JOHANNES BRAHMS Lieder i Cançons 12 Opus 89 Opus 95/7

Gesang der Parzen/Cançó dels destins opus 89

Per a cor mixta a sis veus SAATBB i orquestra

Orquestra.- Flautí, dues flautes, dos oboès, dos clarinets, dos fagots, contrafagot, quatre trompes, dues trompetes, tuba, timbales i cordes Cordes: Dos violins, viola, violoncel i contrabaix

Text.- Johann Wolfgang von Goethe de l’obra Iphigenie auf Tauris

Es fürchte die Götter – cor SAATBB Maestoso, en re menor

Gesang der Parzen

Es fürchte die Götter
Das Menschengeschlecht!
Sie halten die Herrschaft
In ewigen Händen,
Und können sie brauchen,
Wie’s ihnen gefällt.

Der fürchte sie doppelt
Den je sie erheben!
Auf Klippen und Wolken
Sind Stühle bereitet
Um goldene Tische.

Erhebet ein Zwist sich,
So stürzen die Gäste,
Geschmäht und geschändet
In nächtliche Tiefen,
Und harren vergebens,
Im Finstern gebunden,
Gerechten Gerichtes.

Sie aber, sie bleiben
In ewigen Festen
An goldenen Tischen.
Sie schreiten vom Berge
Zu Bergen hinüber:

Aus Schlünden der Tiefe
Dampft ihnen der Atem
Erstickter Titanen,
Gleich Opfergerüchen,
Ein leichtes Gewölke.

Es wenden die Herrscher
Ihr segnendes Auge
Von ganzen Geschlechtern
Und meiden, im Enkel
Die ehmals geliebten,
Still redenden Züge
Des Ahnherrn zu sehn.

So sangen die Parzen;
Es horcht der Verbannte,
In nächtlichen Höhlen
Der Alte die Lieder,
Denkt Kinder und Enkel
Und schüttelt das Haupt.

Cançó dels destins

Temeu els déus
La raça humana
Ells tenen el regne
En mans eternes
I poden fer-los servir
Com els plagui.

Qui els tem doblement
A qui ells aixequin
Sobre penya-segats i núvols
Hi ha cadires preparades
Al voltant de taules daurades.

Si sorgeix una baralla
Els convidats cauen,
vilipendiats i deshonrats
A les profunditats nocturnes,
i esperen en va,
Lligats a la foscor, el just judici.

Però ells, ells romanen
En festes eternes
A les taules d’or.
Caminen des de la muntanya
De muntanya a muntanya:

Dels congostos de les profunditats
Vaporitzant el seu alè
De Titans asfixiats,
Com les olors del sacrifici,
Un núvol lleuger.

Els governants tornen
La seva mirada de benedicció
De generacions senceres
I eviten, al nét
A qui una vegada va ser estimat,
Trets que encara parlen
Per veure l’avantpassat.

Així van cantar els Parcel·les;
L’exili escolta,
En coves nocturnes
Les cançons del vell,
Pensa en fills i néts
I sacseja el cap.

Dos Cants  opus 91

Opus 91/Nº1

Gestillte Sehncucht/Enyorança calmada

Per a veu sola amb acompanyament de piano

Any    1863/84

Principi.- In goldnen Abendschein

Any 1884

Text.- Friedrich Rückert

Indicació de temps.-Adagio espressivo en do major

Gestillte Sehncucht

In gold’nen Abendschein getauchet,
Wie feierlich die Wälder stehn!
In leise Stimmen der Vöglein hauchet
Des Abendwindes leises Weh’n.
Era lispeln die Winde, die Vögelein?
Sie lispeln die Welt in Schlummer ein.

Ihr Wünsche, die ihr stets euch reget
Im Herzen sonder Rast und Ruh!
Du Sehnen, das die Brust beweget,
Wann ruhest du, wann schlummerst du?
Beim Lispeln der Winde, der Vögelein,
Ihr sehnenden Wünsche, wann schlaft ihr ein?

[Aquí una estrofa no fixada per Brahms]

Ach, wenn nicht mehr in gold’ne Fernen
Mein Geist auf Traumgefieder eilt,
Nicht mehr an ewig fernen Sternen
Mit sehnendem Blick mein Auge weilt;
Dann lispeln die Winde, die Vögelein
Mit meinem Sehnen mein Leben ein.

Enyorança calmada

Banyat a la daurada llum del capvespre,
Quin solemne és el bosc!
A les suaus veus dels ocellets
El suau ulular del vent vespertí.
Era el ceceig del vent, dels ocellets?
Adormen el món.

Desitjos que sempre s’agiten
Al cor, però descans i tranquil·litat!
El teu anhel que mou el pit,
Quan descanses, quan dormisques?
Al murmuri dels vents, dels ocells,
Tu anhel que desitges, quan t’adormiràs?

