JOHANNES BRAHMS Lieder i Cançons 8 Opus 61 Opus 64/Nº3

Portrait of the composer Johannes Brahms with Hungarian Dance score.

Set melodies  Opus 62

Per a cor mixta SATB o SATTBB a capella
ANY 1874

Opus 62/Nº1

Rosmarin/Romaní 

Principi.- Es wollt die Jungfrau früh aufstehn
Text.- L. Achin von Armin i Clemens Brentano
SATB
Indicació de temps.-En moviment constant (Gehend) en sol menor

Rosmarin 

Es wollt die Jungfrau früh aufstehn,
wollt in des Vaters Garten gehn.
Rot Röslein wollt sie brechen ab,
davon wollt sie sich machen
ein Kränzelein wohl schön.

Es sollt ihr Hochzeitskränzlein sein:
“Dem feinen Knab, dem Knaben mein.
Ihr Röslein rot, ich brech euch ab,
davon will ich mir winden,
ein Kränzelein so schön.”

Sie ging im Grünen her und hin,
statt Röslein fand sie Rosmarin:
“So bist du, mein Getreuer, hin!
Kein Röslein ist zu finden,
kein Kränzelein so schön.”

Sie ging im Garten her und hin,
statt Röslein brach sie Rosmarin:
“Das nimm du, mein Getreuer, hin!
Lieg bei dir unter Linden,
mein Totenkränzlein schön.”

Romaní

La donzella volia llevar-se d’hora,
Volia anar al jardí del seu pare.
Volia collir rosetes vermelles
I fer-se, amb elles,
Una petita corona, ben bonica.

Havia de ser la seva corona de noces:
“Per al meu xamós xicot, el meu xicot.
Rosetes vermelles jo us colliré
I amb vosaltres trenaré
Una petita corona, ben bonica.”

Ella anà d’una banda a l’altra dels camps
I en lloc de roses trobà romaní:
“Així doncs tu, fidel amic, te’n has anat!
No es troben roses
I no hi haurà cap corona bonica.”

Ella anà d’una banda a l’altra del jardí,
I en lloc de roses portà romaní:
“Accepta això, fidel amic meu!
Restaré amb tu sota els til·lers,
Amb la meva petita, bonica corona de morts.”

Opus 62/Nº2

Von alten Liebesliedern/ D’una antiga canço d’amor  

;
Principi.- Spazieren wollt ich reiten
Text.- l.Achimin von Armin i Clemens Brenteno
SATB
Indicació de temps.-Animada (Lebhaft) en re major

Von alten Liebesliedern

Spazieren wollt ich reiten
der Liebsten vor die Tür,
sie blickt nach mir vor weitem
und sprach mit großer Freud:
“Seht dort meins Herzens Zier,
wie trabt er her zu mir!”
Trab, Rößlein, trab,
trab für und für.

Den Zaum, den ließ ich schießen
und sprengte hin zu ihr,
ich tät sie freundlich grüßen
und sprach mit Worten süß:
“Mein Schatz, mein höchste Zier,
was macht ihr vor der Tür?”
Trab, Rößlein, trab,
trab her zu ihr.

Vom Rößlein mein ich sprange
und band es an die Tür,
tät freundlich sie umfangen,
die Zeit ward uns nicht lang,
im Garten gingen wir
mit liebender Begier.
Trab, Rößlein, trab,
trab leis herfür.

Wir setzten uns da nieder
wohl in das grüne Gras,
und sangen her und wieder
die alten Liebeslieder,
bis uns die Äuglein naß
von weg’n der Kläffer Haß.
Trab, Rößlein, trab,
trab fürbaß.

De velles cançons d’amor

Vaig anar a passejar a cavall,
Davant la porta de la meva estimada,
Ella em veié de lluny
I digué amb gran alegria:
“Mireu allà, la joia del meu cor,
Com trota al meu encontre.
Trota petit corser, trota, trota sense parar.”

Vaig deixar anar la brida i vers ella vaig galopar,
Amicalment la vaig saludar
I li digué amb dolces paraules:
“Tresor meu, la meva joia més preuada, què fas davant la porta?
Trota petit corser, trota, trota vers ella.”

Vaig saltar del meu cavall i el vaig lligar a la porta,
Afectuosament la vaig abraçar, el temps no ens era llarg,
Anàrem al jardí amb amorós anhel;
Trota petit corser, trota, trota lleuger endavant.

