JOHANNES BRAHMS Lieder i Cançons 4 Opus 37 Opus 43/Nº4

Tres Geisliche Chore-Cors sacres  Opus 37

Any 1859/63

En fa major

Indicació de temps.- O bone Jesu. Moderato espressivo
Adoramus te, Christe. Allegro
Regina coeli laetare. Allegro
Per a soprano, contralt i cor femeni SSAA a capella.

O bone Jesu  Opus 37/Nº1
Principi.- O bone Jesu
Text.- Litúrgic
Indicació de temps.-Moderato espressivo, en fa major
Any 1859

O bone Jesu, miserere nobis, quia tu creasti nos, tu redemisti nos sanguine tuo praetiosissimo.

Adoramus    Opus 37/Nº2
Principi.- Adoramus te Christe
Text.- Liturgic
Indicació de temps.- Allegro, en la menor
Any 1859

Adoramus te, Christe,et benedicimus tibi;
Quia per sanctam crucem tuam redemisti mundum,
Qui passus es pro nobis
Domine, miserere nobis.

Regina coeli  Opus 37/Nº3
Principi.- Regina coeli laetare
Text.- Litúrgic
Indicació de temps.-Allegro, en fa major
Any 1863

Regina coeli laetare, alleluia.
Quia quem meruisti portare, alleluia.
Resurrexit sicut dixit, alleluia.
Ora pro nobis Deum, alleluia.
Gaude et laetare, Virgo Maria, alleluia.
Quia surrexit Dominus vero, alleluia.

Cinc Lieder Opus 41
Per a veus masculines TTBB a capella
Any 1861/2

Opus 41/Nº1


Principi.- Ich schwing’ mein Horn ins Jammertal
Text.- Antic Alemany- Possiblement Ulrich von Württemberg
Indicació de temps.- Andante, en si bemoll major

Ich schwing’ mein Horn ins Jammertal,
Mein Freud’ ist mir verschwunden,
Ich hab’ gejagt, muß abelahn,
Das Wild läuft vor den Hunden.
Ein edel Tier in diesem Feld
Hätt’ ich mir auserkoren,
Das schied von mir, als ich wohl spür’,
Mein Jagen ist verloren.

Fahr hin, Gewild, in Waldeslust!
Ich will dir nimmer schrecken
Mit Jagen dein’ schneeweiße Brust,
Ein ander muß dich wecken
Mit Jägers Schrei und Hundebiß,
Daß du nit magst entrinnen;
Halt dich in Hut, mein Tierlein gut!
Mit Leid scheid’ ich von hinnen.

Kein Hochgewild ich fahen kann,
Das muß ich oft entgelten,
Noch halt ich stät’ auf Jägers Bahn,
Wie wohl mir Glück kommt selten.
Mag mir nit g’bürn ein Hochwild schön,
So laß ich mich begnügen
An Hasenfleisch, nit mehr ich heisch,
Das mag mich nit betrügen.

Faig sonar el meu corn a la vall de les llàgrimes

Faig balancejar el meu corn a la vall de les llàgrimes,
La meva alegria ha desaparegut de mi,
Vaig caçar, he de rendir-me,
El joc passa abans que els gossos.
Un animal noble en aquest camp
Si jo hagués triat
Això em va deixar quan em vaig sentir
La meva caça està perduda.

Aneu, bèsties salvatges, a les alegries del bosc!
No vull espantar-te mai
perseguint el teu pit blanc com la neu,
Algú més t’ha de despertar
Amb el crit del caçador i la mossegada del gos,
Que no pugueu escapar;
Estigues en guàrdia, el meu petit animal!
Me’n vaig amb pena.

No puc veure cap caça salvatge,
Sovint he de pagar per això,
Encara estic en el camí de Hunter,
Quina sort que soc, la sort rarament arriba.
No m’agrada que un joc salvatge sigui bonic,
Així que deixa’m estar content
La carn de conill és tot el que desitjo, 
Això no sembla enganyar-me.

