JOHANNES BRAHMS Lieder i Cançons 7 Opus 58 Opus 61/Nº4

Vuit Melodies i cants Opus 58
Per a veu amb acompanyament de piano
Any 1871

Opus 58/Nº1

Blinde Kuch/Colin- maillard -El fanal del cec

Principi.- Im Finstern geh’ ich suchen
Text.- Anònim italià
Traducció.- August Kopisch –

Indicació de temps.- Vivace, en sol menor/ sol major

Blinde Kuch

Im Finstern geh’ ich suchen,
Mein Kind, wo steckst du wohl?
Ach, sie versteckt sich immer,
Daß ich verschmachten soll!

Im Finstern geh’ ich suchen,
Mein Kind, wo steckst du wohl?
Ich, der den Ort nicht finde,
Ich irr’ im Kreis umher!

Wer um dich stirbt,
Der hat keine Ruh’!
Kindchen erbarm dich,
Und komm herzu!
Ja, komm herzu,
Herzu, herzu!

El fanal del cec

Vaig a buscar a les fosques,
Nen meu, on ets?
Oh, ella sempre s’amaga,
Que m’hauria de morir de gana!

Vaig a buscar a les fosques,
Nen meu, on ets?
Jo, que no trobo el lloc,
Estic donant voltes!

Qui mor al teu voltant
No té pau!
Nen petit, tingueu pietat
I vine aquí!
Sí, vine aquí
Vine aquí, vine aquí!

Opus 58/Nº2

Während des Regnes/Durant la pluja

Principi.- Voller,dichter, tropft um’s Dach da
Text.- August Kopìsch –

Indicació de temps.- Animada (Lebhaft) En re bemoll major

Während des Regnes

Voller, dichter tropft ums Dach da,
Tropfen süßer Regengüsse,
Meines Liebchens holde Küsse
Mehren sich, je mehr ihr tropfet!
Tropft ihr, darf ich sie umfassen,
Laßt ihr’s, will sie mich entlassen;
Himmel, werde nur nicht lichter,
Tropfen, tropfet immer dichter!

Durant la pluja

Degoteigs més plens i densos al voltant del terrat allà,
Gotes de dolços xàfecs,
Els dolços petons de la meva estimada
Augmenta com més degoteixes!
Si degoteixes, puc abraçar-te,
Deixa-ho en pau si em vol acomiadar;
Cel, no et facis més brillant,
Degota, degota cada cop més densament!

Opus 58/Nº3

Die Spröde/ El Beat 


Principi.- Ich sahe eine Tig’rin im dunklen haine
Text.- Anònim calabrès
Traducció .-  August Kopisch
Indicació de temps.-Grazioso, en la major

Die Spröde

Ich sahe eine Tig’rin
Im dunkeln Haine,
Und doch mit meinen Tränen
Konnt’ ich sie zähmen.

Sah auch die harten Steine,
Ja Marmelsteine,
Erweicht vom Fall der Tropfen
Gestalt annehmen.

Und du, so eine zarte,
Holdsel’ge Kleine,
Du lachst zu meinem Seufzen
Und bittern Grämen.

El trencadís

Vaig veure una tigressa
En els boscos foscos,
I tanmateix amb les meves llàgrimes
Els podria domesticar.

També va veure les pedres dures,
Sí, pedres de marbre,
Suavitzat per la caiguda de gotes
Prendre forma.

I tu, tan tendre,
Petit amable,
Et riu del meu sospir
I amarga pena.

Opus 58/Nº4

O komme, holde  Sommernacht/ Vine dolça nit d’estiu


Principi.- O komme, holde Sommernacht verschweigen
Text.- Melchior Grohe
Indicació de temps.-Viva i secreta (Lebhaft und heimlich) en sostingut major

O komme, holde  Sommernacht

O komme, holde Sommernacht,
Verschwiegen;
Dich hat die Liebe recht gemacht
Zum Siegen!

Da brechen manche Knospen los,
Verstohlen,
Da öffnen ihren süßen Schoß
Violen;

Da neigt ihr Haupt im Dämmerschein
Die Rose,
Da wird mein Liebchen auch noch mein,
Das lose!

Vine dolça nit d’estiu
Oh vinga, dolça nit d’estiu, secret;
L’amor et va encertar
Guanyar!
Alguns brots es desprenen, furtivament,
Llavors obriu el seu dolç ventre violes;
Aleshores el seu cap s’inclina al crepuscle
La rosa,
Llavors la meva estimada també esdevé meva,
Això solt!