A lloure varem seure damunt la verda gespa
I cantàrem una i altra vegada
Les velles cançons d’amor,
Fins que se’ns humitejaren els ulls
A causa de la malícia dels baladrers.
Trota petit corser, trota, trota, trota ben lluny.

Opus 62/Nº3
Waldesnacht/L’ombra del bosc 

 Principi.- Waldesnacht du wunderkühle
Text.- Paul Heyse
SATB
Indicació de temps.-Una mica lent (Etwas langsam) en re major

Waldesnacht

Waldesnacht du wunderkühle,
die ich tausend male grüß
nach dem lauten Weltgewühle,
o, wie ist dein Rauschen süß!.

Träumerisch die müden Glieder
berg’ ich weich ins Moos,
und mir ist, als würd ich wieder
all der irren Qualen los.

Fernes Flötenlied, vertöne,
das ein weites Sehnen rührt,
die Gedanken in die schöne,
ach, mißgönnte Ferne führt.

Laß die Waldesnacht mich wiegen,
stillen jede Pein,
und ein seliges Genügen
saug ich mit den Düften ein.

In den heimlich engen Kreisen
wird dir wohl, du wildes Herz,
und ein Friede schwebt mit leisen
Flügelschlägen niederwärts.

Singet, holde Vögellieder,
mich in Schlummer sacht!
Irre Qualen, löst euch wieder,
wildes Herz, nun gute Nacht!

Nit del bosc

Nit del bosc, de frescor meravellosa,
Que jo saludo mil vegades,
Desprès del sorollós rebombori del món,
Oh, com n’és de dolç el teu mormol!
Somnolent, estenc els meus cansats membres en la molsa tova,
I és com si de nou em deslliurés de totes les meves folles angoixes.

Lluny, sona la música d’una flauta
I remou en mi un gran deler, els pensaments em menen vers la bella,
Tan envejada llunyania.
Deixa que la nit del bosc em bressoli
I m’alleugi de totes les penes!
I aspiro una benaurada complaença junt amb les seves flaires.

En els cercles íntims i secrets t’hi sentiràs bé, cor neguitós,
I em davalla una pau amb silenciós aleteig.
Canteu ocells els vostres cants encisadors,
Que dolçament em facin adormir!
Folles angoixes, dissipeu-vos de nou,
Cor neguitós, a hores d’ara, bona nit!

Opus 62/Nº4

Dein Herzlein mild/El teu petit cor 


Principi.- Dein Herzlein mild
Text.- Paul Heyse
SATB
Indicació de temps.- Andante grazioso, en la major

Dein Herzlein mild

Dein Herzlein mild,
du liebes Bild,
das ist noch nicht erglommen,
und drinnen ruht
verträumte Glut,
wird bald zu Tage kommen.

Es hat die Nacht
ein’n Tau gebracht
den Knospen all im Walde,
und Morgens drauf
da blüht’s zuhauf
und duftet durch die Halde.

Die Liebe sacht
hat über Nacht
dir Tau ins Herz gegossen,
und Morgens dann,
man sieht dirs an,
das Knösplein ist erschlossen.

El teu tendre, petit cor

El teu tendre, petit cor, la teva estimada imatge,
No brillen pas encara i reposen dins d’una lluïssor somnolent,
Però sortiran aviat a la llum del dia.

La nit ha portat la rosada
A totes les poncelles del bosc
I l’endemà floreixen a pler
I flairegen arreu al turonet.

El tendre amor, durant la nit,
T’ha vessat al cor la rosada i així al matí
Es veurà al teu rostre que la poncella ha florit.

Opus 62/Nº5

All’ meine Herzgedanken/ Tots els pensaments del meu cor 


Principi.- All’ meine Herzgedanken
Text.- Paul Heyse
SATTBB
Indicació de temps.- Con moto, en fa major

All meine Herzgedanken

All meine Herzgedanken
sind immerdar bei dir;
das ist das stille Kranken,
das innen zehrt an mir.
Da du mich einst umfangen hast
ist mir gewichen Ruh und Rast;
all meine Herzgedanken
sind immerdar bei dir.

Der Maßlieb und der Rosen
begehr ich fürder nicht,
wie kann ich Lust erlosen,
wenn Liebe mir gebricht!
Seit du von mir geschieden bist
hab ich gelacht zu keiner Frist.
Der Maßlieb und der Rosen
begehr ich fürder nicht.