 Opus 41/Nº2

Freiwillige her!/ Voluntaris aquí


Principi.- Freiwillige her!
Text.- Carl Lemcke
Indicació de temps.- Allegro con fuoco, en do menor

Freiwillige her!
Von der Memel bis zum Rhein,
von den Alpen bis zum Meer,
Freiwillige her!
Schwarz, Rot, Gold ist das Panier,
für dich, Deutschland, kämpfen wir!
Freiwillige her!

Freiwillige her!
Nehmt die Büchsen, zielet gut!
Auf zu Ross mit Schwert und Speer,
Freiwillige her!
Schwarz, Rot, Gold ist bedroht.
Vaterland! Sieg oder Tod!
Freiwillige her!

Freiwillige her!
Duldet ihr der Feinde Spott?
Ist der Fluch noch nicht zu schwer?
Freiwillige her!
Dänen, Welsche, wer es sei,
nieder fremde Tyrannei!
Freiwillige her!

Freiwillige her!
Durch das Volk da braust der Sturm:
Einig! Keine Trennung mehr!
Freiwillige her!
Einig! ruft’s im Schlachtenrot!
Deutsches Volk, Sieg oder Tod!
Freiwillige her!

Voluntaris aquí!

Del Memel al Rin, dels Alps al mar,
Voluntaris aquí!
Negre, vermell, daurat és la bandera,
Lluitem per tu, Alemanya!
Voluntaris aquí!

Voluntaris aquí!
Agafa els rifles, apunta bé!
A cavall amb espasa i llança,
Voluntaris aquí!
Negre, vermell, daurat estan amenaçats.
Pàtria! Victòria o mort!
Voluntaris aquí!

Voluntaris aquí!
Toleres la burla dels teus enemics?
Encara no és massa severa la maledicció?
Voluntaris aquí!
Danesos, gal·lesos, siguin qui siguin,
Avall la tirania estrangera!
Voluntaris aquí!

Voluntaris aquí!
La tempesta rugeix entre la gent:
Alguns! No més separacions!
Voluntaris aquí!
Alguns! crida en vermell batalla!
Poble alemany, victòria o mort!
Voluntaris aquí!

Opus 41/Nº3

Geleit/Escolta (Comitè o Últims Respectes)


Principi.- Was freut einen alten
Soldats?
Text.- Carl Lemcke
Indicació de temps.-Tempo di Marcia moderato, en mi bemoll major

 Geleit (Procession or Last Respects).

Was freut einen alten Soldaten?
Drei Salven über sein Grab.
Die geben die Kameraden,
die Musketen werden geladen,
senkt man den Sarg hinab.

Du Bruderherz, den wir tragen,
du freust dich wohl zur Stund;
dass tapfer du einst geschlagen,
die lauten Musketen es sagen
mit ihrem Eisenmund.

Du Bruderherz, den wir tragen,
bestell mir nun Quartier;
wir haben zusammen geschlagen,
bald werden sie mich auch tragen,
Kamerad, bald folg ich dir.

Escolta (Comitè o Últims Respectes)

Què fa feliç a un vell soldat?
Tres volees sobre la seva tomba.
Donen als companys,
Els mosquets estan carregats, baixes el taüt.

Cor germà que portem, ets feliç ara mateix;
Que valentament un cop vas derrotar,
Ho diuen els mosquets forts amb la seva boca de ferro.

Cor germà que portem, demaneu-me quarts ara;
Peguem junts, aviat també em portaran,
Camarada, us seguiré aviat.

Opus 41/Nº4

Marschiren/Marxa  


Principi.- Jetzt hab ich schon
Text.- Carl Lemcke
Indicació de temps.- Im Marschtempo, en do menor

Marschiren

Jetzt hab ich schon zwei Jahre lang
in der verdammten Ki, Ko, Ka, in der Kasern gelegen.
Nun schlage doch der Teufel drein,
Kasernsoldat will ich nicht sein!
Refrain:
Korporal, Sergeant, Hauptmann, Oberstleutenant,
wir Soldaten wollen marschieren.