Opus 58/Nº5

Schwermuth/Malenconia

 Principi.- Mir ist so weh um’s Herz
Text.-  Karl Candidus
Indicació de temps.-Molt lentament (Sehr langsam) en mi bemoll menor

Schwermuth

Mir ist so weh ums Herz,
Mir ist, als ob ich weinen möchte
Vor Schmerz!
Gedankensatt
Und lebensmatt
Möcht’ ich das Haupt hinlegen
in die Nacht der Nächte!

Malenconia

Em fa molt mal el cor
Tinc ganes de plorar
De dolor!
Plena de pensaments
I cansat de la vida
M’agradaria acostar el cap
A la nit de les nits!

Opus 58/Nº6

In der Gasse/Al carreró 

Principi.-  Ich blicke hinab in die Gasse
Text.- Friedrich Hebbel
Indicació de temps.- En moviment constant (Gehend) en re menor

In der Gasse

Ich blicke hinab in die Gasse,
Dort drüben hat sie gewohnt;
Das öde, verlassene Fenster,
Wie hell bescheint’s der Mond.

Es gibt so viel zu beleuchten;
O holde Strahlen des Lichts,
Was webt ihr denn gespenstisch
Um jene Stätte des Nichts!

Al cerreró 

Miro cap al carreró,
Ella vivia allà;
La finestra desolada i deserta,
Que brillant la lluna.

Hi ha molt per cobrir;
Oh preciosos raigs de llum,
Què estàs teixint esgarrifós?
Sobre aquell lloc del no-res!

Opus 58/Nº7

Vorüber/Passar  


Principi.- Ich legte mich unter den Lindenbaum
Text.- Friedrich Hebbel
Indicació de temps.- Molt lentament (Sehr langsam) en fa major

Vorüber

Ich legte mich unter den Lindenbaum,
In dem die Nachtigall schlug;
Sie sang mich in den süßesten Traum,
Der währte auch lange genug.

Denn nun ich erwache, nun ist sie fort,
Und welk bedeckt mich das Laub;
Doch leider noch nicht, wie am dunklern Ort,
Verglühte Asche der Staub.

Passar

Em vaig estirar sota el til·ler,
En què va colpejar el rossinyol;
Ella em va cantar en el somni més dolç,
Això també va durar prou.

Perquè ara em desperto, ara se n’ha anat,
I les fulles seques em cobreixen;
Però malauradament encara no, com en el lloc fosc,
Cendres cremades la pols.

Opus 58/Nº8

Serenade/Serenata


Principi.- Leise, um dich nicht zu wecken
Text.- Adolf Friedrich von Schack
Indicació de temps.-Grazioso, en la menor/ fa major/ la menor

Serenade

Leise, um dich nicht zu wecken,
Rauscht der Nachtwind, teure Frau!
Leise in das Marmorbecken
Gießt der Brunnen seinen Tau.

Wie das Wasser, niedertropfend,
Kreise neben Kreise zieht,
Also zittert, leise klopfend,
Mir das Herz bei diesem Lied.

Schwingt euch, Töne meiner Zither,
Schwingt euch aufwärts, flügelleicht;
Durch das rebumkränzte Gitter
In der Schönen Kammer schleicht.

»Ist denn, liebliche Dolores«,
Also singt in ihren Traum –
»In der Muschel deines Ohres
Für kein Perlenwörtchen Raum?

[Here two stanzas omitted by Brahms]

O dem Freund nur eine Stunde,
Wo dein Arm ihn heiß umschlingt,
Und der Kuß von deinem Munde
Feurig bis ans Herz ihm dringt!

Hast du ihn so ganz vergessen?
Einsam harrt er am Balkon,
Überm Wipfel der Zypressen
Bleicht des Mondes Sichel schon.

Wie das Wasser, niedertropfend,
Kreise neben Kreise zieht,
Also zittert, leise klopfend,
Ihm das Herz bei diesem Lied.

Serenata 

En silenci per no despertar-te,
El vent de la nit sofon, dona estimada!
Tranquil·lament a la conca de marbre
La font aboca la seva rosada.

Com l’aigua que degota,
Dibuixa cercles al costat dels cercles,
Així que tremola, trucant suaument,
El meu cor va amb aquesta cançó.

Swing, sons de la meva cítara,
Gira cap amunt, lleuger com ales;
A través de la reixeta coronada de raïm
Colar-se a la bonica cambra.

