JOHANNES BRAHMS Lieder i Cançons 16 WoO Nº33/1 Nº33/49 

49 Cançons populars alemanyes amb acompanyament de piano en 7 volumns

WoO 33/1 a WoO 33/42 per a veu i piano

WoO/43 a WoO/49 per a veu sola i petit cor

Any 1894

Volum 1

WoO Nº33/1

Sagt mir, o schönste Schäf’rin mein/Digues-me, oh formosa pastoreta meva

En la major

Indicació de temps.-Tendre i animat (Zärtlich und lebhaft)

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Sagt mir, o schönste Schäf’rin mein

Sagt mir, o schönste Schäf’rin mein,
der Augen edle Zier!
Darf ich bei euch nicht kehren ein
als ein getreuer Hirt?
Ich steh schon lang vor eurer Tür,
o Schäferin eröffnet mir
die Pfort, die Pfort, die Pfort.

“Wer da? wer klopft vor meiner Tür
und will zu mir herein?
Mein Hüttlein ich eröffne nicht,
ich lasse niemand ein,
und wenn er auch der Schönste wär,
so macht er mir mein Herz nicht schwer.
Umsonst! Umsonst! Umsonst!”

Die finstre Nacht hat mich verführt
in’n Wald, mein trautes Kind!
Drum bitt ich, schlagts euch aus dem Sinn
und macht mir auf geschwind;
ich hab mich allzeit aufgeführt,
Wies einem treuen Hirt’n gebührt,
Allzeit, allzeit, allzeit.

“So will ich aus Erbarmen dann
erhören deine Bitt,
die Pforte stehet offen schon,
komm nur in meine Hütt.”
Ach Schatz, wie seh ich euch hier stehn?
Wie tugendsam, wie zart, wie schön
seid ihr, seid ihr, seid ihr!

“Ach wie war ich so unbedacht,
o edler schöner Hirt!
daß ich nicht ehr hab aufgemacht,
du hast mein Herz gerührt.
Komm ‘nein, o schönster Schäfer mein,
ich will alzeit dein eigen sein,
ich will, ich will, ich will!

O werter Schäfer, mach dein Hütt
nur alsobald bei mir;
so wahr ich leb, ich mach kein Schritt
jetzund mehr ab von dir.
Mein Herz ist dein, o werter Hirt,
bis es der Liebe machen wird
ein End, ein End, ein End!”

Digues-me, oh formosa pastoreta meva

Digues-me, oh formosa pastoreta meva, goig dels meus ulls!
Puc entrar a casa vostra com un fidel pastor?
Fa estona que soc davant la vostra porta, oh pastoreta, obre’m
La porta, la porta, la porta.

“Qui hi ha? Qui truca a la meva porta i vol entrar a casa meva?
No obro pas la meva cabana, ni deixo entrar ningú,
I ni que fos el més ben plantat no afeixugaria el meu cor.
Per res! Per res! Per res!”

La negra nit m’ha fet perdre al bosc, estimada criatura meva!
Per això us prego, canvieu de parer
I obriu-me de seguida; sempre m’he comportat com un fidel pastor,
Sempre, sempre, sempre.

“Aleshores per compassió escolto la teva súplica,
La porta ja és oberta, entra a la meva cabana.”
Ai tresor meu, com us veig aquí,
Que virtuosa, que delicada, que formosa
Sou vós, sou vós, sou vós!

“Ai, com he estat desconsiderada, oh bell i noble pastor!
Per no haver-te obert la porta tu m’has tocat el cor.
Entra, oh bellíssim pastor meu, vull ser teva per sempre,
Ho vull, ho vull, ho vull!

Oh estimat pastor, allotja’t de seguida a casa meva;
Mentre visqui no faré mai cap pas per allunyar-me de tu.
El meu cor és teu, oh estimat pastor,
Fins que el nostre amor trobarà
Un final, un final, un final!”

WoO Nº33/2

Erlaube mir, feins Mädchen/Permet-me, xamosa noia

En fa major

Indicació de temps.- Delicat (Zart) en sol major

Llibretista.-Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Erlaube mir, feins Mädchen

Erlaube mir, feins Mädchen,
in den Garten zu gehn,
daß ich dort mag schauen,
wie die Rosen so schön.
Erlaube sie zu brechen,
es ist die höchste Zeit;
ihre Schönheit, ihr Jugend
hat mir mein Herz erfreut.
O Mädchen, o Mädchen,
du einsames Kind,
wer hat den Gedanken
ins Herz dir gezinnt,
daß ich soll den Garten,
die Rosen nicht sehn?
Du gefällst meinen Augen,
das muß ich gestehn.

Permet-me, xamosa noia

Permet-me, bella noia, entrar al teu jardí,
Perquè pugui veure com belles són les roses.
Permet-me tallar-les, és el moment just;
La seva bellesa i joventut el meu cor alegren.
Oh noia, noia, nena solitària,
Qui al teu cor ha posat la idea que al teu jardí no veuré les roses?
M’agrades molt, he de confessar-ho,

WoO Nº33/3

Gar lieblich hat sich gesellet/Ben amorosament s’ha unit

Any 1894

Indicació de temps.-Agraciat (Anmuthig) en si bemoll major

Per a veu i piano

Llibretista.- Tradicional Alemany

Període Romàntic

Gar lieblich hat sich gesellet

Gar lieblich hat sich gesellet
Mein Herz in kurzer Frist,
Zu einer, die mir gefället,
Gott weiß wohl, wer sie ist;
Sie liebet mich ganz inniglich,
Die Allerliebste mein,
Mit Treuen ich sie mein.

Wohl für des Maien Blüte
Hab ich sie mir erkorn,
Sie erfreut mir mein Gemüte
Mein’n Dienst hab ich ihr g’schworn,
Den will ich halten stetiglich,
Sein ganz ihr untertan,
Dieweil ichs Leben han.

Ich gleich sie einem Engel,
Die Herzallerliebste mein,
Ihr Härlein kraus als ein Sprengel,
Ihr Mündlein rot als Rubein,
Zwei blanke Ärmlein, die sind schmal,
Dazu ein roter Mund,
Der lacht zu aller Stund.

Mit Venus-Pfeiln durchschossen
Das junge Herze mein;
Schöns Lieb, sei unverdrossen,
Setz deinen Willen drein.
Gesegn dich Gott, mein schönes Lieb,
Ich soll und muß von dir,
Du siehst mich wieder schier.

Ben amorosament s’ha unit

Ben amorosament s’ha unit
En poc temps el meu cor
Amb la que a mi m’agrada,
Qui és ella, Déu ho sap bé;
Ella m’estima sincerament,
La meva dilecta, fidel, ella és meva.

Al temps de les flors de maig
Jo la vaig escollir, ella alegra el meu esperit,
Jo li he jurat de restar al seu servei,
Cosa que faré constantment,
Del tot sotmès a ella per tot el temps que visqui.

Jo l’equiparo amb un àngel,
La meva estimada del cor,
Els seus cabells arrissats com l’hisop,
La seva boqueta vermella com el robí,
Blanc i fins són els seus dos petits braços,
I, a més, uns llavis vermells que tothora somriuen.

Travessat per les fletxes de Venus està el meu jove cor;
Bella estimada, sigues pacient,
Posa-hi la teva benvolença.
Que Déu et beneeixi, bella estimada meva,
M’haig de separar de tu
Però ben aviat em tornaràs a veure.

WoO Nº33/4

Guten Abend/Bones vesprades

Per a veu i piano

Indicació de temps.-Però no ràpidament (doch nicht schnell) en sol menor

Llibretista:- Tradicional Alemany

Pert a veu i  piano

Període Romàntic

Guten Abend

Guten Abend, guten Abend,
mein tausiger Schatz,
ich sag dir guten Abend,
komm’ du zu mir, ich komme zu dir,
du sollst mir die Antwort geben, mein Engel!

Ich kommen zu dir, du kommen zu mir?
Das wär’ mir gar keine Ehre;
du gehst von mir zu andern Jungfrau’n,
das kann ich an dir wohl spüren, mein Engel!

Leb’ wohl, mein Schatz, ich hör’ es wohl,
du hast einen anderen lieber,
so will ich meine Wege gehn,
Gott möge dich wohl behüten, mein Engel!

Ach nein, ich hab’ keinen anderen lieb,
ich glaub’ nicht gottlosigen Leuten;
komm’ du zu mir, ich komme zu dir,
wir bleiben uns beiden getreue, mein Engel!

Bones vesprades

Bona tarda, bona tarda,
La meva estimada entre mil.
T’estic dient bona tarda,
Vine a mi i jo m’arribaré a tu,
Has de contestar-me, àngel meu!

Hauria d’anar jo cap a tu i tu cap a mi?
Per mi no és cap honor;
Tu em vas deixar per altres noies,
I m’imagino què va passar, àngel meu!

Adéu, amor meu! Puc fàcilment entendre
Que tu prefereixes un altre,
Així que jo seguiré el meu camí;
Que Déu et guardi, àngel meu!

Ah no, jo no tinc cap altre amor!
No confio en la gent descreguda.
Vine a mi i jo m’arribaré a tu,
Ens mantindrem fidels tots dos, àngel meu!

WoO Nº33/5

Die Sonne scheint nicht mehr/El sol ja no brilla

En clau de sol major

Indicació de temps.- Sostingut i sensible (Gehalten und empfindungsvoll) en sol major

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Die Sonne scheint nicht mehr
Die Sonne scheint nicht mehr
so schön, also wie vorher,
der Tag ist nicht so heiter,
so liebreich gar nicht mehr.

Das Feuer kann man löschen,
die Liebe nicht vergessen,
das Feuer brennt so sehr,
die Liebe noch viel mehr.

Mein Herz ist nicht mehr mein,
o könnt’ ich bei dir sein,
so wäre mir geholfen
von aller meiner Pein.

Das Feuer kann man löschen… usw.

El sol ja no brilla
El sol ja no brilla tan bonic com abans,
El dia no és tan lluminós ni tan agradable.

El foc pot ser apagat, però l’amor no es pot oblidar.
El foc crema molt, però l’amor és molt més.

El meu cor ja no és meu,
Només amb estar amb tu
Tindria un alleujament per a totes les meves penes

El sol ja no brilla…etc.

WoO Nº33/6

Da unten im Tale/Al fons de la vall

En clau de mi major

Indicació de temps.-Mogut suaument (Sanft bewegt)

Lletrista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Da unten im Tale

Da unten im Tale
läuft’s Wasser so trüb
und i kann dir’s nit sagen,
i hab’ di so lieb.

Sprichst allweil von Lieb’,
Sprichst allweil von Treu’,
und a bissele Falschheit
is auch wohl dabei!

Und wenn i dir’s zehnmal sag’,
daß i di lieb,
und du willst nit versteh’n,
muß i halt weiter geh’n.

Für die Zeit, wo du g’liebt mi hast,
Dank i dir schön,
und i wünsch’ daß dir’s anderswo
besser mag geh’n.

Al fons de la vall
Al fons de la vall l’aigua corre tèrbola,
I no et puc dir, quant t’estimo.

Tu sempre em parles d’amor,
sempre em parles de fidelitat,
I una mica de falsedat hi ha.

I si jo et dic deu vegades que t’estimo
I tu no atens, jo m’hauré de marxar.

Pel temps que m’has estimat
Et dono les gràcies,
I et desitjo que en un altre lloc et vagi millor.

I WoO Nº33/7       

Gunhilde

Per als romàntics, molt interessats per l’edat mitjana i també per l’església catòlica romana, els claustres eren un escenari especialment popular per als seus contes. El catolicisme va fascinar els romàntics amb la seva història fosca, experiències místiques, els seus miracles i sants. Com a autèntic fill del romanticisme alemany, el compositor alemany Johannes Brahms va compondre diverses cançons de claustre. En moltes d’aquestes cançons de Brahms, el convent es descriu com un lloc solitari i trist. Les monges de les composicions de Brahms estan invariablement tristes i sovint fins i tot infeliçment enamorades.

Principi.- Gunhilde lebt gar stille und fromm in ihrem Kloster

Indicació de temps.-Explicat d’una manera tranquil·la i compassiva (In ruhigem Zeitmass und teilnehmend erzáhlt)

Lletrista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Gunhilde

Gunhilde lebt gar stille und fromm
In ihrem Klosterbann,
Bis sie ihr Beichtiger verführt,
Bis sie mit ihm entrann.

Er zog mit ihr wohl durch die Welt,
Sie lebten in Saus und Braus;
Der Mönch verübte Spiel und Trug,
Ging endlich auf den Raub.

Gunhilde ach, du armes Weib,
Gunhild, was fängst du an?
Sie steht allein im fremden Land,
Am Galgen hängt ihr Mann.

Sie weinet rot die Äugelein:
O weh, was ich getan!
Ich will nach Haus und Buße tun,
Der Sünden Straf empfahn.

Sie bettelte sich durch das Land,
Almosen sie da nahm,
Bis sie zum Rheine in den Wald,
Wohl vor das Kloster kam.

Sie pochet an das Klostertor,
Das Tor wird aufgetan;
Sie geht wohl vor die Äbtin stehn
Und fängt zu weinen an.

Hier nehmet das verlorne Kind,
O Mutter, das entrann,
Und laßt es harte Buße tun
In schwerem Kirchenbann.

Gunhilde, sprich, was willst du hier?
Laß solche Rede sein,
Hast ja gesessen im Gebet,
In deinem Kämmerlein.

Gunhilde, du mein heilig Kind,
Was klagest du dich an?
Willst du hier Kirchenbuße tun,
Was fang ich Ärmste an?

Sie führten sie ins Kämmerlein,
Ob sies gleich nicht verstand;
Der Engel, der ihr Stell vertrat,
Alsbald vor ihr verschwand.

Gunhilde

Gunhilde vivia tranquil·lament i pietosa
Al recés del seu convent fins que el seu confessor la seduí,
Fins que fugí amb ell.

Ambdós viatjaren per tot el món,
Portant una vida de cràpules;
El monjo practicava el joc i el frau,
I finalment esdevingué un bandoler.

Gunhilde, ai las, tu pobra dona,
Gunhilde, què has esdevingut?
Ella es troba sola en terra estrangera,
El seu home penjat al patíbul.

Amb els ulls vermells de tant plorar:
Ai las, què he fet!
Vull tornar a casa i fer penitència
I expiar els meus pecats.