Es wird uns ja die Zeit so lang
in der verdammten Ki, Ko, Ka, in der Kasern zu liegen.
Des Abends, schon um halber neuen,
da ist mein Mädel ganz allein.
Refrain

Ich stieg wohl aus dem Fenster naus,
aus der verdammten Ki, Ko, Ka, aus der Kasern zu kommen.
Zu meinem Schatz wollt ich die Nacht,
sie haben mich auf die Wach gebracht.
Refrain

Die Trommeln drummen: Kamrad, kumm!
aus der verdammten Ki, Ko, Ka, aus der Kasern zu ziehen.
Hurra! Soldaten ziehn ins Feld,
Soldaten gehört die ganze Welt!
Refrain

Nun lebe wohl, du Teufelshaus,
ei du verdammte Ki, Ko, Ka, Kasern, die Fahnen wehen.
Wir ziehn zur Schlacht mit frohem Sinn,
mein Schatz ist Marketenderin.
Refrain

Marxa

Fa dos anys que el tinc
Al maleït Ki, Ko, Ka, situat a la caserna.
Ara que el diable colpeja,
No vull ser un soldat de caserna!
Abtenir-se
Caporal, sergent, capità, tinent coronel,
Els soldats volem marxar.

Ens passarà molt de temps
Estirat al maleït Ki, Ko, Ka, a la caserna.
Al vespre, ja i mitja nova,
La meva nena està tota sola allà.
Abstenir-se

Segurament vaig pujar per la finestra
Per sortir del maleït Ki, Ko, Ka, fora de la caserna.
Volia la nit a la meva estimada,
Em van portar a l’estació.
Abstenir-se

Els tambors sonen: Kamrad, vinga!
Sortir del maleït Ki, Ko, Ka, de la caserna.
Hura! Els soldats van al camp,
El món sencer és de soldats!
Abstenir-se

Ara adéu, casa dels diables,
Ei maleït Ki, Ko, Ka, barracons, les banderes onegen.
Anem a lluitar amb un esperit feliç,
el meu estimat és un sutler.
Abstenir-se

 Opus 41/Nº5

Gebt Acht!/Compte


Principi.- Gebt Acht! Gebt  Acht!
Text.- Carl Lemcke
Indicació de temps.-Alguna cosa sostenia (Etwas gehalten) en do menor

Gebt Acht!

Gebt acht! Gebt acht!
Es harrt der Feind,
der schlimm es meint,
ihr Brüder wacht!
Im Westen, Süden, im Osten, Nord
sind wir uns selbst der einz’ge Hort,
gebt acht!

Gebt acht! Und baut
auf Gott und auf
des Schwertes Streich,
sonst niemand traut!
Man triebe gern ein schnödes Spiel,
nur unsre Schwäche ist ihr Ziel,
gebt acht!

Gebt acht! Seid fest
in aller Not
bis in den Tod!
Gott nicht verlässt,
Wer treu für Recht und Wahrheit ficht,
In Ehr und Vaterlandes Pflicht.
Gebt acht!

Gebt acht! Es tagt,
zum Kampf bereit
mit Schwert und Kleid
seid unverzagt!
Und ob der Feind wie Meeressand,
wir retten doch das Vaterland!
Gebt acht!

Compte

Compte! Compte!
L’enemic espera qui vol dir malament, germans mireu!
A l’oest, al sud, a l’est, al nord som el nostre únic refugi,
Compte!

Compte! I construeix sobre Déu i sobre el cop d’espasa,
Ningú més confia!
Un voldria jugar un joc estúpid,
Només la nostra debilitat és el seu objectiu,
Compte!

Compte! Sigues ferm en tota angoixa fins a la mort!
Déu no marxa
Qui lluita fidelment per la justícia i la veritat,
En honor i deure a la pàtria.
Compte!

Compte! És reunió, disposat a lluitar amb espasa i vestit sigues valent!
I si l’enemic és com la sorra del mar,
Estem salvant la pàtria!
Compte!