[Aquí una estrofa no fixada per Brahms]

Ai, quan ja no a la daurada distància
El meu esperit en plomes de son s’afanya,
No més a estrelles eternament distants
Amb mirada anhelant el meu ull mora;
Aleshores els vents, els ocells xiuxiuejaran
Amb el meu anhel la meva vida.

Opus 91/Nº2

Geistliches Wiegenlied/Cançó de bressol espiritual 

Principi.- Josef, lieder Josef mein

Any 1863/ 64

Traducció.- Emmanuel Geibel després  d’un text de Lope de vega

Indicació de temps.-Andante con moto, en fa major

Geistliches Wiegenlied

Die ihr schwebet
Um diese Palmen
In Nacht und Wind,
Ihr heilgen Engel,
Stillet die Wipfel!
Es schlummert mein Kind.

Ihr Palmen von Bethlehem
Im Windesbrausen,
Wie mögt ihr heute
So zornig sausen!
O rauscht nicht també!
Schweiget, neiget
Euch leis und lind;
Stillet die Wipfel!
Es schlummert mein Kind.

Der Himmelsknabe
Duldet Beschwerde,
Ach, wie so müd er ward
Vom Leid der Erde.
Ach nun im Schlaf ihm
Leise gesänftigt
Die Qual zerrinnt,
Stillet die Wipfel!
Es schlummert mein Kind.

Grimmige Kälte
Sauset hernieder,
Womit nur deck ich
Des Kindleins Glieder!
Oh all ihr Engel,
Die ihr geflügelt
Wandelt im Wind,
Stillet die Wipfel!
Es schlummert mein kind.

Cançó de bressol espiritual 

Tu que flotes
Al voltant d’aquestes palmeres
A la nit i el vent
Àngels sants,
Silenci les copes!
El meu nen dorm.

Palmeres de Betlem
Al rugit del vent,
Com podeu rugir avui
Tan iradament xiuleu!
Oh no cruixeu també!
Calla, calla
Silenci i dolçor;
Silenci les copes dels arbres!
El meu nen està dormint.

El nen del cel
Tolera la queixa,
Oh, què cansat estava
Del patiment de la terra.
Ai ara en el somni
Tranquil·lament calmat
L’agonia s’esvaeix,
Silenci les copes dels arbres!
El meu fill dorm.

El fred ferotge
Sisea cap avall,
Amb què només cobreixo
els membres del nen.
Oh, àngels!
Vosaltres els alats
Camineu al vent,
Encara les copes dels arbres!
El meu nen dorm.

Quatre quartets  opus 92

Opus 92/Nº 1

Oh schöne Nacht!/Oh nit encantadora

Per a veus mixtes SATB amb acompanyament de piano

Any 1877/84

Principi.- O schöne Nacht

Any 1877

Text.- Georg Friedrich Daumer, adaptat d’una font hongaresa

Indicació de temps.- Andante con moto, en mi major

Oh schöne Nacht!

O schöne Nacht!
Am Himmel märchenhaft
Erglänzt der Mond in seiner ganzen Pracht;
Um ihn der kleinen Sterne liebliche
Genossenschaft.

Es schimmert hell der Tau
Am grünen Halm; mit Macht
Im Fliederbusche schlägt die Nachtigall;
Der Knabe schleicht zu seiner Liebsten sacht –
O schöne Nacht

Oh nit encantadora

Oh, bonica nit!
Al cel de conte de fades
La lluna brilla en tota la seva esplendor;
Al seu voltant les estrelletes
Cooperen.

La rosada brilla intensament
A la tija verda; amb força
A l’arbust de liles el rossinyol colpeja;
El nen s’arrossega suaument cap a la seva estimada –
Oh bella nit

Opus 92/Nº 2

Spätherbst/Tardor tardana

Principi.- Der graue Nebel tropft

Any 1884

Text.- Hermann Allmers

Indicació de temps.-Andante , en mi menor

Spätherbst

Der graue Nebel tropft so still
Herab auf Feld und Wald und Heide,
Als ob der Himmel weinen will
In übergroßem Leide.

Die Blumen wollen nicht mehr blühn,
Die Vöglein schweigen in den Hainen,
Es starb sogar das letzte Grün,
Da mag er auch wohl weinen

Tardor tardana

La boira grisa goteja tan silenciosament
Sobre camps, boscos i bruguerars,
Com si el cel volgués plorar
Amb una pena desbordant.