Ella anà mendicant per tot el país,
Acceptant almoines,
Fins que arribà al bosc prop del Rin,
Ben bé davant el convent.

Trucà a la porta del convent
Fins que la porta s’obrí;
Entrà i restà davant l’abadessa i començà a plorar.

Acolliu aquí l’infant pròdig,
Oh mare, que va fugir,
Deixeu que faci penitència
Segons les estrictes lleis de l’Església.

Gunhilde, digues, què vols aquí?
Deixa de dir tot això,
Tu has estat sempre pregant a la teva cel·la.

Gunhilde, tu santa criatura, de què et planys?
Si vols fer penitència aquí, què haig de fer, pobra de mi?

La portaren a la seva cel·la,
Per bé que ella no entenia res:
L’àngel que havia estat al seu lloc
Desaparegué de sobte al seu davant.

Volum 2

WoO Nº33/8

Ach, englische Schäferin/Pastora Àngel meu

En clau de en sol bemoll major

Indicació de temps.-De bon humor (Mit guter Laune)

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Ach, englische Schäferin

Ach, englische Schäferin,
erhöre mein Bitt’,
und laß mich einkehren
in deine grün’ Hütt’!
Ich hab’ mich verspätet
mit Jagen im Wald,
die Nacht die mich quälet,
ist schrecklich und kalt!

Ach ja, mein lieber Jäger,
was machst du denn hier,
habt ihr auf grün’ Heide,
im Wald kein Quartier?
Bei mir zu verbleiben
das kann ja nicht sein,
mein’ Tür ist verschlossen,
lass’ niemand herein!

Ach, englische Schäferin, holdseligstes Kind,
eu’r huldreicher Anblick,
der hat mich entzünd’t;
wenn ich mich könnt’ laben
und lindern die Pein,
den Wald wollt’ ich lassen
und Schäfer nur sein.

Ach herzliebster Jäger,
so spät in der Nacht
hat euch noch die Liebe
zu Kreuze gebracht!
Wenn ich euch soll heben
und lindern die Plag’,
eu’re Schäferin werden,
so kommet bei Tag.

Ach, englische Schäferin,
warum denn so stolz,
es ist euer Bettlein
ja doch nur von Holz!
Tät ich mich drein legen,
so wär’s mir ein Spott,
Gott befohlen, du Schäferin,
ich muß jetzo fort.

Ach lieber, mein Jäger,
was frag’ ich nach euch,
ihr seid bei Nacht kommen,
das hat mich erfreut:
ihr könnt eine andre lieben,
ich wünsch’ euch viel Glück,
dürft mir nicht mehr kommen
vor meine Schäferhütt.

Pastora Àngel meu

Ai pastora, àngel meu,
Escolta les meves súpliques i deixa’m entrar
A la teva verda cabana!
M’he endarrerit al bosc caçant.
La nit m’angoixa, és terrible i freda!

Oh sí, el meu estimat caçador!
Què fas aquí?
Ni al verd prat tens recer, ni al bosc?
Quant a quedar-te amb mi, això no pot ser,
La meva porta està tancada i no deixaré ningú entrar.

Oh pastora, àngel meu, estimada nena,
La teva amabilíssima mirada m’ha impressionat!
Si pogués alleujar i aplacar la meva pena, deixaria el bosc
I em faria pastor.

Oh caçador, amor meu!
Tan tard i de nit l’amor us ha portat fins aquesta cruïlla!
Si jo t’he d’animar i alleujar el teu patiment,
I ser la teva pastora, en aquest cas, vine de dia.

Ai pastora, àngel meu!
Per què ets tan orgullosa?
El teu petit llit és de fusta,
Si m’hi fes fora em sentiria ridícul.
Déu sigui amb tu, pastora, ara he de marxar.

Ah caçador, estimat, a mi què m’importa!
Vas venir aquí de nit,
El que em va complaure.
Tu pots estimar qualsevol altra,
Et desitjo molta ventura,
Però no has de venir mai més a la meva cabana de pastura

WoO Nº33/9

Es war eine schöne Jüdin/Hola havia una bella jueva

En clau de mi major

Indicació de temps.-Explicació sincera i càlida (Herzlich und warm erzählend)

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Es war eine schöne Jüdin
Es war eine schöne Jüdin,
wunderschönes Weib,
die hatt’ eine schöne Tochter,
das Haar war ihr geflochten,
zum Tanz war sie bereit.

Ach Mutter, liebste Mutter,
mein Herz tut mir so weh;
lass’ mich eine kleine Weile
spazieren auf grüner Heide,
bis daß mir besser wird.

Die Mutter wandt’ den Rücken,
die Tochter sprang in die Gass’,
wo alle Schreiber saßen:
ach liebster, liebster Schreiber,
mir tut mein Herz so weh.

Wenn du dich lassest taufen,
mein Weibchen sollst du sein;
eh ich mich lasse taufen,
lieber will ich mich versaufen
in’s tiefe, tiefe Meer.

Gute Nacht, mein Vater und Mutter,
wie auch mein stolzer Bruder,
ihr seht mich nimmermehr!
Die Sonne ist untergegangen
im tiefen, tiefen Meer.

Hola havia una bella jueva
Hi havia una bella jueva, una dona encisadora,
Que tenia una filla,
Ella havia trenat els seus cabells
Prompte per anar a la dansa.

“Ai mare, mare estimada, el meu cor és tan feixuc:
Deixa’m un petit moment
Per anar a passejar al verd ermàs fins que em trobi millor.”

La mare es girà d’esquena, la filla saltà al carrer,
On eren tots els escrivans:
“Ai, estimat escrivà, el meu cor és tan feixuc.”

“Si et deixes batejar, seràs la meva dona.”
Abans de deixar-me batejar,
Prefereixo ofegar-me en el profund, profund mar.

“Bona nit pare i mare, i també superb germà meu,
No em veureu mai més!
El sol s’ha enfonsat
En el profund, profund mar.”

WoO Nº33/10

Es Ritt Ein Ritter/Un cavaller cavalcava a través del joncar

Indicaciò de temps.-En moviment tranquil (In ruhiger Bewegung)

Llibretista.- Tradicional Alemany

En sol menor

Per a veu i piano

Període Romàntic

Es Ritt Ein Ritter

Es ritt ein Ritter wohl durch das Ried,
er fing es an ein neues Lied,
gar schöne tät er singen,
daß Berg und Tal erklingen.

Das hört des Königs sein Töchterlein,
in ihres Vaters Lustkämmerlein,
sie flocht ihr Haar in Seiden,
mit dem Ritter wollt sie reiten.

Und da sie in den Wald raus kam’n,
viel heiße Träne sie fallenließ.
Er schaut ihr wohl unter die Augen,
warum weinet ihr, schöne Jungfraue?

Warum sollt ich nicht weinen,
ich bin ja des Königs sein Töchterlein;
hätt ich meinem Vater gefolget,
Frau Kaiserin wär ich worden.

Er nahm sein Rößlein wohl bei dem Zaum
und band es an einen Weidenbaum,
hier steh mein Rößlein und trinke,
mein jungfrische Herze muß sinken.

Un cavaller cavalcava a través del joncar

Un cavaller cavalcava a través del joncar
I començà a cantar una nova cançó, ell cantava tan bé
que muntanyes i valls se’n feien ressò.

La filla del rei el sentí, al pavelló del seu pare,
Ella trenà els seus cabells de seda,
Volia cavalcar amb el cavaller.

I quan ells sortiren del bosc,
Ella vessà càlides llàgrimes.
Ell l’esguardà als ulls,
Per què ploreu, bella donzella?

Perquè no havia de plorar,
Jo soc la filla del rei,
Si hagués obeït el meu pare,
Hauria esdevingut emperadriu.

Ell prengué el seu cavall per la brida
I el lligà a un salze,
Resta aquí i beu, cavall meu,
El meu jove i fresc cor ha d’ofegar-se.

WoO Nº33/11

Jungfräulein, soll ich mit euch gehn/Donzella, voleu que vagi amb vós

Indicació de temps.-Viva, però tendre (Lebhalf, doch zart)

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Jungfräulein, soll ich mit euch gehn

Jungfräulein, soll ich mit euch gehn
in euren Rosengarten,
da wo die roten Röslein stehn,
die feinen und die zarten,
und auch ein Baum der blühet
und seine Läublein wiegt,
und auch ein kühler Brunnen,
der grad darunter liegt.

“In meinen Garten kannst du nicht
an diesem Morgen früh,
den Gartenschlüssel findst du nicht,
er ist verborgen hie.
Er liegt so wohl verschlossen,
er liegt in guter Hut,
der Knab darf feiner Lehre,
der mir den Gart’n auftut.”

In meines Buhlen Garten
da stehn der Blümlein viel,
wollt Gott sollt ich ih’r warten
wohl, das wär mein Fug und Will,
die roten Röslein brechen,
denn es ist an der Zeit,
ich hoff, ich wollt erwerben,
die mir im Herzen leit.

“Gut G’sell, darum mich beten hast,
das kann und mag nicht sein,
du würdest mir zertreten han,
die liebsten Blümlein mein.
So kehre nun von hinnen,
und geh nun wied’rum heim,
du brächst mich doch zu Schanden,
fürwahr, das wär nicht fein.”

Dort hoch auf jenem Berge,
da steht ein Mühlenrad,
das mahlet nichts als Liebe,
die Nacht bis an den Tag.
Die Mühle ist zerbrochen,
die Liebe hat ein End,
so segn dich Gott, mein feines Lieb,
jetzt fahr ich ins Elend.

Donzella, voleu que vagi amb vós

Donzella, voleu que vagi amb vós
Al vostre jardí de roses,
On es troben les petites roses vermelles,
Tan fines i tan delicades,
I també un arbre que floreix
I es gronxa el seu fullatge,
I també una font d’aigua fresca que és just al dessota.

“No pots venir al meu jardí aquest matí de bon hora,
No trobaràs la clau, està amagada aquí.
El jardí està ben tancat i sota bona vigilància,
Cal que tingui molta traça el noi que pugui entrar al meu jardí.”

Al jardí de la meva estimada hi ha moltes flors,
Vulgui Déu que m’hagi d’esperar,
El que seria el meu dret i voluntat,
Per anar a collir les roses vermelles,
Car ja ha arribat el moment
De conquerir, jo tant ho espero, la que mena el meu cor.

“Bon amic meu, això que em demanes
No és pas possible, podries trepitjar les meves estimades flors.
Així doncs, vés-te’n d’aquí i torna a casa teva,
Em faries passar vergonya,
I veritablement, això no estaria bé.”

Allà dalt, a aquella muntanya,
Hi ha una roda de molí,
Que no mol res més que l’amor, de dia i de nit.
Però ara la roda s’ha trencat, l’amor s’ha acabat,
Que Déu et beneeixi, bell amor meu,
Ara caic en la dissort.

WoO Nº33/12

Feinsliebchen, du sollst mir nicht barfuss gehn/Estimada, no hauries d’anar descalça

Indicació de temps.- Mogut en secret i delicadament (Heimlich und zierlich bewegt)

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Feinsliebchen, du sollst mir nicht barfuss gehn

Feinsliebchen, du sollst mir nicht barfuß gehn,
Du zertrittst dir die zarten Füßlein schön.

Wie sollte ich denn nicht barfuß gehn,
Hab keine Schuhe ja anzuziehn.

Feinsliebchen willst du mein eigen sein,
So kaufe ich dir ein Paar Schühlein fein.

Wie könnte ich euer eigen sein.
Ich bin ein arm Dienstmägdelein.

Und bist du arm, so nehm ich dich doch.
Du hast ja Ehr und Treue noch.

Die Ehr und Treu mir Keiner nahm,
Ich bin wie ich von der Mutter kam.

Und Ehr und Treu ist besser wie Geld.
Ich nehm mir ein Weib, das mir gefällt.

Was zog er aus seiner Tasche fein?
Mein Herz, von Gold ein Ringelein!

Estimada, no hauries d’anar descalça

Estimada, no hauries d’anar descalça,
Et lesionaràs els teus bonics i delicats peuets.

Com vols que no vagi descalça
Si no tinc cap sabates per posar-me?

Estimada, si volguessis ser meva,
Et compraria un parell de sabates.

Com podria jo ser vostra.
Soc una pobra criada.

Encara que siguis pobra, jo tanmateix t’acceptaria.
Tu ets honrada i lleial.

Ningú m’ha pres l’honradesa i la lleialtat,
Soc tal com la meva mare em va posar al món.

I tenir honradesa i lleialtat és millor que tenir diners.
Jo prendré per esposa la dona que a mi m’agradi.

I què es tragué de la butxaca?
Cor meu, un petit anell d’or!

WoO Nº33/13

Wach Auf, mein hort/Desperta’t, tresor meu

Indicació de temps.- Amb forte passió (Mit kräftiger Leidenschaft)

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Wach Auf, mein hort

Wach auf, mein Hort,
Vernimm mein Wort,
Merk auf, was ich dir sage:
Mein Herz das wüt’t
Nach deiner Güt
Laß mich, Frau nicht verzagen,
Ich setz zu dir
All mein Begier,
Das glaub du mir,
Laß mich der Treu genießen.

Dein stolzen Leib
Du mir verschreib,
Und schleuß mir auf dein Herze,
Schleuß mich darein,
Herzliebste mein,
Wend mir mein großen Schmerzen,
Und den ich trag
Tag unde Nacht
Zu dir allein,
Werd mir freundlich zu Willen.

Ach, junger Knab,
Dein Bitt laß ab,
Du bist mir viel zu wilde
Und wenn ich tät
Nach deiner Bitt,
Ich fürcht, es blieb nicht stille.
Ich dank dir fast,
Mein werter Gast,
Der Treue dein,
Die du mir gönnst von Herzen.

Da lagn die Zwei,
Ohn Sorgen frei,
Die lange Nacht in Freuden,
Bis übr sie schien
Der Tag herein,
Noch soll mein Treu nicht leiden,
Noch für und für
Lieg ich an dir,
Das trau du mir,
Laß mich der Lieb genießen.

Der Wächter an
Der Zinnen stand:
Liegt Jemand hier verborgen,
Der mach sich auf
Und zieh davon,
Daß er nicht komm in Sorgen.
Nimm Urlaub von
Dem schönen Weib,
Denn es ist Zeit,
Es scheint der helle Morgen.