ORQUESTRA REVOLUCIONÀRIA I ROMÀNTIQUE
COR MONTEVERDI
Director    SIR JOHN ELIOT GARDINER

Tres cants  opus 42

Per a cor mixta a sis veus SAATBB a capella
Any 1859/61

Opus 42/Nº1

Abendständchen/Serenata nocturna  


Principi.- Hör’ es klagt die Flöte wieder
Text.- Clemens Brentano
Indicació de temps.- Lent (Langsam) en sol major
Any 1859

Abendständchen

Hör, es klagt die Flöte wieder,
Und die kühlen Brunnen rauschen,
Golden wehn die Töne nieder,
Stille, lass uns lauschen!
Holdes Bitten, mild Verlangen,
Wie es süss zum Herzen spricht!
Durch die Nacht die mich umfangen,
Blickt zu mir der Töne Licht

Serenata nocturna 

Escolta, la flauta torna a plorar,
I les fresques fonts rugeixen,
Els sons bufen daurats,
Silenci, escoltem!
Peticions amables, desitjos suaus,
Que dolçament parla al cor!
A través de la nit que m’envolta,
Mira’m els sons de la llum

Opus 42/Nº2

Vineta/Vineta

Principi.- Aus der Meeres tiefem, tiefem Grunde
Text.- Wilhelm Müller
Indicació de temps.-Con moto, en si major
Any 1860

Vineta 

Aus des Meeres tiefem, tiefem Grunde
klingen Abendglocken, dumpf und matt.
Uns zu geben wunderbare Kunde
von der schönen, alten Wunderstadt.

In der Fluten Schoß hinabgesunken,
blieben unten ihre Trümmer stehn.
Ihre Zinnen lassen goldne Funken
widerscheinend auf dem Spiegel sehn.

Und der Schiffer, der den Zauberschimmer
einmal sah im hellen Abendrot,
nach der selben Stelle schifft er immer,
ob auch ringsumher die Klippe droht.

Aus des Herzens tiefem, tiefem Grunde
klingt es mir wie Glocken, dumpf und matt.
Ach, sie geben wunderbare Kunde
von der Liebe, die geliebt es hat.

Eine schöne Welt ist da versunken,
ihre Trümmer blieben unten stehn,
lassen sich als goldne Himmelsfunken
oft im Spiegel meiner Träume sehn.

Und dann möcht ich tauchen in die Tiefen,
mich versenken in den Wunderschein,
und mir ist, als ob mich Engel riefen
in die alte Wunderstadt herein.

Vineta

Del fons profund i profund del mar
Les campanes del vespre sonen sordes i sordes.
Per donar-nos un client meravellós
De la bella i antiga ciutat meravellosa.

Enfonsat a la falda de l’aigua,
Els seus enderrocs es van quedar a sota.
Els seus merlets deixen espurnes daurades
Veure reflectit al mirall.

I el patró que té la brillantor màgica
Un cop vist a la posta de sol brillant,
Sempre navega al mateix lloc,
Si el penya-segat també amenaça per tot arreu.

Des del fons profund, profund del cor
Em sonen a campanes, avorrits i avorrits.
Oh, donen notícies meravelloses
De l’amor que l’estimava.

S’hi ha enfonsat un món bonic,
Els seus enderrocs es van quedar a sota,
Es pot veure com espurnes daurades del cel
Sovint em veig al mirall dels meus somnis.

I després vull submergir-me a les profunditats,
Submergir-me en la resplendor miraculosa,
I sento com si els àngels em cridessin
A l’antiga ciutat meravellosa.

Opus 42/Nº3

Darthulass Grabesgesang/El cansament de Darthulalass 

Principi.- Mädchen von Kola, du schläfst!
Text.- Ossian. Traducció James MacPherson i Johnn Gottfried herder
Indicació de temps.-Moderato, ma non troppo, en sol menor

Darthulass Grabesgesang

Mädchen von Kola, du schläfst!
Um dich schweigen die blauen Ströme Selmas!
Sie trauren um dich, den letzten Zweig
von Thruthils Stamm!