Les flors ja no volen florir,
Els ocells callen a les arbredes,
Fins i tot el darrer verd ha mort,
Així que bé pot plorar

Opus 92/Nº3

Abendlied/Cançó del vespre

Principi.- Friedlich bekämpfen

Any 1884

Text.- Friedrich Hebbel

Indicació de temps.-Andante , en fa major

Abendlied

Friedlich bekämpfen
Nacht sich und Tag:
Wie das zu dämpfen,
Wie das zu lösen vermag.

Der mich bedrückte,
Schläfst du schon, Schmerz?
Was mich beglückte
Sage, was war’s doch, mein Herz?

Freude wie Kummer,
Fühl ich, zerrann,
Aber den Schlummer
Führten sie leise heran.

Und im Entschweben,
Immer empor,
Kommt mir das Leben
Ganz wie ein Schlummerlied vor.

Cançó del vespre

Lluitant pacíficament
Nit i dia:
Com esmorteir això,
Com pot resoldre això.

Qui em va oprimir,
Ja dorms, dolor?
Què em va fer feliç
Digues-me, què va ser, cor meu?

Alegria com a pena,
em sento, fos,
Però el somni
En silenci van portar.

I flotant lluny,
Sempre cap amunt,
La vida em sembla
Sembla una cançó de bressol.

Opus 92/Nº4

Warum?/ Per què?

Principi.- Warum doch erschallen

Text.- Johnn Wolfgang von Goethe

Indicació de tems.- Animat (Lebhaft) en si bemoll major

Warum?

Warum doch erschallen
himmelwärts die Lieder?
Zögen gerne nieder
Sterne, die droben
Blinken und wallen,
Zögen sich Lunas
Lieblich Umarmen,
Zögen die warmen,
Wonnigen Tage
Seliger Götter
Gern uns herab!

Per què?

Per què ressonen les cançons
les cançons cap amunt?
Dibuixen alegrement cap avall
Estrelles que són a dalt
Estellant i onejant,
Dibuixen vidres
Dolçament abraçades
Dibuixa la calor,
Feliços dies
Beneïts déus
Baixin alegrement cap a nosaltres!

Sis Melodies i Romances  Opus 93ª

Per a cor mixta SATB a capella

Any 1883

Opus  93a/Nº1

Der bucklichte Fiedler/El violinista geperut

Principi.- Es wohnet ein Fiedler zu Frnkfurt am Main

Text.- Tradional del Baix-Rhin

Editor.- Kretzscjmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.- Animat (Lebhaft) en sol major

Der bucklichte Fiedler

Es wohnet ein Fiedler zu Frankfurt am Main,
der kehret von lustiger Zeche heim;
und er trat auf den Markt, era schaut er dort?
Der schönen Frauen schmausten gar viel’ an dem Ort.

“Du bucklichter Fiedler, nun fiedle uns auf,
wir wollen dir zahlen des Lohnes vollauf!
Einen feinen Tanz, behende gegeigt,
Walpurgis Nacht wir heuer gefeir’t!”

Der Geiger strich einen fröhlichen Tanz,
die Frauen tanzten den Rosenkranz,
und die erste sprach: “mein lieber Sohn,
du geigtest so frisch, hab’ nun deinen Lohn!”

Sie griff ihm behend’ unter’s Wams sofort,
und nahm ihm den Höcker vom Rücken fort:
“so gehe nun hin, mein schlanker Gesell,
dich nimmt nun jedwede Jungfrau zur Stell”

El violinista geperut

Viu un violinista a Frankfurt am Main,
Que torna a casa d’un turó alegre;
I va entrar al mercat, què hi va veure?
Moltes dones belles estaven festejant allà.

“Violinista geperut, ara violina’ns,
Volem pagar-te el teu salari íntegre!
Un bon ball, àgilment tocat,
La nit de Walpurgis celebrarem aquest any.”

El violinista va tocar una alegre dansa,
les dones van ballar el rosari,
I la primera va dir: “El meu estimat fill,
Has tocat tan bé, ara tens la teva recompensa!”

Immediatament va ficar la mà sota el seu gipó,
I li va treure la gepa de l’esquena:
“Ara vés-te’n, el meu esvelt amic,
Totes les donzelles et prendran com a company.

Opus 93a/Nº2

Das Mädchen/La donzella 

Principi.- Stand das Mädchen

Text.- Tradicional Servi

Traducció.- Sigfried Kapper

Indicació de temps.-Gracioso, en si menor/major

Das Mädchen

Stand das Mädchen, stand am Bergesabhang,
Widerschien der Berg von ihrem Antlitz,
Und das Mädchen sprach zu ihrem Antlitz:
“ Wahrlich, Antlitz, o du meine Sorge,

Wenn ich wüßte, du mein weißes Antlitz,
Daß dereinst ein Alter dich wird küssen,
Ging hinaus ich zu den grünen Bergen,
Pflückte allen Wermut in den Bergen,
Presse aus Wermut, Wahrlich
Wüsche dich, o Antlitz, mit dem Wasser,
Daß du bitter, wenn dich küßt der Alte!

