JOHANNES BRAHMS Lieder i Cançons 11 Opus 74 Opus 86/6

Dos motets  Opus 74
Per a cor mixta a capella
Any 1863/7

Opus 74 Nº1

Consta de quatre moviments

1 Warum ist das Licht gegeben dem Mühseligen?/Per què es dóna la llum a qui està en la misèria?

 

Text.- Bíblia i Martin Luther
Any 1877
Cor SATB
Quatre seccions diferents que funcionen com a “moviments”.
Lenta i expressiva (Langsam und ausdrucksvoll)en re menor

Warum ist das Licht gegeben dem Mühseligen?

Warum ist das Licht gegeben dem Mühseligen,
und das Leben den betrübten Herzen,
Die des Todes warten und kommt nicht,
und grüben ihn wohl aus dem Verborgenen,
Die sich fast freuen und sind fröhlich,
daß sich, das Grab bekommen,
Und dem Manne, deß Weg verborgen ist,
und Gott vor ihm denselben bedecket?

Hiob 3:20-23

Per què es dóna la llum a qui està en la misèria?

Per això s’ha donat la llum al qui està en la misèria,
i la vida al qui té l’ànima amarga;
Que anhelen la mort, però no arriba;
i cavar-hi més que els tresors amagats;
Qui s’alegren molt, i s’alegren
quan troben la tomba?
Per què es dóna llum a un home el camí està amagat
i a qui Déu ha tancat?

Job 3:20-23

2 Lasset uns unser Herz/Alcem els nostres cors 

Indicació de temps.-Poc més mogut (Wenig bewegteren) re menor

Cor SSATB

Lasset uns unser Herz

Lasset uns unser Herz
samt den Händen aufheben
zu Gott im Himmel.

Alcem els nostres cors

Alcem els nostres cors
juntament amb les nostres mans
A Déu al cel.

Klagelieder Jeremias 3:41

3/ Siehe, wir preisen selig/ Heus aquí, considerem feliços els que aguanten.

Cor SSATBB
Indicació de temps.-Lent i dolç (Langsam und sanften) do major

Siehe, wir preisen selig

Siehe, wir preisen selig,
die erduldet haben.
Die Geduld Hiob habt ihr gehöret,
und das Ende des Herrn habt ihr gesehen;
denn der Herr ist barmherzig,
und ein Erbarmer.

Heus aquí, considerem feliços els que aguanten

Heus aquí, considerem feliços els que aguanten.
Heu sentit parlar de la paciència de Job i heu vist la fi del Senyor;
Que el Senyor és molt lamentable i de tendra misericòrdia.
Jaume 5:11

4 -Mit Fried und Freud ich fahr dahin/Amb pau i alegria viatjo cap allà

Adagio.- Melodia coral luterana harmonitzada en sis frases, a l’estil de Bach.

Coral, en re major. El luterà Nunc Dimittis

Cor SATB

Mit Fried und Freud ich fahr dahin

Mit Fried und Freud ich fahr dahin,
a Gottes Willen,
getrost ist mir mein Herz und Sinn,
sanft und stille.
Wie Gott mir verheissen hat:
der Tod ist mir Schlaf worden.

Amb pau i alegria viatjo cap allà

Amb pau i alegria viatjo cap allà,
A la voluntat de Déu,
El meu cor i la meva ment estan tranquils,
Tranquils i tranquils.
Com Déu m’ha promès:
La mort ha esdevingut el meu somni.

Opus 74/Nº2

Oh Heiland, reiß die Himmel auf ( Oh Salvador, obre el cel)


Text.- Friedrich von Spee
Any 1863/4

1- O Heiland reiss’ die Himmel auf – Cor SATB
Tempo giusto
2- O Gott, ein’ Thau vom Himmel
Cor SATB
…en fa menor
3- O Erd’, schlag’ ausdrucksvoll
Cor SATB
….fa menor
4- Hie leiden wire die grösste
Cor SATB
Adagio, en fa menor
5.- Da wollen wir all’ danken
Cor SATB
Allegro, en fa menor

Oh Heiland, reiß die Himmel auf 

O Heiland, reiß die Himmel auf,
Herab, herauf, vom Himmel lauf !
Reiß ab vom Himmel Tor und Tür,
Reiß ab, was Schloß und Riegel für !

O Gott, ein’ Tau vom Himmel gieß;
Im Tau herab, o Heiland, fließ.
Ihr Wolken, brecht und regnet aus
Den König über Jakobs Haus.

O Erd’, schlag aus, schlag aus, o Erd’,
Daß Berg und Tal grün alles werd’
O Erd’, herfür dies Blümlein bring,
O Heiland, aus der Erden spring.

[Aquí dos versos omesos per Brahms]

Hie leiden wir die größte Not,
Vor Augen steht der bittre Tod;
Ach komm, führ uns mit starker Hand
Vom Elend zu dem Vaterland.

Da wollen wir all’ danken dir,
Unserm Erlöser, für und für.
Da wollen wir all’ loben dich
Je allzeit immer und ewiglich. Amén.

Oh Salvador, obre el cel

Oh Salvador, obre els cels,
A baix, a dalt, des del cel corre!
Derroca del cel la porta i la porta,
Derroca el pany i el forrellat.

Oh Déu, vessa una rosada del cel;
Baixa la rosada, oh Salvador, flueix.
Núvols, trenqueu i feu ploure
El rei sobre la casa de Jacob.

Oh terra, sacseu-te, sacseu-te, oh terra,
Que la muntanya i la vall reverdeixin
Oh terra, fes brollar aquesta petita flor,
Oh Salvador, brolla de la terra.