Von dann er sich schwang
Hub an und sang
Wie es ihm wär ergangen
Mit einem Weib,
Ihr stolzer Leib
Hätt ihn mit Lieb umfangen.
Hätt ihn verpflicht,
Hub an und dicht’t
Ein Tageweis
Von einer schönen Frauen.

Desperta’t, tresor meu

Desperta’t, tresor meu, escolta les meves paraules,
Presta atenció al què et dic:
El meu cor està furient per els teus encants,
Dona, no em facis descoratjar, en tu deposo
Tots els meus anhels, em pots ben creure,
Deixa’m gaudir de la fidelitat.

El teu superb cos, dóna-me’l,
I reclou-me al teu cor,
Tanca’m a dintre, estimada del meu cor,
Capgira els meus grans dolors,
i els que suporto dia i nit
Solament per tu, que, a voluntat, m’esdevinguin benèvols.

Ai, jove donzell, oblida les teves súpliques,
tu ets massa impetuós per a mi i si accedís
A les teves súpliques, temo que això no restaria en secret.
T’agraeixo molt, digne hoste meu, la teva fidelitat
Que em concedeixes de tot cor.

Restaren ajaguts allà tots dos, ben despreocupats,
Tota la nit en la gaubança, fins que al seu damunt apuntà el dia,
El meu fidel no ha de patir encara,
Tothora encara restaré al teu costat, em pots creure,
Deixa’m gaudir de l’amor.

El vigilant que era a dalt als merlets digué:
Si algú jau aquí amagat que s’aixequi
I marxi d’aquest lloc si no vol tenir problemes.
Acomiada’t de la bella dona, car ja és hora,
Clar resplendeix el matí.

Aleshores, d’un bot s’aixecà i començà a cantar
El que li havia esdevingut amb una dona,
Com el seu superb cos l’havia amorosament abraçat,
L’havia estret, s’aixecà i començà a versejar la crònica
D’una bella dona.

WoO Nº33/14

Maria ging aus wandern/Maria anà de pelegrinatge

En clau de sol menor

Indicació de temps.-Calma i explicativa (Ruhig und erzählend)

Llibretista.-Tradicional Alemanu

Per a veu i piano

Període Romàntic

Maria ging aus wandern

Maria ging aus wandern,
so fern ins fremde Land,
bis sie Gott den Herren fand.

Sie hat ihn schon gefunden
wohl vor des Herodes Haus,
er sah so betrüblich aus.

Das Kreuz, das musst’ er tragen
nach Jerusalem vor die Stadt,
wo er gemartet ward.

Was trug er auf seinem Haupte?
Ein’ scharfe Dornenkron’;
das Kreuz, das trägt er schon.

Daran soll man bedenken,
ein jeder jung or alt,
dass das Himmelreich
leidet Gewalt!

Maria anà de pelegrinatge

Maria anà de pelegrinatge
Ben lluny, en un país estranger,
Fins que trobà el Senyor Déu.

Ella el trobà quan ja era
Ben bé davant la casa d’Herodes,
Ell semblava molt entristit.

Havia de portar la creu
Fins davant la ciutat de Jerusalem,
On ell seria martiritzat.

Què portava al seu cap?
Una punxant corona d’espines;
La creu ja la portava al damunt.

Això ens fa pensar hom sigui jove o vell,
Que fins i tot el regne del cel
Pateix violència!

Volum 3

WoO Nº33/15

Schwesterlein/Germaneta, germaneta, quan anirem a casa?

En clau de fa menor

Indicació de temps.-No massa lentament i amb profunda simpatia (Nicht zu langsam und mit inniger Theilnahme)

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Schwesterlein

Schwesterlein, Schwesterlein, wann gehn wir nach Haus?
»Morgen wenn die Hahnen krähn,
Wolln wir nach Hause gehn,
Brüderlein, Brüderlein, dann gehn wir nach Haus.«

Schwesterlein, Schwesterlein, wann gehn wir nach Haus?
Morgen, wenn der Tag anbricht,
eh end’t die Freude nicht,
Brüderlein, Brüderlein, der fröhliche Braus.

Schwesterlein, Schwesterlein, wohl ist es Zeit.
»Mein Liebster tanzt mit mir,
Geh ich, tanzt er mit ihr,
Brüderlein, Brüderlein, laß du mich heut.«

Schwesterlein, Schwesterlein, was bist du blaß?
»Das macht der Morgenschein
Auf meinen Wängelein,
Brüderlein, Brüderlein, die vom Taue naß.«

Schwesterlein, Schwesterlein, du wankest so matt?
»Suche die Kammertür,
Suche mein Bettlein mir
Brüderlein, es wird fein unterm Rasen sein.«

Germaneta, germaneta, quan anirem a casa?

Germaneta, germaneta, quan anirem a casa?
“Demà, quan canti el gall, anirem a casa,
germanet, germanet, aleshores anirem a casa.”

Germaneta, germaneta, quan anirem a casa?
Demà, quan apunti el dia,
No abans que s’acabi la gresca,
Germanet, germanet, de l’alegre festa.

Germaneta, germaneta, és hora de marxar.
“El meu estimat balla amb mi,
Si me’n vaig, ballarà amb una altra,
Germanet, germanet, deixa que em quedi encara.”

Germaneta, germaneta, per què estàs tan pàl·lida?
“És degut a la llum del matí
Que il·lumina les meves galtes,
germanet, germanet, molles de rosada.”

Germaneta, germaneta, per què flaqueges tan dèbil?
“Cerca la porta de la cambra, troba’m el meu llitet,
Germanet, farà bé de jeure sota la gespa.”

WoO Nº33/16

Wach’ auf mein’ Herzensschöne/Desperta, bella del meu cor

En clau de sol major

Indicació de temps.- Mogut amb gràcia (Anmuthig bewegt)

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Wach’ auf mein’ Herzensschöne

Wach auf mein Herzenschöne,
zart Allerliebste mein,
ich hör ein süß Getöne
von kleinen Waldvöglein,
die hör ich so lieblich singen,
ich mein, es woll des Tages Schein
vom Orient her dringen.

Ich hör die Hahnen krähen,
und spür den Tag darbei,
die kühlen Winde wehen,
die Sternlein leuchten frei.
Singt uns Frau Nachtigalle,
singt uns ein süße Melodei,
sie meld’t den Tag mit Schalle.

Du hast mein Herz umfangen
in treu inbrünstger Lieb,
ich bin so oft gegangen
Feinslieb nach deiner Zier,
ob ich dich möcht ersehen,
so würd erfreut das Herz in mir,
die Wahrheit muß ich g’stehen.

Selig ist Tag und Stunde,
darin du bist gebor’n,
Gott grüß mir dein rot Munde,
den ich mir hab erkor’n;
kann mir kein Liebre werden,
schau daß mein Lieb nicht sei verlor’n,
du bist mein Trost auf Erden.

Desperta, bella del meu cor

Desperta, bella del meu cor, tendra estimada meva,
Sento els dolços cants dels ocellets del bosc,
Els sento cantar tan amorosament,
Penso que vol apuntar el dia venint de llevant.

Sento cantar els galls, i sento rompre el dia,
Bufa el vent frescal, brillen lliures les estrelles.
El Senyor Rossinyol ens canta,
Ens canta una dolça melodia,
Amb el seu ressò anunciant el nou dia.

Tu has envoltat el meu cor amb un fidel, fervent amor,
Jo he vingut molt sovint, estimada, per contemplar la teva beutat,
Si tan sols et pogués veure, el meu cor s’ompliria de joia,
Haig de dir la veritat.

Beneïts siguin el dia i l’hora
En els que vares néixer,
Gràcies a Déu per els teus llavis vermells que jo he escollit;
Cap altra em pot ser tan estimada,
Mira de què mai es perdi el meu amor,
Tu ets el meu conhort a la terra.

WoO nº33/17

Ach Gott, wie weh tut Scheiden/Ai Déu, quin mal fa la separació

Indicació de temps.- En moviment i amb forta sensació (Bewegt und mit starker Empfindung)

Llibretista.- Tradicional Alemany

En clau de la menor

Per a veu i piano

Període Romàntic

Ach Gott, wie weh tut Scheiden

Ach Gott, wie weh tut Scheiden,
Hat mir mein Herz verwundt,
So trab ich [üb’r die]1 Heiden
Und [traur]2 zu aller Stund.
Der Stunden, der sind allsoviel,
Mein Herz trägt [heimlich]3 Leiden,
Wiewohl ich oft fröhlich bin.

[Hat mir ein Gärtlein bauet]4,
Von Veil und grünem Klee,
Ist mir zu früh erfroren,
Tut meinem Herzen weh.
Ist mir erfrorn bei Sonnenschein,
Ein Kraut jelängerjelieber,
Ein Blümlein Vergißnichtmein.

Das Blümlein, das ich meine,
Das ist von edler Art,
Ist aller Tugend reine,
Ihr Mündlein, das ist zart,
Ihr Äuglein, die sind hübsch und fein
Wenn ich an sie gedenke,
[Wie gern ich bei ihr wollt sein]5!

Mich dünkt in all mein Sinne
und wenn ich bei ihr bin
sie sei ein Kaiserinne
kein lieber ich nie gewinn.
Hat mir mein junges Herz erfreut
wenn ich an sie gedenke
verschwunden ist all mein Leid.

Sollt mich meins Buhln erwehren
Als oft ein Ander tut,
Sollt führn ein fröhlichs Leben,
Dazu ein’n leichten Mut?
Das kann und mag doch nicht gesein,
Gesegn dich Gott im Herzen,
Es muß geschieden sein.

Ai Déu, quin mal fa la separació

Ai Déu, quin mal fa la separació,
M’ha ferit el cor,
I així vaig trotant per les landes
I a tothora ploro.
Són moltes les hores en les que el meu cor
Suporta un ocult sofriment,
Encara que sovint estic alegre.

M’havia fet un jardinet
De violetes i trèvol verd,
Se’m va gelar massa aviat
I això em féu mal al cor.
Se’m va gelar a la llum del sol,
Un arbust, el lligabosc, una flor, el miosotis.

La flor a la que em refereixo, és del tipus més noble,
Pura a tota virtut, delicada és la seva boqueta,
Els seus ullets són bonics i fins,
Quan jo penso en ella, de grat
Voldria estar al seu costat!

Això no em vol sortir del cap
I quan estic al seu costat
Em sembla una emperadriu,
No n’estimaria més cap altra.
Ha alegrat el meu jove cor
I quan penso en ella
S’esvaeixen totes les meves penes.

Si la meva estimada em rebutja
Com altres fan sovint,
Haig de menar una vida alegre
Amb un ànim lleuger?
Podria, però no pot pas ser així,
Que Déu beneeixi el teu cor, ens hem de separar.

WoO Nº33/18

So wünsch’ ich ihr ein’ gute Nacht/Digues bona nit

IIndicació de temps.-Mogut i amb una expressió càlida (Bewegt und mit herzlichem Ausdruck)

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

So wünsch’ ich ihr ein’ gute Nacht

So wünsch’ ich ihr ein’ gute Nacht,
bei der ich war alleine;
ein freundlich’ Wort sie zu mir sprach,
dar wir uns sollten scheiden.
Ich scheid’ mit Leid,
Gott weiß die Zeit,
wiederkommen bringt uns Freud’.

Zu Nächten da ich bei ihr war,
ihr Angesicht wollt’ röten,
sie sah den Knaben freundlich an,
sprach: Gott tu’ dich behüten.
Mein Schimpf, mein Schmerz,
bricht mir mein Herz,
das werd’ ich jetzt und inne.

Das Maidlein an der Zinnen stand,
hub kläglich an zu weinen:
gedenk’ daran, du Reitersknab,
laß mich nicht läng’r alleine,
kehr wieder bald, mein Aufenthalt,
lös mich von schweren Träumen.

Der Knab’ wohl üb’r die Heiden reit’t
und wend’t sein Rößlein ‘rumme:
daran gedenk’, du schöne Maid,
und kehr’ dein Red’ nit umme,
beschert Gott Glück,
geht’s wieder zurück,
du bleibst mein’m Herzen eine Kron’.

Digues bona nit

Així que li desitjo una bona nit, quan estava sol;
Una paraula amable em va dir, que ens separéssim.
Em separo amb pena, Déu sap l’hora,
Tornar de nou ens porta alegria.

A les nits quan estava amb ella
La seva cara s’enrogia,
Ella mirava amablement el nen, deia: Déu et guardi.
La meva vergonya, el meu dolor,
Trenca el meu cor,
Ara i dins meu.

La donzella, dreta al costat dels merlets,
Va començar a plorar llastimosament:
Recorda, noi cavaller,
No em deixis sola més temps,
Torna aviat, la meva estada,
Allibera’m de somnis pesats.

El noi cavalca sobre el pagà
I fa girar el seu petit cavall:
Recorda això, bella donzella,
I no tornis enrere el teu discurs,
Déu porta la felicitat, i torna enrere,
Tu segueixes sent una corona al meu cor.

WoO Nº33/19

Nur ein Gesicht auf Erden lebt/Només hi ha un rostre que viu a la terra

Indicació de temps.- Movent i molt càlid (Bewegt und sehr warm)

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Nur ein Gesicht auf Erden lebt

Nur ein Gesicht auf Erden lebt,
so mich vergnügen kann,
nur eines unt’r der Sonne schwebt,
so ich nicht meiden kann.
Mein Herz im Leib vor Freud aufspringt,
wenn ich nur denk daran,
aber der Seel groß Schmerz bringt,
wenn ichs nicht sehen kann.

Ob ich schon oft muß leiden viel
von bösen Zungen hart,
auf keine Weis doch meiden will,
Schönste, dein Gegenwart.
Wann ich dich lieb, o schönstes Kind,
was geht es Andre an.
Ein jeder jetzund Lieben find’t,
das niemand wehren kann.

Ach lieber Schatz, erlaube mir,
zu küssen deinen Mund,
dieweil dein liebes Angesicht,
mich also hart verwund’t.
Mein Herz, Gesicht, mein’n ganzen Leib
auf ewig dir verschreib,
der Himmel selbst mir Zeuge sei,
daß ich dein Diener bleib.