Wüßt’ ich aber, du mein weißes Antlitz,
Daß dereinst ein Junger dich wird küssen,
Ging hinaus ich in den grünen Garten,
Pflückte alle Rosen in dem Garten,
Preßte duftend Wasser aus den Rosen,
Wüsche dich, o Antlitz,,
Daß du duftest, wenn dich küßt der Junge!”

La donzella 

La noia estava dreta, dreta al vessant de la muntanya,
La muntanya brillava a la cara,
I la noia va parlar a la cara:
“En veritat, el meu rostre, oh tu el meu dolor,

Si sabés, tu la meva blanca cara,
Que un dia un vell et besaria,
Vaig sortir a les verdes muntanyes,
vaig arrencar tot el donzell de les muntanyes,
Premsa de donzell, en veritat
Desitja’t, oh semblant, amb l’aigua,
Que t’amarguis quan el vell et faci un petó!

Però si sabés, la meva blanca faç,
Que un dia un jove et besaria,
Vaig sortir al verd jardí,
Vaig recollir totes les roses del jardí,
Vaig esprémer l’aigua fragant de les roses,
Et desitjo, oh rostre,
Que siguis fragant quan el noi et faci un petó

Opus 93a/Nº3

O süsser mai!/Oh,dolç maig

Pricipi.- O süsser Mai

Text.- Friedrich Ludwig von Arnim

Indicació de temps.-Una mica sostingut (Etwas gehalten) ( en do major

O süsser mai

O süßer Mai, der Strom ist frei,
ich steh verschlossen, mein Aug’ verdrossen,
ich seh nicht deine grüne Tracht,
nicht deine buntgeblümte Pracht,
nicht deines Himmels blau, zur Erd ich schau.

Oh,dolç maig

Oh dolç Maig, el rierol és lliure,
M’aturo tancat, els meus ulls estan tristos,
No veig el teu verd vestit,
Ni el teu colorit esplendor florit,
Ni el teu blau cel, a la terra miro.

Opus 93a/Nº 4

Fahr’ wohl/Adéu

Principi.- Fahr’ Wohl.O Vöglein

Text.- Friedrich Rückert

Indicaió de temps.-Moviment suau i molt expressiu (Sanft bewegt und sehr) ausdrucksvoll) en la bemoll major

Fahr’ wohl

Fahr wohl, o Vöglein, das nun wandern soll;
Der Sommer fährt von hinnen,
Du willst mit ihm entrannen: Fahr wohl!

Fahr wohl, o Blättlein, das nun fallen soll,
Dich hat rot angestrahlet
Der Herbst im Tod gemalet: Fahr wohl!

[Aquí dues estrofes no fixades per Brahms]

Fahr wohl, o Liebes, das nun scheiden soll!
Und ob es so geschehe,

Adéu

Adéu, ocellet que ara vagaràs;
L’estiu se’n va,
Vols escapar amb ell: Adéu!

Adéu, oh petit full que ara caurà,
T’has il·luminat de vermell
La tardor t’ha pintat de mort: Adéu!

[Aquí dues estrofes no fixades per Brahms]

Adéu, oh amor, que ara et separes!
I que així sigui,

Opus 93a/Nº5

Der Falke/El falcó

Principi:  Hebt ein Falke sich empor

Text.- Tradicional serbi

Traducció.- Siegfriad Kapper després d’un poema popular serbi.

Indicació de temps.-Animat (Lebhaft) en fa major

Der Falke

Hebt ein Falke sich empor,
wiegt die Schwingen stolz und breit,
fliegt empor, dann rechtshin weit,
bis er schaut der Veste Tor.

An dem Tor ein Mädchen sitzt,
wäscht ihr weißes Angesicht,
Schnee der Berge glänzet nicht,
wie ihr weißer Nacken glitzt.

Wie es wäscht und wie es sitzt,
hebt es auf die schwarzen Brau’n,
und kein Nachtstern ist zu schau’n,
wie ihr schwarzes Auge blitzt.

Spricht der Falke aus den Höhn:
“O du Mädchen wunderschön!
Wasche nicht die Wange dein,
daß sie schneeig glänze nicht!

Hebe nicht die Braue fein,
daß dein Auge blitze nicht!
Hüll den weißen Nacken ein,
daß mir nicht das Herze bricht!”

El falcó

Un falcó s’eleva cap amunt,
Agita les seves ales amb orgull i amplitud,
Vola cap amunt, després lluny a la dreta,
Fins que veu la porta de la fortalesa.

Una noia s’asseu a la porta,
Renta la seva cara blanca,
La neu de les muntanyes no brilla,
Mentre el seu blanc coll llueix.