És així, preciosa Dolores?
Així que canta al seu somni –
»A la closca de l’orella
No hi ha lloc per a una paraula de perla?

[Aquí dues estrofes omeses per Brahms]

Oh amic meu només una hora,
On el teu braç l’envolta amb calor,
I el petó de la teva boca
Ardent al seu cor!

L’has oblidat completament?
Ell espera sol al balcó,
Per sobre de la part superior dels xiprers
La lluna creixent ja està blanquejant.

Com l’aigua que degota,
Dibuixa cercles al costat dels cercles,
Així que tremola, trucant suaument,
El seu cor en aquesta cançó”.

Vuit melodies i cants  Opus 59
Per a veu sola amb acompanyament de piano
Any 1873

Opus 59Nº1

Dämm’rung senkte sich von oben/ El crepuscle baixava des de dalt 


Principi.- Dämm’rung senkte sich von oben
Text.- Johnn Wolfgang von Goethe
Indicació de temps.- Lent (Langsam) en sol menor/ sol major

Dämm’rung senkte sich von oben

Dämmrung senkte sich von oben,
Schon ist alle Nähe fern,
Doch zuerst empor gehoben
Holden Lichts der Abendstern.

Alles schwankt in’s Ungewisse,
Nebel schleichen in die Höh’,
Schwarzvertiefte Finsternisse
Widerspiegelnd ruht der See.

Nun am östlichen Bereiche
Ahn’ ich Mondenglanz und Glut,
Schlanker Weiden Haargezweige
Scherzen auf der nächsten Flut.

Durch bewegter Schatten Spiele
Zittert Lunas Zauberschein,
Und durch’s Auge schleicht die Kühle
Sänftigend in’s Herz hinein.

El crepuscle baixava des de dalt

El crepuscle baixava de dalt,
Tota proximitat ja és lluny,
Però primer aixecat
Holden il·lumina l’estrella del vespre.

Tot gira cap al desconegut,
Les boires s’enfilen al cel,
El negre va aprofundir les fosques
Reflexionant, el llac descansa.

Ara a les zones orientals
Sento la llum de la lluna i la resplendor,
Branques esveltes de pèl de salze
Fent broma sobre la propera marea.

A través de Moving Shadow Games
La llum màgica de la Luna tremola,
I la frescor s’enfila pels ulls
Calmant al cor.

 Opus 59/Nª 2

Auf dem See/Al Llac  


Principi.- Blauer Himmel, blaue Wogen
Text.- Karl Joseph Simrock
Indicació de temps.-Alguna cosa es mou (Etwas bewegt) en mi major

Auf dem See

Blauer Himmel, blaue Wogen,
Rebenhügel um den See,
Drüber blauer Berge Bogen
Schimmernd weiß im reinen Schnee.

Wie der Kahn uns hebt und wieget,
Leichter Nebel steigt und fällt,
Süßer Himmelsfriede lieget
Über der beglänzten Welt.

Stürmend Herz, tu auf die Augen,
Sieh umher und werde mild:
Glück und Friede magst du saugen
Aus des Doppelhimmels Bild.

Spiegelnd sieh die Flut erwidern
Turm und Hügel, Busch und Stadt,
Also spiegle du in Liedern,
Was die Erde Schönstes hat.

Al Llac 

Cel blau, ones blaves,
Turons de vinyes al voltant del llac,
Per sobre de l’arc de les muntanyes blaves
Blanc brillant a la neu pura.

Com el vaixell ens aixeca i ens balanceja,
La boira lleugera puja i baixa,
Dolces mentides de pau celestial
Per sobre del món brillant.

Cor d’assalt, obre els ulls,
Mira al teu voltant i sigues amable:
La felicitat i la pau poden ser xules
De la imatge del doble cel.

Reflexionant, veu el retorn de la marea
Torre i turó, matoll i ciutat,
Així que reflecteixes en cançons,
El que és més bonic de la terra.

Opus 59/Nº3

Regenlied/Cançó de pluja 


Principi.- Walle, Regen, walle nieder
Text.- Klaus Groth
Indicació de temps.-En moviment moderat i tranquil, (In mässiger, ruhiger Bewegungen) fa sostingut menor/re major/fa sostingut major

Regenlied

Walle, Regen, walle nieder,
Wecke mir die Träume wieder,
Die ich in der Kindheit träumte,
Wenn das Naß im Sande schäumte!