Només hi ha un rostre que viu a la terra

Només hi ha un rostre que viu a la terra
Que em pot agradar,
Només un que sura sota el cel,
I que jo no puc defugir.
Al pit, el cor em salta d’alegria
Quan tan sols penso en ell,
Però dóna una gran pena a la meva ànima
Quan no el puc veure.

Si bé haig de patir molt sovint
Per les males llengües,
De cap manera vull deixar,
Estimada, d’estar amb tu.
Si jo t’estimo, oh bella criatura,
Que importa això als altres.
Cadascú troba un amor que ningú pot prohibir.

Ah, estimat tresor, permet-me de besar la teva boca,
Puix que l’adorable rostre em fereix tan durament.
El meu cor, el meu rostre, tot el meu cos,
Els consagro a tu per sempre,
Que el propi cel sigui testimoni
De què sempre seré el teu servidor.

WoO Nº33/20

Schönster Schatz, mein Engel/Bell tresor, àngel meu, només t’estimo a tu


En clau de sol major

Indicadó de temps.-Lluminós i viu (Lluminós i viu)

Llibretista.- Tradicinal Alemany

Per a veu piano

Període Romàntic

Schönster Schatz, mein Engel

Schönster Schatz, mein Engel,
ich lieb dich ganz allein,
ich hoff du sollst mein werden,
sollst noch mein eigen sein.

Gib du mir Wein zu trinken,
so tu ich dir Bescheid,
tust du mir heimlich winke,
so ist mein Herz erfreut.

All Freud ist mir benommen,
vor lauter Traurigkeit;
ich hab mein Schatz gesehen
in einem weißen Kleid.

Ich hab ihn drin gesehen,
den ich nicht mehr sehn kann,
das tut mein Herze kränken,
das brennt wie Feuer und Flamm!

Bell tresor, àngel meu, només t’estimo a tu

Bell tresor, àngel meu, només t’estimo a tu,
Espero que siguis meva, que del tot siguis meva.

Dóna’m vi per beure i jo et domaré resposta,
Fes-me un senyal en secret
I el meu cor s’alegrarà.

Tota la joia m’ha estat robada per tanta tristor;
He vist el meu tresor amb un vestit blanc.

He vist que el portava,
No puc tornar-la a veure,
Això fa mal al meu cor,
Que crema com foc i flama!

WoO Nº33/21

Es ging ein Maidlein zarte/Una gentil donzella anà

Any 1893–94

Principi.- Es ging ein  Madlein zarte

Editor. Kretzschmer – Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Caminar i explicar el poema adequadament (Gehen und dem Gedicht angemessen erzählend) en mi menor

Llibretista.-Tradicional

Per a veu i piano

Període Romàntic

Es ging ein Maidlein zarte

Es ging ein Maidlein zarte
Früh in der Morgenstund
In einen Blumengarten,
Frisch, fröhlich und gesund;
Der Blümlein es viel brechen wollt,
Daraus ein’n Kranz zu machen
Von Silber und von Gold.

Da kam herzugeschlichen
Ein gar erschrecklich Mann,
Die Farb war ihm verblichen,
Kein Kleider hatt er an.
Er hat kein Fleisch, kein Blut, kein Haar,
Es war an ihm verdorret,
Sein Fleisch und Flechsen gar.

O Tod, laß mich beim Leben,
Nimm all mein Hausgesind!
Mein Vater wird dirs geben,
Wenn er mich lebend findt;
Ich bin sein einzig Töchterlein,
Er würde mich nicht geben
Um tausend Gulden fein.

Er nahm sie in der Mitten,
Da sie am schwächsten war,
Es half an ihm kein Bitten,
Er warf sie in das Gras,
Und rührte an ihr junges Herz,
Da liegt das Maidlein zarte
Voll bittrer Angst und Schmerz.

Una gentil donzella anà

Una gentil donzella anà de bon hora al matí a un jardí florit,
Jove, alegre i plena de salut,
Volia collir moltes flors per fer-se una corona d’argent i d’or.

Llavors s’esquitllà a dins un home d’aspecte esglaiador,
Havia perdut el color, no portava cap vestit.
No tenia carn, ni sang, ni cabells, els òrgans i els tendons se li havien assecat.

Oh mort, deixa’m viure encara, pren tots els meus servents!
El meu pare te’ls donarà si ell em troba en vida;
Soc la seva única filla i no em donaria pas ni per mil florins.

Ell l’agafà per la cintura, el seu punt més feble,
De res li serví implorar, la llançà a l’herba,
I quan tocà el seu jove cor, allà jagué la gentil donzella
Plena de por atroç i de dolor.

Volum 4

WoO Nº33/22

Wo gehst du hin Stolze?/On vas, tu tan altiva?

Principi.- Wo gehst du hin, du Stolze?

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Viva i brillant (Lebhaft und hell) en sol major

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Wo gehst du hin Stolze?

Wo gehst du hin, du Stolze?
Was hab ich dir getan,
Daß du an mir vorbeigehst,
Und siehst mich gar nicht an?
Seh ich dich kommen, grüß ich dich,
Du gehst vorbei und dankst mir nicht;
Es wird die Stunde kommen,
Wo du noch denkst an mich!

Die Rosen, die im Walde erblühn
In frischer Pracht,
Bald sind sie abgefallen,
Verblühet über Nacht.
Fällt eine Rose in den Staub,
So blüht die andre auf am Strauch,
Und ist es nicht die eine,
Die andere mir lacht.

On vas, tu tan altiva?

On vas, tu tan altiva?
Què t’he fet
Perquè passis al meu davant i no et dignis a mirar-me?
Si et veig venir, jo et saludo,
Però tu passes de llarg sense dir ni gràcies;
Vindrà però el temps en què et recordaràs de mi!

Les roses que floreixen al bosc,
En tota la seva fresca esplendor, aviat cauran, marcides en una nit.
Quan una rosa cau a la pols, una altra floreix al roser,
I si no és aquesta, una altra em somriurà.

WoO Nº33/23 

Der Reiter/El cavaller estén la seva capa

Principi.- Der Reiter spreitet seinen Mantel aus

Editor. Kretzschmer-Zuccalmaglio

Indicació de temps.-En secret i en un moment tranquil (Heimlich und in ruhigem Zeitmass) en si menor

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Der Reiter

Der Reiter spreitet seinen Mantel
wohl in das grüne Gras:
da leg’ dich, du wackres Braunmägdelein,
mach’ dir dein Haupt nicht naß,
wohl in dem grünen Gras!

Was soll ich bei dir sitzen,
ich hab’ gar g’ringes Gut!
Hab’ zwei schwarzbraune Augen,
ist all’ mein Hab und Gut,
ist all’ mein Hab und Gut!
Mein Liebster ist hereingestiegen
wohl durchs Kammerfensterlein,
ich hatt’ ihn nicht gerufen,
konnt’ ihn nicht halten ein,
konnt’ ihn nicht halten ein!

El cavaller estén la seva capa

El cavaller estén la seva capa a la verda herba,
“Fa’t aquí, bruna obstinada, no et mullis el cap a la verda herba”.Per què he d’asseure’m al teu costat?
Tinc poc per oferir-te.
Tinc dos ulls negres,
Són tots els meus béns i pertinences,
Són tots els meus béns i pertinences.
El meu amor va escalar
La finestra de la meva habitació.
Jo no l’havia convidat
I no podia aturar-ho,
No podia aturar-ho.

WoO Nº33/24 

Mir ist ein schön’s braun’s Maidelein/Una bella noia morena

Text.- Carl Ferdinand Becker Tradicional Alemany

Indicació de temps.-Massivament commovedor i expressiu (Massig beweget und ausdrucksvoll) en sol major

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Mir ist ein schön’s braun’s Maidelein
Mir ist ein schön’s braun’s Maidelein
gefallen in den Sinn,
wollt’ Gott ich sollt’ heut bei ihr sein,
mein Trauern führ’ dahin.
Kein Tag noch Nacht hab ich kein’ Ruh’,
das schafft ihr’ schön’ Gestalt.
Ich weiß nicht, wie ihm fürbaß tu’,
mein Feinslieb mach mich alt.

Dem Mägdlein ich gern dienen will,
wenn ich’s mit Fugen kunnt;
darum hab ich der Neider viel,
daß mir nit wird vergunnt.
Ich hoff’, sie soll’s erfahren bald,
wie ich’s so traulich mein’.
Auf Erd’ ich mir nichts wünschen wollt’.

Una bella noia morena
Una bella noia morena se m’ha ficat al cap.
Tant de bo pogués estar avui amb ella!
Aleshores la meva tristesa desapareixeria.
Dia i nit no tinc respir,
La seva bonica cara és la causa.
No sé què fer,
La meva estimada m’està fent envellir.

Serviria, amb molt de gust, a la noia,
Si pogués fer-ho correctament.
Els meus enemics ho consenten de mala gana.
Espero que ella se n’adonarà
De les meves honestes intencions.
No vull res al món
Excepte estar amb ella tot sol

WoO Nº33/25

Mein Mädel hat einem Rosenmund/La meva noia té una boca rosada

Principi.- Mein Mädel hat einen Rosenmund

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Molt animada, càlida i impacient (Sher lebhaft, herzlich und ungeduldig) en si bemoll major

Per a veu i piano

Període Romàntic

Mein Mädel hat einen Rosenmund

Mein Mädel hat einen Rosenmund,
und wer ihn küßt, der wird gesund;
o du! O du! O du!
O du schwarzbraunes Mädel du,
du la la la la la!
Du la la la la la!
Du läßt mir keine Ruh’!

Die Wangen sind wie Morgenrot,
wie sie steht über’m Winterschnee!
O du! O du! O du!
o du schwarzbraunes Mädel du,
Du la la la la la!
Du la la la la la!
du läßt mir keine Ruh’!

Dein’ Augen sind wie die Nacht so schwarz,
wenn nur zwei Sternlein funkeln drin.
O du! O du! O du!
O du schwarzbraunes Mädel du,
du la la la la la!
Du la la la la la!
Du läßt mir keine Ruh’!

Du Mädel bist wie der Himmel gut,
wenn er über uns blau sich wölben tut.
O du! O du! O du!
O du schwarzbraunes Mädel du,
du la la la la la!
Du la la la la la!
Du läßt mir keine Ruh’!

La meva noia té una boca rosada

La meva noia té una boca rosada i qui la besa, sana.
Oh, tu! Oh, tu! Oh, tu!
Oh tu, noia bruna!
Tu, la, la, la!
Tu, la, la, la!
Tu no em fas assossec!

Les seves galtes són com la rosada aurora
En trencar a la neu de l’hivern.
Oh, tu! Oh, tu! Oh, tu!
Oh tu, noia bruna!
Tu, la, la, la!
Tu, la, la, la!
Tu no em fas assossec!

Els seus ulls són negres com la nit
En què només dues estrelles brillen.
Oh, tu! Oh, tu! Oh, tu!
Oh tu, noia bruna!
Tu, la, la, la!
Tu, la, la, la!
Tu no em fas assossec!

Noia, ets tan agradable com el cel
Quan tendeix el mantell blau sobre nosaltres.
Oh, tu! Oh, tu! Oh, tu!
Oh tu, noia bruna!
Tu, la, la, la!
Tu, la, la, la!
Tu no em fas assossec!

WoO Nº 33/26 

Ach könnt’ ich diesen Abend/Tant de bo pogués

Principi.- Ach könnt’ ich diesen Abend

Text.- Friedrich Wilhelm Arnold. tradicional Alemany

Indicació de temps.-Viva i càlida expressivitat (Lebhaft und mit warmen Ausdruckvoll) en sol major

Per a veu i piano

Període Romàntic

Ach könnt’ ich diesen Abend

Ach könnt’ ich diesen Abend
noch einmal freien geh’n!
Mein jung’ Herz muß zerbrechen,
wann ich nicht mit ihr sprechen,
vor ihrem Schlaffenster steh’n.
Ach schläfst du oder wachest du?
Sag’, du mein schön’ Herzlieb!
Liegst du so schwer in Träumen,
gedenk’ an den Getreuen,
der vor dein’m Schlaffenster steht.

Schlafe nicht, ich wache,
ich schlafe wenn ich will.
Du stehst wohl vor der Türe,
es will dir nicht gebühren,
denn du bist der Rechte nicht.

Jetzt kann ich auch wohl wandern,
jetzt kann ich auch wohl geh’n,
muß wandern üb’r die Straßen,
mein’ Lieb’ hat mich verlassen;
sag’ schön’ Herzlieb, was hab’ ich dir getan?

Tant de bo pogués

Tant de bo pogués aquesta tarda anar a festejar una altra vegada!
El meu jove cor es trencarà si no puc parlar amb ella
Sota la finestra de la vostra habitació.
Estàs adormida o desperta?
Digues-m’ho, la meva bella estimada.
Per molt adormida que estiguis,
Pensa en el teu veritable amor, que està sota la teva finestra

No estic adormida, no estic desperta, dormo quan vull.
Ja pots estar dret a la porta, això no et valdrà,
Perquè no sou l’home adequat.

Ara puc anar-me’n, ara no puc sinó partir.
Deambularé pels carrers,
El meu amor m’ha abandonat.
Digues-me, amor, què et vaig fer?

Woo Nº33/27  

Ich stand auf hohem Berge/Era damunt una alta muntanya

Principi.- Ich stand auf hohem Berge

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.- Amb humor (Mit Laune) en fa major

Per a veu i piano

Període Romàntic

Ich stand auf hohem Berge

Ich stand auf hohem Berge,
schaut’ hin und schaut’ her,
und da sah ich ein schönes Mädchen,
und da sah ich ein schönes Mädchen,
zwei, drei wohl bei ihr steh’n.

Der Erste war ein Maurer,
der Zweite ein Zimmermann,
und der Dritte, das war ein Husare,
und der Dritte, das war ein Husare,
den wollt’ das Mädchen han.

Er führt das schöne Mädchen
in’s Wirsthaus hinein,
und das Mädchen hat schöne Kleider,
und das Mädchen hat schöne Kleider,
versoffen müssen sie sein.

Versoffen sind die Kleider,
kein Geld ist mehr da.
Ei so muß das schöne Mädchen,
ei so muß das schöne Mädchen
bei der Nacht nach Hause geh’n.

Ach Mutter, liebe Mutter,
das war ja mein’ Freud’.
Denn die Bergischen Husaren,
denn die Bergischen Husaren
sind kreuzbrave Leut’!