Aquí dos versos omesos per Brahms

Aquí patim les penúries més grans,
Davant dels nostres ulls hi ha l’amarga mort;
Oh vine, condueix-nos amb mà forta
De la misèria a la pàtria.

Donem tots gràcies a tu,
Salvador nostre, per i per.
Tots t’lloem
Pels segles dels segles. Amén.

Quatre Balades i Romances  Opus 75
Per a dues veus acompanyades de piano
Any composició 1877

Any publicació 1878

Opus 75/Nº1

Edward 

En fa menor
Principi.- Dein Schwert, wie ists
Text.- Thomas Percy
Traducció.- Johann Gottfried Herder
Allegro, en fa menor
AT

Edward 

Dein Schwert, wie ist’s von Blut so pod?
Edward, Edward!
Dein Schwert, wie ist’s von Blut tan podrit?
Und gehst tan traurig-la? O!

Oh, ich hab geschlagen meinen Geier tot,
Mutter, Mutter!
O, ich hab geschlagen meinen Geier tot,
Und keinen hab ich wie er. O!

Deines Geiers Blut ist nicht so put,
Edward, Edward!
Deines Geiers Blut ist nicht so rot,
Mein Sohn, bekenn mir frei! O!

Oh, ich hab geschlagen mein Rotroß tot,
Mutter, Mutter!
O, ich hab geschlagen mein Rotroß tot,
Und’s war so stolz und treu. O!

Dein Roß war alt und hast’s nicht not,
Edward, Edward!
Dein Roß war alt und hast’s nicht not,
Dich drückt ein andrer Schmerz. O!

Oh, ich hab geschlagen meinen Vater tot!
Murmura, murmura!
O, ich hab geschlagen meinen Vater tot,
Und weh, weh ist mein Herz! O!

Und was für Buße willt du nun tun,
Edward, Edward?
Und was für Buße willt du nun tun?
Mein Sohn, bekenn’ mir mehr! O!

Auf Erden soll mein Fuß nicht ruhn!
Murmura, murmura!
Auf Erden soll mein Fuß nicht ruhn!
Will gehn fern übers Meer! O!

Und was soll werden dein Hof und Hall,
Edward, Edward?
Und was soll werden dein Hof und Hall,
So herrlich sonst und schön? O!

Ich laß es stehn, bis es sink und fall!
Murmura, murmura!
Ich laß es stehn, bis es sink und fall,
Mag nie es wiedersehn! O!

Und was soll werden dein Weib und Kind,
Edward, Edward?
Und was soll werden dein Weib und Kind,
Wann du gehst übers Meer? O!

Die Welt ist groß, laß sie betteln drin,
Mutter, Mutter!
Die Welt ist groß, laß sie betteln drin,
Ich seh sie nimmermehr! O!

Und was willt du lassen deiner Mutter teur,
Edward, Edward?
Und was willt du lassen deiner Mutter teur?
Mein Sohn, das sage mir! O!

Fluch will ich euch lassen und höllisch Feur,
Mutter, Mutter!
Fluch will ich euch lassen und höllisch Feur,
Denn Ihr, Ihr rietet’s mir! O!

Edward 

La teva espasa, com està tan plena de sang?
Eduard, Eduard!
La teva espasa, com és de sang tan podrit?
I va tan sad-la? O!

Oh, he colpejat el meu voltor mort,
Mare, mare!
Oh, he matat el meu voltor mort,
I no en tinc cap com ell. O!

La sang del teu voltor no és tan neta,
Eduard, Eduard!
La sang del teu voltor no és tan vermella,
Fill meu, confessi-m’ho lliurement! O!

Oh, he mort el meu cavall vermell,
Mare, mare!
Oh, he colpejat el meu cavall vermell fins a matar-lo,
I era tan orgullós i fidel. O!

El teu corser era vell i no ho necessitava,
Eduard, Eduard!
El teu corser era vell i no ho necessitaves,
Un altre dolor t’oprimeix. O!

Oh, he colpejat el meu pare fins a la mort!
Murmura, murmura!
Oh, he colpejat el meu pare fins a matar-lo,
I em dol el cor, em dol! O!

I quina penitència faràs ara?
Eduard, Eduard?
I quina penitència faràs ara?
Fill meu, confessi’m més! O!

A la terra no descansarà el meu peu!
Murmura, murmura!
A la terra el meu peu no descansarà!
Anirà lluny a través del mar! O!

I en què es convertiran la teva cort i el teu saló,
Eduardo, Eduardo?
I en què es convertiran el teu tall i saló?
Tan meravellosos i bonics? O!

Ho deixaré dret fins que s’enfonsi i caigui!
Murmura, murmura!
Deixaré que segueixi dret fins que s’enfonsi i caigui,
Potser mai ho tornarà a veure. O!

I en què es convertiran la teva dona i el teu fill,
Edward, Edward?
I què serà de la teva dona i del teu fill?
Quan creus el mar? O!

El món és gran, deixa’ls pidolar-hi,
Mare, mare!
El món és gran, deixa-la pidolar-hi,
Mai no la tornaré a veure! O!

I què deixaràs a la teva mare?
Edward, Edward?
I què deixaràs per la teva mare?
Fill meu, digues-me això! O!

Maledicció et deixaré i foc infernal,
Mare, mare!
Maledicció et deixaré i foc infernal,
Per tu, digues-m’ho! O!

Opus 75/Nº2

Guter Rath / Bons consells

En fa major

Allegretto giocoso

Text de la col·lecció popular alemanya Des Knaben Wunderhorn

Principi.- Ach Mutter, liebe Mutter
Text.- L. Achim von Armin i Clemens Brentano
Indicació de temps.- Animat i divertit (Lebhaft und lustig ) en mi major

SA

Guter Rath

Ach Mutter, liebe Mutter,
Ach, gebt mir einen Rat!
Es reitet mir alle Frühmorgen
Ein hurtiger Reuter nach.