Wenn die matte Sommerschwüle
Lässig stritt mit frischer Kühle,
Und die blanken Blätter tauten,
Und die Saaten dunkler blauten.

Welche Wonne, in dem Fließen
Dann zu stehn mit nackten Füßen,
An dem Grase hin zu streifen
Und den Schaum mit Händen greifen.

Oder mit den heißen Wangen
Kalte Tropfen aufzufangen,
Und den neuerwachten Düften
Seine Kinderbrust zu lüften!

Wie die Kelche, die da troffen,
Stand die Seele atmend offen,
Wie die Blumen, düftertrunken,
In dem Himmelstau versunken.

Schauernd kühlte jeder Tropfen
Tief bis an des Herzens Klopfen,
Und der Schöpfung heilig Weben
Drang bis ins verborgne Leben.

Walle, Regen, walle nieder,
Wecke meine alten Lieder,
Die wir in der Türe sangen,
Wenn die Tropfen draußen klangen!

Möchte ihnen wieder lauschen,
Ihrem süßen, feuchten Rauschen,
Meine Seele sanft betauen
Mit dem frommen Kindergrauen.

Cançó de pluja

Parets, pluja, onades avall,
Desperta els meus somnis de nou,
Que vaig somiar en la infància,
Quan l’aigua va fer escuma a la sorra!

Quan l’estiu avorrit és boig
Discutiu casualment amb frescura fresca,
I les fulles nues es van descongelar,
I les llavors es van tornar de color blau fosc.

Quina alegria en el flux
Llavors quedar-se amb els peus nus,
Per passejar per l’herba
I agafa l’escuma amb les mans.

O amb les galtes calentes
Atrapar gotes fredes
I les olors recentment despertades
Per ventilar el pit del seu fill!

Com les tasses que degotaven,
L’ànima es va quedar respirant oberta,
Com les flors, embriagues d’olor,
Perdut en la rosada celestial.

Cada gota es refreda
Palpitant profundament al cor,
I teixint sagrat per a la creació
Penetra en la vida oculta.

Parets, pluja, onades avall,
Desperta les meves velles cançons,
Que vam cantar a la porta,
Quan les gotes sonaven a fora!

Vull escoltar-los de nou,
El teu soroll dolç i humit,
Rosca suaument la meva ànima
Amb el pietós horror dels nens.

Opus 59/Nº 4

Nachklang /Ressonància   

Principi.- Regentropfen aus den Bäumen
Text.- Klaus Groth
Indicació de temps.- Mogut suaument (Sanft bewegt) en fa sostingut menor

Nachklang

Regentropfen aus den Bäumen
Fallen in das grüne Gras,
Tränen meiner trüben Augen
Machen mir die Wange naß.

Wenn die Sonne wieder scheinet,
Wird der Rasen doppelt grün:
Doppelt wird auf meinen Wangen
Mir die heiße Träne glühn.

Ressonància

Gotes de pluja dels arbres
Caient a l’herba verda,
Les llàgrimes dels meus ulls ennuvolats
Mullar-me la galta.

Quan el sol torna a brillar,
La gespa es torna el doble de verda:
Hi ha doble a les meves galtes
Les meves llàgrimes calentes brillen.

Opus 59/Nº5

Agnes/Agnès  


Principi.- Rosenzeit, wie schnell vorbei
Text.- Eduard Möricke
Indicació de temps.- Con moto, en sol menor

Agnes

Rosenzeit! wie schnell vorbei,
schnell vorbei
bist du doch gegangen!
Wär mein Lieb’ nur blieben treu,
blieben treu
sollte mir nicht bangen.

Um die Ernte wohlgemut,
wohlgemut
Schnitterrinnen singen.
Aber, ach! mir kranken Blut,
mir krankem Blut
will nichts mehr gelingen.

Schleiche so durch’s Wiesental,
so durch’s Tal,
als im Traum verloren,
nach dem Berg, da tausendmal,
tausendmal
er mir Treu’ geschworen.

Oben auf des Hügels Rand,
abgewandt,
wein’ ich bei der Linde;
an dem Hut mein Rosenband,
von seiner Hand,
spielet in dem Winde.

Agnès

Temps de roses! que ràpid s’ha acabat,
Acaba ràpidament vas anar!
Si el meu amor només es mantingués fidel,
Es va mantenir fidel
No m’hauria de preocupar.

Per donar alegria a la collita, de bon caràcter
Els segadors canten.
Però, ai! Tinc sang malalta, amb sang malalta
Res no vol tenir èxit més.