Wann erstehst du wieder in deiner Schöne?
Schönste der Schönen in Erin!
Du schläfst im Grabe langen Schlaf,
dein Morgenrot ist ferne!

Nimmer, o nimmer kommt dir die Sonne
weckend an deine Ruhestätte: “Wach auf!
Wach auf, Darthula!
Frühling ist draußen!

“Die (lauen) Lüfte säuseln,
Auf grünen Hügeln, holdseliges Mädchen,
Weben die Blumen!
Im Hain wallt sprießendes Laub!”

Auf immer, auf immer, so weiche denn, Sonne,
Dem Mädchen von Kola, sie schläft!
Nie ersteht sie wieder in ihrer Schöne!
Nie siehst du sie lieblich wandeln mehr.

Noia de Kola, estàs dormint!

Noia de Kola, estàs dormint!
Els rierols blaus de Selma estan en silenci al teu voltant!
Et ploren, l’última branca de la tribu de Thruthil!

Quan tornaràs a la teva bellesa?
La més bella de les belles d’Erin!
Dormes molt a la teva tomba,
La teva alba és lluny!

Mai, oh mai, el sol vindrà cap a tu
Despertant al teu lloc de descans: “Desperta!
Desperta, Darthula!
La primavera és fora!

“Els aires (càlids) xiuxiuegen,
Als turons verds, noia encantadora,
Teixiu les flors!
Hi ha fulles que broten al bosc!”

Per sempre, per sempre, deixa anar el sol,
La noia de Kola, està dormint!
Mai més tornarà a aparèixer en la seva bellesa!
Mai més la veuràs caminant dolçament.

Quatre cants Opus 43
Per a veu sola amb acompanyament de piano
Any 1857/ 64

Opus 43/Nº1

Von ewiger Liebe/D’amor etern  


Principi.- Dunkel, wie dunkel in Wald und in Feld
Text.- Tradicional wende – Traducciò Leopol Haupt
Indicació de temps.-Moderat (Mässig) en si menor/ Bastant lent (Zeimlich langsam) en si major
Any 1864

Von ewiger Liebe

Dunkel, wie dunkel in Wald und in Feld!
Abend schon ist es, nun schweiget die Welt.
Nirgend noch Licht und nirgend noch Rauch,
Ja, und die Lerche sie schweiget nun auch.

Kommt aus dem Dorfe der Bursche heraus,
Gibt das Geleit der Geliebten nach Haus,
Führt sie am Weidengebüsche vorbei,
Redet so viel und so mancherlei:

»Leidest du Schmach und betrübest du dich,
Leidest du Schmach von andern um mich,
Werde die Liebe getrennt so geschwind,
Schnell wie wir früher vereiniget sind.
Scheide mit Regen und scheide mit Wind,
Schnell wie wir früher vereiniget sind.«

Spricht das Mägdelein, Mägdelein spricht:
»Unsere Liebe sie trennet sich nicht!
Fest ist der Stahl und das Eisen gar sehr,
Unsere Liebe ist fester noch mehr.

Eisen und Stahl, man schmiedet sie um,
Unsere Liebe, wer wandelt sie um?
Eisen und Stahl, sie können zergehn,
Unsere Liebe muß ewig bestehn!«

D’amor etern 

Fosc, que fosc al bosc i al camp!
Ja és vespre, ara el món està en silenci.
Sense llum i sense fum enlloc,
Sí, i l’alosa ara també calla.

El nen surt del poble,
Condueix la casa estimada,
Ella passa per davant dels arbustos de salze,
Diu tantes i tantes coses:

“Si pateixes desgràcia i dol,
Si pateixes vergonya dels altres al meu voltant,
Si l’amor es separa tan ràpidament,
Ràpidament com ens uníem.
Part amb pluja i part amb vent,
Ràpid com abans estàvem units”.

La nena parla, la nena diu:
»El nostre amor, no es separa mai!
L’acer i el ferro són molt forts,
El nostre amor és encara més fort.

Ferro i acer, es reforgen,
El nostre amor, qui el transformarà?
Ferro i acer, es poden fondre,
El nostre amor ha de durar per sempre!”

