in meinem Herzelein!

Wie schmelzet ein Karfunkelstein
im Lorbeerkränzelein,
so geht es mir eben,
mein’ Seel’ und mein Leben
vor Lieb’ sich zertrennen
und in sich verbrennen
bei deinem Nennen!

Der ganzen Schöpfung reiche Zier
vergleicht sich nicht mit dir.
Es dürfen die Blumen
ihr’ Schönheit nicht rühmen,
sie müssen sich schämen,
du tuest benehmen
all’ ihre Zierlichkeit.

Des Himmels Sternenangesicht
und aller Sonnen Licht,
samt Edelgesteinen,
sie dürfen nicht scheinen,
die Perlen, Korallen,
Gold, Silber, sie fallen
vor dir in Finsternis.

Maria, o mein’ höchste Freud’,
die Welt ist mir verleidt,
ich suche zu sterben;
du woll’st mir erwerben
nur Gottes Gnaden,
auf höheren Pfaden
so scheid’ ich fröhlich hin.

Lloança a Maria

Maria, veritable alegria del cel,
El plaer del món!
Qui no voldria estimar-te?
M’has escrit,
Sí que em vas cavar
Amb lletres profundes
Al meu cor petit!

Com es fon una pedra de carbuncle?
En una corona de llorer,
Així és com em sento,
La meva ànima i la meva vida
Desfer-se per amor
I cremar per dins al teu nom!

El ric adornament de tota la creació
No es compara amb tu.
Es permeten les flors
No lloar la seva bellesa,
Haurien de tenir vergonya
Et comportes tota la seva bellesa.

La cara estrellada del cel
I la llum de tots els sols,
Incloent pedres precioses,
No han de semblar
Les perles, els corals,
Or, plata, cauen
Davant teu a la foscor.

Maria, la meva major alegria,
Estic fart del món, busco morir;
Me’l vols comprar
Només per la gràcia de Déu,
En camins més alts
Així que moriré feliç.