JOHANNES BRAHMS Lieder i Cançons 2 Opus 27 Opus 32/Nº9

Període Romàntic

Salm XXIII Opus 27

“Fins  quan, Senyor  m’oblidaràs?
“Herr wie lange willst du mein sogar vergessen?”

Per a cor femeni SSA amb orgue i piano
Text.- Bíblic
Any 1859

Quatre duets  Opus 28
Per a contralt i baríton amb acompanyament de piano
Any 1860/2

Die Nonne und der Ritter- La monja i el cavaller opus 28/nº1

Principi.- Allà on en el mon ha anat Rhut
Text.- Joseph von Eichendorff
Indicació de temps.-Andante, en sol menor
Any 1860

Die Nonne und der Ritter

Da die Welt zur Ruh’ gegangen,
Wacht mit Sternen mein Verlangen,
In der Kühle muß ich lauschen,
Wie die Wellen unten rauschen!

“Fernher mich die Wellen tragen,
Die ans Land so traurig schlagen,
Unter deines Fensters Gitter,
Fraue, kennst du noch den Ritter?”

Ist’s doch, als ob seltsam’ Stimmen
Durch die lauen Lüfte schwimmen;
Wieder hat’s der Wind genommen, –
Ach, mein Herz ist so beklommen!

“Drüben liegt dein Schloß verfallen,
Klagend in den öden Hallen,
Aus dem Grund der Wald mich grüßte,
’s war, als ob ich sterben müßte.”

Alte Klänge blühend schreiten;
Wie aus lang versunknen Zeiten
Will mich Wehmut noch bescheinen,
Und ich möcht’ von Herzen weinen.

“Überm Walde blitzt’s von weitem,
Wo um Christi Grab sie streiten;
Dorthin will mein Schiff ich wenden,
Da wird alles, alles enden!”

Geht ein Schiff, ein Mann stand drinnen,
Falsche Nacht, verwirrst die Sinne!
Welt Ade! Gott woll’ bewahren,
Die noch irr im Dunkeln fahren!

La monja i el cavaller

Des que el món ha caigut en repòs,
Mira el meu desig amb estrelles,
A la fresca he d’escoltar,
Com les onades corren a sota!

“Les onades em porten,
Que va colpejar la terra tan tristament,
Sota la reixa de la finestra,
Dona, encara coneixes el cavaller?

És com veus estranyes
Nedar per l’aire càlid;
El vent la va tornar a agafar, –
Oh, el meu cor està tan preocupat!

“El teu castell està arruïnat allà,
Lamentant als salons desolats,
Des d’on el bosc em va saludar,
“Va ser com si m’estigués morint”.

Sons antics florint;
Com de temps perduts
Encara sento nostàlgia,
I vull plorar de tot cor.

“Sobre el bosc hi ha llamps de lluny,
On lluiten per la tomba de Crist;
Vull girar el meu vaixell cap allà,
Allà és on tot, tot s’acabarà!”

Un vaixell marxa, un home es va quedar a dins,
Nit equivocada, confonent els sentits!
Adéu món! Déu preservarà
Els que encara es tornen bojos a les fosques!

Opus 28/Nº2

Vor der Thür/Davant la porta


Tritt auf, tritt auf
Text.- Vell  alemany
Editat .- Per Heinrich Hoffmann von Fallersleben

Indicació de temps.-Vivace, en si major
Any 1862

Vor der Thür

Tritt auf den Riegel von der Tür,
Wie gern käm ich herein,
Um dich zu küssen.
“Ich laß dich nicht herein.
Schleich immer heim ganz sacht
Auf deinen Füssen.”

Wohl kann ich schleichen sacht
Wie Mondenschein,
Steh nur auf, laß mich ein:
Das will ich von dir haben.
O Mägdlein, dein’n Knaben
Laß ein!

Davant la porta

Trepitja el pestell de la porta,
Quant m’agradaria entrar,
Per besar-te.
“No et deixaré entrar.
Veniu sempre a casa molt suaument
Als teus peus.”

Bé, puc colar-me suaument
Com la llum de la lluna,
Només aixeca’t, deixa’m entrar:
Això és el que vull de tu.
Ai noia, el teu nen
Deixa entrar!