Opus 43/Nº2

Die Mainacht- La nit de Maig 


Principi.- Wann der silberne Mond durch die Gesträuche blinkt
Text.- Ludwig Heinrich Christoph Hölty
Indicació de temps.- Molt lent i expressiu (Sehr langsam und ausdrucksvoll) en mi bemoll major/si major
Any 1864

Die Mainacht

Wann der silberne Mond durch die Gesträuche blinkt,
Und sein schlummerndes Licht über den Rasen streut,
Und die Nachtigall flötet,
Wandl’ ich traurig von Busch zu Busch.

[ Here a stanza not set by Brahms]

Überhüllet von Laub girret ein Taubenpaar
Sein Entzücken mir vor; aber ich wende mich,
Suche dunklere Schatten,
Und die einsame Träne rinnt.

Wann, o lächelndes Bild, welches wie Morgenrot
Durch die Seele mir strahlt, find ich auf Erden dich?
Und die einsame Träne
Bebt mir heißer die Wang herab!

La nit de Maig 

Quan la lluna platejada brilla entre els arbustos,
I dispersa la seva llum adormida per la gespa,
I el rossinyol xiula,
Camino tristament de matoll en arbust.

[Aquí una estrofa no fixada per Brahms]

Un parell de coloms rullen, envoltats de fulles
El seu plaer davant meu; però em giro,
Buscar ombres més fosques,
I cau la llàgrima solitària.

Quan, oh imatge somrient, que és com l’alba
A través de la meva ànima brilla, et trobaré a la terra?
I la llàgrima solitària
Sacseja les meves galtes amb més calor!

opus 43/Nº3

Ich schell mein Horn in’s Jammertal/ Faig sonar el meu corn en un vall de llagrimes   


Principi.- Ich schell mein Horn in’ s Jammertal
Text.- Allemany antic , pot ser Ulrich von Wüttemberg
Indicació de temps.-Definitivament no és massa lent i es pot realitzar amb força llibertat (Durchaus nicht zu langsam und ziemlich frei vorzutragen) en si bemoll major
Any 1859

Ich schell mein Horn in’s Jammertal

Ich schell’ mein Horn ins Jammertal,
Mein Freud’ ist mir verschwunden,
Ich hab’ gejagt, muß abelahn,
Das Wild läuft vor den Hunden.
Ein edel Tier in diesem Feld
Hätt’ ich mir auserkoren,
Das schied von mir, als ich wohl spür’,
Mein Jagen ist verloren.

Fahr hin, Gewild, in Waldeslust!
Ich will dir nimmer schrecken
Mit Jagen dein’ schneeweiße Brust,
Ein ander muß dich wecken
Mit Jägers Schrei und Hundebiß,
Daß du nit magst entrinnen;
Halt dich in Hut, mein Tierlein gut!
Mit Leid scheid’ ich von hinnen.

Kein Hochgewild ich fahen kann,
Das muß ich oft entgelten,
Noch halt ich stät’ auf Jägers Bahn,
Wie wohl mir Glück kommt selten.
Mag mir nit g’bürn ein Hochwild schön,
So laß ich mich begnügen
An Hasenfleisch, nit mehr ich heisch,
Das mag mich nit betrügen.

Faig sonar el meu corn en un vall de llàgrimes 

Faig sonar el meu corn a la vall de les llàgrimes,
La meva alegria ha desaparegut de mi,
Vaig caçar, he de rendir-me,
El joc passa abans que els gossos.
Un animal noble en aquest camp
Si jo hagués triat
Això em va deixar quan em vaig sentir
La meva caça està perduda.

Aneu, bèsties salvatges, a les alegries del bosc!
No vull espantar-te mai
perseguint el teu pit blanc com la neu,
Algú més t’ha de despertar
Amb el crit del caçador i la mossegada del gos,
Que no pugueu escapar;
Estigues en guàrdia, el meu petit animal!
Me’n vaig amb pena.