Gott wolle die vereinen
die für einander sind!
von Grämen und von Weinen
wird sonst das Auge blind.
Treuliebe steht in Himmelshut,
es wird noch Alles gut.
Gott wolle die vereinen,
die für einander sind!

Tots els pensaments del meu cor

Tots els pensaments del meu cor són a prop teu per sempre;
Això és la ferida silenciosa que a dintre meu em rosega.
Des que tu una volta m’abraçares, la pau i el repòs m’han abandonat.
Tots els pensaments del meu cor són a prop teu per sempre.

Adés ja no desitjo ni margarides ni roses.
Com puc sentir plaer si em manca l’amor!
Des que tu em deixares, no he rigut ni un sol moment;
Adés ja no desitjo ni margarides ni roses.

Cal que Déu faci ajuntar els que estan fets l’un per l’altre!
Sinó a força de penes i llàgrimes s’enceguen els ulls.
L’amor fidel té l’empara del cel, tot acabarà bé encara, tot bé.
Cal que Déu faci ajuntar els que estan fets l’un per l’altre!

Opus 62/Nº6

Es geht ein Wehen/Hi una mica de brisa 


Principi.- Es geht ein Wehen
Text.- Paul Heyse
SATTBB
Indicació de temps.- Bastant lent (Ziemlich langsam) en mi menor

Es geht ein Wehen

Es geht ein Wehen durch den Wald,
die Windsbraut hör ich singen.
Sie singt von einem Buhlen gut
und bis sie dem in Armen ruht,
muß sie noch weit in bangem Mut
sich durch die Lande schwingen.

Der Sang der klingt so schauerlich,
der klingt so wild, so trübe,
das heiße Sehnen ist erwacht,
mein Schatz zu tausend gute Nacht!
Es kommt der Tag eh du’s gedacht,
der eint getreue Liebe!

Passa un alè

Passa un alè per el bosc, sento cantar la núvia del vent.
Ella canta d’un benèvol amant
I, fins que no reposi en els seus braços,
Ha de voltar encara, arreu als camps, amb neguitós ànim.

El seu cant sona tan llòbrec, tan feréstec, tan trist,
Que un ardent desig em desperta,
El meu tresor de mil bones nits!
Més aviat que et penses, arribarà el dia
Que et reunirà amb el teu fidel amant!

Opus 62/Nº7

Benestar i felicitat m’han abandonat/Benestar i felicitat m’han abandonat


Principi.- Vergangen ist mir Glück und Heil
Text.-  Allemany antic
Editat.- Franz L. Mittler
SATB
Indicació de temps.- Andante , en do major

Vergangen ist mir Glück und Heil

Vergangen ist mir Glück und Heil
und alle Freud auf Erden,
elend bin ich verloren gar,
mir mag nicht besser werden.
Bis in den Tod leid ich groß Not,
so ich dich Lieb muß meiden,
geschieht mir ach, o weh der Sach!
Muß ich mich dein verjehen,
groß Leid wird mir geschehen.

Erbarmen tu ich mich so hart,
das kommt aus Buhlers Hulde,
die mich in Angst und Not hat bracht,
und williglich das dulde.
Um dich allein, Herzliebste mein,
ist mir kein Bürd zu schwere;
wärs noch so viel, ich dennoch will
in deinem Dienst ersterben,
nach fremder Lieb nit werben.

Um Hülf ich ruf, mein höchster Hort,
erhör mein sehnlich Klagen!
Schaff mir Herzlieb, dein Botschaft schier,
ich muß sonst vor Leid verzagen!
Mein traurig Herz leidt großen Schmerz,
wie soll ichs überwinden?
Ich sorg, daß schier der Tod mit mir
will ringen um das Leben;
tu mir dein Troste geben.

Benestar i felicitat m’han abandonat

Benestar i felicitat m’han abandonat i tot el goig de la terra;
Estic del tot perdut, dissortat, res anirà a millor.
Fins a la mort, patiré gran fretura,
Si t’haig de deixar, amor,
Ai! si això s’esdevingués, quin dolorós afer seria!
Si t’haig de perdre, una gran sofrença s’abatrà sobre mi.