“Ach Tochter, liebe Tochter!
Den Rat, den geb’ ich dir:
Laß du den Reuter fahren,
Bleib noch ein Jahr bei mir!”

Ach Mutter, liebe Mutter,
Der Rat der ist nicht gut;
Der Reuter, der ist mir lieber
Als alle dein Hab und Gut.

“Ist dir der Reuter lieber
Als alle mein Hab und Gut,
So bind dein’ Kleider zusammen
Und lauf dem Reuter nach!”

Ach Mutter, liebe Mutter,
Der Kleider hab’ ich nicht viel;
Gib mir nur hundert Taler,
So kauf’ ich, was ich will.

“Ach Tochter, liebe Tochter!
Der Taler hab’ ich nicht viel;
Dein Vater hat alles verrauschet
In Würfel- und Kartenspiel.”

Hat mein Vater alles verrauschet
In Würfel- und Kartenspiel,
so sei es Gott geklaget,
Daß ich sein’ Tochter bin.

Wär’ ich ein Knab’ geboren,
Ich wollte ziehn über Feld,
Ich wollte die Trommel rühren

Bons consells

Oh mare, estimada mare,
Oh, dóna’m un consell!
Cada matí d’hora
Un pastor veloç darrere meu

“Oh filla, estimada filla!
Jo et donaré el consell:
Deixa anar al Reuter,
Queda’t amb mi un altre any!”

Oh mare, estimada mare,
El consell no és bo;
El Reuter, és més estimat per a mi
Que totes les teves possessions i béns.

“És el Reuter més estimat per a tu
Que totes les meves possessions i béns,
Així que lliga la teva roba
I corre darrere del Reuter!”

Oh mare, estimada mare,
No tinc gaire roba;
Dóna’m cent tàlers,
Així compraré allò que vull.

“Oh filla, estimada filla!
No tinc gaires tàlers;
El teu pare ho ha malgastat tot
En un joc de daus i cartes”.

El meu pare ho ha fet malbé tot a perdre
En un joc de daus i cartes,
Déu es lamenti,
Que soc la seva filla.

Si hagués nascut home,
Hauria viatjat pels camps,
Hauria tocat el tambor

Opus 75/Nº3 

So lass uns wandern!/Així que vagarem! 


Principi.- Ach Mädchen, liebes Mädchem
Text.- Tradicional boemi
Traducció.- Josef Wenzig
Veu.- Anmuthig bewegt und sehr innig, en re major/ Piano.-

Indicació de temps.-Andante grazioso e molto espressivo
ST

So lass uns wandern!

Ach Mädchen, liebes Mädchen,
Wie schwarz dein Auge ist!
Fast fürcht’ ich, es verzaubert
Mich einst voll arger List.

“Und wär’ mein Auge schwärzer,
Um vieles schwärzer noch,
Dich, Liebster mein, verzaubern,
Ich tät’ es niemals doch.”

Die Kräh’ auf jener Eiche,
Sieh, wie sie Eicheln pickt!
Wer weiß, wen einst der Himmel
Zum Bräutigam dir schickt!

“Und sprich, wen soll er schicken?
Ich gab ja dir mein Wort,
Weißt, unterm grünen Baume,
Bei unsrer Hütte dort.”

Wohlan, so laß uns wandern,
Du wanderst frisch mit mir;
Ein Kleid von grüner Farbe,
Mein Mädchen, kauf’ ich dir.

“Ein Kleid von grüner Farbe,
Das auch nicht gar zu lang:
So kann ich mit dir wandern,
Nichts hindert mich im Gang.”

Ein Kleid von grüner Farbe,
Das auch nicht gar zu lang:
So kannst du mit mir wandern,
Nichts hindert dich im Gang.

Wir wollen lustig wandern,
Bergüber und talein;
Die großen, freien Wälder
Sind unser Kämmerlein.

Així que vagarem!

Oh nena, estimada nena,
Quin negre és el teu ull!
Gairebé temo que m’embruixa
Un dia ple d’astúcia.

“I si el meu ull fos més negre
Molt més negre encara,
T’encantaria, el meu amor,
No ho faria mai”.

El corb en aquest roure,
Mira com pica glans!
Qui sap qui el cel un dia
Al xicot t’enviarà!

“I digues, a qui enviarà?
Et vaig donar la meva paraula,
Ja saps, sota l’arbre verd,
Al costat de la nostra cabana”.

Bé, llavors, caminem,
Camina fresc amb mi;
Un vestit de color verd,
La meva nena, et compraré.

“Un vestit de color verd,
Que tampoc no sigui gaire llarg:
Perquè pugui caminar amb tu,
Res destorbarà el meu caminar.”

Un vestit de color verd,
Tampoc no és massa llarg:
Perquè puguis caminar amb mi,
Res no et destorbarà en el teu caminar.

Donem un alegre passeig
Turó amunt i vall avall;
Els grans boscos oberts
Són la nostra petita càmera.