Opus 28/Nº3

Es rauschet das Wasser- L’aigua corre  

Principi.- Es rauschet das Wasser
Text.- Johann Wolfgang von Goethe
Indicació de temps.-En moviment suau (In sanfter Bewegung) en fa major
Any 1862

Es rauschet das Wasser

Es rauschet das Wasser und bleibet nicht steh’n;
Gar lustig die Sterne am Himmel hingeh’n;
Gar lustig die Wolken am Himmel hinzieh’n
So rauschet die Liebe und fähret dahin.

Es rauschen die Wasser, die Wolken zergeh’n;
Doch bleiben die Sterne, sie wandeln und gehn.
So auch mit der Liebe, der treuen, geschicht,
Sie wegt sich, sie regt sich und ändert sich nicht.

L’aigua corre

L’aigua corre i no s’atura;
Les estrelles del cel són tan alegres;
És curiós com es mouen els núvols al cel
Així és com l’amor corre i es mou.

Les aigües corren, els núvols es fonen;
Però les estrelles romanen, canvien i se’n van.
Així també amb l’amor, els fidels, la història,
Es mou, es mou i no canvia.

Opus 28/Nº4

Der Jäger und sein Liebchen- El caçador i l’estimada 

Principi.- Ist nicht der himmel so blau?
Text.- Heinrich Hoffmann von Fallersleben
Indicació de temps.-Allegro, en fa major
Any 1860

Der Jäger und sein Liebchen

Ist nicht der Himmel so blau?
Steh am Fenster und schau!
Erst in der Nacht,
Spät in der Nacht
Komm’ ich heim von der Jagd.

“Anders hab’ ich gedacht,
Tanzen will ich die Nacht!
Bleib vor der Tür,
Spät vor der Tür
Willst du nicht tanzen mit mir!”

Mädchen, der Himmel ist blau,
Bleib am Fenster und schau.
Bis in der Nacht,
Spät in der Nacht,
Heim ich kehr’ von der Jagd.

“Ist auch der Himmel so blau,
Steh’ ich doch nimmer und schau’
Ob in der Nacht,
Spät in der Nacht
Heim du kehrst von der Jagd.”

El caçador i l’estimada

El cel no és tan blau?
Posa’t a la finestra i mira!
Només de nit,
Tard a la nit
Torno a casa de la caça.

“Vaig pensar el contrari,
Vull ballar tota la nit!
Queda’t a la porta,
Tard a la porta
No vols ballar amb mi!”

Noia, el cel és blau,
Queda’t a la finestra i mira.
Fins a la nit,
Tard a la nit,
Torno a casa de la caça.

“Tot i que el cel és tan blau,
Mai em poso i miro
Ja sigui de nit,
Tard a la nit
A casa tornes de la caça.”

Dos motets opus 29
Per a cor mixta a cinc veus SATBB a cappella
Any 1860

Opus 29/Nº1

Es ist das Heil uns kommen her/És la salvació que venim aquí


Principi.- Es ist das Heil uns kommen her
Text.- Paul Speratus
Indicació de temps.-Coral i fuga a 5. Allegro, en mi major

Es ist das Heil uns kommen her

Es ist das Heil uns kommen her
Von Gnad’ und lauter Güte,
Die Werke helfen nimmermehr,
Sie mögen nicht behüten,
Der Glaub’ sieht Jesum Christum an
Der hat g’nug für uns all’ getan,
Er ist der Mittler worden.

És la salvació que venim aquí

És la salvació que venim aquí
De gràcia i de pura bondat,
Les obres mai ajuden,
No els agrada protegir
La fe mira a Jesucrist
Ha fet prou per tots nosaltres,
S’ha convertit en el mediador.

Opus 29/Nº2

Salm LI: Schaffe in mir Gott, ein rein’ Herz/Senyor dona’m una ànima pura –  

Text.- Bíblia

Indicació de temps.- Sachffe in mir, Gott ein rein’Herz- Andante moderato, en sol major
Verwirf mich nict von deinen Angesicht- Andante espressivo, en sol
menor
Tröste mich wieder mit deiner Hülfe- Andante , en sol major

Salm LI: Schaffe in mir Gott, ein rein

Schaffe in mir, Gott, ein rein Herz,
und gib mir einen neuen gewissen Geist.
Verwirf mich nicht von deinem Angesicht,
und nimm deinen heiligen Geist nicht von mir.
Tröste mich wieder mit deiner Hilfe,
und der freudige Geist erhalte mich.