Mentre es renta i s’asseu,
Aixeca les seves celles negres,
I no es veu cap estrella nocturna,
Mentre centelleja el seu negre ull.

Parla el falcó des de les altures:
“Oh bella noia!
No rentis la teva galta
Perquè no brilli com la neu.

No aixequis finament el teu front
Perquè no llisqui el teu ull!
Embolica el blanc coll
Perquè no se’m trenqui el cor”.

Opus 93a/Nº 6

Beherzigung/Atenció

Principi.- Feiger Gedanken

Text.- Johann Wolfgang von Goethe

Indicació de temps.-Potent i viu (Kräftig und lebhaft) en re menor

Beherzigung

Feiger Gedanken
bängliches Schwanken,
weibisches Zagen,
ängstliches Klagen
wendet kein Elend,
macht dich nicht frei.

Allen Gewalten
zum Trutz sich erhalten,
nimmer sich beugen,
kräftig sich zeigen,
rufet die Arme
der Götter herbei!

Atenció

Pensaments covards
Un temorós vacil·lar tremolor femení,
Temorós lament no evita la misèria no us allibera.

Contra totes les forcesprotegeix-te, mai t’inclinis,
Mostra’t fort, invoca els braços dels déus!

Opus 93b

Tafellied Dank der Damen/El brindis de les dones

Per a sis veus mixtes – doble cor SSA i TBB amb acompanyament de piano

Text.- Joseph von Eichendorff

Indicació de temps.-Allegro grazioso, en si bemoll major

Any 1884

Tafellied Dank der Damen

Die Frauen :
Gleich wie Echo frohen Liedern
Fröhlich Antwort geben muß,
So auch nahn wir und erwidern
Dankend den galanten Gruß.

Die Männer :
Oh, ihr Güt’gen und Charmanten!
Für des Echos holden Schwung
Nehmt der lust’gen Musikanten
Ganz ergebne Huldigung!

Die Frauen :
Doch ihr huldigt, will’s uns dünken,
Andern Göttern nebenbei.
Rot und golden sehn wir’s blinken
Sagt, wie das zu nehmen sei?

Die Männer :
Teure! zierlich, mit drei Fingern,
Sichrer, mit der ganzen Hand –
Und so füllt man aus den Dingern ‘s
Glas nicht halb, nein, bis zum Rand.

Die Frauen :
Nun, wir sehen, ihr seid Meister.
Doch wir sind heut liberal;
Hoffentlich, als schöne Geister,
l’ideal de Treibt ihr.

Die Männer :
Jeder nippt und denkt die Seine,
Und wer nichts Besondres weiß:
Nun – der trinkt ins Allgemeine
Frisch zu aller Schönen Preis!

Alle :
Doncs bé! Klingt denn in die Runde
An zu Dank und Gegendank!
Sänger, Fraun, wo die im Bunde,
Da gibt’s einen hellen Klang!

El brindis de les dones

Les dones:
Com a ressons de cançons alegres
Han de respondre alegrement,
Així ho fem i tornem
Agraïts la galant salutació.

Els homes :
Oh, amables i encantadors!
Per al ressò del swing just
Porteu els alegres músics
Amb tot el nostre devot homenatge!

Les dones:
Però tu rendeixes homenatge, ens sembla, altres déus.
Ho veiem brillar en vermell i or
Digue’ns com es pren això.

Els homes :
Estimats! delicadament, amb tres dits,
Més segur, amb tota la mà –
I així hom omple de les coses ‘s
Vas no la meitat, no, fins a la vora.

Les dones:
Bé, veiem que són mestres.
Però avui som liberals;
Esperem que, com a bells esperits,
L’ideal de Treibt ihr.

Els homes :
Cadascú xarrup i pensa el que és seu,
I que no sap res especial:
Bé – ell beu al general
Fresc a tot el bonic preu!

Tots:
Doncs bé! Sona llavors a la ronda
Gràcies i acció de gràcies!
Cantors, cantores, on els del grup,
Hi ha un so brillant!

Cinc Melodies  Opus 94

Per a una veu baix amb acompanyament de piano

Any 1884

Opus 94 /Nº1

Mit  vierzig Jahren/A quaranta anys

Pricipi.- Mit Vierzig Jahren ist der Berg  erstiegen

Text.- Friedrich Rückert

Indicació de temps.- Lentament (Langsam) en si menor

Mit  vierzig Jahren

Mit vierzig Jahren ist der Berg erstiegen,
Wir stehen still und schau’n zurück;
Dort sehen wir der Kindheit stilles liegen
Und dort der Jugend lautes Glück.