Arrossegueu-vos per la vall del prat així, així per la vall,
Com si estigués perdut en un somni,
A la muntanya, allà mil vegades, mil vegades em va jurar lleialtat.

A dalt de la vora del turó, rebutjats,
Ploro al costat del til·ler;
La meva cinta de roses al barret, de la seva mà, juga al vent.

Opus 59/Nº6

Eine gute, gute Nacht/Bona nit  


Principi.- Eine gute, gute Nacht
Text.- Anònim rus
Traducció: Georg Friedrich Daumer
Indicació de temps.- Poco Andante, en la menor

Eine gute, gute Nacht

Eine gute, gute Nacht
Pflegst du mir zu sagen –
Über dieses eitle Wort,
O wie muß ich klagen!

Daß du meiner Seele Glut
Nicht so grausam nährtest;
»Eine gute, gute Nacht«,
Daß du sie gewährtest!

Que tingueu una bona, bona nit

Que tingueu una bona, bona nit
Acostumes a dir-me…
Sobre aquesta paraula vana,
Oh, com m’he de queixar!

Que dones calidesa a la meva ànima
No m’alimentis tan cruelment;
“Bona, bona nit”,
Que ho has concedit!

Opus 59/Nº7

Mein wundes Herz- El meu cor adolorit exigeix  


Principi.- Meine wundes Herz verlangt nach milder Ruh
Text.- Klaus Groth
Indicació de temps.- En moviment (Bewegt) en  mi menor/ mi major

Meine wundes Herz verlangt

Mein wundes Herz verlangt nach milder Ruh’,
O hauche sie ihm ein!
Es fliegt dir weinend, bange schlagend zu –
O hülle du es ein!

Wie wenn ein Strahl durch schwere Wolken bricht,
So winkest du ihm zu:
O lächle fort mit deinem milden Licht!
Mein Pol, mein Stern bist du!

El meu cor adolorit exigeix

El meu cor adolorit anhela un descans suau,
Oh, respira’l!
Vola cap a tu plorant, colpejant de por –
Oh, tapeu-ho!

Com un raig que trenca núvols pesats,
Així és com li fas un gest:
Oh somriu amb la teva llum suau!
Ets el meu pal, la meva estrella!

Opus 59/Nº8

Dein blaues Auge/El teu ull blau 


Principi.- Dein blaues Auge hält so still
Text.- Klaus Groth
Indicació de temps.- Bastant lent (Ziemlich langsam) en mi bemoll major

Dein blaues Auge

Dein blaues Auge hält so still,
Ich blicke bis zum Grund.
Du fragst mich, was ich sehen will?
Ich sehe mich gesund.

Es brannte mich ein glühend Paar,
Noch schmerzt das Nachgefühl:
Das deine ist wie See so klar
Und wie ein See so kühl.

El teu ull blau

El teu ull blau està tan quiet,
Miro cap al fons.
Em preguntes què vull veure?
Em veig saludable.

Una parella ardent em va cremar,
Les conseqüències encara fan mal:
El teu és tan clar com el mar
I com un llac tan fresc.

Quatre duets  Opus 61
Per a soprano i contralt amb acompanyament de piano
Any 1874

Opus 61/Nº1

Die Schwestern/ Les germanes 


Principi.- Wir Schwestern zwei
Text.- Eduard Möricke
Indicació de temps.- Allegretto, en sol menor

Die Schwestern

Wir Schwestern zwei, wir schönen,
So gleich von Angesicht,
So gleicht kein Ei dem andern,
Kein Stern dem andern nicht.

Wir Schwestern zwei, wir schönen,
Wir haben nußbraun Haar’,
Und flichtst du sie in einen Zopf,
Man kennt sie nicht fürwahr.

Wir Schwestern zwei, wir schönen,
Wir tragen gleich Gewand,
Spazieren auf dem Wiesenplan
Und singen Hand in Hand.

Wir Schwestern zwei, wir schönen,
Wir spinnen in die Wett’,
Wir sitzen an einer Kunkel,
Wir schlafen in einem Bett.

O Schwestern zwei, ihr schönen,
Wie hat sich das Blättchen gewandt!
Ihr liebet einerlei Liebchen —
Jetzt hat das Liedel ein End’.

Les germanes

Nosaltres dues germanes, nosaltres belles,
Tan semblants de cara,
No hi ha dos ous iguals,
No hi ha dues estrelles iguals.