Em faig tanta llàstima,
De la sensibilitat d’un amant
Que m’ha portat temença i angoixa,
Cosa que de bon grat jo suporto.
Tan sols per tu, estimada del meu cor,
Cap fardatge m’és massa feixuc
I si tanmateix ho fos jo, així i tot,
Moriria al teu servei, no cercant mai un altre amor.

Et demano ajut, oh tresor meu, escolta la meva ardent súplica!
Envia’m aviat el teu missatge, sinó de pena em desesperaré!
El meu cor trist pateix un gran dolor, com el podré suportar?
Em fa por que gairebé la mort, junt amb mi, lluiti per la meva vida, dóna’m el teu consol.

Nou Melodies i Cants Opus 63
Per a veu amb acompanyament de piano
El 5 i 6 “Junge”   El 7 i 9 “ Heimweh”
Any 1873/ 4

Opus 63/Nº1

Frühlingstrost /Confort primaveral


Principi.- Es weht um mich Narsissenduft
Text.- Maximilian Gottfried von Schenkedorf
Indicació de temps.-Animada (Lebhaft)  en la major/ re major/ la major
Any 1874

Frühlingstrost

Es weht um mich Narzissenduft
Es spricht zu mir die Frühlingsluft:
Geliebter,
Erwach im roten Morgenglanz,
Dein harrt ein blütenreicher Kranz,
Betrübter!

Nur mußt du kämpfen drum und tun
Und länger nicht in Träumen ruhn;
Laß schwinden!
Komm, Lieber, komm aufs Feld hinaus,
Du wirst im grünen Blätterhaus
Ihn finden.

Wir sind dir alle wohlgesinnt,
Du armes, liebebanges Kind,
Wir Düfte;
Warst immer treu uns Spielgesell,
Drum dienen willig dir und schnell
Die Lüfte.

Zur Liebsten tragen wir dein Ach
Und kränzen ihr das Schlafgemach
Mit Blüten.
Wir wollen, wenn du von ihr gehst
Und einsam dann und traurig stehst,
Sie hüten.

Erwach im morgenroten Glanz,
Schon harret dein der Myrtenkranz,
Geliebter!
Der Frühling kündet gute Mär’,
Und nun kein Ach, kein Weinen mehr,
Betrübter!

Confort primaveral

L’aroma dels narcisos m’envolta
L’aire primaveral em parla:
Estimada,
Desperta a la vermella resplendor del matí,
Una corona de flors us espera,
Dolorosa!

Només has de lluitar per ella i fer
I no descansar més en somnis;
Deixa que s’esvaeixi!
Vine, estimada, surt al camp,
El trobaràs entre les fulles verdes
Ho trobaràs.

Tots estem ben disposats cap a tu,
Tu, pobra nena enamorada,
Nosaltres ensumem;
Sempre has estat el nostre fidel company de jocs,
Per tant servir-te de bona gana i ràpidament
El cel.

A la més estimada portem el teu dolor
I adornem la seva alcova
Amb flors.
Volem, quan la deixis
I et quedis sola i trista, desar-la.

Desperta a la resplendor del matí,
La corona de murta ja t’està esperant,
Estimada!
La primavera anuncia bons contes,
I ara no més plor, no més plor,
Dolorida!

Opus 63/Nº2

Erinnerrung/Recordatori 


Principi.- Ihr wunderschönen Augenblicke
Text.- Maximilian Gottfried von Schenkendorf
Indicació de temps.- Intimament (Innig) en do major
Any 1874

Erinnerrung

Ihr wunderschönen Augenblicke,
Die Lieblichste der ganzen Welt
Hat euch mit ihrem ew’gen Glücke,
Mit ihrem süßen Licht erhellt.

Ihr Stellen, ihr geweihten Plätze,
Ihr trugt ja das geliebte Bild,
Was Wunder habt ihr, was für Schätze
Vor meinen Augen dort enthüllt!

Ihr Gärten all, ihr grünen Haine,
Du Weinberg in der süßen Zier,
Es nahte sich die Hehre, Reine,
In Züchten gar zu freundlich mir.

Ihr Worte, die sie da gesprochen,
Du schönstes, halbverhauchtes Wort,
Dein Zauberbann wird nie gebrochen,
Du klingst und wirkest fort und fort.

Ihr wunderschönen Augenblicke,
Ihr lacht und lockt in ew’gem Reiz.
Ich schaue sehnsuchtsvoll zurücke
Voll Schmerz und Lust und Liebesgeiz.