Opus 75/Nº4

Walpurgisnacht/La nit de Walpurgis 
Principi.- Lieb Mutter, heut Nacht
Text.- Willibald  Alexis
Indicació de temps.- Presto, en la menor

Lieb’ Mutter, heut’ Nacht heulte Regen und Wind.
»Ist heute der erste Mai, liebes Kind!«

Lieb’ Mutter, es donnerte auf dem Brocken oben.
»Lieb’ Kind, es waren die Hexen droben.«

Liebe Mutter, ich möcht’ keine Hexen sehn.
»Liebes Kind, es ist wohl schon oft geschehn.«

Liebe Mutter, ob im Dorf wohl Hexen sind?
»Sie sind dir wohl näher, mein liebes Kind.«

Ach, Mutter, worauf fliegen die Hexen zum Berg?
»Auf Nebel, auf Rauch, auf loderndem Werg.«

Ach, Mutter, worauf reiten die Hexen beim Spiel?
»Sie reiten, sie reiten den Besenstiel.«

Ach, Mutter, was fegten im Dorfe die Besen!
»Es sind auch viel Hexen auf’m Berge gewesen.«

Ach, Mutter, was hat es im Schornstein gekracht!
»Es flog auch wohl Eine hinaus über Nacht.«

Ach, Mutter, dein Besen war die Nacht nicht zu Haus!
»Lieb’s Kind, so war er zum Brocken hinaus.«

Ach, Mutter, dein Bett war leer in der Nacht!
»Deine Mutter hat oben auf dem Blocksberg gewacht

La nit de Walpurgis 

Estimada mare, aquesta nit la pluja i el vent udolaven.
“Avui és primer de maig, estimada nena!”

Estimada mare, va tronar al Brocken.
“Estimada nena, han estat les bruixes.”

Estimada mare, no vull veure cap bruixa.
“Estimada nena, probablement ha passat moltes vegades.”

Estimada mare, hi ha bruixes al poble?
“Probablement estiguin més a prop teu, estimada nena”.

Oh, mare, sobre què volen les bruixes a la muntanya?
“Sobre la boira, sobre el fum, sobre el remolc ardent.”

Oh, mare, sobre què cavalquen les bruixes quan juguen?
“Munten, munten a l’escombra.”

Ai, mare, què escombrarien les escombres al poble!
“També hi ha hagut moltes bruixes a la muntanya”.

Oh, mare, com cruixia a la xemeneia!
“Una va sortir volant de la nit al dia.”

Oh, Mare, la teva escombra no era a casa aquella nit!
“Estimada nena, se’n va anar al Brocken.”

Oh, mare, el teu llit era buit aquella nit!
“La teva mare vigilava al Blocksberg

Opus 82

Nänie 

Cd SDG 704
Per a cor SATB amb orquestra
Orquestra: Dues flautes, dos oboès, dos clarinets, dos fagots, dues trompes, tres trombons,  timbales, arpa, i cordes.
Cordes.- Dos violins, viola, violoncel, contrabaix i arpa ad lib

Funeral músic

Brahms va compondre la peça el 1881, en memòria del seu difunt amic Anselm Feuerbach.
Nani es un lament sobre la inviabilitat de la mort

Text.- Hohann Christoph Friedrich von Schiller
Any 1880/1
Indicació de temps.-1-Auch das Schöne muss sterben – cor SATB- Andante, en re major
2…. Cor SATB  piu sostenuto, en fa sostingut major.

Nänie

Auch das Schöne muß sterben! Das Menschen und Götter bezwinget,
Nicht die eherne Brust rührt es des stygischen Zeus.
Einmal nur erweichte die Liebe den Schattenbeherrscher,
Und an der Schwelle noch, streng, rief er zurück sein Geschenk.
Nicht stillt Aphrodite dem schönen Knaben die Wunde,
die in den zierlichen Leib grausam der Eber geritzt.
Nicht erretet den göttlichen Held die unsterbliche Mutter,
Wenn er, am skäischen Tor fallend, sein Schicksal erfüllt.
Aber sie steigt aus dem Meer mit allen Töchtern des Nereus,
Und die Klage hebt an um den verherrlichten Sohn.
Siehe, da weinen die Götter, es weinen die Göttinnin alle,
Daß das Schöne vergeht, daß das Vollkommene stirbt.
Auch ein Klaglied zu sein im Mund der Geliebten, ist Herrlich,
Denn das Gemeine geht klanglos zum Orkus hinab.

Nänie

Fins i tot la bellesa ha de morir! Això conquereix homes i déus,
No toca el pit de bronze de Zeus Estigia.
Un cop només l’amor va estovar el sobirà de les ombres,
I encara al llindar, sever, va trucar al seu do.
Afrodita no guareix la ferida del bell noi,
Que el porc senglar cruelment va tallar al seu delicat cos.
La mare immortal no desperta l’heroi diví,
Quan, caient a la porta escita, compleix el seu destí.
Però ella s’aixeca del mar amb totes les filles de Nereu,
I el plany s’eleva pel fill glorificat.
Heus aquí que els déus ploren, les deesses totes ploren,
Que el bell mor, que el perfecte mor.
Ser lament en boca de l’estimat és també gloriós,
Perquè el que és comú baixa a l’orc sense un so.

ORQUESTRA REVOLUCIONÀRIA I ROMÀNTICA
COR MONTEVERDI
Director    SIR JOHN ELIOT GARDINER

Cinc Melodies i Romances opus 84

Per a una o dues veus femenines amb acompanyament de piano

Any 1877/81

Opus 84/Nº1

Sommerabend/Vesprada d’estiu

Principi.- Geh’ schlafen, Tochter, schlagen!

Text.- Hans Schmidt

Indicació de temps.-Andante con moto en re menor/ re major/ re menor

Any 1881

Sommerabend

Geh’ schlafen, Tochter, schlafen!
Schon ruft der Kauz im Wald,
Und wen die Töne trafen,
Muß mit ihm klagen bald! Die Tochter:
Laß klagen, Mutter, klagen!
Die Nachtigall singt hell, Und wem die Lieder schlagen, Dem schwindet Trauer schnell!

Vesprada d’estiu

A dormir, filla, a dormir! El mussol ja està trucant al bosc,
I qualsevol que els sons colpegin,
Aviat es lamentarà amb ell. La filla:
Que es lamenti, mare, que es lamenti!
El rossinyol canta alegrement,
I a qui els cants colpegen,
La pena aviat s’esvaeix!