Geh’n Abend spät schlafen,
stehn Morgens früh auf,
und da trinken sie ihren Kaffee,
und da trinken sie ihren Kaffee,
Glas Branntwein darauf.

Era damunt una alta muntanya
Era damunt una alta muntanya mirant d’ací i d’allà,
I vaig veure una xamosa donzella,
I vaig veure una xamosa donzella
Idos, tres homes al seu costat.

El primer era un paleta, el segon un fuster, i el tercer era un hússar,
I el tercer era un hússar, que volia tenir la donzella.

Portà la xamosa donzella a dins de la taverna,
I la donzella duia una bonica vestimenta,
i la donzella duia una bonica vestimenta, que ella vengué per pagar el beure.

Vestits bescanviats per beguda i ja no restaren més diners.
Ei, la xamosa donzella ei, la xamosa donzella,
A la nit, hagué de tornar a casa.

Ai mare, estimada mare, m’ho he passat molt bé.
Car els hússars de la muntanya,
Car els hússars de la muntanya, són gent molt honesta!

Se’n van molt tard al llit, es lleven d’hora al matí,
I aleshores beuen llur cafè,
i aleshores beuen llur cafè, amb una copa d’aiguardent.

WoO Nº33/28

Es reit ein Herr und auch sein Knecht/Un cavaller i també el seu escuder cavalcaven

Principi.- Es reit ein Herr und auch sein Knecht

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Viva i horrorosa (Lebhaft und schauerlich) en mi bemoll meno

Per a veu i piano

Període Romàntic

Es reit ein Herr und auch sein Knecht

Es reit ein Herr und auch sein Knecht
wohl üb’r eine Heide, die war schlecht, ja schlecht,
und alles was sie red’ten da,
war alls von einer wunderschönen Frauen, ja Frauen.

Ach Schildknecht, lieber Schildknecht mein,
was redst von meiner Frauen, ja Frauen,
und fürchst nicht meinen brauenen Schild!
Zu Stücken will ich dich hauen vor meinen Augen.

“Eur’n braunen Schild den fürcht ich klein,
der lieb Gott wird mich wohl b’hüten, ja b’hüten.”
Da schlug der Knecht sein’n Herrn zu tot,
das g’schah um Fräuleins Güte, ja Güte.

Nun will ich heimgehn landwärts ein,
zu einer wunderschönen Frauen, ja Frauen;
ach Fräulein gebt mirs Botenbrot!
Eu’r Herre der ist tot auf breiter Heide, ja Heide.

“Und ist mein edler Herre tot,
darum will ich nicht weinen, ja weinen;
den schönsten Buhlen den ich hab,
der sitzt bei mir daheime, mutteralleine.”

“Nun sattel mir mein graues Roß!
Ich will von hinnen reiten, ja reiten.”
Und da sie auf die Heide kam,
die Liljen täten sich neigen auf breiter Heide.

Auf band sie ihm sein blanken Helm
und sah ihm unter sein Augen, ja Augen:
“Nun muß es Christ geklaget sein,
wie bist so sehr zerhauen unter dein Augen.”

“Nun will ich in ein Kloster ziehn,
will’n lieben Gott für dich bitten, ja bitten,
daß er dich ins Himmelreich will lan,
das g’schah um meinetwillen, schweig stille!”

Un cavaller i també el seu escuder cavalcaven

Un cavaller i també el seu escuder cavalcaven
Per un ermàs que era agrest, sí, agrest,
i tot el de què allà parlaven, era d’una meravellosa dona, sí, dona.

Ai escuder, estimat escuder meu,
Què en dius de la meva dona, sí, dona,
I no temis el meu escut bru!
Davant els meus ulls et partiré a trossos.

“El vostre escut bru no em fa pas por,
Déu em protegirà, sí, protegirà.”
Llavors l’escuder colpejà a mort el seu cavaller
I tot això per les bondats d’una donzella, sí, bondats.

Ara tornaré a casa, al meu país,
Vers una meravellosa dona, sí, dona;
Ei, donzella, doneu-me el pa del missatger!
El vostre senyor jau mort al vast ermàs, sí, ermàs.

“I si el meu noble senyor és mort,
Per això no vull pas plorar, sí, plorar;
El més formós amant que puc tenir,
Seu allà, a casa meva, tot sol.”

“Ara enselleu-me el meu corser gris!
Vull marxar d’aquí cavalcant, sí, cavalcant.”
I quan ella arribà a l’ermàs,
Al vast ermàs, els lliris es vinclaven.

Ella li deslligà el seu lluent elm
I l’esguardà amb els seus ulls, sí, ulls:
Ara cal plànyer-se a Jesucrist,
De quina manera t’han esquarterat.”

“Ara entraré en un convent,
I al bon Déu pregaré, sí, pregaré,
Perquè t’aculli al regne del cel,
Tot això ha passat per causa meva, no diguis res!”

Volum 5

WoO Nº33/29

Es war ein Markgraf überm Rhein/Al Rin hi havia un marquès

Principi.- Es war ein Markgraf überm Rehin

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-To tranquil,narratiu (Ruhig em erzählendem Ton), en la menor

Lletrista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Es war ein Markgraf überm Rhein

Es war ein Markgraf überm Rhein,
der hatt drei schöne Töchterlein.
Zwei Töchter früh heiraten weg,
die dritt hat ihn ins Grab gelegt;
dann ging sie sing’n vor Schwesters Tür:
ach braucht ihr keine Dienstmagd hier?

,,Ei Mädchen, du bist viel zu fein,
du gehst gern mit den Herrelein.“
Ach nein, ach nein, das tu ich nicht,
ich will erfüllen meine Pflicht.
Sie dingt das Mägdlein auf ein Jahr,
das Mägdlein dient ihr sieben Jahr.

Und als die seiben Jahr warn um,
da ward das Mägdlein schwach und krank.
,,Ach Mägdlein, wenn du krank sollst sein,
so sag, wer sind die Eltern dein?“
Mein Vater war Markgraf am Rhein,
ich bin sein jüngstes Töchterlein.“

,,Ach nein, ach nein, das glaub ich nicht,
daß du mein jüngste Schwester bist.“
Und wenn du mir nicht glauben willst,
so geh an meine Kiste her,
daran tut es geschrieben stehn,
da kannst dus mit dein’n Augen sehn.

Und als sie an die Kiste kam,
da rannen ihr die Tränen ab;
,,Ach, bringt mir Weck, ach bringt mir Wein,
das ist mein jüngstes Schwesterlein!“
Ich will kein Weck, ich will kein Wein,
will nur ein kleines Särgelein!

Al Rin hi havia un marquès
Al Rin hi havia un marquès
Que tenia tres boniques filles.
Dues d’elles es casaren joves i marxaren,
La tercera l’acompanyà a la tomba;
Després anà a trucar a la porta de la seva germana:
“Ei, necessiteu una criada aquí?”

“Ei noia, tu ets massa bonica
I aniràs de gresca amb els senyorets.”
“Ai no, ai no, això no ho faré pas,
Acompliré les meves obligacions.”
Ella la contractà per un any
I la noia restà set anys al seu servei.

I quan s’acabà el setè any,
La noia havia esdevingut feble i malalta.
“Ai noia, si estàs malalta,
Digues, qui són els teus pares?”
“El meu pare era un marquès al Rin, jo soc la seva filla més jove.”

“Ai no, ai no, no crec pas que tu siguis la meva germana petita.”
“Si no ho vols creure, vés allà al meu cofre, en ell ho trobaràs escrit,
I ho podràs veure amb els teus ulls.”

I quan ella arribà al cofre li queien les llàgrimes.
“Ai, porteu-me pa, ai, porteu-me vi, és la meva germana petita!”
“No vull pa, no vull vi,vull només un petit taüt!”

WoO Nº33/30

All’ mein’ Gedanken/Tots els pensaments que tinc

Principi.- All’ mein’ Gedanken, die ich hab

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Viva i càlida (Lebhaft und  herzlich) en sol major

Per a veu i piano

Període Romàntic

All’ mein’ Gedanken

All’ mein Gedanken, die ich hab,
die sind bei dir,
du auserwählter ein’ger Trost,
bleib’ stets bei mir.
Du, du, du sollst an mich gedenken,
hätt’ ich aller Wunsch Gewalt,
von dir wollt’ ich nicht wenken.

Du auserwählter ein’ger Trost,
gedenk’ daran,
Leib und Gut das sollst du ganz
zu eigen han.
Dein, dein, dein will ich [beleiben]1,
du gibst mir Freud’ und hohen Mut
und kannst mir Leid vertreiben.

Die allerliebst und minniglich,
die ist so zart.
Ihres gleich in allem Reich
find’t man hart.
Bei dir, dir, dir ist kein Verlangen,
da ich von ihr scheiden sollt’,
da hätt’ sie mich umfangen.

Die werte Rein’, die ward sehr wein’n,
da das geschah,
du bist mein und ich bin dein,
sie traurig sprach.
Wann, wann, wann ich soll von dir weichen,
ich nie erkannt’ noch nimmermehr
erkenn’ ich dein geleichen.

Tots els pensaments que tinc

Tots els pensaments que tinc són només per a tu,
Tu escollida, únic conhort meu, resta sempre al meu costat.
Tu, tu has de pensar en mi, si tingués tot el poder de desitjar,
No voldria mai allunyar-me de tu.

Tu escollida, únic conhort meu, pensa en això,
El meu cos i els meus béns, tot ho podràs posseir.
Teu, teu, teu vull ser per sempre,
Tu em dones alegria i molt ànim
I pots foragitat de mi la pena.

La més encisadora i adorable, i tant tendra.
En tot el regne és difícil trobar-ne una semblant.
Estar al teu, teu, teu costat, no desitjo res més,
I quan em vaig haver de separar d’ella, aleshores m’abraçà.

La preuada i casta donzella plorà molt quan això s’esdevingué,
Tu ets meu i jo soc teva digué ella tristament.
Quan, quan, quan m’haig de separar de tu,
No he conegut ni mai més coneixeré un altre semblant a tu.

WoO Nº33/31  

Dort in den  Weiden steht ein Haus/Allà a la prada hi ha una casa

Principi.- Dort in den Weiden steht ein Haus

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Delicada i animada (Zierlich und lebhaft) en sol menor

Per a veu i piano

Període Romàntic

Dort in den Weiden steht ein Haus

Dort in den Weiden steht ein Haus,
da schaut die Magd zum Fenster ‘naus!
Sie schaut stromauf, sie schaut stromab:
ist noch nicht da mein Herzensknab’?
Der schönste Bursch am ganzen Rhein,
den nenn’ ich mein, den nenn’ ich mein!

Des Morgens fährt er auf dem Fluß,
und singt herüber seinen Gruß,
des Abends, wenn’s Glühwürmchen fliegt,
sein Nachen an das Ufer wiegt,
da kann ich mit dem Burschen mein
[beisammen]1 sein, [beisammen]1 sein!

Die Nachtigall im Fliederstrauch,
was sie da singt, versteh’ ich auch;
sie saget: übers Jahr ist Fest,
hab’ ich, mein Lieber, auch ein Nest,
wo ich dann mit dem Burschen mein
die Froh’st’ am Rhein, die Froh’st’ am Rhein!

Allà a la prada hi ha una casa

Allà a la prada hi ha una casa
En la que una noia esguarda des de la finestra!
Ella esguarda riu amunt i riu avall:
Encara no arriba el meu estimat?
El xicot més atractiu de tot el Rin
És el qui jo considero meu, considero meu!

Al matí ell navega per el riu,
I canta cap aquí la seva salutació,
Al vespre, quan volen les lluernes,
La seva barca atraca a la riba
I llavors puc estar amb el meu xicot junts, junts!

El rossinyol als lilàs,
El que allà canta jo ho entenc,
Diu: d’aquí a un any hi haurà una festa,
I jo també, amor meu, tindré un niu
On aleshores seré, amb el meu xicot,
La noia més feliç del Rin, la més feliç del Rin!

WoO Nº33/32

So will ich frisch und fröhlich sein/Jo vull ser trempat i alegre

Principi.- So wil ich frisch und fröhlich sein

Text.- Tradicinal Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Fresc i alegre (Frisch und frölich), en sol major

Per a veu i piano

Període Romàntic

So will ich frisch und fröhlich sein

So will ich frisch und fröhlich sein,
ich hoff’ mir soll’s gelingen
zu Dienst der Allerliebsten mein
will ich jetzt fröhlich singen;
mein Herz das ist in Freuden ganz,
wenn ich sie an tu’ blicken,
sie leuchtet als der Sonne Glanz,
möcht’ mit ihr tanzen einen Tanz,
mein Herz mit ihr’m verstricken.

Jetztund zu dieser Maienzeit
tut sich herzlich erfreuen
manch Blümlein auf der Heiden breit,
Trauern will ich auch scheuen
und freu’n der Allerliebsten mein,
der ich mich hab’ ergeben,
in ihrem Dienst fast emsig sein,
ich hoff’ sie wird noch eigen mein,
im Tod und auch im Leben.

Zartwunnigliches Jungfräulein,
Lasst mich der Treu geniessen,
Eur steter Diener will ich sein,
Euch in mein Herz verschliessen;
Mein G’blüt vor Freuden allzeit wacht,
Dazu mein G’müt und Sinne,
Mein Herz nach euch in Ehren tracht,
Ade, zu tausend gute Nacht,
Ihr seid mein’ Kaiserinne.

Jo vull ser trempat i alegre
Jo vull ser trempat i alegre,
I així espero que reeixiré
A ser el servidor de la meva estimada,
I ara vull cantar alegrament;
El meu cor s’omple de joia quan l’esguardo,
Ella brilla com l’esclat del sol,
Voldria ballar amb ella una dansa,
I entrellaçar el meu cor amb el seu.

Ara, en aquest temps de maig s’alegren de tot cor
Moltes flors al vast ermàs,
Vull deixar de banda la tristor
I alegrar-me per la meva estimada,
A qui m’he consagrat,
D’estar constantment al seu servei,
Espero que serà meva encara,
A la mort i també a la vida.