Recordatori 

Els moments més bonics,
La més bella del món sencer
T’ha il·luminat amb la seva felicitat eterna
T’ha il·luminat amb la seva llum dolça.

Vosaltres, llocs consagrats
Porteu la imatge estimada,
Quines meravelles teniu, quins tresors
Allà desvetllats davant dels meus ulls!

Tots vosaltres jardins, tots vosaltres verds arbredes,
Vinyes de dolç adorn,
L’honorable, el pur es va acostar,
En cultiu massa amable per a mi.

Les paraules que ella va pronunciar allà,
Tu, la més bonica, paraula a mig respirar,
El teu encanteri mai es trencarà,
Sones i treballes sense parar.

Vostè bonics moments,
Rius i atraus amb encant etern.
Miro enrere amb enyorança
Ple de dolor i luxúria i luxúria damor.

Opus 63/Nº3

An ein Bild /A una imatge


Principi.- Was schaust du mich so freundlich an
Text.- Maximilian Gottfried von Schenkendorf
Indicació de temps.-Una mica lent (Etwas langsam) en la bemoll major
Any 1874

An ein Bild

Was schaust du mich so freundlich an,
O Bild aus weiter Ferne,
Und winkest dem verbannten Mann?
Er käme gar zu gerne.

Die ganze Jugend tut sich auf,
Wenn ich an dich gedenke,
Als ob ich noch den alten Lauf
Nach deinem Hause lenke.

Gleich einem, der ins tiefe Meer
Die Blicke läßt versinken,
Nicht sieht, nicht hört, ob um ihn her
Viel tausend Schätze winken.

Gleich einem, der am Firmament
Nach fernem Sterne blicket,
Nur diesen kennt, nur diesen nennt
Und sich an ihm entzücket:

Ist all mein Sehnen, all mein Mut
In dir, o Bild, gegründet,
Und immer noch von gleicher Glut,
Von gleicher Lust entzündet.

A una imatge

Per què em mires tan amablement,
Oh imatge des de lluny,
I fas senyals a l’home exiliat?
Li encantaria venir.

Tota la joventut s’obre,
Quan penso en tu,
Com si encara estigués corrent el vell curs
Cap a casa teva.

Com qui s’enfonsa a les profunditats del mar
Deixant que els seus ulls s’enfonsin,
No ho veu, no sent, si al seu voltant
Molts milers de tresors en diuen.

Com qui mira el firmament
Contemplant estrelles llunyanes,
Només aquest sap, només aquest nomena
I s’hi delecta:

És tot el meu anhel, tot el meu coratge
En tu, oh imatge, fundat,
I encara del mateix ardor,
Del mateix desig encès.

Opus 63/Nº4

An die Tauben / Als coloms


Principi.- Fliegt nur aus, geliebte Tauben!
Text.- Maximilian Gottfried  von Schenkendorf
Indicació de temps.-Molt animada, (Sehr lebhaft) en do major
Any 1874

An die Tauben

Fliegt nur aus, geliebte Tauben!
Euch als Boten send’ ich hin;
Sagt ihr, und sie wird euch glauben,
Daß ich krank vor Liebe bin.

Ihr könnt fliegen, ihr könnt eilen,
Tauben, froh bergab und -an;
Ich muß in der Fremde weilen,
Ewig ein gequälter Mann.

Auch mein Brieflein soll noch gehen
Heut zu ihr, mein Liebesgruß,
Soll sie suchen auf den Höhen,
An dem schönen, grünen Fluß.

Wird sie von den Bergen steigen
Endlich in das Niederland?
Wird sie mir die Sonne zeigen,
Die zu lange schon verschwand?

Vögel, Briefe, Liebesboten,
Lied und Seufzer, sagt ihr’s hell:
Suche ihn im Reich der Toten,
Liebchen, oder komme schnell!

Als coloms

Voleu, estimats coloms!
Us envio com a missatgeres;
Digueu-li, i ella us creurà,
Que estic malalt damor.

Podeu volar, podeu afanyar-vos,
Coloms, feliços costa avall i costa amunt;
He de habitar a terra estrangera,
Eternament un home turmentat.

Encara la meva petita carta anirà
A ella avui, la meva salutació d’amor,
La buscaré a les altures,
Al costat del bell riu verd.

Pujarà de les muntanyes
Per fi a les terres baixes?
Em mostrarà el sol
Què ha desaparegut durant massa temps?