Opus 84/Nº2

Der Kranz/La corona

Any 1881

En mi major

Indicació de temps.- Allegro graazioso

Principi.- Mutter, hilf mir, armen Tochter

Text.- Hans Schmidt

Die Tochter:
Mutter, hilf mir armen Tochter,
Sieh’ nur, was ein Knabe tat:
Einen Kranz von Rosen flocht er,
Den er mich zu tragen bat!

Die Mutter:
Ei, sei deshalb unerschrocken,
Helfen läßt sich dir gewiß!
Nimm den Kranz nur aus den Locken,
Und den Knaben, den vergiß!

Die Tochter:
Dornen hat der Kranz, o Mutter,
Und die halten fest das Haar!
Worte sprach der Knabe, Mutter,
an die denk’ ich immerdar

La corona

La filla:
Mare, ajuda’m pobra filla,
Mira què ha fet un noi:
Va teixir una corona de roses,
Que em va demanar que portés.

Mare:
Oh, no tinguis por,
No et preocupis.
Només treu la corona dels rissos,
I al nen, oblida’l!

La filla:
La corona té espines, oh mare,
I subjecten els cabells amb força!
Paraules va dir el noi, mare,
Sempre les recordaré

Opus 84/Nº3

In den Beeren/A les baies

Principi.- Signe. Mädchen, hell und klar

Text.- Hans Schmidt

En mi bemoll major

Indicació de temps.- Molt animat (Sehr lebhaft) en mi bemoll major/ sol sostingut menor / mi bemoll major

Any 1881

Die Mutter:
Singe, Mädchen, hell und klar,
Sing’ aus voller Kehle,
Daß uns nicht die Spatzenschar
Alle Beeren stehle!

Die Tochter:
Mutter, mag auch weit der Spatz
Flieh’n vor meinem Singen,
Fürcht’ ich doch, es wird den Schatz
Um so näher bringen.

Die Mutter:
Freilich, für so dreisten Gauch
Braucht es einer Scheuche,
Warte nur, ich komme auch
In die Beerensträuche!

Die Tochter:
Mutter, nein, das hat nicht Not:
Beeren, schau, sind teuer,
Doch der Küsse, reif und rot,
Gibt es viele heuer!

A les baies

La mare:
Canta, nena, brillant i clar,
Canta a ple pulmó,
No sigui que la bandada de pardals
Roben totes les baies!

Filla:
Mare, que el pardal voli lluny
Fuig del meu cant,
Temo que porti el tresor
Tot el més a prop que portarà.

La mare
Per descomptat, per a un comportament tan audaç
Necessita un espantaocells,
Espera, jo també hi aniré
Als arbustos de baies!

La filla:
Mare, no, això no cal:
Les baies, mira, són cares,
Però els petons, madurs i vermells,
N’hi ha moltes aquest any!

Opus 84/Nº4

Vergebliches Ständchem/Serenata inútil

Guten Abenend mein  Schatz, Furen ,Abend, mein Kind

Text.- Tradicional Baix-Rhin

Editor Ktetzschmer/ Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Animat i de bon humor (Lebhaft und gut gelaunt)En mi bemoll major

Duet

Any 1877/79

Vergebliches Ständchem

Guten Abend, mein Schatz,
guten Abend, mein Kind!
Ich komm’ aus Lieb’ zu dir,
Ach, mach’ mir auf die Tür,
mach’ mir auf die Tür!

Sie:
Meine Tür ist verschlossen,
Ich laß dich nicht ein;
Mutter, die rät’ mir klug,
Wär’st du herein mit Fug,
Wär’s mit mir vorbei!

Er:
So kalt ist die Nacht,
so eisig der Wind,
Daß mir das Herz erfriert,
Mein’ Lieb’ erlöschen wird;
Öffne mir, mein Kind!

Sie:
Löschet dein’ Lieb’;
lass’ sie löschen nur!
Löschet sie immerzu,
Geh’ heim zu Bett, zur Ruh’!
Gute Nacht, mein Knab’!

Serenata inútil

Bona nit, estimada,
Bona nit, filla meva!
Vinc a tu per amor,
Oh, obre’m la porta,
Obre’m la porta!

A tu:
La meva porta està tancada,
No et deixaré entrar;
Mare, em va aconsellar sàviament,
Si entressis amb un somriure,
Tot hauria acabat amb mi!

Ell:
Tan freda és la nit,
Tan gelat el vent,
Que el meu cor es congela fins a morir,
El meu amor s’apagarà;
Obre’m, filla meva!

A tu:
Extingeix el teu amor;
Que s’extingeixi!
Apaga’l sempre,
Vés-te’n a casa al llit, a descansar!
Bona nit, noia!

Opus 84/Nº5

Spannung/Tensió

Principi.- Gut’nAbend gut’n Abend, mein tausiger Schatz

Text.- Tradicional Baix –Rhin

Editor.- Kretzschmer/ Zuccalmaglio

Indicació de temps.-Mogut i secret (Gewegt und heimlich) en la menor/la major

Any 1877/ 79

Spannung

Er:
Gut’n Abend, gut’n Abend, mein tausiger Schatz,
Ich sag’ dir guten Abend;
Komm’ du zu mir, ich komme zu dir,
Du sollst mir Antwort geben, mein Engel!

Sie:
Ich kommen zu dir, du kommen zu mir?
Das wär’ mir gar keine Ehre;
Du gehst von mir zu andern Jungfrauen,
Das hab’ ich wohl vernommen, mein Engel!