Noch einmal schau, und dann gekräftigt weiter
Erhebe deinen Wanderstab!
Hin dehnt ein Bergesrücken sich, ein breiter,
Und hier, nicht drüben geht’s hinab.

Nicht atmend aufwärts brauchst du mehr zu steigen,
Die Ebne zieht von selbst dich fort,
Dann wird sie sich mit dir unmerklich neigen,
Und eh du’s denkst, bist du im Port.

A quaranta anys

Als quaranta anys hem escalat la muntanya,
Ens aturem i mirem enrere;
Allí veiem la quietud de la infància
I allà la sorollosa felicitat de la joventut.

Mira una vegada més, i després continua enfortit
Aixeca el teu bastó.
Allí s’estén una carena de muntanya, una ampla,
I aquí, no allà, baixa.

No necessites pujar respirant,
La plana t’arrossega per ella mateixa,
Aleshores es doblegarà imperceptiblement amb tu,
I abans que te n’adonis, seràs al port.

Opus 94/Nº2

Steig auf, geliebter Schatten/Aixeca’t, estimada ombra

Principi.- Steig auf, geliebter Schatten

Text.- Friedrich Halm

Indicació de temps.-Contingut (Gehalten) en mi bemoll menor

Steig auf, geliebter Schatten

Steig auf, geliebter Schatten,
Vor mir in toter Nacht,
Und lab mich Todesmatten
Mit deiner Nähe Macht!

Du hast’s gekonnt im Leben,
Du kannst es auch im Tod.
Sich nicht dem Schmerz ergeben,
War immer dein Gebot.

So komm, still meine Tränen,
Gib meiner Seele Schwung,
Und Kraft den welken Sehnen,
Und mach mich wieder jung.

Aixeca’t, estimada ombra

Aixeca’t, ombra estimada,
Davant meu en la foscor de la nit,
I labora’m estores de mort
Amb el teu poder proper!

Ho vas fer en vida,
Pots fer-ho a la mort també.
No et rendeixis al dolor,
Va ser sempre el teu mandat.

Així que veuen, aquieta les meves llàgrimes,
Dóna vigor a la meva ànima,
I dóna força als meus tendons pansits,
I fes-me jove de nou.

Opus 94/Nº 3

Mein Herz ist schwer/El meu cor és pesat

Principi.- Mein herz ist schwer, mein Auge wacht

Text.- Emanuel Geibel

Indicació de temps.-Inquiet, però no ràpid  (Unruhig bewegt, doch nicht schnell) en sol menor

Mein Herz ist schwer

Mein Herz ist schwer, mein Auge wacht,
Der Wind fährt seufzend durch die Nacht;
Die Wipfel rauschen weit und breit,
Sie rauschen von vergangner Zeit.

Sie rauschen von vergangner Zeit,
Von großen Glück und Herzeleid,
Vom Schloß und von der Jungfrau drin –
Wo ist das alles, alles hin?

Wo ist das alles, alles hin,
Leid, Lieb’ und Lust und Jugendsinn?
Der Wind fährt seufzend durch die Nacht,
Mein Herz ist schwer, mein Auge wacht.

El meu cor és pesat

El meu cor pesa, el meu ull vigila,
El vent sospira a través de la nit;
Les copes dels arbres xiuxiuejen de llarg a llarg,
Xiuxiuejen del temps passat.

Xiuxiuejen de temps passats,
De gran felicitat i dolor,
Del castell i la donzella al seu interior.
On se n’ha anat tot?

On se n’ha anat tot?
Dolor, amor, luxúria i joventut?
El vent sospira a la nit,
El meu cor està afligit, els meus ulls vigilen.

Opus 94 /Nº4

Sappische ode/Oda Safia

Principi.- Rosen brach ich Nachts mir an dunklen Hage

Text.- Hans Schmidt

Indicació de temps.-Bastant lent ( Ziemlich langsam) en re major

Sappische ode

Rosen brach ich nachts mir am dunklen Hage;
Süßer hauchten Duft sie als je am Tage;
Doch verstreuten reich die bewegten Äste
Tau, der mich näßte.

Auch der Küsse Duft mich wie nie berückte,
Die ich nachts vom Strauch deiner Lippen pflückte:
Doch auch dir, bewegt im Gemüt gleich jenen,
Tauten die Tränen.

Oda safia

Vaig trencar les meves roses a la nit a la fosca calamarsa;
Exhalaven una fragància més dolça que de dia;
Però les branques en moviment van escampar ricament
Ruixo que em mullava.

Fins i tot l’aroma dels petons em va encantar com mai,
Que arrencava a la nit de l’arbust dels teus llavis:
Però tu també, moguda al cap com aquells,
Les llàgrimes van humitejar.