Ocells, cartes, missatgers d’amor,
Cançó i sospir, digueu-li brillantment:
Busca’l al regne dels morts,
Estimada, o vine aviat!

Opus 63/Nº5

Meine Liebe ist grün/El meu amor és verd


Principi.- Meine liebe ist grün wie der Fliederbusch
Text.- Felix Schumann
“Jove Cançó I“Junge Lied I” 
Indicació de temps.- Animada (Lebhaft) en fa sostingut menor
Any 1873

Meine Liebe ist grün

Meine Liebe ist grün wie der Fliederbusch,
und mein Lieb ist schön wie die Sonne,
die glänzt wohl herab auf den Fliederbusch
und füllt ihn mit Duft und mit Wonne.

Meine Seele hat Schwingen der Nachtigall,
und wiegt sich in blühendem Flieder,
und jauchzet und singet vom Duft berauscht
viel liebestrunkene Lieder.

El meu amor és verd

El meu amor és tan verd com l’arbust de liles
I el meu amor és tan bonic com el sol
Que brilla sobre l’arbust de liles
I l’omple de fragància i delit.

La meva ànima té les ales d’un rossinyol
I es bressola en liles florents,
I s’alegria i canta embriagada per la fragància
Moltes cançons embriagades d’amor.

Opus 63/Nº6

Wenn um den Hollunder/Quan al voltant de la baia del saüc 

Principi.- Wenn um den Hollunder der Abendwind kost
Text.- Felix Schumann
“Jove Cançó II” “Junge lied II”
Indicació de temps.- Mogut suaument (Zart bewegt) en re major
Any 1874

Wenn um den Hollunder

Wenn um den Holunder der Abendwind kost
Und der Falter um den Jasminenstrauch,
Dann kos’ ich mit meinem Liebchen auch
Auf der Steinbank schattig und weich bemoost.

Und wenn vom Dorfe die Glocke erschallt
Und der Lerche jubelndes Abendgebet,
Dann schweigen wir auch, und die Seele zergeht
Vor der Liebe heiliger Gottesgewalt.

Und blickt dann vom Himmel der Sterne Schar
Und das Glühwürmchen in der Lilie Schoß,
Dann lasse ich sie aus den Armen los
Und küsse ihr scheidend das Augenpaar.

Quan al voltant de la baia del saüc

Quan el vent de la tarda és acollidor al voltant del saüc
I la papallona al voltant de l’arbust de gessamí,
Aleshores assaboreixo amb el meu amor
Al banc de pedra ombrejat i suaument molgós.

I quan sona la campana del poble
I l’alosa resa joiosa al capvespre,
Aleshores estem en silenci també, i l’ànima es fon
Davant de l’amor del sant poder de Déu.

I aleshores mira des del cel de l’host estrellada
I la cuca de llum a la falda del lliri,
Aleshores l’allibero dels meus braços
I petó els seus ulls de comiat.

Opus 63/Nª7

Wie traulich / Que acollidor


Principi.- Wie traulich war das Fleckchen
Text.- Klaus Groth
“La nostalgia I” “Heimweh I “
Indicació de temps.- Mogut suaument (Zart bewegt) en sol major
Any 1873

Wie traulich

Wie traulich war das Fleckchen,
Wo meine Wiege ging,
Kein Bäumchen war, kein Heckchen,
Das nicht voll Träume hing.

Wo nur ein Blümchen blühte,
Da blühten gleich sie mit,
Und alles sang und glühte
Mir zu bei jedem Schritt.

Ich wäre nicht gegangen,
Nicht für die ganze Welt! –
Mein Sehnen, mein Verlangen,
Hier ruht’s in Wald und Feld.

Que acollidor

Que acollidor era aquell lloc,
On caminava el meu bressol,
No hi havia arbret, ni cueta,
Que no estigués ple de somnis.

On només una petita flor va florir,
Florien amb ella,
I tot cantava i brillava
A cada pas meu.

No me n’hauria anat,
Ni per tot el món! –
El meu anhel, el meu desig,
Aquí descansa al bosc i al camp.