Er:
Ach nein, mein Schatz, und glaub’ es nur nicht,
Was falsche Zungen reden,
Es geben so viele gottlosige Leut’,
Die dir und mir nichts gönnen, mein Engel!

Sie:
Und gibt es so viele gottlosige Leut’,
Die dir und mir nichts gönnen,
So solltest du selber bewahren die Treu’
Und machen zu Schanden ihr Reden, mein Engel!

Er:
Leb’ wohl, mein Schatz, ich hör’ es wohl,
Du hast einen Anderen lieber,
So will ich meiner Wege geh’n,
Gott möge dich wohl behüten, mein Engel!

Sie:
Ach nein, ich hab’ kein’ Anderen lieb,
Ich glaub’ nicht gottlosigen Leuten,
Komm’ du zu mir, ich komme zu dir,
Wir bleiben uns beide getreue, mein Engel!

Tensió

Ell:
Bona nit, bona nit, la meva estimada de mil, et dic bona nit;
Véns a mi, jo aniré a tu,
Tu em respondràs, àngel meu.

Tu:
Jo vinc a tu, véns a mi?
Això no seria cap honor;
Marxes de mi a altres verges,
Ho he sentit bé, àngel meu.

Ell:
Oh no, estimada meva, i no ho creguis,
Quines llengües falses parlen,
Hi ha tants impius,
Que no ens envegen res a tu ia mi, àngel meu!

Tu:
I hi ha tanta gent impia
Que no ens afavoreixen en res,
Així que tu mateix has de mantenir la fe
I avergonyir els seus discursos, àngel meu.

Ell:
Adéu, el meu amor, t’escolto bé,
Prefereixes un altre,
Així que seguiré el meu camí,
Que Déu et protegeixi, àngel meu!

Ella:
Oh no, no estimo ningú més,
No crec en els impius,
Véns a mi, jo aniré a tu,
Tots dos romandrem fidels l’un a l’altre, el meu àngel!

Sis Melodies  Opus 85

Per a una veu amb acompanyament de piano

Any 1877 /82

Opus 85/Nº1 

Sommerabend/Nit d’estiu

Principi.- Dämmernd liegt der Sommerabend

Text.- Heinrich Heine

Indicació de temps.- Lentament (Langsam) en si bemoll major

Any 1878

Sommerabend

Dämmernd liegt der Sommerbend
Über Wald und grünen Wiesen;
Goldner Mond im blauen Himmel
Strahlt herunter, duftig labend.

An dem Bache zirpt die Grille,
Und es regt sich in dem Wasser,
Und der Wandrer hört ein Plätschern
Und ein Atmen in der Stille.

Dorten, an dem Bach alleine,
Badet sich die schöne Elfe;
Arm und Nacken, weiß und lieblich,
Schimmern in dem Mondenscheine.

Nit d’estiu

La tarda d’estiu és crepuscular
Sobre boscos i prats verds;
La lluna daurada al cel blau
Brilla, fragantment refrescant.

El grill gruixa al costat del rierol,
I s’agita a l’aigua,
I el caminant sent una ondulació
I una respiració al silenci.

Allà, al costat del rierol sol
Es banya la bella elfa;
Braç i coll, blancs i encantadors,
Brillen a la llum de la lluna.

Opus 85/Nº2

Mondenschein/Clar de lluna

Principi.- Nacht liegt auf den fremden Wegen

Text.- Heinrich Heine

Indicació de temps.- Lentament (Lagsam) en si bemoll  major

Any 1878

Mondenschein

Nacht liegt auf den fremden Wegen,
Krankes Herz und müde Glieder; –
Ach, da fließt, wie stiller Segen,
Süßer Mond, dein Licht hernieder;

Süßer Mond, mit deinen Strahlen
Scheuchest du das nächt’ge Grauen;
Es zerrinnen meine Qualen,
Und die Augen übertauen.

Clar de lluna

La nit jeu als estranys camins,
Cor malalt i membres cansats.
Oh, allà flueix, com una benedicció silenciosa,
Dolça lluna, la teva llum baixa;

Dolç lluna, amb els teus raigs
Espantes l’horror nocturn;
La meva angoixa es fon,
I els meus ulls es descongelen.

Opus 85/Nº3

Mädchenlied/Cançó de noies

Principi.- Ach ,und du mein fühles Wasser

Text.- Tradicional servi

Traductor .- Siegfried Kapper

Indicació de temps.- En moviment constant (Gehend) en la menor

Any 1878

Mädchenlied

Ach, und du mein kühles Wasser!
Ach, und du mein rotes Röslein!
Era erblühst du mir tan frühe?
Hab’ ja nicht, für wen dich pflücken!

Pflück’ ich dich für meine Mutter?
Keine Mutter hab’ ich Waise!
Pflück’ ich dich für meine Schwester?
Ei doch, längst vermählet ist sie!

Pflück’ ich dich für meinen Bruder?
Ist gezogen in die Feldschlacht!
Pflück’ ich dich für den Geliebten?
Fern, ach, weilet der Geliebte!

Jenseit dreier grünen Berge,
Jenseit dreier kühlen Wasser!

Cançó de noies

Oh, i tu, la meva aigua fresca!
Oh, i tu, la meva petita rosa vermella!
¿Era vostè que floreix per a mi tan aviat?
No sé per a que t’escullo!

T’elegeixo per a la meva mare?
No tinc mare, soc orfe!
T’elegeixo per a la meva germana?
Oh sí, fa molt que se’n va anar.

T’elegeixo pel meu germà?
Se n’ha anat a la batalla!
T’elegeixo per la meva estimada?
Lluny, ai, l’estimat és lluny!

Més enllà de tres verdes muntanyes,
Més enllà de tres aigües fresques!