Del Salm 51

Crea en mi, oh Déu, un cor pur,
I dona’m en veritat un esperit nou.
No em releguis lluny de la teva faç,
I no t’emportis de mi l’Esperit Sant.
Conforta’m de nou amb el teu suport,
I que l’esperit joiós em guardi.

LA CHAPELLE ROYAL DE PARIS
COLLEGIUM VOCALE DE GAND
Director   PHILIPPE HERREWEGHE

Opus 30

Geitliches Lied/ “Cant Sagrat” 


Per a cor mixte SATB amb orgue o piano
Principi.- Lass dich nur nichts nicht dauren mit trauren
Text.- Paul Flemming
Indicació de temps.- Lent (Langsam) en mi bemoll major
Any 1865

Geitliches Lied

Laß dich nur nichts nicht dauren mit Trauren,
sei stille, wie Gott es fügt,
so sei vergnügt mein Wille!

Was willst du heute sorgen auf morgen?
Der Eine steht allem für,
der gibt auch dir das Deine.

Sei nur in allem Handel ohn Wandel,
steh feste, was Gott beschleußt,
das ist und heißt das Beste.
Amen.

Cançó espiritual

Simplement no et deixis passar temps plorant,
Estigueu quiets, com Déu mana,
Aleshores sigues feliç amb la meva voluntat!

Per què vols preocupar-te per demà avui?
El que representa tot,
També et dóna la teva.

Només sigueu immutable en tots els tractes,
Mantenir-se ferm en allò que Déu decideix,
Això és i s’anomena el millor.
Amén.

ORQUESTRA REVOLUCIONARIA I ROMÀNTICA
COR MONTEVERDI
Director    SIR JOHN ELIOT GARDINER

Tres Quartets vocals  Opus 31
Per a veus mixtes SATB amb acompanyament de piano.   Any 1859/63

Opus 31/Nº1

Wechsellied zum Tanze /Cant alternat per a ballar


Principi.- Komm mit, o Schöne
Text.- Johann Wolfgang von Goethe
Indicació de temps.-Temps de minuet, con moto, en do menor

Die Gleichgültigen:
Komm mit, o Schöne, komm mit mir zum Tanze;
Tanzen gehöret zum festlichen Tag.
Bist du mein Schatz nicht, so kannst du es werden,
Wirst du es nimmer, so tanzen wir doch.
Komm mit, o Schöne, komm mit mir zum Tanze;
Tanzen [verherrlicht den]1 festlichen Tag.

Die Zärtlichen:
Ohne dich, Liebste, was wären die Feste?
Ohne dich, Süße, was wäre der Tanz?
Wärst du mein Schatz nicht, so möcht ich nicht tanzen,
Bleibst du es immer, ist Leben ein Fest.
Ohne dich, Liebste, was wären die Feste?
Ohne dich, Süße, was wäre der Tanz?

Die Gleichgültigen:
Laß sie nur lieben, und laß du uns tanzen!
Schmachtende Liebe vermeidet den Tanz.
Schlingen wir fröhlich den drehenden Reihen,
Schleichen die andern zum dämmernden Wald.
Laß sie nur lieben, und laß du uns tanzen!
Schmachtende Liebe Vermeidet den Tanz.

Die Zärtlichen:
Laß sie sich drehen, und laß du uns wandeln!
Wandeln der Liebe ist himmlischer Tanz.
Amor, der nahe, der höret sie spotten,
Rächet sich einmal, und rächet sich bald.
Laß sie sich drehen, und laß du uns wandeln!
Wandeln der Liebe ist himmlischer Tanz.

Els indiferents
Vine amb mi, oh bella, vine amb mi al ball;
La dansa forma part de la jornada festiva.
Si no ets la meva estimada, pots ser-ho,
Si no ho faràs mai, ballarem.
Vine amb mi, oh bella, vine amb mi al ball;
Ballar [glorifica el]1 dia festiu.

Els tendres
Sense tu amor, quines serien les celebracions?
Sense tu, carinyo, quin seria el ball?
Si no fossis el meu estimat, no voldria ballar,
Si ho continues sent sempre, la vida és una celebració.
Sense tu amor, quines serien les celebracions?
Sense tu, carinyo, quin seria el ball?