Tendra i dilecta donzella,
Deixeu-me gaudir de la fidelitat,
Vull ser el vostre assidu servidor, recloure-us al meu cor;
D’alegria vetlla tothora la meva sang
I, a més, el meu ànim i els meus sentits,
Amb veneració, el meu cor es deleix per vós,
Adéu, mil vegades bona nit, vós sou la meva emperadriu.

WoO Nº33/33 

Och Moder, ich well en Ding han!/Oh mare, jo vull tenir una cosa!

Principi.- Och Moder, ich well en Ding han!

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.- Viva i amb humor (Lebhaft und mit Laune) en mi major

Per a veu i piano

Període Romàntic

Och Moder, ich well en Ding han

Och Mod’r, ich well en Ding han!
“Wat för en Ding, ming Hetzenskind?”
En Ding, en Ding.
“Wells de dann e Pöppchen han?”
Nä, Moder, nä!
Ehr sitt kein gode Moder,
Ehr könnt dat Ding nit rode!
Wat dat Kind för’n Ding well han,
Dingderlingdingding!

Och Mod’r, ich well en Ding han!
“Wat för en Ding, ming Hetzenskind?”
En Ding, en Ding.
“Wells de dann e Ringelchen han?”
Nä, Moder, nä!
Ehr sitt kein gode Moder,
Ehr könnt dat Ding nit rode!
Wat dat Kind för’n Ding well han,
Dingderlingdingding!

Och Mod’r, ich well en Ding han!
“Wat för en Ding, ming Hetzenskind?”
En Ding, en Ding.
“Wells de dann a Kleidchen han?”
Nä, Moder, nä!
Ehr sitt kein gode Moder,
Ehr könnt dat Ding nit rode!
Wat dat Kind för’n Ding well han,
Dingderlingdingding!

Och Mod’r, ich well en Ding han!
“Wat för en Ding, ming Hetzenskind?”
En Ding, en Ding.
“Wells de dann eine Mann han?”
Jo, Moder, jo!
Ehr sitt en gode Moder,
Ehr künnt dat Ding wohl rode,
Wat dat Kind för’n Ding well han,
Dingderlingdingding!

Oh mare, jo vull tenir una cosa!
Oh mare, jo vull tenir una cosa!
“Què vols, filla estimada?”
Una cosa, una cosa.
“Vols potser una nina?”
No, mare, no!
Vós no sou una bona mare,
No voleu endevinar aquesta cosa!
Aquesta cosa que vol tant la vostra filla,
Cosa, coseta, cosa!

Oh mare, jo vull tenir una cosa!
“Què vols, filla estimada?”
Una cosa, una cosa.
“Vols potser un anell?”
No, mare, no!
Vós no sou una bona mare,
No voleu endevinar aquesta cosa!
Aquesta cosa que vol tant la vostra filla,
Cosa, coseta, cosa!

Oh mare, jo vull tenir una cosa!
“Què vols, filla estimada?”
Una cosa, una cosa.
“Vols potser un vestidet?”
No, mare, no!
Vós no sou una bona mare,
No voleu endevinar aquesta cosa!
Aquesta cosa que vol tant la vostra filla,
cosa, coseta, cosa!

Oh mare, jo vull tenir una cosa!
“Què vols, filla estimada?”
Una cosa, una cosa.
“Potser vols un marit?”
Sí, mare, sí!
Sou una bona mare,
Heu endevinat aquesta cosa,
Aquesta cosa que vol tant la vostra filla,
Cosa, coseta, cosa.

WoO Nº33/34 

We kumm’ ich dann de Pooz erenn?/Com aconseguiré passar per la porta?

Principi.- We kumm? Ich dann de Pooz ernn?

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Animada (Lebhaft), en la menor

Per a veu i piano

Període Romàntic

Wie komm’ ich denn zur Tür herein

Wie komm’ ich denn zur Tür herein,
sag’ du, mein Liebchen, sag’?

Nimm den Ring und zieh’ die Klink,
dann meint die Mutt’r es wär’ der Wind,
komm’ du, mein Liebchen komm’!

Wie komm’ ich denn vorbei dem Hund,
sag’ du, mein Liebchen, sag’?

Gib dem Hund ein gutes Wort,
dann geht er wied’r an seinen Ort,
komm’ du, mein Liebchen komm’!

Wie komm’ ich denn vorbei dem Feu’r,
sag’ du, mein Liebchen, sag’?

Schütt ein bißchen Wasser drein,
dann meint die Mutt’r es regnet ‘rein,
komm’ du, mein Liebchen, komm’!

Wie komm’ ich denn die Trepp’ hinauf,
sag’ du, mein Liebchen, sag’?

Nimm die Schuh’ nur in die Hand
und schleich’ dich leis’ entlang der Wand,
komm’ du, mein Liebchen, komm’!

Com aconseguiré passar per la porta?

Com aconseguiré passar per la porta?
Digues-me, estimada, digues-me!

Agafa l’argolla i descorre el forrellat;
Així la mare pensarà que va ser el vent.
Vine, estimat, vine!

Però, com aconseguiré passar el gos?
Digues-me, estimada, digues-me!

Digues-li al gos una paraula afectuosa;
Així ell tornarà al seu lloc.
Vine, estimat, vine!

I després, com aconseguiré passar el foc?
Digues-me, estimada, digues-me!

Tira una mica d’aigua;
Llavors, la meva mare pensarà que plou a dins.
Vine, estimat, vine!

Després, com podré pujar les escales?
Digues-me, estimada, digues-me!Porta les teves sabates a la mà
I lliscar-te amb sigil enganxat a la paret.
Vine, estimat, vine!

WoO Nº33/35 

Soll sich der Mond nicht heller scheinen/Si la lluna no brilla més clara

Principi.- Soll sich der Mond nicht heller scheinen

Text.- Friedrich Wilhelm Arnold

Indicació de temps.- Caminant i amb una expressió càlida (Gehend und mit herzlichem Ausdruck) ,  en fa sostingut menor

Per a veu i piano

Període Romàntic

Soll sich der Mond nicht heller scheinen

“Soll sich der Mond nicht heller scheinen,
Soll sich die Sonn’ nicht früh aufgehn,
So will ich diese Nacht gehn freien,
Wie ich zuvor auch hab’ getan.”

Als er wohl auf die Gasse trat,
Da fing er an ein Lied und sang,
Er sang aus schöner, aus heller Stimme,
Daß sein fein’s Lieb zum Bett aussprang.

“Steh still, steh still, mein feines Lieb,
Steh still, steh still und rühr dich nicht,
Sonst weckst du Vater, sonst weckst du Mutter,
Das ist uns beiden nicht wohlgetan.”

“Was frag’ ich nach Vater, was frag’ ich nach Mutter,
Vor deinem Schlaffenster muß ich stehn,
Ich will mein schönes Lieb anschauen,
Um das ich muß so ferne gehn.”

Da standen die zwei wohl beieinander
Mit ihren zarten Mündelein,
Der Wächter blies wohl in sein Hörnelein,
Ade, es muß geschieden sein.

Ach, Scheiden, Scheiden über Scheiden,
Scheiden tut meinem jungen Herzen weh,
Daß ich mein schön Herzlieb muß meiden,
Das vergeß’ ich nimmermehr.

Si la lluna no brilla més clara
“Si la lluna no brilla més clara,
Si el sol no surt més d’hora,
Aleshores me’n aniré a festejar,
Com sempre ho he fet abans.”

Quan ell sortí al carrer
Entonà una cançó i cantà,
Cantà amb una veu tan bonica i clara
Que la seva dolça estimada saltà del llit.

“No facis soroll, no facis soroll, estimada meva,
No facis soroll, no facis soroll i no et belluguis,
Sinó despertaràs el pare, sinó despertaràs la mare,
I això no és convenient per a nosaltres.”

“Què m’importa el teu pare, què m’importa la teva mare,
Haig de restar davant la finestra de la teva cambra,
Vull contemplar la meva bella enamorada,
Per això he vingut de tan lluny.”

I així restaren tots dos junts
Amb les seves tendres boquetes,
Llavors el vigilant va fer sonar la seva corneta,
Adéu, me’n haig d’anar.

Ai, separar-se, separació darrere separació,
La separació fa mal al meu jove cor,
Que hagi de deixar la meva bella estimada,
Això no ho oblidaré mai

Volum 6

WoO Nº33/36

Es wohnet ein Fiedler/Hi viu un violinista

Principi.- Es wohnet ein Fiedler zu Frankfurt am Main

En clau de fa menor

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Animat, però no massa ràpid (Lebhaft, doch nicht zu rasch), en la menor

Llibretista.- Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Es wohnet ein Fiedler

Es wohnet ein Fiedler zu Frankfurt am Main,
der kehret von lustiger Zeche heim;
und er trat auf den Markt, was schaut er dort?
Der schönen Frauen schmausten gar viel’ an dem Ort.

“Du bucklichter Fiedler, nun fiedle uns auf,
wir wollen dir zahlen des Lohnes vollauf!
Einen feinen Tanz, behende gegeigt,
Walpurgis Nacht wir heuer gefeir’t!”

Der Geiger strich einen fröhlichen Tanz,
die Frauen tanzten den Rosenkranz,
und die erste sprach: “mein lieber Sohn,
du geigtest so frisch, hab’ nun deinen Lohn!”

Sie griff ihm behend’ unter’s Wams sofort,
und nahm ihm den Höcker vom Rücken fort:
“so gehe nun hin, mein schlanker Gesell,
dich nimmt nun jedwede Jungfrau zur Stell’.”

Hi viu un violinista

Hi ha un violinista a Frankfurt del Main,
Torna a casa de beure alegre;
I va entrar al mercat, què hi va veure?
Les belles dones feien molt de festa al lloc.

“Violinista geperut, ara toca per nosaltres,
Volem pagar-te el teu sou íntegrament!
Un bon ball, interpretat amb destresa,
Aquest any estem celebrant la Nit de Walpurgis!”

El violinista va tocar un ball alegre,
Les dones ballaven el rosari,
I el primer va dir: “Fill meu estimat,
Has tocat el violí tan recentment, ara tens la teva recompensa!”

Ràpidament es va posar sota el seu jubón,
I li va treure la gepa de l’esquena:
“Així que vés ara, el meu esvelt company,
Ara cada verge ocuparà el teu lloc

WoO Nº33/37

Du mein einzig Licht/Tu, la meva única llum

Principi.- Du mein einzig Licht

Text.- Friedrich Wilhelm Arnold

Indicació de temps.- Fort i força animat (Kráftig und ziemlich lebhaft) en fa sostingut menor

Per a veu i piano

Període Romàntic

Du mein einzig Licht

Du mein einzig Licht,
Die Lilj und Ros hat nicht,
Was an Farb und Schein
Dir möcht ähnlich sein,
Nur daß dein stolzer Mut
Der Schönheit unrecht thut.

“Trennen wollten wir uns?
Wähnten wir es klug und gut?
Da wir es thaten,
Warum schröckte, wie Mord,
Uns die That?”

Meine Heimat du,
Von [solcher]1 Lust und Ruh
Ist der Himmel gar
Wie die Erde bar.
Nur daß dein strenges Wort
Mich [wehrt]2 vom süßen Port.

“Ach! Wir kennen uns wenig,
Denn es waltet ein Gott in uns.”

Alle Vöglein hier
samt ihrer Melodie
jubilierten nicht
ohn’ der Liebe Pflicht
und würden nicht erfreut
durch diese Frühlingzeit.

Darum Liebster laß
uns beid ohn’ Unterlaß
reden Tag und Nacht
von der Liebe Macht.
Das schafft dem Herzen Freud,
vertreibt mit Lust die Zeit.

Tu, la meva única llum
Tu, la meva única llum,
Els lliris i les roses no tenen ni el color ni l’esclat
Que es poguessin comparar als teus.
Només el teu posat altiu
No fa justícia a la teva bellesa.

“Ens volíem separar?
Pensàvem que era sensat i convenient?
Aleshores, quan ho vàrem fer,
Per què aquesta acció ens va espaordir com un crim?”

Tu ests la meva pàtria, el goig i el repòs de la qual,
Fins el cel i la terra n’estan desproveïts.
Només les teves severes paraules
Em priven d’aquest dolç recés.

“Ai, ens coneixem poc, car un déu regna en nosaltres.”

Tots els ocellets aquí, amb llurs melodies,
No es gaubarien pas sense el dictat de l’amor,
I tampoc s’alegrarien al temps de primavera.

Així doncs, amor meu, tots dos, sense parar,
Parlem dia i nit del poder de l’amor.
Això dóna joia al cor
I fa passar el temps amb goig.

WoO Nº33/38  

Des Abens kann ich nicht schlafen gehn/Al vespre no em puc adormir

Principi .- Des Abens kann ich nicht schlafen gehn

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.- No massa lent, emocionat,(Nicht zu langsam, errgt) en la menor

Per a veu i piano

Període Romàntic

Des Abends kann ich nicht schlafen gehn

Des Abends kann ich nicht schlafen gehn,
Zu meiner Herzliebsten muß ich gehn,
Zu meiner Herzliebsten muß ich gehn,
Und sollt’ ich an der Tür bleiben stehn,
Ganz heimelig!

»Wer ist denn da? Wer klopfet an,
Der mich so leis aufwecken kann?«
Das ist der Herzallerliebste dein,
Steh auf, mein Schatz, und laß mich ein,
Ganz heimelig!

Wenn alle Sterne Schreiber gut,
Und alle Wolken Papier dazu,
So sollten sie schreiben der Lieben mein,
Sie brächten die Lieb’ in den Brief nicht ein,
Ganz heimelig!

Ach, hätt’ ich Federn wie ein Hahn
Und könnt’ ich schwimmen wie ein Schwan,
So wollt’ ich schwimmen wohl über den Rhein,
Hin zu der Herzallerliebsten mein,
Ganz heimelig!

Al vespre no em puc adormir

Al vespre no em puc adormir,
A casa de l’estimada haig d’anar,
A casa de l’estimada haig d’anar,
Encara que hagi de restar a la porta, d’amagatotis!

“Qui hi ha? Qui truca, qui em pot despertar tan gentilment?”
És el teu enamorat,
Lleva’t, tresor meu, i deixa’m entrar, d’amagatotis!

Si totes les estrelles fossin bones escrivents,
I tots els núvols de paper,
I haguessin d’escriure sobre el meu amor,
No cabria pas en una sola carta, d’amagatotis!