Opus 94 /Nº5

Kein Haus, keine Heimath/Sense casa no hi ha llar

Principi.- Kein hause, keine Heimath

Text.- Friedrich Halm

Indicació de temps.-Tempo giusto, en re menor

Kein Haus, keine Heimath

Kein Haus, keine Heimat,
Kein Weib und kein Kind,
So wirbl’ ich, ein Strohhalm,
In Wetter und Wind!

Well’ auf und Well’ nieder,
Bald dort und bald hier;
Welt, fragst du nach mir nicht,
Was frag’ ich nach dir?

Sense casa no hi ha llar

Sense casa, sense llar,
Sense dona ni fill,
Així que m’arremolina, una palla,
En el temps i el vent

Amunt i avall de les onades,
Aviat allà i aviat aquí;
Món, no preguntis per mi,
Què et demano?

Set melodies  Opus 95

Per una veu amb acompanyament de piano

Any 1884

Opus 95/Nº1

Das Mädchen/ La noia

Principi Stand das Mädchen

Text.- Tradicional Serbi

Traducció.- Siegfried Kapper després d’un poema popular serbi.

Indicació de temps.-Animat, amb presentació gratuïta  (Munter, mit freiem Vortrag) Animat, amb presentació gratuïta  en si menor / Animato grazioso, en si major / Animat, amb presentació gratuïta (Lebhaft)

Das Mädchen

Stand das Mädchen, stand am Bergesabhang,
Widerschien der Berg von ihrem Antlitz,
Und das Mädchen sprach zu ihrem Antlitz:
“Wahrlich, Antlitz, o du meine Sorge,

Wenn ich wüßte, du mein weißes Antlitz,
Daß dereinst ein Alter dich wird küssen,
Ging hinaus ich zu den grünen Bergen,
Pflückte allen Wermut in den Bergen,
Preßmutte au bitt de Wermut ,
Wüsche dich, o Antlitz, mit dem Wasser,
Daß du bitter, wenn dich küßt der Alte!

Wüßt’ ich aber, du mein weißes Antlitz,
Daß dereinst ein Junger dich wird küssen,
Ging hinaus ich in den grünen Garten,
Pflückte alle Rosen in dem Garten,
Preßte duftend Wasser aus den Rosen,
Wüsche dich, o Antlitz,,
Daß du duftest, wenn dich küßt der Junge!”

La noia

La noia estava dreta, dreta al vessant de la muntanya,
La muntanya brillava a la cara,
I la noia va parlar a la cara:
“En veritat, rostre, oh tu la meva pena,

Si sabés, tu la meva blanca cara,
Que un dia un vell et besaria,
Vaig sortir a les verdes muntanyes,
Vaig recollir tot el donzell de les muntanyes,
Vaig esprémer el donzell ,
Desitja’t, oh rostre, amb l’aigua,
Que t’amarguis quan el vell et faci un petó!

Però si sabés, la meva cara blanca,
Que un dia un jove et besaria,
Vaig sortir al verd jardí,
Vaig recollir totes les roses del jardí,
Vaig esprémer l’aigua fragant de les roses,
Et desitjo, oh rostre,
Que siguis fragant quan el noi et faci un petó!”

Opus 95/Nº 2

Bei dir sind meine Gedanken/Els meus pensaments estan amb tu

Principi.- Bei dir sind meine Gedanken

Text.- Friedrich Halm

Indicació de temps.-Ràpid i secret (Schnell und heimlic) en la major

Bei dir sind meine Gedanken 

Bei dir sind meine Gedanken
Und flattern, flattern um dich her;
sie sagen, sie hätten Heimweh,
Hier litt’ es sie nicht mehr.

Bei dir sind meine Gedanken
Und wollen von dir, von dir nicht fort;
sie sagen, das wär’ auf Erden
Der allerschönste Ort.

Sie sagen, unlösbar hielte
Dein Zauber sie festgebannt;
sie hätten an deinen Blicken
Die Flügel sich verbrannt.

Els meus pensaments estan amb tu 

Els meus pensaments estan amb tu
I voletegen, voletegen al teu voltant;
Diuen que enyoren casa seva,
Aquí ja no pateixen.

Els meus pensaments estan amb tu
I no volen deixar-te, no volen deixar-te;
Diuen que aquest és el lloc més bonic de la terra
El lloc més bonic.

Diuen que el teu encanteri
El teu encanteri els manté embruixats
Haurien cremat les ales
Les ales són cremades pels teus ulls.