Opus 63/Nº8

O Wüsst ich doch Weg zurück /Tant de bo sabés el camí de tornada 


Principi.- O Wüsst ich doch den Weg  zurüg
Text.- Klaus Groth
“La nostalgia II” “Heimweh II “
Indicació de temps.- Una mica lent (Etwas langsam) en mi major -Cada cop més animada (Lebhafter werdend)
Any 1874

O Wüsst ich doch Weg zurück

O wüßt ich doch den Weg zurück,
Den lieben Weg zum Kinderland!
O warum sucht’ ich nach dem Glück
Und ließ der Mutter Hand?

O wie mich sehnet auszuruhn,
Von keinem Streben aufgeweckt,
Die müden Augen zuzutun,
Von Liebe sanft bedeckt!

Und nichts zu forschen, nichts zu spähn,
Und nur zu träumen leicht und lind;
Der Zeiten Wandel nicht zu sehn,
Zum zweiten Mal ein Kind!

O zeig mir doch den Weg zurück,
Den lieben Weg zum Kinderland!
Vergebens such ich nach dem Glück,
Ringsum ist öder Strand!

Tant de bo sabés el camí de tornada 

Oh, tant de bo sabés el camí de tornada,
El volgut camí a la terra dels nens.
Oh, per què vaig buscar la felicitat
I vaig deixar la mà de la meva mare?

Oh com anhel descansar,
Despertat per cap esforç,
Per tancar els meus ulls cansats,
Cobert suaument per l’amor!

I res a preguntar, res a espiar,
I només somiar lleugerament i suaument;
No veure el canvi dels temps,
Per segona vegada un nen!

Oh, mostra’m el camí de tornada,
El volgut camí a la terra dels nens.
En va busco la felicitat,
Tot al meu voltant és una platja estèril.

Opus 63/Nº9

Ich sah als Knabe/ Vaig veure de nen

Principi.- Ich sah als Knabe Blumen blüh’n
Text.- Klaus Groth
“La nostalgia III” “Heimweh III “
Indicació de temps.- Una mica lent (Etwas langsam) en la major
Any 1873

Ich sah als Knabe

Ich sah als Knabe Blumen blühn –
Ich weiß nicht mehr, was war es doch?
Ich sah die Sonne drüber glühn –
Mich dünkt, ich seh’ es noch.

Es war ein Duft, es war ein Glanz,
Die Seele sog ihn durstend ein.
Ich pflückte sie zu einem Kranz –
Wo mag er blieben sein?

Ich such’ an jedem Blümchen nach
Um jenen Schmelz, um jenes Licht,
Ich forsche jeden Sommertag –
Doch solche find’ ich nicht.

Ihr wußtet nimmer, was ich trieb?
Ich suchte meinen alten Kranz.
Er war so frisch, so licht, so lieb –
Es war der Jugendglanz.

Vaig veure de nen

Vaig veure flors florint quan era petit –
No me’n recordo, què era?
Vaig veure el sol brillar sobre elles –
Crec que encara ho puc veure.

Era una fragància, era una esplendor,
L’ànima ho absorbia assedegada.
El vaig recollir en una corona…
On pot haver anat?

El busco a cada flor
Per aquesta fosa, per aquesta llum,
Busco cada dia d’estiu –
Però no les trobo.

No vas saber mai el que estava fent?
Cercava la meva vella corona.
Era tan fresca, tan lleugera, tan estimada –
Era l’esplendor de la joventut.

Tres quartets  opus 64
Per a veus mixtes SATB amb acompanyament de piano
Any 1864/ 74

Opus 64/Nº11

An die Heimath/  A la llar


Principi.- Heimath ¡ Heimath!
Text.- C.O. Sternau
Indicació de temps.-Es mou, però no massa ràpid (Bewegt, doch nicht zu schnell) en sol major
Any 1864

An die Heimath

An die Heimat
Heimat!
Wunderbar tönendes Wort!
Wie auf befiederten Schwingen
Ziehst du mein Herz zu dir fort,
Jubelnd, als müßt’ ich den Gruß
Jeglicher Seele dir bringen,
Trag’ ich zu dir meinen Fuß,
Freundliche Heimat!
Heimat!
Bei dem sanftklingenden Ton
Wecken mich alte Gesänge,
Die in der Ferne mich flohn;
Rufen mir freudenvoll zu
Heimatlich lockende Klänge:
Du nur allein bist die Ruh’,
Schützende Heimat!
Heimat!
Gib mir den Frieden zurück,
Den ich im Weiten verloren,
Gib mir dein blühendes Glück!
Unter den Bäumen am Bach,
Wo ich vor Zeiten geboren,
Gib mir ein schützen