Ai, si tingués plomes com un gall i podés nedar com un cigne,
Travessaria nedant el Rin
Per anar a veure la meva estimada, d’amagatotis!

WoO Nº33/39 

Schöner Augen schönen Strahlen/Formosos ulls, bell esclat

Principi.- Schöner Augen schönen Strahlen

Text.- Tradicinal Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Caminant i amb expressió viva (Gehen und mit lebhaftem Ausdruck) en do major

Llibretista.-Tradicional Alemany

Per a veu i piano

Període Romàntic

Schöner Augen schönen Strahlen

Schöner Augen schöne Strahlen,
schöner rother Wangen Prahlen;
schöne rothe Lippen,
schöne Marmorklippen
liebt mein Gesicht.

Unter diesen Schönen allen
hat mir Eine nur gefallen;
aber ihretwegen
Fesseln anzulegen,
das thu’ ich nicht.

Ich will stets in Freiheit bleiben,
meine Zeit in Lust vertreiben,
auch in jungen Jahren
mein Herz wohl bewahren
vor Liebespein.

Fahre hin, du falsche Seelen,
ich will mich nicht um dich quälen,
willst du mich nicht lieben,
sondern nur betrüben,
bleib wo du bist.

Jetzt hab’ ich mir vorgenommen
nimmermehr zu dir zu kommen,
denn du bist von Flandern,
liebst Ein’n um den Andern,
drum hass’ ich dich.

Wer kann denken, wie es schmerzet,
wenn ein Andrer mit ihr scherzet,
mit den Augen zielet,
mit den Lippen spielet,
mir zum Verdruß.

Formosos ulls, bell esclat

Formosos ulls, bell esclat,
Orgull de belles galtes rosades,
Bells llavis vermells, belles dents de marbre
Plauen al meu esguard.

D’entre totes aquestes precioses,
Només una dona m’ha agradat;
Però per amor d’ella, posar-me cadenes, això no ho faré.

Vull ser sempre lliure, passar el meu temps en el plaer,
I també, en els meus anys de joventut, preservar el meu cor
De les penes de l’amor.

Vés-te’n, tu caragirat, no vull patir per tu,
Si no em vols estimar i només fer-me afligir, resta allà on ets.

Ara he decidit de no tornar-te a veure,
Car tu ets de Flandes,
Estimes un darrere l’altre i per això et detesto.

Qui es podria pensar el mal que fa
Quan un altre es diverteix amb ella, es fixa en els seus ulls,
Juga amb els seus llavis, per a la meva desplaença.

WoO Nº33/40 

Ich weiss mir’n Maidlein/Conec una noia bella i elegant

Principi.- Ich weiss mir’n Maidlein  hübsch und fein

Text.- Tradicinal Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Inquiet i secret (Unruhig bewegt und heimlich) en la menor

Per a veu i piano

Període Romàntic

Ich weiß mir’n Mädchen hübsch und fein

Ich weiß [mir’n Mädchen]1 hübsch und fein,
hüt du dich!
Es kann wohl falsch und freundlich sein,
hüt du dich!
Vertrau ihr nicht, sie narret dich!

Sie hat zwei Äuglein, die sind [braun]2,
hüt du dich!
Sie werd’n dich überzwerch anschaun,
hüt du dich!
Vertrau ihr nicht, sie narret dich!

Sie hat ein licht goldfarbenes Haar,
hüt du dich!
Und was sie red’t, das ist nicht wahr,
hüt du dich!
Vertrau ihr nicht, sie narret dich!

Sie hat zwei Brüstlein, die sind weiß,
Hüt du dich!
Sie leg s’ hervor nach ihrem Fleiß
hüt du dich!
Vetrau ihr nicht, sie narret dich!

Sie [gibt dir’n Kränzlein]3 fein gemacht,
hüt du dich!
Für einen Narr’n wirst du geacht,
hüt du dich!
Vetrau ihr nicht, sie narret dich!

Conec una noia bella i elegant

Conec una noia bella i elegant, compte!
Ella pot ser falsa o amistosa, compte!
No et refiïs d’ella, t’està enganyant!

Ella té dos ulls que són bruns, compte!
Ells t’esguardaran de reüll, compte!
No et refiïs d’ella, t’està enganyant!

Ella té uns cabells color d’or, compte!
I el que diu no és veritat, compte!
No et refiïs d’ella, t’està enganyant!

Ella té dos pits que són blancs, compte!
Amb zel els fa ressortir, compte!
No et refiïs d’ella, t’està enganyant!

Si ella et dóna una garlanda ben feta, compte!
Et prendran per un neci, compte!
No et refiïs d’ella, t’està enganyant!

WoO Nº33/41 

Es steht ein  Lind/Hi ha un til·ler a aquella vall

Principi.- Es steht ein Lind in jenem Thal

Text.- Friedrich Wilhelm Arnold Tradicional Alemany

Indicació de temps.- Delicat i expressiu (Zart und ausdrucksvoll) en do major

Per a veu i piano

Període Romàntic

Es steht ein’ Lind’ in jenem Tal

Es steht ein’ Lind’ in jenem Tal,
ach Gott, was tut sie da?
Sie will mir helfen trauren, trauren,
daß ich mein’ Lieb’ verloren hab’,
daß ich mein’ Lieb’ verloren hab’.

Es sitzt ein Vöglein auf dem Zaun,
ach Gott, was tut es da?
Es will mir helfen klagen, klagen,
daß ich mein’ Lieb’ verloren hab’,
daß ich mein’ Lieb’ verloren hab’.

Es quillt ein Brünnlein auf dem Plan,
ach Gott, was tut es da?
Es will mir helfen weinen, weinen,
daß ich mein’ Lieb’ verloren hab’,
daß ich mein’ Lieb’ verloren hab’.

Hi ha un til·ler a aquella vall

Hi ha un til·ler a aquella vall
Ai Déu, què hi fa allà?
M’ajudarà en el meu desconsol, desconsol,
Car he perdut el meu amor,
Car he perdut el meu amor.

Hi ha un ocellet al tancat,
Ai Déu, què hi fa allà?
M’ajudarà a plànyer-me, plànyer-me,
Car he perdut el meu amor,
Car he perdut el meu amor.

Una petita font raja a la plana,
Ai Déu, què hi fa allà?
M’ajudarà a plorar, plorar,
Car he perdut el meu amor,
Car he perdut el meu amor.

WoO Nº33/42  

In stiller Nacht/En la nit tranquil·la, a la primera vetlla

Principi.- In stiller  Nacht, zur ersten Wacht

Text.- Friedich von Spee Tradicional Alemany

Indicació de temps.-Lent (Langsam)  en mi major

Per a veu i piano

Període Romàntic

In der stillen Nacht, bei der ersten Wache

In der stillen Nacht, bei der ersten Wache
Eine Stimme begann sich zu beschweren,
Der Wind war in dieser Nacht süß und sanft,
Trägte den Klang zu mir.
Von Bitterkeit und Traurigkeit
Hat mein Herz zum Schmelzen gebracht,
Die Blüten sind klein, sauber und voller Tränen
Ich musste alles sprühen, was ich tat.

Der schöne Mond will untergehen,
Ist vor Kummer fast verschwunden,
Die Sterne, sie gehen aus,
Sie wollen mit mir weinen.
Kein Vogelgezwitscher und kein fröhliches Gedränge
Geräusche in der Luft oben,
Das Spiel, sanftmütig, trauert mit mir
Auf Felsen und in Schluchten.

En la nit tranquil·la, a la primera vetlla

En la nit tranquil·la, a la primera vetlla,
Una veu començà a plànyer-se,
Dolç i suau, el vent de la nit,
Em portà el ressò.
De l’acerba pena i tristor,
Es desfeu el meu cor,
Amb llàgrimes pures vaig arrosar totes les petites flors.

La formosa lluna es vol amagar
I de la pena no brillar mai més,
Les estrelles afebleixen llur esclat,
Elles volen plorar amb mi.
Cap cant d’ocell ni so de joia se senten a l’aire,
Les bèsties salvatges també s’afligeixen amb mi al rocam i a les afraus.

Volum 7

WoO Nº33/43   

Es stunden drei Rosen/Hi ha tres roses en una branca

Principi.- Es stunden drei Rosen auf einem Zweig

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Veu i SATB

Indicació de temps.- Andante, en fa major

Període Romàntic

Es stunden drei Rosen auf einem Zweig

1. Es stunden drei Rosen auf einem Zweig,
Schön ist der Sommer;
Drauf sang eine Nachtigall anmutreich;
Schön ist der Sommer!1

2. Und unter dem blühenden Rosenbaum,
Da lag eine Feine in tiefem Traum;

3. Der Ritter kam wohl durch den Wald,
Mein Rößlein, was machst du so plötzlich Halt?

4. Was schimmert Rotes durchs grüne Gras?
Als ob es Rosen in ihrer Pracht?

5. Was blinket daneben wie lichtes Gold?
Es sind wohl Locken krausgekrollt;

6. Die Feine liegt da ohn’ Gewand –
Wie sie der Himmel erschaffen hat.

7. Der Ritter meint da zu vergehn
Hat nimmer solch herrlich Weib gesehn

8. Der Ritter sinkt wohl auf den Grund
Und küßt der Feinen ihren Mund

9. Er küßt ihn herzlich, küßt ihn sacht
Bis daß die Feine vom Schlaf erwacht

10. O Ritter, o Räuber, o weh dein Kuß!
Daß ich nun immer weinen muß!

11. O Ritter, o Falscher, was hast du getan?
Mein Ehr mir genommen, du böser Mann!

12. O Maid so schön, o Maid so hold;
Ich weiß es selbst nicht, was ich gewollt!

13. Deine Schönheit hat so große Gewalt,
Da hat mein Herz nicht Stütz und Halt.

14. Verziehen sei mein Begegnen dir,
Doch künde du nie, was du genossen hier.

15. Und sprächest du nur ein einziges Wort,
So muß ich von dir auf immer fort,

16. Der Ritter ging durch den Königsgart,
Die Königin schaut vom Söller herab.

17. Mein Ritter, du gehest aus und ein,
Verstehest nicht meine Äugelein!

18. Mein Ritter, du meiner Augen Licht,
Was herzest du mich und küssest mich nicht?

19. Ich herze und küsse kein ander Weib,
Als der ich verlobet auf ewige Zeit.

20. Hast du dich verlobet auf ewige Zeit,
Sag an in welcher Halle die Maid?

21. Die Maid sie wohnet in keiner Hall,
Unterm Rosenbusch im grünen Wald;

22. Der Ritter ging unter die Rosen oft,
Die war da nimmer, auf die er hofft

23. Und hab ich verloren mein höchstes Gut,
So will ich verderben mit Gut und Blut!

24. Er sitzet zu Roß, springt auf den Stein
Er wollte sich stürzen ins Meer hinein.

25. Halt an mein Ritter, mein Lieber, halt,
Die Feine harrt dein im Rosenwald!

26. Dein schnelles Wort hast du gebüßt,
Die Braut auf ewig dein eigen ist!

Hi ha tres roses en una branca

1. Hi ha tres roses en una branca,
L’estiu és bonic;
Aleshores un rossinyol va cantar amb gràcia;
L’estiu és bonic!
I sota el roser florit,
Allà jeia una bella dona en un somni profund;

El cavaller va venir pel bosc,
El meu cavaller, per què t’atures tan de sobte?

Quin vermell brilla a través de l’herba verda?
Com si es tractés de roses en la seva esplendor?

Què parpelleja al seu costat com l’or brillant?
Els rínxols probablement estan arrissats;

El bo es troba allà sense roba –
Com els va crear el cel.

El cavaller creu que morirà
Mai havia vist una dona tan bella

El cavaller probablement s’enfonsa al fons
I besar la boca del delicat

El fa un petó calent, el besa suaument
Fins que la fina es desperta del son

Oh cavaller, oh lladre, oh lamentable és el teu petó!
Que sempre he de plorar ara!

Oh cavaller, oh fals, què has fet?
Treu el meu honor, malvat!

Oh donzella tan bella, oh donzella tan bella;
No sé ni què volia!

La teva bellesa té tant poder,
El meu cor no té suport ni suport allà.

La meva trobada amb tu és perdonada,
Però mai digueu què us va agradar aquí.

I si només diguessis una paraula,
Així que t’he de deixar per sempre,

El cavaller va passar pel jardí del rei,
La reina mira cap avall des del balcó.

Cavaller meu, entres i surts,
No entengueu els meus ulls petits!

Cavaller meu, ets la llum dels meus ulls,
Per què m’estimes i no em fas un petó?

No estimo ni beso cap altra dona,
Com estic compromès per l’eternitat.

Has estat promès per sempre,
Digues-me a quina sala és la minyona?

La donzella no viu en cap saló,
Sota el roser al bosc verd;

El cavaller anava sovint entre les roses,
El que esperava no hi va ser mai

I he perdut la meva possessió més gran,
Aleshores destruiré la meva propietat i la meva sang!

S’asseu al seu cavall i salta sobre la pedra
Volia llançar-se al mar.

Atura, cavaller meu, estimat, para,
La bona t’espera al Rosenwald!

Has pagat la teva paraula ràpida,
La núvia és teva per sempre!

WoO Nº33/44  

Dem Himmel will ich klagen/Em vull plànyer al cel

Principi.- Dem Himmel will ich flagen

Text.- Tradicinal Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Veu i SATB

Indicació de temps.- Andante, en re menor

Període Romàntic

Dem Himmel will ich klagen

Dem Himmel will ich klagen,
Mein Liebblaublümelein!
Mein Leiden und mein Zagen,
Mein Liebblaublümelein!
Das mir das Herz abbricht,
Es muß geschieden sein!
Das mich zu Grabe bringt!
Es muß geschieden sein!

Den Lieben muß ich meiden,
Mein Liebblaublümelein!
Und den ich nicht kann leiden,
Mein Liebblaublümelein!
Muß ich zu Lieb umfahn,
Es muß geschieden sein!
O Gott, was hab’ ich getan!
Es muß geschieden sein!

Wie ich es auch will machen,
Mein Liebblaublümelein!
Doch alle mich verachten,
Mein Liebblaublümelein!
Wie lieb ich’s allen bot,
Es muß geschieden sein!
Sie drohen mir den Tod,
Es muß geschieden sein!