Opus 85/Nº4

Ade!/Adéu

Principi.- Wie schienen die Sternlein so hell

Text.- Tradicional boemi

Traductor-. Siegfried Kapper

Indicació de temps.-En moviment (Bewegt) en si menor

Any 1877

Ade!

Wie schienen die Sternlein so hell, so hell
Herab von der Himmelshöh’.
Zwei Liebende standen auf der Schwell’,
Ach, Hand in Hand: »Ade!«

Die Blümlein weinten auf Flur und Steg,
Sie fühlten der Liebenden Weh,
Die standen traurig am Scheideweg,
Ach, Herz an Herz: »Ade!«

Die Lüfte durchrauschen die Waldesruh’,
Aus dem Tal und von der Höh’
Wehn ​​zwei weiße Tücher einander zu:
»Ade, ade, ade!«

Adéu

Com les estrelletes brillaven tant,
Tant des de les altures del cel.
Dos amants es van aturar a l’onatge,
Ai, presos de la mà: “Adéu!”

Les flors ploraven al prat ia la passarel·la,
Sentien el dolor dels amants,
Es van aturar tristos a la cruïlla,
Oh, cor amb cor: “Adéu!”

L’aire xiuxiueja a través del bosc en calma,
Des de la vall i des de les altures
Dos draps blancs suren l’un cap a l’altre:
“Adéu, adéu, adéu!”

Opus 85/Nº5

Frühlingslied/Cant de primavera

Principi.- Mir geheimnisvollen Düften

Text.- Emanuel Geibel

Indicació de temps.- Animat (Lebhaft) en sol major

Any 1878

Frühlingslied

Mit geheimnisvollen Düften
Grüßt vom Hang der Wald mich schon,
Über mir in hohen Lüften
Schwebt der erste Lerchenton.

In den süßen Laut versunken
Wall’ ich hin durchs Saatgefild,
Das noch halb vom Schlummer trunken
Sanft dem Licht entgegenschwillt.

Welch ein Sehnen! welch ein Träumen!
Ach, du möchtest vorm Verglühn
Mit den Blumen, mit den Bäumen,
Altes Herz, noch einmal blühn.

Cant de primavera

Amb aromes misterioses
El bosc em saluda des del vessant,
Sobre mi a l’aire alt sura el primer so de l’alosa.

Immers al dolç so
Vaga pel camp de llavors,
Encara mig borratxo de son
Suaument s’infla cap a la llum.

Quin anhel! Quin somni!
Oh, t’agradaria estar davant la resplendor
Amb les flors, amb els arbres,
Vell cor, florir una vegada més.

Opus 85Nº6

In Waldeseinsamkeit/A la solitud del bosc

Principi.- Ish sass zu deinen Füssen

Text.- Karl Lemcke

Indicació de temps.- Lentament (Langsam) en si major

Any 1882

In Waldeseinsamkeit

Ich saß zu deinen Füßen
In Waldeseinsamkeit;
Windesatmen, Sehnen
Ging durch die Wipfel breit.

In stummen Ringen senkt’ ich
Das Haupt in deinen Schoß,
Und meine bebenden Hände
Um deine Knie ich schloß.

Die Sonne ging hinunter,
Der Tag verglühte all,
Ferne, ferne, ferne
Sang eine Nachtigall.

A la solitud del bosc

Em vaig asseure als teus peus
A la solitud del bosc
Respirant el vent, l’anhel
Recorria les copes dels arbres.

En silencioses lluites vaig inclinar
El meu cap a la teva falda
I les meves mans tremoloses
Al voltant dels teus genolls.

El sol es va posar,
El dia tot cremat,
Lluny, molt, molt lluny
Va cantar un rossinyol.

Sis Melodies  opus 86

Per a una veu amb acompanyament de piano

Any 1877/9

Opus 86/Nº1

Therese  

Principi.- Du milchjunger Knabe

Text.- Gottfried Keller

Indicació de  temps.-En moviment (Etwas beweg) en re major

Any 1889

Therese 

Du milchjunger Knabe, wie schaust du mich an?
Was haben deine Augen für eine Frage getan!
Alle Ratsherrn in der Stadt und all Weisen der Welt
Bleiben stumm auf die Frage, die deine Augen gestellt!
Eine Meermuschel liegt auf dem Schrank meiner Bas’:
Da halte dein Ohr d’ran, dann hörst du etwas
Teresa

Jovenet de llet, com em mires?
Què han fet els teus ulls per una pregunta!
Tots els regidors de la ciutat i tots els savis del món
Callen davant la pregunta que han fet els teus ulls.
Una petxina de mar jeu a l’armari de la meva base’:
Posa-hi la teva oïda i sentiràs alguna cosa.

Opus 86/Nº2

Feldeinsamkeit / Solitud del camp

Principi.- Ich ruhe still im hohen grünen Gras

Text.- Hermann Allmers

Indicació de temps.- Lentament (Langsam) en fa major

Any 1879

Feldeinsamkeit

Ich ruhe still im hohen grünen Gras
Und sende lange meinen Blick nach oben,
Von Grillen rings umschwirrt ohn Unterlaß,
Von Himmelsbläue wundersam umwoben.

Die schönen weißen Wolken ziehn dahin
Durchs tiefe Blau, wie schöne stille Träume;
Mir ist, als ob ich längst gestorben bin
Und ziehe selig mit durch ew’ge Räume.

Solitud del camp

Descans tranquil·lament a l’herba alta i verda
I envio la meva mirada cap amunt durant molt de temps,
Amb els grills brunzint sense parar,
Meravellosament embolicat al cel blau.

Els bells núvols blancs van a la deriva
A través del blau profund, com a bells somnis silenciosos;
Em sento com si hagués mort fa molt de temps
I vaga feliç per espais eterns.