Opus 95/Nº 3

Beim Abschied/En dir adéu

Principi.-  Ich müh mich ab, und kann’s nicht verschmerzen

Text.- Friedrich Halm

Dues versions

Indicació de temps.-Molt ràpidament i amb impaciència (Sehr lebhaft und ungedulgig) en re major

Beim Abschied

Ich müh’ mich ab und kann’s nicht verschmerzen
Und kann’s nicht verwinden in meinem Herzen,
Daß ich den und jenen soll sehen,
Im Kreis um mich herum sich drehen,
Der mich nicht machte froh noch trübeging,
Ob er nun ‘ oder bliebe,
Und nur die Eine soll von mir wandern,
Für die ich ertragen all die andern.

En dir adéu

Estic lluitant i no puc superar-ho
I no puc superar-ho al meu cor
Que he de veure aquest i aquell,
Donant voltes i voltes en cercles,
Qui em va fer ni alegre ni trist,
Si ell ‘ o roman,
I només un s’allunyarà de mi,
Per qui suporto tots els altres.

Opus 95/Nº 4

Der Jäger/El caçador

Principi.- Mein Lieb ist ein Jäger

Text.- Friedrich Halm

Indicació de temps.-Animat (Lebhaft) en fa major

Der Jäger

Mein Lieb ist ein Jäger,
und grün ist sein Kleid,
Und blau ist sein Auge,
nur sein Herz ist zu weit.

Mein Lieb ist ein Jäger,
trifft immer ins Ziel,
Und Mädchen berückt er,
so viel er nur will.

Mein Lieb ist ein Jäger,
kennt Wege und Spur,
Zu mir aber kommt er

El caçador

El meu amor és un caçador,
I verd és el seu vestit,
I blau és el seu ull,
Només que el seu cor és massa ample.

El meu amor és un caçador,
Sempre dóna al blanc,
I encanta a les noies,
Tant com ell vol.

El meu amor és un caçador,
Coneix camins i pistes,
Però ve a mi

Opus 95/Nº 5

Vorschneller Schwur/Jurament precipitat

Principi.- Schwor ein junges Mädchen

Text.- Tradicional serbi

Traducció.- Siegfried Kapper després d’un poema tradicional serbi

Indicació de temps.- Allegretto, en re menor / Animato ma grazioso, en re major

Vorschneller Schwur

Schwor ein junges Mädchen:
Blumen nie zu tragen,
Niemals Wein zu trinken,
Knaben nie zu küssen.
Gestern schwor das Mädchen –
Heute schon bereut es:

“Wenn ich Blume trüge,
Wär’ ich doch noch schöner!
Wenn ich Rotwein tränke,
Wär’ ich doch noch froher!
Wenn den Liebsten küßte,
Wär’ mich doch noch wohler!”

Jurament precipitat

Va jurar una jove:
Mai portar flors,
Mai beure vi,
Mai besar els nois.
Ahir la noia va jurar –
Avui ja se’n penedeix:

“Si portés flors,seria encara més bonica!
Si begués vi negre encara seria més feliç!
Si besés el meu estimat seria encara més feliç!”

Opus 95/Nº 6

Mädchenlied/Cançó de les noies

Principi.- Am Jüngsten Tag ich aufersteh

Text.- Anònim italià

Traducció .- Paul Heyse d’acord amb una font turca.

Indicació de temps.-Còmodamenten (Behaglich) en fa major

(El poema original inclou dues estrofes que introdueixen la cançó de la noia, no posada per Brahms)

Mädchenlied

Am jüngsten Tag ich aufersteh ‘
Und gleich nach meinem Liebsten seh’,
und wenn ich ihn nicht finden kann,
leg’ wieder mich zum Schlafen dann.

“O Herzeleid, du Ewigkeit!
Selbander nur ist Seligkeit!
Und kommt mein Liebster nicht hinein,
mag nicht im Paradiese sein!

Cançó de les noies

El darrer dia m’aixecaré
I immediatament buscaré el meu estimat
I si no ho trobo
Em ficaré al llit a dormir de nou.

“Oh angoixa, eternitat!
Només l’un a l’altre és feliç!
I si el meu estimat no ve
Que no estigui al paradís!

Opus 95/Nº7

Schön war, das ich dir Weihte/Va ser un plaer haver-te consagrat

Principi.- Schön war, das ich dir weihte

Text.- Anònim turc

Traducció.- Georg Friedrich Daumer d’acord amb una font turca

Indicació de temps.- Simplement (Einfach) en fa menor

Schön war, das ich dir Weihte

Schön war, das ich dir weihte,
das goldene Geschmeide,
süß war der Laute Ton,
die ich dir auserlesen;
das Herze, das sie beide
darbrachte, wert gewesen
wär’s, zu empfangen einen bessern Lohn.

Va ser un plaer haver-te consagrat

Va ser bonic el que et vaig dedicar, la joia d’or,
Dolç era el so del llaüt
Que vaig triar per a tu;
El cor que les va oferir a totes dues va ser digne
Hauria estat digne de rebre millor recompensa.