Els indiferents
Només deixeu-los estimar i deixeu-nos ballar!
L’amor languijant evita el ball.
Unim-nos feliços a les files rotatives,
Els altres es colen cap al bosc crepuscular.
Només deixeu-los estimar i deixeu-nos ballar!
L’amor languijant evita la dansa.

Els tendres
Que es giren i que caminem!
Caminar enamorat és una dansa celestial.
Cupido, que és a prop, els sent burlar-se,
Venja’t una vegada i venja’t aviat.
Que es giren i que caminem!
Caminar enamorat és una dansa celestial.

Opus 31/Nº 2

Neckereien/ Bromes  


Principi.- Für wahr, mein Liebchen
Text.- Tradicinal moresc
Traducció Josef Wenzig
Indicació de temps.-Allegro con grazia, en mi major
Any 1863

Neckereien

Fürwahr, mein Liebchen, ich will nun frein,
Ich führ’ als Weibchen dich bei mir ein,
Mein wirst du, o Liebchen, fürwahr du wirst mein,
Und wolltest du’s auch nicht sein.

“So werd’ ich ein Täubchen von weißer Gestalt,
Ich will schon entfliehen, ich flieg’ in den Wald,
Mag dennoch nicht deine, mag dennoch nicht dein,
Nicht eine Stunde sein.”

Ich hab’ wohl ein Flintchen, das trifft gar bald,
Ich schieß’ mir das Täubchen herunter im Wald;
Mein wirst du, o Liebchen, fürwahr du wirst mein,
Und wolltest du’s auch nicht sein.

“So werd’ ich ein Fischchen, ein goldener Fisch,
Ich will schon entspringen ins Wasser frisch;
Mag dennoch nicht deine, mag dennoch nicht dein,
Nicht eine Stunde sein.”

Ich hab’ wohl ein Netzchen, das fischt gar gut,
Ich fang’ mir den goldenen Fisch in der Flut;
Mein wirst du, o Liebchen, fürwahr du wirst mein,
Und wolltest du’s auch nicht sein.

“So werd’ ich ein Häschen voll Schnelligkeit,
Und lauf’ in die Felder, die Felder breit,
Mag dennoch nicht deine, mag dennoch nicht dein,
Nicht eine Stunde sein.”

Ich hab’ wohl ein Hüdchen, gar pfiffig und fein,
Das fängt mir das Häschen im Felde schon ein:
Mein wirst du, o Liebchen, fürwahr du wirst mein,
Und wolltest du’s auch nicht sein.

Bromes

De veritat, estimada meva, ara vull ser lliure,
Et presento com a dona,
Seràs meu, oh estimat, de fet seràs meu,
I tu tampoc ho volies ser.

“Així que em convertiré en un petit colom amb una forma blanca,
Vull escapar, volaré al bosc,
Encara no m’agrada el teu, encara no m’agrada el teu,
Ni una hora.”

Probablement tinc un tret, arribarà aviat,
Dispararé el colom al bosc;
Seràs meu, oh estimat, de fet seràs meu,
I tu tampoc ho volies ser.

“Així que em convertiré en un peix petit, un peix daurat,
Vull saltar a l’aigua dolça;
Encara no m’agrada el teu, encara no m’agrada el teu,
Ni una hora.”

Suposo que tinc una petita xarxa que agafa molt bé,
Atraparé el peix daurat a la riuada;
Seràs meu, oh estimat, de fet seràs meu,
I tu tampoc ho volies ser.

“Així que em convertiré en un conillet ple de velocitat,
I corre cap als camps, els camps amples,
Encara no m’agrada el teu, encara no m’agrada el teu,
Ni una hora.”

Tinc un gosset molt intel·ligent i bo,
Això és el que m’atrapa el conillet al camp:
Seràs meu, oh estimat, de fet seràs meu,
I tu tampoc ho volies ser.

Opus 31/Nº3

Der Gang zum Liebchen/Vers l’estimada  


Principi.- Es glänzt der Mond nieder
Text.- Tradicional cingar
Traducció: Jodef Wenzig
Any 1863

Der Gang zum Liebchen

Es glänzt der Mond nieder,
Ich sollte doch wieder
Zu meinem Liebchen,
Wie mag es ihr geh’n?