Opus 86/Nº3

Nachtwandler/ Sonanbul

Principi.- Störe nicht den leisen Schlummer

Text.- Max Kalbeck

Indicació de temps.-Lentament (Langsam) en do major

Any 1877

Nachtwandler

Störe nicht den leisen Schlummer
Dess, den lind ein Traum umfangen!
Laß ihm seinen süßen Kummer!
Ihm sein schmerzliches Verlangen!

Sorgen und Gefahren drohen,
Aber keine wird ihm schrecken,
Kommst du nicht, den Schlafesfrohen
Durch ein hartes Wort zu wecken.

Encara a seinen Traum versunken,
Geht er über Abgrundtiefen,
Wie vom Licht des Vollmonds trunken,
Weh’ den Lippen, die ihn riefen!

Sonanbul

No pertorbes el somni tranquil
D’aquell que abraça un lliri de somni.
Deixa-li la seva dolça pena
El seu dolorós anhel!

Penes i perills amenacen,
Però cap ho espantarà,
Si tu no vens, el somnolent
A despertar-ho amb una paraula aspra.

Encara a enfonsat en el seu somni,
Camina sobre profunditats abissals,
Com embriagat per la llum de la lluna plena,
Ai dels llavis que li van trucar!

Opus 86/Nº4

Über die Haide/Sobre el bruguerar

Principi.- Über die Heide hallet  mein Schritt

Text.- Theodor Storm

Indicació de temps.-Bastant lent, caminant (Ziemlich langsam, gehend) en sol menor

Any 1877

Über die Haide

Über die Heide hallet mein Schritt;
Dumpf aus der Erde wandert es mit.

Herbst ist gekommen, Frühling ist weit, –
Gab es denn einmal selige Zeit?

Brauende Nebel geisten umher,
Schwarz ist das Kraut und der Himmel so leer.

Wär’ ich nur hier nicht gegangen im Mai!
Leben und Liebe – wie flog es vorbei!

Sobre el bruguerar

El meu pas ressona al bruguerar;
Esmorteït per la terra vaga.

La tardor ha arribat, la primavera és lluny, –
Hi va haver una vegada un temps feliç?

S’arremolinen les boires cerveseres,
El fullatge és negre i el cel tan buit.

Si no hagués anat d’aquí al maig!
La vida i l’amor com van passar volant!

Opus 86/Nº5

Versunken/Enfonsat

En clau de sol menor

Principi.- Es brausen der Liebe Wogen

Text.- Felix Schumann

Indicació de temps.- Molt apassionat però no massa ràpid (Sehr leidenschaftlich, doch nicht zu rasch) en fa sostingut major

Any 1878

Versunken

Es brausen der Liebe Wogen
Und schäumen mir um das Herz;
Zwei tiefe Augen zogen
Mich mächtig niederwärts.

Mich lockte der Nixen Gemunkel,
Die wunderliebliche Mär,
Als ob die Erde dunkel
Und leuchtend die Tiefe wär’!

Als würde die seligste Ferne
Dort unten reizende Näh’,
Als könnt’ ich des Himmels Sterne
Dort greifen in blauer See.

Nun brausen und schäumen die Wogen
Und hüllen mich allwärts ein,
Es schimmert in Regenbogen
Die Welt von ferne herein.

Enfonsat

Les onades de l’amor rugeixen
I escuma al voltant del meu cor;
Dos ulls profunds van dibuixar
Em van atraure poderosament cap avall.

Em va atreure el rumor de la sirena,
El conte meravellós,
Com si la terra fos fosca
I brillaran les profunditats.

Com si la distància més feliç
Allà baix encantadora a prop,
Com si pogués assolir les estrelles del cel
Allà al mar blau.

Ara les onades rugeixen i escumen
I m’emboliquen per tot arreu
Brillant en arc de Sant Martí
El món des de lluny aquí.

Opus 86/Nº6

Todessehnen/Anhel de mort

Principi.- Ach, wer  nimmt von meiner Seele

Text.- Max von Schenkendorff

Indicació de temps.-Lentament (Langsam) en fa sostingut menor/ fa sostingut major

Todessehnen

Ach, wer nimmt von meiner Seele
Die geheime, schwere Last,
Die, je mehr ich sie verhehle,
Immer mächtiger mich faßt?

Möchtest du nur endlich brechen,
Mein gequältes, banges Herz!
Findest hier mit deinen Schwächen,
Deiner Liebe, nichts als Schmerz.

Dort nur wirst du ganz genesen,
Wo der Sehnsucht nichts mehr fehlt,
Wo das schwesterliche Wesen
Deinem Wesen sich vermählt.

Hör’ es, Vater in der Höhe,
Aus der Fremde fleht dein Kind:
Gib’, daß er mich bald umwehe,
Deines Todes Lebenswind.

Daß er zu dem Stern mich hebe,
Wo man keine Trennung kennt,
Wo die Geistersprache Leben
Mit der Liebe Namen nennt.

Anhel de mort

Oh, que treu de la meva ànima
La secreta i pesada càrrega
Que, com més l’oculto amb més força l’ocult?

Tant de bo es trenqués per fi el meu turmentat i ansiós cor.
Troba aquí amb les teves debilitats,
El teu amor, res més que dolor.

Només allà et recuperaràs del tot,
On ja no hi falti l’anhel,
On la naturalesa fraternal
Es desposarà amb la teva naturalesa.

Escolta’l, Pare dalt,
Des d’una terra estrangera el teu fill suplica:
Concedeix-li que aviat m’abraci,
El vent de vida de la teva mort.

Que m’elevi a l’estrella,
On no es coneix separació,
On el llenguatge de l’esperit crida la vida
Amb el nom de l’amor.