A la llar
Llar!
Paraula de meravellós so!
Com sobre plumíferes ales
Atraus el meu cor cap a tu,
Jubilós, com si t’hagués de lliurar
La reverència de cada ànima,
Condueixo els meus passos cap a tu, complaent llar!
Llar!
Amb aquest dolç to
Em suscites velles melodies,
Les quals em porten lluny;
Em criden, plenes d’alegria,
A seductors sons casolans:
Tu per si sol ets l’assossec, protector llar!
Llar!
Torna’m la pau, que jo he perdut a la llunyania,
Entrega’m la teva desbordant felicitat!
Sota els arbres a la riera,
On jo vaig néixer antany,
Dóna’m un emparador recer, amorosa llar!

Opus 64/Nº2

Der Abend/La tarda

 
Principi.- Senke, strshlender Gott
Text.-Friedrich von Schiller
Indicació de temps.- Tranquil (Ruhig) en sol menor
Any 1874

Der Abend
Senke, strahlender Gott, die Fluren dürsten
Nach erquickendem Tau, der Mensch
verschmachtet,
Matter ziehen die Rosse,
Senke den Wagen hinab!
[Strahlender Gott, senk ihn hinab!]1
Siehe, wer aus des [Meers] krystallner Woge 2
Lieblich lächelnd dir winkt! Erkennt dein Herz
sie?
Rascher fliegen die Rosse.
Thetys, die göttliche, winkt.
Schnell vom Wagen herab in ihre Arme
Springt der Führer, den Zaum ergreift Kupido,
Stille halten die Rosse,
Trinken die kühlende Flut.
[An]3 dem Himmel herauf mit leisen Schritten
Kommt die duftende Nacht; ihr folgt die süße
Liebe. Ruhet und liebet!
Phöbus, der Liebende, ruht.

La tarda
Redueix, radiant Déu, els camps assedegats
A la refrescant rosada, l’home llangueix,
Exhausts estiren els cavalls, baixa els carros!
[Radiant Déu, descendiu-los!]
Mira, qui des de les cristal·lines onades del mar
Et diu somrient i riallera! El teu cor la reconeix?
Els cavalls volen més ràpid.
Thetis, la divina, saluda amb la mà.
Ràpid des dels carros el guia salta
Als seus braços, Cupido agafa el fre,
En calma s’aturen els cavalls,
Beuen la refrescant aigua.
Al cel a dalt amb passos tranquils
Ve la fragant nit; vosaltres seguiu al
Dolç amor. Descanseu i estimeu!
Febo, l’amant, reposa.

Opus 64/Nº3

Fragen/ Interrogacions


Principi.- Mein Liebes Herz
Text.- Anònim turc
Tradució.- Geor Friedrich Daumer
Indicació de temps.-Andante con moto, en la major
Any 1874

Fragen
“[Herz] , was ist dir?”
“Ich bin verliebt, das ist mir.”
“Wie ist dir denn zumut’?”
“Ich brenn’ in Höllenglut.”
“Erquicket dich kein Schlummer?”
“Den litte Qual und Kummer?”
“Gelingt kein Widerstand?”
“Wie doch bei solchem Brand?”
“Ich hoffe, Zeit wird’s wenden.”
“Es wird’s der Tod nur enden.”
“Was gäbst du, sie zu sehn?”
“Mich, dich, Welt, Himmelshöh’n.”
“Du redest ohne Sinn.”
“Weil ich in Liebe bin.”
“Du mußt vernünftig sein.”
“Das heißt, so kalt wie Stein.”
“Du wirst zugrunde gehen!”
“Ach, möcht’ es bald geschehen!”

Preguntes
“El meu estimat cor, què et passa?”
“Estic enamorat, això em passa.”
“Com et sents llavors?”
“Card en un foc infernal”
“No et consola cap repòs?”
“Patint de pena i agonia?”
“No serveix cap resistència?”
“Com amb semblant foc?”
“Desitjo, que el temps el guareixi.”
“Només ho curarà la mort.”
“Què donaries per veure’l?”
“Jo, tu, el món, els alts cels.”
“Dius coses sense sentit.”
“Perquè estic enamorat.”
“Has d’entrar a raó.”
“És a dir, tan fred com la roca.”
“Però tu moriràs!”
“Ah, vull que passi aviat!”