Ach weh’, sie verzaget
Und klaget, und klaget,
Daß sie mich nimmer
Im Leben wird seh’n!

Es ging der Mond unter,
Ich eilte doch munter,
Und eilte daß keiner
Mein Liebchen entführt.

Ihr Täubchen, o girret,
Ihr Lüftchen, o schwirret,
Daß keiner mein Liebchen,
Mein Liebchen entführt!

El passeig cap a l’amor

La lluna brilla cap avall,
Hauria de tornar
A la meva estimada,
Com està ella?

Ai estimat, ella es desespera
I queixar-se, i queixar-se,
Que ella no em veurà mai
A la vida ho veurem!

La lluna va caure,
Em vaig afanyar alegrement,
I ningú es va afanyar
El meu amor segrestat.

Coloms petits, oh girret,
La teva petita brisa, oh xiuxiuejant,
Que ningú, estimada,
El meu amor segrestat!

Nou melodies i cants – Opus 32

Per a veu sola amb acompanyament de piano
Any 1864

Opus 32/Nº1

Wie rafft ich mich auf in der Nacht/Me aixecat aquesta nit


Principi.- Wie rafft ich mich auf in der Nacht
Text.- August von Platen
Indicació de temps.-Andante, en fa menor

Wie rafft ich mich auf in der Nacht

Wie rafft’ ich mich auf in der Nacht, in der Nacht,
Und fühlte mich fürder gezogen,
Die Gassen verließ ich vom Wächter bewacht,
Durchwandelte sacht
In der Nacht, in der Nacht,
Das Tor mit dem gotischen Bogen.

Der Mühlbach rauschte durch felsigen Schacht,
Ich lehnte mich über die Brücke,
Tief unter mir nahm ich der Wogen in Acht,
Die wallten so sacht,
In der Nacht, in der Nacht,
Doch wallte nicht eine zurücke.

Es drehte sich oben, unzählig entfacht
Melodischer Wandel der Sterne,
Mit ihnen der Mond in beruhigter Pracht,
Sie funkelten sacht
In der Nacht, in der Nacht,
Durch täuschend entlegene Ferne.

Ich blickte hinauf in der Nacht, in der Nacht,
Und blickte hinunter aufs neue:
O wehe, wie hast du die Tage verbracht,
Nun stille du sacht
In der Nacht, in der Nacht,
Im pochenden Herzen die Reue!

Com m’aconsegueixo a la nit?

Com em vaig ajuntar a la nit, a la nit,
I em vaig tornar a sentir atret,
Vaig sortir dels carrers vigilat pel guàrdia,
Travessat suaument
A la nit, a la nit,
La porta amb l’arc gòtic.

El rierol del molí passava per l’eix rocós,
Em vaig inclinar sobre el pont,
Molt més avall vaig mirar les onades,
Fluïen tan suaument
A la nit, a la nit,
Però cap va respondre.

Va girar per sobre, es va encendre innombrables
Canvi melòdic d’estrelles,
Amb ells la lluna en serena esplendor,
Brillaven suaument
A la nit, a la nit,
A través de distàncies enganyosament remotes.

Vaig mirar cap amunt a la nit, a la nit,
I va tornar a mirar cap avall:
Ai, com us heu passat els dies
Ara et silencis suaument
A la nit, a la nit,
Al cor que batega hi ha remordiment!

Opus 32/Nº2

Nicht mehr zu dir zu gehen/Per no anar més a tu


Principi.- Nicht mehr zu dir zu gehen
Text.- Tradicional moresque
Traducció Georg Friedrich Daumer
Indicació de temps.- Lent (Langsam) en re menor

Nicht mehr zu dir zu gehen

Nicht mehr zu dir zu gehen
Beschloß ich und beschwor ich,
Und gehe jeden Abend,
Denn jede Kraft und jeden Halt verlor ich.

Ich möchte nicht mehr leben,
Möcht’ augenblicks verderben,
Und möchte doch auch leben
Für dich, mit dir, und nimmer, nimmer sterben.

Ach, rede, sprich ein Wort nur,
Ein einziges, ein klares;
Gib Leben oder Tod mir,
Nur dein Gefühl enthülle mir, dein wahres!

Per no anar més a tu
Vaig decidir i vaig jurar
I anar cada vespre,
Perquè vaig perdre totes les forces i tot el suport.