No puc veure cap caça salvatge,
Sovint he de pagar per això,
Encara estic en el camí de Hunter,
Quina sort que soc, la sort rarament arriba.
No m’agrada que un joc salvatge sigui bonic,
Així que deixa’m estar content
La carn de conill és tot el que desitjo,
Això no sembla enganyar-me.

Opus 43/Nº4

Das Lied von Herrn von Falkenstein/ La cançó del senyor de Falkenstein 


Principi.- Es reit der Herr von Falkenstein
Text.- Tradicional Alemany
Editor. Johann Ludwig Uhland/ Johann Gottfried Herder/ L. Achim von Armin i Clemens Brentano / Kretzschmer- Zuccalmaglio
Indicació de temps.- Allegro, en do menor/ Urgent (Drängend) en la bemoll major/ Molt animada (Sehr lebhaft) en do menor.

Das Lied von Herrn von Falkenstein

Es reit’ der Herr von Falkenstein
Wohl über ein’ breite Heide.
Was sieht er an dem Wege stehn?
Ein Mädel mit weißem Kleide.

»Gott grüße euch, Herrn von Falkenstein!
Seid ihr des Lands ein Herre,
Ei so gebt mir wieder den Gefangenen mein
Um aller Jungfrauen Ehre!«

Den Gefangenen mein, den geb’ ich nicht,
Im Turm muß er verfaulen!
Zu Falkenstein steht ein tiefer Turm,
Wohl zwischen zwei hohen Mauren.

»Steht zu Falkenstein ein tiefer Turm
Wohl zwischen zwei hohen Mauren,
So will ich an die Mauren stehn,
Und will ihm helfen trauren.«

Sie ging den Turm wohl um und wieder um:
»Feinslieb, bist du darinnen?
Und wenn ich dich nicht sehen kann,
So komm’ ich von meinen Sinnen.«

Sie ging den Turm wohl um und wieder um,
Den Turm wollt’ sie aufschließen:
»Und wenn die Nacht ein Jahr lang wär’,
Kein Stund’ tät’ mich verdrießen!

Ei, dörft ich scharfe Messer trag’n,
Wie unser’s Herrn sein’ Knechte,
So tät’ ich mit Dem von Falkenstein
Um meinen Herzliebsten fechten!«

Mit einer Jungfrau fecht’ ich nicht,
Das wär’ mir eine Schande!
Ich will dir deinen Gefang’nen geb’n,
Zieh mit ihm aus dem Lande.

»Wohl aus dem Land da zieh’ ich nicht,
Hab’ niemand was gestohlen;
Und wenn ich was hab’ liegen lahn,
So darf ich’s wieder holen.

La cançó del senyor de Falkenstein

El Senyor de Falkenstein cavalca
Probablement a través d’un ampli bruc.
Què veu parat al camí?
Una noia amb un vestit blanc.

»Déu us saluda, senyor von Falkenstein!
Si ets un senyor de la terra,
Doncs, torna a donar-me el meu presoner
Per a la glòria de totes les verges!”

El meu presoner, no li donaré,
S’ha de podrir a la torre!
A Falkenstein hi ha una torre profunda,
Probablement entre dos murs alts.

»Hi ha una torre profunda a Falkenstein
Probablement entre dos erms alts,
Així que vull estar al costat dels moriscos,
I vull ajudar-lo a fer pena”.

Va donar la volta i volta a la torre:
»Feinslieb, estàs dins?
I si no et puc veure,
Així és com em surto de raó”.

Va donar voltes i voltes a la torre,
Ella volia desbloquejar la torre:
“I si la nit fos d’un any,
Ni una hora em molestaria!

Oh, puc portar ganivets afilats?
Com els criats del nostre amo,
Això és el que faig amb Falkenstein
Lluitant per la persona que més estimo!”

No lluitaré amb una verge,
Això seria una llàstima!
Vull donar-te el teu presoner,
Deixa el país amb ell.

“Probablement no marxaré d’aquest país,
No va robar res a ningú;
I si tinc alguna cosa per aquí,
Així que ho puc tornar a aconseguir.