Gilts denn um Liebe sterben,
Mein Liebblaublümelein!
So will ich gern verderben,
Mein Liebblaublümelein!
Mein Herz, zu guter Nacht,
Es muß geschieden sein!
An dein Herzlieb gedacht.
Es muß geschieden sein!

Em vull plànyer al cel

Em vull plànyer al cel,
La meva petita flor blava!
De les meves penes, de les meves angoixes,
La meva petita flor blava!
Que això em partiria el cor, havia de succeir!
Que això em portaria a la tomba, havia de succeir!

Haig de deixar l’estimat,
La meva petita flor blava!
I el que no puc sofrir,
La meva petita flor blava!
Haig de defugir l’amor, havia de succeir!
Oh Déu, què he fet!
Havia de succeir!

Tant és el que faci,
La meva petita flor blava!
Tots em menyspreen,
La meva petita flor blava!
Quan gentilment els imploro, havia de succeir!
M’amenacen amb la mort, havia de succeir!

Si cal morir per l’amor,
La meva petita flor blava!
De grat perdré la vida,
La meva petita flor blava!
Bona nit, cor meu, havia de succeir!
En record de l’amor del teu cor, havia de succeir!

WoO Nº33/45

Es sass ein schneeweiss Vögelein/Hi havia un ocellet blanc com la neu

Principi.- Es sass ein schneeweiss Vögelein

Text.- Friedrich Wilhelm Arnold

Veu i SATB

Indicació dee temps.-Allegretto , en la menor

Període Romàntic

Es saß ein schneeweiß Vögelein

Es saß ein schneeweiß Vögelein
Auf einem Dornenbäumelein,
In der Lenzeszeit!
Auf einem Dornenbäumelein,
Auf grün’ Heid’!

“Sag, willst du wohl mein Bote sein?”
Jawohl, dein Bote will ich sein,
In der Lenzeszeit!
Jawohl, dein Bote will ich sein,
Auf grün’ Heid’!

Es nahm den Brief in seinen Mund,
Flog fort, hin durch des Waldes Grund,
In der Lenzeszeit!
Flog fort, hin durch des Waldes Grund,
Auf grün’ Heid’!

Zu Liebchens Türe hin es flog,
“Schläfst, wachst du oder bis du fort?”
In der Lenzeszeit!
“Schläfst, wachst du oder bis du fort?”
Auf grün’ Heid’!

“Ich schlafe nicht, ich wache nicht,
Ich bin getraut seit Jahreszeit”
In der Lenzeszeit!
“Ich bin getraut seit Jahreszeit”
Auf grün’ Heid’!

“Bist du getraut seit Jahreszeit,
Mich dünkt es eine Ewigkeit”
In der Lenzeszeit!
“Ich bin getraut seit Jahreszeit”
Auf grün’ Heid’!

Hi havia un ocellet blanc com la neu

Hi havia un ocellet blanc com la neu damunt d’un esbarzer,
Al temps de primavera!
Damunt d’un esbarzer, al verd ermàs!

“Digues, vols ser el meu missatger?”
D’acord, seré el teu missatger, al temps de primavera!
D’acord, seré el teu missatger, al verd ermàs!

Prengué la carta a la seva boca,
I marxà volant a través del bosc, al temps de primavera!
I marxà volant a través del bosc, al verd ermàs!

Volà fins la porta de l’estimada.
“Dorms, vetlles o te’n has anat?”
Al temps de primavera!
“Dorms, vetlles o te’n has anat?”
Al verd ermàs!

“No dormo, no vetllo, estic casada de fa una temporada.”
Al temps de primavera!
“Estic casada de fa una temporada.” Al verd ermàs!

“Si estàs casada de fa una temporada, això em sembla una eternitat.”
Al temps de primavera!
“Estic casada de fa una temporada.”
Al verd ermàs!

WoONº 33/46    

Es war einmal ein Zimmergesell/Hi havia un oficial fuster

Principi.- Es war einmal ein Zimmergesell

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Veu i SATB

Indicació de temps.- Allegro non troppo, en la menor

Període Romàntic

Es war einmal ein Zimmergesell

Es war einmal ein Zimmergesell,
War gar ein jung frisch Blut,
Er baut dem jungen Markgraf ein Haus;
Zweifle nicht, mein Schatz, mein Kind,
Er baut dem jungen Markgraf ein Haus
Sechshundert Laden hinaus.

Und als das Haus gebauet war,
Legt er sich nieder und schlief,
Da kam des jungen Markgrafen Weib,
Zum zweiten und dritten und rief:

“Steh auf, steh auf, du Zimmergesell,
Denn es ist an der Stund’,
Hast du so wohl gebauet das Haus,
So küß mir meinen Mund!”

Ach nein, ach nein, Markgräfin fein
Das wär uns beiden ein Schand
und wenn’s der Markgraf wohl erführ
Müßt ich ja meiden das Land.

Und da sie Beide zusammen war’n
Vermeinten, sie waren allein
Da schlich eine falsche Magd daher
Zum Schlüsselloch schaut sie ein.

“Ach edler Herr, ach edler Herr,
Groß Wunder dieser Stund
Da küßt der junge Zimmergesell
Der Gräfin ihren Mund.”

“Und hat er geküßt meine schöne Frau
Des Todes muß er sein,
Ein´n Galgen soll er sich selber baun
Zu Schafhausen draus am Rhein.”

Und als der Galgen gebauet war
Sechshundert Laden hinaus,
Von lauter Silber und Edelstein,
Steckt er darauf einen Strauß.

Und als die Markgräfin das vernahm,
Gen Schaffhausen ritt sie schnell,
Da stieg die Leiter eben hinan
Der jung frisch Zimmergesell.

“Ihr Herrn und käm die Markgräfin
Voor euer Bettchen zu stahn,
Würdet ihr sie halsen und küssen,
Oder würdet sie lassen gahn?”

Sie sprachen: Und käm die Markgräfin
Vor unser bettchen gegahn,
Wir wollten sie halsen und küssen
Und wollten sie freundlich umfahn.

“Wolltet ihr sie halsen und küssen
Und wolltet sie freundlich umfahn,
So hat auch der jung frisch Zimmergesell
So Arges nicht getan.”

Da sprach der Markgraf selber wohl:
“Wir wollen ihn leben lahn,
Ist Keiner doch unter uns allen hier,
Der dies nicht hätte getan.”

Was zog er aus der Tasche heraus
Wohl hundert Goldkronen rot
Geh mir nur aus dem Land hinaus
Findst überall dein Brot.

Und als er hinaus gezogen war,
Da ging er üb’r die Heid’,
Da steht dei junge Markgräfin
In ihrem schneeweissem Kleid.

Was zog aus ihrer Tasche schnell?
Vielhundert Stücke Gold:
“Nimm’s hin, du schöner Junggesell,
Nimm’s hin zu deinem Sold.”

“Und wenn dir Wein zu sauer ist,
So trink du Malvasier,
Und wenn mein Mündlein dir süßer ist,
So komme wieder zu mir!”

Hi havia un oficial fuster

Hi havia un oficial fuster,
Era un xicot jove i ben plantat,
Ell construïa una casa per al jove marquès;
No ho dubtis pas, tresor meu, criatura meva,
Construïa una casa per al jove marquès amb sis-cents taulons.

I quan la casa s’acabà de construir,
S’ajagué al llit i es posà a dormir,
Aleshores arribà la jove esposa del marquès
I el cridà dues i tres vegades:

“Lleva’t, lleva’t, tu oficial fuster, car ja és hora,
Tu has construït molt bé la casa
I, així, besa’m a la boca!”

Ai no, ai no, distingida marquesa,
Per ambdós seria una infàmia,
I si se’n assabentés el marquès,
Hauria de deixar el país.

 I mentre tots dos eren junts creient que estaven sols,
Una pèrfida criada s’esquitllà de puntetes
I els observà pel forat del pany.

“Ai noble senyor, ai noble senyor,
Gran meravella fou l’instant
En què el jove oficial fuster
Besà la boca de la marquesa.”

“Doncs si ha besat la meva bella esposa serà condemnat a mort,
Ell mateix es construirà el patíbul a Schaffhausen, prop del Rin.”

I quan el patíbul fou construït amb sis-cents taulons,
Hi posà damunt un pomell de pur argent i pedres precioses.

I quan se’n assabentà la marquesa
Cavalcà rabent vers Schaffhausen,
I pujà tot just l’escala amunt
Vers el jove i ben plantat oficial fuster.

“Senyors, si la marquesa
Vingués davant del vostres llits,
la voldríeu acaronar i besar o la deixaríeu anar?”

Ells digueren: si la marquesa
vingués davant del nostres llits l’acaronaríem i la besaríem
I l’abraçaríem afablement.

“L’acaronaríeu i la besaríeu i l’abraçaríeu afablement,
Així el jove oficial fuster no ha fet res de dolent.”

 Aleshores, el mateix marquès digué:
“Li perdonarem la vida si cap dels aquí presents
No hagués fet la mateixa cosa.”

Es tragué de la butxaca cent corones d’or i digué:
Vés-te’n fora del país i guanya’t el pa arreu.

I quan ell hagué marxat, caminant per la prada
Es trobà amb la jove marquesa
En el seu vestit blanc com la neu.

Què es tragué ella prest de la butxaca?
Molts centenars de peces d’or:
“Pren-les, tu formós oficial fuster,
Pren-les com la teva retribució.”

“I si trobes el vi massa agre beu malvasia,
I si t’és més dolça la meva boca, torna al meu envers!”

WoO Nº33/47   

Es ging sich uns’re Fraue/Li va passar a la nostra dona

Principi.- Es ging sich uns’re Fraue

Text.- Tradicinal Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Veu i SATB

Indicació de temps.- Andante con moto, en la menor

Periode Romàntic

WoO Nº33/48  

Nachtigall , sag’ was für Grüs/Rossinyol digues, per què la teva salutació

Principi.- Nachtigall , sag’ was für Grüs

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer_ Zuccalmaglio

Veu contral i SATB

Indicació de temps.-Andante sostenuto, en re menor

Període Rmàntic

Nachtigall , sag’ was für Grüs

Nachtigall, sag, was für Grüß’,
Was ist dein Gesang so süß?
So schaurig, so schaurig!
Bald thut wohl mir dein Gesang,
Und wird’s mir im Herzen bang!
So schaurig, so schaurig!

Wie es tönet durch den Wald,
Fließt die Thräne von der Wang’.
So schaurig, so schaurig!
In dem Herzen ringt die Noth
So als wär’ es gar der Tod!
So schaurig, so schaurig!

Nachtigall, so wundersam,
Sprich in Jesu Christi Nam’:
So schaurig, so schaurig!
Wie solch Singen möglich ist?
Und verkünde, wer du bist!
So schaurig, so schaurig!

Der du bist, das war ich einst,
Meine Sünd’ ist nicht die kleinst’,
So schaurig, so schaurig!
Wart bis auf den jüngsten Tag
Auf mein Urtheil mit der Klag’.
So schaurig, so schaurig!

Rauschend fliegt der Vogel fort,
Warnt bald hier und warnt bald dort;
So schaurig, so schaurig!
Wer vernommen den Gesang,
Der wird nicht mehr leben lang’.
So schaurig, so schaurig!

Rossinyol digues, per què la teva salutació

Rossinyol digues, per què la teva salutació,
Per què el teu cant és tan dolç?
Tan esfereïdor, tan esfereïdor!
Adés el teu cant em dóna benestar,
Adés em dóna l’ànsia al cor!
Tan esfereïdor, tan esfereïdor!

Mentre ressona a través del bosc
Em cauen llàgrimes per les galtes.
Tan esfereïdor, tan esfereïdor!
Al meu cor es debat el destret
Com si fos la mateixa mort!
Tan esfereïdor, tan esfereïdor!

Rossinyol, tan meravellós,
Parla en nom de Jesucrist:
Tan esfereïdor, tan esfereïdor!
Com és possible cantar així?
I fes-me saber, qui ets tu!
Tan esfereïdor, tan esfereïdor!

Qui tu ets, jo ho vaig ser una vegada,
Els meus pecats no són pas petits.
Tan esfereïdor, tan esfereïdor!
Espero el judici final
Amb la meva sentència acusadora.
Tan esfereïdor, tan esfereïdor!

Amb un brogit d’ales s’envola l’ocell,
Adés arriba aquí, adés arriba allà.
Tan esfereïdor, tan esfereïdor!
El qui escolta el seu cant
No viurà pas molt de temps.
Tan esfereïdor, tan esfereïdor!

WoO Nº33/49 

Verstohlen geht der Mond auf/Furtiva, surt la lluna

Principi.- Verstohlen geht der Mond auf

Text.- Tradicional Alemany

Editor. Kretzschmer- Zuccalmaglio

Veu i SATB

Indicació de temps.-Andante, en la menor

Període Romàntic

Verstohlen geht der Mond auf

Verstohlen geht der Mond auf,
Blau, blau Blümelein!
Durch Silberwölkchen führt sein Lauf;
Rosen im Tal, Mädel im Saal, o schönste Rosa!

Er steigt die blaue Luft hindurch,
Blau, blau Blümelein!
Bis daß er scheint auf Löwenburg;
Rosen im Tal, Mädel im Saal, o schönste Rosa!

O schaue Mond durchs Fensterlein,
Blau, blau Blümelein!
Schön Trude lock’ mit deinem Schein;
Rosen im Tal, Mädel im Saal, o schönste Rosa!

Und siehst du mich und siehst du sie,
Blau, blau Blümelein!
Zwei treu’re Herzen sahst du nie;
Rosen im Tal, Mädel im Saal, o schönste Rosa!

Furtiva, surt la lluna

Furtiva, surt la lluna, blava, blava floreta!
El seu decurs passa entre núvols argentats;
Roses a la vall, donzella al saló, oh bellíssima Rosa!

Ella s’enlaira a través del cel blau, blava, blava floreta!
Fins a il·luminar el Löwenburg;
Roses a la vall, donzella al saló, oh bellíssima Rosa!

Oh lluna, mira per la finestra, blava, blava floreta!
La bella Trude sedueix amb la teva resplendor;
Roses a la vall, donzella al saló, oh bellíssima Rosa!

I si tu em veus i si tu la veus, blava, blava floreta!
No veuràs mai més dos cors més fidels;
Roses a la vall, donzella al saló, oh bellíssima Rosa!