No vull viure més,
Voldria fer malbé en un instant,
I jo també vull viure
Per tu, amb tu, i mai, no mors mai.

Oh, parla, només digues una paraula,
Un, un clar;
Dóna’m la vida o la mort,
Només revela’m els teus veritables sentiments!

Opus 32/Nº3

Ich schleich’ umber betrübt/Em vaig arrossegant trist i silenciós  


Principi.- Ich schleich’ unher betrübt und stumm
Text.- August von Platen
Indicació de temps.-Moderat (Mässig) en re menor

Ich schleich’ umber betrübt

Ich schleich’ umher
Betrübt und stumm,
Du fragst, o frage
Mich nicht, warum?
Das Herz erschüttert
So manche Pein!
Und könnt’ ich je
Zu düster sein?

Der Baum verdorrt,
Der Duft vergeht,
Die Blätter liegen
So gelb im Beet,
Es stürmt ein Schauer
Mit Macht herein,
Und könnt’ ich je
Zu düster sein?

Em vaig arrossegant trist i silenciós

Em col·loco
Trist i silenciós,
Tu preguntes, oh pregunta
Jo no, per què?
El cor està sacsejat
Tants dolors!
I podria alguna vegada?
Estar massa fosc?

L’arbre es marceix,
L’olor se’n va,
Les fulles estan mentides
Tan groc al llit,
Hi ha una tempesta
Entra amb poder,
I podria alguna vegada?
Estar massa fosc?

Opus 32/Nº4

Der Strom, der neben mir verrauschte/L’electricitat que rugia al meu costat

Principi.- Der Strom, der neben mir verrauschte
Text.- August von Platen
Indicació de temps.-Moderato, ma agitato, en do sostingut menor

Der Strom, der neben mir verrauschte

Der Strom, der neben mir verrauschte, wo ist er nun?
Der Vogel, dessen Lied ich lauschte, wo ist er nun?
Wo ist die Rose, die die Freundin am Herzen trug?
Und jener Kuß, der mich berauschte, wo ist er nun?
Und jener Mensch, der ich gewesen, und den ich längst
Mit einem andern Ich vertauschte, wo ist er nun?

El torrent que murmura a prop

El rierol que correva al meu costat, on és ara?
L’ocell el cant del qual vaig escoltar, on és ara?
On és la rosa que l’amiga portava al cor?
I aquell petó que em va embriagar, on és ara?
I la persona que vaig ser i he estat durant molt de temps
Intercanviat amb un altre jo, on és ara?

Opus 32/Nº5

Wehe, so willst du/Ai de tu si em vols de nou 


Principi.- Wehe, so willst du mich wieder
Text.- August von Platen
Indicació de temps.-Allegro, en si menor

Wehe, so willst du

Wehe, so willst du mich wieder,
Hemmende Fessel, umfangen?
Auf, und hinaus in die Luft!
Ströme der Seele Verlangen,
Ström’ es in brausende Lieder,
Saugend ätherischen Duft!

Strebe dem Wind nur entgegen
Daß er die Wange dir kühle,
Grüße den Himmel mit Lust!
Werden sich bange Gefühle
Im Unermeßlichen regen?
Atme den Feind aus der Brust!

Ai de tu si em vols de nou

Ai de tu si em vols de nou
Inhibició de l’esclavitud, encerclat?
Amunt i a l’aire!
Corrents de desig de l’ànima,
Fes-ho fluir en cançons rugents,
Xupant aroma essencial!

Només esforçar-se cap al vent
Perquè et refredi la galta,
Saludeu el cel amb alegria!
Hi haurà sentiments d’angoixa
Sota la pluja immensa?
Respira l’enemic del teu pit!

Opus 32/Nº6

Du sprichst, dass ich mich täuschte/Dius que m’equivoco 


Principi.- Du sprichst, dass ich mich täuschte
Text.-  August von Platen
Indicació de temps.-Andante con  moto, en do menor

Du sprichst, dass ich mich täuschte

Du sprichst, daß ich mich täuschte,
Beschworst es hoch und hehr,
Ich weiß ja doch, du liebtest,
Allein du liebst nicht mehr!

Dein schönes Auge brannte,
Die Küsse brannten sehr,
Du liebtest mich, bekenn es,
Allein du liebst nicht mehr!