Nosaltres dues germanes, som belles,
Tenim els cabells castanys,
I si els trenes en una trena,
No es coneixen de debò.

Nosaltres germanes dues, nosaltres belles,
Portem la mateixa túnica,
Caminem pel prat
I cantem agafades de la mà.

Nosaltres germanes dues, nosaltres belles
Girarem a les apostes,
Ens asseurem a la mateixa taula,
Dormirem al mateix llit.

Oh germanes dues, belles,
Com ha girat el full!
Estimeu un amor…
Ara la cançó té un final.

Opus 61/Nº2

Klosterfräulein /Donzella de convent  


Principi.- Ach, ach, ich armes Klosterfräulein
Text.- Andreas Justinus Kerner
Indicació de temps.- Andante, en la menor

Klosterfräulein

Ach, ach, ich armes Klosterfräulein!
O Mutter! was hast du gemacht?
Lenz ging am Gitter vorüber,
Und hat mir kein Blümlein gebracht.

Ach, ach, wie weit, wie weit hier unten
Zwei Schäflein gehen im Tal!
Viel Glück, ihr Schäflein, ihr sahet
Den Frühling zum ersten Mal!

Ach, ach, wie weit, wie weit hier oben
Zwei Vöglein fliegen in Ruh’!
Viel Glück, ihr Vöglein, ihr flieget
Der besseren Heimat zu!

Donzella de convent

Ai, ai, pobra donzella de convent!
Oh mare, què has fet?
Lenz va passar per la gelosia
I no em va portar cap floreta.

Ai, ai, que lluny, que lluny aquí baix
Dos xaiets caminen per la vall!
Bona sort, ovelles, que veieu
La primavera per primer cop!

Ai, ai, que lluny, que lluny aquí a dalt
Dos ocellets volen en pau!
Bona sort, ocellets, voleu
Cap a una llar millor!

Opus 61/Nº3

Phänomen/Fenomen  


Principi.-  Wenn zu  der Regenwand
Text.- Johnn Wolfgang von Goethe
Indicació de temps.-Poco andante, en si major

Phänomen

Wenn zu der Regenwand
Phöbus sich gattet,
Gleich steht ein Bogenrand
Farbig beschattet.

Im Nebel gleichen Kreis
Seh ich gezogen;
Zwar ist der Bogen weiß,
Doch Himmelsbogen.

So sollst du, muntrer Greis,
Dich nicht betrüben:
Sind gleich die Haare weiß,
Doch wirst du lieben.

Fenomen

Quan al mur de pluja
Febo està en primer pla,
Immediatament s’alça una vora arquejada
Coloridament ombrejat.

A la boira el mateix cercle
Veig dibuixat;
Tot i que l’arc és blanc,
Però l’arc del cel.

Així seràs, el meu humil ancià,
No t’afligeixis:
Encara que el cabell sigui blanc,
Però estimaràs.

Opus 61/Nº4

Die boten der Liebe/Els missatgers de l’amor  


Principi.- Wie viel schon der Boten
Text.- Tradicional boemi
Traducció Josef Wenzig
Indicació de temps.- Vivace, en re major

Die boten der Liebe

Wie viel schon der Boten
Flogen die Pfade
Vom Walde herunter,
Boten der Treu;
Trugen mir Briefchen
Dort aus der Ferne,
Trugen mir Briefchen
Vom Liebsten herbei!

Wie viel schon der Lüfte
Wehten vom Morgen,
Wehten bis Abends
So schnell ohne Ruh;
Trugen mir Küßchen
Vom kühligen Wasser,
Trugen mir Küßchen
Vom Liebsten herzu!

Wie wiegten die Halme
Auf grünenden Bergen,
Wie wiegten die Ähren
Auf Feldern sich leis;
“Mein goldenes Liebchen,”
Lispelten alle,
“Mein goldenes Liebchen,
Ich lieb’ dich so heiß!”

Els missatgers de l’amor

Quants missatgers
Volaren pels camins
Des del bosc cap avall
Missatgers de fidelitat;
Em van portar petites cartes
Des de lluny,
Em portaven cartes
Del meu estimat!

Quants dels aires
Van bufar des del matí,
…fins al capvespre…
Tan ràpidament sense descans;
Em van portar petons
De l’aigua fresca,
Em va portar petons
De la meva estimada!

Com es bressolen les tiges
A les muntanyes verdes,
Com es bressolen les espigues
Als camps suaument;
“El meu amor daurat,”
“El meu amor d’or, t’estimo tant”.