Ich zähle nicht auf neue,
Getreue Wiederkehr;
Gesteh nur, daß du liebtest,
Und liebe mich nicht mehr!

Dius que m’equivoco

Dius que m’equivoco
Ho va jurar alt i noble,
Sé que t’estimava
Però ja no estimes!

El teu bell ull cremat,
Els petons cremaven molt,
M’estimaves, confessa-ho,
Però ja no estimes!

No compto amb de nous,
Retorn fidel;
Només confessa que t’ha estimat
I no m’estimis més!

Opus 32/Nº7

Bitteres zu sagen denkst du/Per dir coses amargues 

Principi.- Bitteres zu sagen  denkst du
Text.- Hâfis; Traducció Georg Friedrich Daumer
Indicacióde temps.-Con moto, espressivo ma grazioso, en fa major

Bitteres zu sagen denkst du

Bitteres zu sagen denkst du;
Aber nun und nimmer kränkst du,
Ob du noch so böse bist.
Deine herben Redetaten
Scheitern an korall’ner Klippe,
Werden all zu reinen Gnaden,
Denn sie müssen, um zu schaden,
Schiffen über eine Lippe,
Die die Süße selber ist.

Per dir coses amargues 

Penses a dir alguna cosa amarga;
Però ara i mai t’ofens,
Tant si encara estàs tan enfadat.
Els teus discursos durs
Fracàs en un penya-segat de corall,
Tots esdevenen pures gràcies,
Perquè han de fer mal,
vaixells sobre un llavi,
Que és la dolçor mateixa.

Opus 32/Nº8

So Stehen wir, ich und meine Weide/Així que ja som aquí, jo i el meu saüc   


Principi.- So stehen wir, ich und meine Weide
Text.- Hâfis: Traducció: Georg Friedrich Daumer
Indicació de temps.-En moviment caminant (In gehender Bewegung) en la bemoll major

So Stehen wir, ich und meine Weide

So stehn wir, ich und meine Weide,
So leider miteinander beide.

Nie kann ich ihr was tun zu Liebe,
Nie kann sie mir was tun zu Leide.

Sie kränket es, wenn ich die Stirn ihr
Mit einem Diadem bekleide;

Ich danke selbst, wie für ein Lächeln
Der Huld, für ihre Zornbescheide

Així que ja som aquí, jo i el meu saüc

Així que estem dempeus, jo i el meu salze,
Així que, per desgràcia, tots dos.

Mai puc fer res per estimar-la,
Ella mai pot fer res per fer-me mal.

S’ofensa quan li arrufo les celles
Vestit amb una diadema;

M’ho agraeixo a mi mateix, com per un somriure
La gràcia, per la seva ira

Opus 32/Nº9

Wie bist du, meine Königin/ Com estàs reina meva


Principi.- Wie bist du, meine Königin
Text.- Hâfis: Traducció Georg Friedrich Daumer
Indicació de temps.-Adagio, en mi bemoll major

Wie bist du, meine Königin

Wie bist du, meine Königin,
Durch sanfte Güte wonnevoll!
Du lächle nur, Lenzdüfte wehn
Durch mein Gemüte wonnevoll!

Frisch aufgeblühter Rosen Glanz,
Vergleich ich ihn dem deinigen?
Ach, über alles, was da blüht,
Ist deine Blüte, wonnevoll!

Durch tote Wüsten wandle hin,
Und grüne Schatten breiten sich,
Ob fürchterliche Schwüle dort
Ohn Ende brüte, wonnevoll!

Laß mich vergehn in deinem Arm!
Es ist in ihm ja selbst der Tod,
Ob auch die herbste Todesqual
Die Brust durchwüte, wonnevoll!

Com estàs reina meva

Com estàs, reina meva,
Deliciós a través d’una amabilitat suau!
Només somriu, les olors primaverals flueixen
A través de la meva ment feliç!

Les roses acabades de florir brillen,
El comparo amb el teu?
Oh, sobre tot el que hi floreix,
És la teva flor, feliç!

Caminar pels deserts morts,
I s’estenen les ombres verdes,
Allà hi ha una humitat terrible
Cria sense parar, feliçment!

Deixa’m morir als teus braços!
Hi ha mort en ell mateix,
Ja sigui fins i tot l’agonia de la tardor
Deixa que el teu pit s’enfadi, feliç!